ภิกษุดุจนักรบ

ภิกษุดุจนักรบ 

ภิกษุดุจนักรบ  ๕  ประเภท


1.  ภิกษุเข้าไปบิณฑบาตไม่สำรวมเห็นมาตุคามเกิดกำหนัดไม่บอกคืนสิกขา  เสพเมถุน  กับมาตุคาม   เหมือนนักรบตายในสนามรบ


2.  ภิกษุไม่สำรวมเห็นมาตุคามเกิดความกำหนัด  เดินกลับวัดคิดบอกลาสิกขายังไม่ถึงวัด  ก็ลาสิกขาเอง   เหมือนนักรบถูกยิงบาดเจ็บ  ถูกหามไปส่งญาติ   แต่เสียชีวิตระหว่างทาง


3.  ภิกษุไม่สำรวมเห็นมาตุคามเกิดความกำหนัด   กลับวัดไปบอกลาสิกขา   เพื่อนพรหมจรรย์กล่าวตักเตือน  ไม่ยอมฟัง  ลาสิกขาไป  เหมือนนักรบถูกยิงบาดเจ็บเขาหามส่งญาติรักษา  แต่เสียชีวิตในที่สุด


4.  ภิกษุไม่สำรวม   เห็นมาตุคามเกิดความกำหนัด  กลับมาลาสิกขา   ถูกเพื่อนพรหมจรรย์  ตักเตือนได้สติ   ตั้งใจประพฤติพรหมย์ต่อไป  เหมือนนักรบถูกยิงบาดเจ็บ  เขาหามส่งญาติ  และญาติได้รักษาจนหาย


5.  ภิกษุเข้าไปบิณฑบาต  สำรวมอินทรีย์  กลับจากบิณฑบาตนั่งเข้าสมาธิได้ฌานและบรรลุความสิ้นกิเลสในที่สุด   เหมือนนักรบเข้าสนามรบชนะสงคราม



**************************************************************************


ภัยในอนาคตที่ภิกษุควรคำนึง  ๕  ประการ


1.  ควรคำนึงว่าสักวันหนึ่งตนจะต้องแก่   คนแก่จะทำตามคำสอนพระพุทธเจ้าอยู่ในเสนาสนะอันสงัดทำมิได้ง่าย   จึงควรพากเพียรเพื่อบรรลุผลที่ต้องการก่อนที่ความแก่จะมาถึง


2.  ควรคำนึงว่าสักวันหนึ่งจะต้องเจ็บ  คนเจ็บจะทำตามคำสอนพระพุทธเจ้ามิใช่ของง่าย   จึงควรพากเพียรเพื่อบรรลุผลที่ต้องการ   ก่อนที่ความเจ็บจะมาถึง


3.  ควรคำนึงว่าสักวันหนึ่งคงบิณฑบาตเลี้ยงชีพลำบาก   สมัยข้าวยากหมากแพงคนคงไปรวมกันอยู่  ณ  ที่ใดที่หนึ่งอย่างพลุกพล่าน   ซึ่งไม่สะดวกแก่การทำตามคำสอนพระพุทธเจ้า   จึงควรพากเพียรเพื่อบรรลุผลที่ต้องการ  ก่อนที่ทุพภิกขภัยจะมาถึง


4.  ควรคำนึงว่าสักวันหนึ่งมนุษย์คงมีภัย   มนุษย์คงจะต้องหลั่งไหลไปในที่ที่ปลอดภัย  ณ  ที่นั้น   ย่อมจะต้องมีการคลุกคลีกับหมู่คณะ  ซึ่งยากที่จะทำตามคำสอนพระพุทธเจ้า   จึงควรพากเพียรเพื่อบรรลุผลที่ต้องการ   ก่อนที่ภัยจะมาถึง


5.  ควรคำนึ่งว่า  สักวันหนึ่งสงฆ์คงแตกแยกกัน  เวลาที่สงฆ์แตกแยกกัน  เป็นการยากที่จะทำตามคำสอนพระพุทธองค์   จึงควรจะพากเพียรเพื่อบรรลุผลที่ต้องการก่อน  ก่อนที่สงฆ์จะแตกกัน