ส่งลุงรงค์กะป้าเพ็ญไปพักผ่อนในวัยเกษียณ
เมื่อถึงสิ้นรอบปีงบประมาณคราใด ใจหนึ่งก็ดีใจ แต่ปีนี้ที่โรงเรียนครูแอนมีครู 2 ท่านที่จะเกษียณ ใจหายเหมือนกันค่ะ
แม้ว่ามันผ่านมาตั้งแต่เมื่อวันที่ 2 ตุลาคมที่ผ่านมาก็ตาม แต่เจ้าหน้าที่งานบุคลากรอย่างครูแอนก็อดที่จะเสียดายลุงรงค์กับป้าเพ็ญไม่หาย เลยต้องขอเก็บความทรงจำแห่งวันนั้นไว้ในความทรงจำที่ดีของสังคมของพวกเรา
พวกเราไปเลี้ยงส่งลุงรงค์กับป้าภากันที่เพ็ชรมีรีสอร์ทค่ะ (รีสอร์ทในอำเภอไม่ห่างจากโรงเรียนนัก ราวๆ 6 กิโลเมตร) แต่กว่าที่สถานที่และอาหารพร้อม (ด้วยเราไปกันก่อนเวลา) พวกเราก็เลยพากันไปเดินสูดอากาศริมทะเลยามเย็นกันค่ะ
ทะเลเทพายามเย็น
หนึ่งหนุ่มน้อยที่ครูแอนไม่รู้จักนั่งอยู่ก่อน
และหนุ่มต่างวัยครูลุงวรก็เข้าไปคุยกับหนุ่มน้อยคนนั้น
แต่ครูแอนไม่กล้าเข้าไปใกล้กว่านี้ล่ะค่ะ แต่เค้าคุยกันเข้าท่าเข้าทีกันดี
สถานที่พร้อมแล้วจ้า.....อาหารพร้อมแล้วจ้า.....มากันได้แล้ว
เสียงใครคนหนึ่งตะโกนเรียกพวกที่เดินเล่นอยู่ไกลๆ
เมื่อทุกคนมากันพร้อม ไม่นานนัก...ลุงรงค์ที่เดินทางมากับป้าภา (ผู้เป็นภรรยา..ที่สอนโรงเรียนเดียวกันนี้แหละค่ะ) และป้าเพ็ญที่เดินทางมากับลุงขิ้ม (สามีของป้าเป็นครูที่สอนอีกโรงเรียนแห่งหนึ่งในระดับประถมศึกษาในอำเภอเดียวกัน) เจ้าของงานวันนี้ก็เข้ามาในห้องจัดเลี้ยง
ลุงรงค์...เป็นชื่อที่พวกเราเรียกขาน ...ครูณรงค์ แก้วเกาะสะบ้า... ลุงเองก็ดูจะมีความสุขที่พวกเราเรียกลุงเช่นนี้เหมือนกัน บางครั้งลุงก็เป็นทั้งพี่รงค์ น้ารงค์ ของครูหลายคนในโรงเรียน แต่คนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับครูแอนและรุ่นน้องลงไปชอบที่จะเรียก...ลุง..ที่เป็นครูแก่ใจดีเฉกเช่นนี้ตั้งแต่แรกที่เรามาเจอะเจอลุงเรื่อยมา แต่ที่แน่ๆ ใครๆ ที่เจอลุงมักพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าลุงหล่อง่ะ...ลุงหล่อเหมือนพระเอกหนังสมัยก่อน....(ให้ทายนะคะว่าลุงหน้าเหมือนใคร)
ลุงรงค์สอนวิชาเกษตร ลุงสอนเก่งมากด้วย การันตีด้วยผลผลิตหลายๆอย่างที่ลุงสอนให้เด็กปลูกมันจนเติบโตเป็นต้นใหญ่ๆ อวบ อ้วน หรือไม่ก็น้ำจุลินทรีย์ที่ลุงฝึกให้เด็กๆ ทำแล้วก็เอามาใช้ประโยชน์ในลักษณะอื่นๆ ได้อีกมากกว่าเป็นแค่ปุ๋ยรดน้ำในแปลงพืชผัก แถมลุงยังน้อมรับเอาเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงมาสอนนักเรียนแบบจริงๆ จังๆ ด้วย หากนักเรียนรู้จักนำไปใช้ในชีวิตประจำวันที่บ้านเขาละก็ เขาคงต้องคิดถึงลุงรงค์ไปอีกนานแสนนาน นอกจากลุงจะสอนเกษตรแล้วลุงยังเป็นคนธรรมะ ธัมโมอีกด้วย เวลาที่ครูแอนหรือใครๆ ร้อนอกร้อนใจเดินผ่านไปคุยกะลุง เราก็จะกลับออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม และความสบายใจในข้อคิดที่ลุงสอนและให้พวกเราก่อนกลับออกมาจากขนำห้องเรียนของลุงและป้าภาผู้เป็นภรรยาที่สอนวิชาบัญชีและธุรกิจในขนำน้อยด้วยกันนั่นแล
ครูอีกท่านที่เกษียณในวัยใกล้ๆ กับลุงรงค์ คือป้าเพ็ญ...ครูเพ็ญพยอม เชี้ยห้วน... ป้าเพ็ญ...ใครๆ ทั้งโรงเรียนก็เรียกป้าเพ็ญอย่างนี้แหละค่ะ ป้าเพ็ญสอนวิชาคณิตศาสตร์ชั้น ม.1 เป็นโลโก้ของป้าเพ็ญเลยล่ะค่ะ ที่เมื่อเราได้ยินเสียงเด็กท่องสูตรคูณก่อนที่ป้าเพ็ญจะเดินเข้าห้อง ครูแอนเคยคุยกับป้าเพ็ญบ่อยครั้งเรื่องของเด็กๆ ซึ่งป้าเพ็ญก็มักเปรยไห้ได้ยินเสมอว่า บางครั้งของเก่าที่ดีๆ อยู่ เราก็ควรนำมาให้กับเด็กๆ ด้วยนะหนูแอน ไม่ใช่สอนแบบใหม่ทั้งหมดโดยไม่สนใจอะไรเลย และไอ้การท่องสูตรคูณที่จะเป็นตัวช่วยให้เด็กๆ เรียนและเข้าใจในวิชาคณิตศาสตร์ได้ดียิ่งขึ้นก็ควรจะฝึกเค้าให้ท่อง แม้เค้าจะท่องแบบนกแก้วนกขุนทองในตอนแรกก็ตามเถอะ นานๆ ไปเขาก็จะจำติดทนนาน และเมื่อเขาหันมาทำความเข้าใจในเรื่องเหล่านั้นเขาก็จะเข้าใจได้ในที่สุดและทำได้อย่างดี แล้วเมื่อนั้นเขาก็จะสนุกกับการเรียนที่เขาเข้าใจแล้วนั่นเอง
อีกโลโก้หนึ่งที่เป็นภาพติดตาของภาพป้าเพ็ญ คือ ป้าเพ็ญจะชอบสอนนักเรียนให้รู้จักค้าขาย สนุกกับการขายของ รู้จักขายของ และกล้าที่จะขายของ โดยป้าเพ็ญจะเปิดชุมนุมน้ำปั่นให้นักเรียนทำน้ำปั่นและมาฝึกหัดการขายกันในทุกวันศุกร์ ในคาบชุมนุม เด็กๆ ชุมนุมอื่นๆ ก็จะแว๊บแอบมาซื้อน้ำปั่นจากชุมนุมน้ำปั่นของป้าเสมอๆ ....หลังจากนี้คงเงียบๆ ไปนิดหน่อยสำหรับชุมนุมนี้ ครูแอนกะว่าจะสานต่อให้ค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีกำลังเวลาทำทันหรือไม่ ที่แน่ๆ ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีเท่าป้ามั๊ยอีกเนี่ยสิคะ...ก็อาจจะต้องลองดูเพื่อให้เด็กๆ อยู่ต่อในชุมนุมนี้ได้ต่อไปหลังป้าเกษียณ
และนี่คือบรรยากาศในงานเลี้ยงร่ำลา...อำลาอาลัยลุงรงค์กับป้าเพ็ญ...
ครูแอนแอบร้องไห้.. เอ๊ย.. ร้องเพลงให้ลุงกะป้าด้วยค่ะงานนี้
ลุงรงค์ กับ ป้าเพ็ญ (บน) และท่านผู้อำนวยการ นิยม ชูชื่น (ล่าง)
พี่ๆ ป้าๆ ลุงๆ อีกส่วนหนึ่งแอบทำเซอร์ไพรส์ลุงกับป้าด้วยชุดการแสดง
"โปงลางสะอื้น..ฮือๆๆ.."ที่ต๊กกะใจไปตามๆ กัน ไม่คิดว่าจะทำกันไปได้5555
ส่วนอันนี้....ฝรั่งชิ้นสุดท้าย...ที่น้องครูโจกะน้องครูบ๊ะ...แย่งกันจ้าละหวั่น
แล้วจะแย่งกันทำไมก็ไม่รู้เนาะ...ด้วยความเชื่อกันมั๊งคะ..
เคยได้ยินเรื่องนี้มั๊ยคะ....
ชิ้นสุดท้านแฟนหล่อ / แฟนสวย น่ะค่ะ ฮาๆๆๆ
แต่ที่แน่ๆ โรงเรียนเราก็ขาดบุคลากรอาวุโสผู้ทรงคุณค่าทางวิชาการไปอีก 2 ท่าน น่าเสียดายเหลือคณา แต่ทว่าคิดอีกแง่หนึ่งท่านก็อายุมากขึ้นคงถึงเวลาแห่งการพักผ่อนของท่านกระมัง หลังจากที่กรำงานหนักมาตลอด 30 กว่าปีกับการอบรมสั่งสอนเด็กๆ เพื่อประเทศไทยของเรา ถึงเวลาที่ท่านจะได้พักผ่อนกับลูกๆ หลานๆ เป็นเวลาที่ท่านจะได้รับความเป็นส่วนตัวในวัยหลังเกษียณ ป้าบอกว่าใจหายเหมือนกัน แต่ดีนะที่อยู่ใกล้โรงเรียนยังพอให้เห็นความเป็นไปของโรงเรียนอยู่บ้าง ส่วนลุงรงค์ก็ยังคงคอยมาส่งป้าภาผู้เป็นภรรยาบ้างเป็นครั้งคราว พอให้พวกเราเห็นหน้าหล่อๆ ลุงให้พอหายคิดถึงอยู่บ้าง
ทว่าอีกไม่กี่วันหลังจากงานเลี้ยงเลิกราไป พวกเราทั้งโรงเรียนก็เจอลุงรงค์มาส่งป้าภาเหมือนเดิม ส่วนป้าเพ็ญก็ทำน้ำมะพร้าวมาส่งให้พวกเราในวันประชุมก่อนปิดภาคเช่นเคย และแม้ว่าต้องออกจาราชการแต่ใจลุงกะป้าก็ยังป้วนเปี้ยนๆ อยู่ในโรงเรียนเช่นเดิม เพราะหัวใจของลุงกะป้ายังอยู่ที่นี่...ที่โรงเรียนที่ลุงกับป้าทำงานมาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มสาวจนเกษียณ..นั่นเอง
มีความสุขมากๆ นะคะลุงรงค์...ป้าเพ็ญ..กับวัยหลังเกษียณ
ความเห็น (50)
- หวัดดีจ้าน้องแอน
- รู้สึกใจหายเนอะ เมื่อเจอบรรยากาศแบบนี้
- แต่ก็ดีอย่างหนึ่งคือ ให้ท่านได้พักในวัยอันควร อย่างไรเสียเรายังไปเยี่ยมเยียนท่านได้เสมอครับ
- คิดถึงๆๆๆๆๆน้องแอน
พี่ต่อครับผม
คนเป็นครูมาเกือบทั้งชีวิต มันถอดความเป็นครูไม่ออก เกษียณแต่กายใจยังเป็นครูอยู่
สวัสดีครับ น้องแอน
- เป็นธรรมดาครับ ความรักความผูกพันธ์ ห่วงหาอาวรณ์
- สิ่งเหล่านี้ เป็นเอกลักลักษณ์ของคนไทยมาช้านาน
- วันคืนผันผ่าน..ไม่นานก็ถึงคิวของเรา
- คนหนึ่งไปอีกไม่นานคนหนึ่งก็มาแทน
- หมุนเวียนเปลี่ยนผ่าน..ก็เป็นอย่างนี้แหละ
+ พี่แอนจ๋า...
+ อิ อิ..พี่แอนร้องเพลงใช่ไหมค่ะ...
+ ชอบโปงลางที่แสนพิเศษมากค่ะ...เพ่งพิศอยู่นานค่ะ...
+ ที่ชอบมาก และธรรมเนียมเหมือนกันคือ เราจะเรียกกันว่า พี่ ป้า น้า อา น้อง กัน
+ หนิดหนมเหมือนญาติค่ะ..
+ ที่ ร.ร ของอ๋อยเรียก ผอ.ว่า "ลุงระ" ค่ะ...ส่วนครูท่านอื่นก็ ป้าบ้าง พี่บ้าง น้องบ้าง ตามความเหมาะสมค่ะ...
+ ชอบภาพนี้จังเลยค่ะ
หน้าตาดี อีกคนมาเยี่ยมค่ะ 
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
หวัดดีค่ะพี่ต่อ
- อืม...อยากบอกว่า...อยากกิน..อยากลิ้มชิมรสซาลาเปาฝีมือพี่ต่ออ่ะค่ะ
- หน้าตามันน่าทานนะคะ
- พวกเราก็ยังคงแวะเวียนไปเยี่ยมลุงกะป้าค่ะ แต่ที่แน่ๆ ป้ากะลุงมาให้พวกเราเห็นหน้าไม่ขาดหายนี่สิคะ ที่น่ารักมากๆ น่ะค่ะ
- ขอบคุณพี่ต่อค่ะ...ไม่แน่นะคะ พวกน้องๆ อาจจะบุกนครฯ เพื่อไปเยี่ยมพี่ต่อกับพี่แอมป์ก็ได้นะคะ...ลองวัดใจกันมั๊ยคะ 5555
หวัดดีค่ะท่าน ผ.อ. ใจดี
ครูแอนเชื่อท่าน ผ.อ.ค่ะ เพราะท่าน ผ.อ.ผ่านประสบการณืนั้นมาเมื่อไม่กี่วันนี่เอง คนเป็นครูใช่มั๊ยคะ ยังไงก็เป็นครูอยู่เฉกเช่นเดิม
ด้วยความระลึกถึงและคารวะครูอาวุโสผู้ทรงคุณค่าแก่ประเทศไทยอย่างเช่นท่าน ผ.อ.ใจดีคนนี้ของครูแอนไงคะ
ขอบคุณค่ะ...บุญรักษาท่าน ผ.อ.นะคะ
พี่ยาวคะ
- มันหงอยๆ กันไปค่ะทั้งผู้ไปและผู้อยู่ เหมือนขาดๆ หายๆ อะไรไปในความเป็นปกติก่อนหน้านี้
- แต่งานนี้ไม่มีใครมาแทนล่ะค่ะพี่ พอดีอัตราครูเกินอยู่ 5 ตำแหน่งน่ะค่ะ
- พวกเราคงต้องกระจายกันไปทำหน้าที่ของลุงรงค์กะป้าภาค่ะ
- ของป้าที่สอนคณิตฯ มีครูคณิตฯ ด้วยกันมาช่วยไม่มีปัญหาค่ะ
- แต่ของลุงรงค์ สอนเกษตรนี่สิคะ มีลุงคนเดียว ตอนนี้เลยต้องหาอาสาสมัครไปช่วยสอน ก็ได้ครูสอนสังคม 1 ท่าน ครูสอนอุตสาหกรรมอีก 2 ท่านไปช่วยสอนค่ะ เป็นครูผู้ชายคงช่วยกันได้ค่ะ พวกเราเชื่อเช่นนั้นพี่
- ณ เวลาโน้น ที่ถึงคิวพวกเราเอง เราคงเขียนบรรยายไม่ออกเหมือนกันมังคะพี่
- ขอบคุณพี่ยาวค่ะ
คนไทยเราไม่ต่างกันในอัธยาศัยไมตรีนะคะน้อง เราเลยมีวัฒนธรรมที่ไม่ต่างกันนัก
น้องอ๋อยเคยอยู่แถวเทพานี่นา...คงจำภาพตรงนี้ได้ เพ็ชรมีรีสอร์ทน่ะค่ะ ถ้ามาจากปัตตานีจะอยู่เลยแยกพระพุทธ ทางขวามือค่ะ หากมาจากหาดใหญ่ก็ซ้ายมือ ข้างทางก่อนถึงแยกพระพุทธค่ะ
ลองเข้าไปดูนะคะ พาน้อมแอมแปร์พักผ่อนไงคะน้อง
มีความสุขกับทุกวันปิดเทอมนะคะ รีบตักตวงค่ะ เดี๋ยวก็เปิดแล่ะ
- ขอบคุณน้องพอลล่านะคะ
- ยินดีที่รู้จักค่ะน้อง
- มีความสุขนะคะ
+ พีแอน..อิ อิ...
+ มาบอกว่าอย่าลืมไปเชียร์น้องสาวคนนี้ของพี่...ที่นี่ ... ค่ะ
เก่งจังค่ะน้องครูอ๋อย
พี่ไปอ่านมาหน่อยนึงแล้ว รอบทที่ 4-5 นะคะ พี่จะขออ่านแบเต็มๆ เลยครั้งต่อไป...ขอบคุณค่ะน้อง
+ ครูพี่แอนนะ...
+ มีงอนนะนี่...เข้าไปแล้ว..ไปดูความคิดเห็นที่ 66. นะเจ้าค่ะ...
+ แล้วกลับมาบอกด้วยค่ะว่าเป็นยังไง...
+ โห...ท่านพี่นะท่านพี่...งอนแล้วววววว....
++ อันนี้ยังคงต้องมีการปรับปรุงค่ะ..เพราะรอการพิสูจน์จากการปฏิบัติซ้ำ ๆ อยู่ค่ะ
เห้นมั๊ยคะ...น้องบอกว่าต้องรออีกนี่นา...พี่ก็เลยต้องรอน้องอีกนิดหน่อย คิคิคิ
ขอบใจจ้า....โอ๊ะ ..โอ๋...อย่างงอนเลย อ่านแล้วนะคะเนี่ยจนบรรทัดสุดท้ายเลยเห็นมั๊ย 555
+ ขอบคุณค่ะ...หายแล้วค่ะ...ไม่งอนแล้ว...
+ ฮ่า ๆ ...ขอบุญกุศลจงดลบันดาลให้...พี่ครูแอนสวยวันสวยคืนค่ะ...
+ อิ อิ...
กลัวสวยเป็นสาวสองพันปี ฮ่าๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะน้อง
+ พี่แอน...ดูทีวี ช่อง 3 เร็ว...
+ สัมภาษณ์ท่าน ดร.อาจอง นะค่ะ...
+ น่าสนใจมากค่ะ....
ตอนอยู่ก็ร่วมใจ ตอนจากไปให้คิดถึง
ความดีที่ตราตรึง ทุกดวงจิตคิดอาทร
บรรยากาศดีจังครับ
ถึงเวลาที่ท่านจะได้พักผ่อนเสียที
ถึงทีของน้อง ๆ ที่จะต้องสานงานต่อ
ขอบคุณมากครับ
- หวัดดีจ้ะ...น้องแอนที่คิดถึง
- ภาพบรรยากาศ...อบอุ่นจัง
- ทะเลก็น่าเที่ยวเนอะ ๆ
- น้องแอนล่ะ...ปิดเทอมไปเที่ยวไหนบ้างจ้ะ
หวัดดีค่ะท่านรองฯ
- ความดีที่ตราตรึง ทุกดวงจิตคิดอาทร
- จริงๆ ด้วยค่ะ สิ่งที่เหลือไว้คือความดีของท่านเหล่านั้น
- ที่เราควรเอาตามแบบอย่างที่ดีๆ นั่นเอง
- ขอบคุณค่ะ
แวะมาดูบรรยากาศครับ
คิดถึงพี่แอนเลยมาหา
สวัสดีค่ะพี่วัชรา
- ถึงทีของน้อง ๆ ที่จะต้องสานงานต่อ
- สงสัยจะต้องแล้วมังคะ เพราะโดนทาบทามแล้ว 555 หนูจะต้องไปช่วยเด็กๆ ขายน้ำปั่น
- จะได้กินกันอย่างอร่อยมั๊ยเนี่ย
- พี่คนใต้เหรอคะพี่....ยินดีที่รู้จักนะคะ
- ขอบคุณค่ะพี่
หวัดดีค่าพี่อ้อย
- ทะเลน่าเที่ยวใช่มั๊ยคะ
- มาสิคะ...กำลังคิดถึงอยู่พอดีอ่ะค่ะ มาเลยๆๆ
- อยากเจอตัวจริงเป็นๆ 555
- คิดถึงพี่นะคะ
นี่พ่อหนุ่มน้อย....คิดถึงพี่ เอ้า...ไว้ค่อยเจอตัวเป็นๆ เลยทีเดียว ไว้จะได้หายคิดถึงเลยมั๊ยครับผม5555
....จะมาทวงการบ้านล่ะสิ...คิคิคิคิ (มีรู้ทันแล้วงวดนี้ ฮาๆๆ)
ขอบคุณน้องพี่ครับ....ที่คิดถึงกัน
พี่ก็คิดถึงน้องชายนะคะ
แวะมาเป็นกำลังใจค่ะครูน้องแอน ภาพถ่ายฟ้าสวยมากค่ะ หากโลกเราสวยงามเช่นฟ้าอะไรๆ ก็คงสดชื่นไปหมดนะ
ขอบคุณพี่ ครู krutoi มากนะคะ
น้องขอรับกำลังใจจากพี่เต็มๆ เลยล่ะค่ะพี่ ขอบคุณนะคะพี่ขา
สดชื่นค่ะพี่...มิตรภาพในโกทูโนว์ ก็ทำให้เรารู้จักกันได้เช่นกันค่ะพี่...และก็มีความสดชื่นในหัวใจเฉกเช่นกันกับการได้รับและยื่นไมตรีและกำลังใจดีๆ ที่มีให้ต่อกัน
เป็นกำลังใจให้พี่ด้วยเช่นกันค่ะ ขอบคุณนะคะ
- ปิดเทอมแล้วน้องแอนคงหายเหนื่อยแล้วนะจ๊ะ
- บรรยากาศยามเย็นริมทะเลสวยจังเลยอยากไปนั่งด้วย อิๆ
เย้...คิดถึงพี่อ็อด...พี่ก็มาหา
- แอนปิดเทอมแล้วค่ะ...แต่....
- สงสัยพรุ่งนี้ก็คงต้องไปกันอีกล่ะค่ะ
- ที่โรงเรียนต้องเตรียมการต้อนรับทางสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา เค้าจะมาตรวจประเมินโรงเรียนอีกนิดหน่อยในวันศุกร์นี้น่ะค่ะ
- น้องก็คงต้องเข้าโรงเรียน ไปเตรียมความพร้อมก่อนเค้าจะมากันค่ะ
- พี่อ็อดแวะมาได้เลยนะคะ..แล้วโทรหาน้องสิ รับรองสนุกเลยค่ะ
- เราจะได้ไปนั่งที่ทะเลด้วยกันไงคะ โทรเรียกพี่อ้อยมาด้วยอีกคนดีมั๊ยคะพี่ คิคิคิ
- ขอบคุณค่ะ
- โอย ทะเลเทพางามงด หมดจดจัง
- คิดถึงบ้านหลาวแล้วเรา
- แงๆๆ
อ้าว...ก็พี่อยู่สุราษฎร์ ม่ายช่ายเหรอคะ
อย่าบอกนะว่ากลับไป กรุงเทพฯแล้ว อะไรจะเร็วซะขน๊าดดดดด
โอ๊ะ....โอ๋.ๆๆๆๆ คิดถึงนะคะพี่สาว
- มาหลายรอบ
- แต่เพิ่งเห็นภาพเต็มๆๆ
- ว่าแต่ว่า
- พี่แอนร้องเพลงอะไรครับ
- อิอิๆๆ
- พี่แอนครับ
- ขอด้ายหน่อย
- เอามาเย็บใจ
- เพราะคิดถึง ใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
5555 เพลงอะไรเหรอ ชื่อเพลง "ความลับ" ครับผม คิคิคิ เคยได้ยินมั๊ยครับ
ว้า...ทำไงดีเนี่ย พี่ไม่มีเข็มกะด้ายให้น้องชาย...นายโย่ง...เอามาเย็บใจขาดๆ (เก่าๆ ด้วยล่ะสิ คิคิคิ )...ใช้มาโชกโชนนักนี่น้องฉัน เปื่อยเลยเห็นมั๊ยครับน้อง 5555
นี่...พี่สาวคนสวยครูแอนเริ่มมาแล้ว โรแมนติกตลอดพี่สาวครูแอนคนนี้ น่ารักเสมอ ขอบคุณค่ะพี่อ้อย
สวัสดีค่ะ
มาร่วมหวลคิดถึง ทั้ง 2ท่าน ยังอยูในใจครูตลอดไป
- หวัดดีจ้ะ...น้องแอน
- อ.ขจิตลงใต้ไปที่โรงเรียนน้องแอนเหรอจ้ะ
- อยากไปมั่งจัง...แต่ช่วงน้คิวไม่ค่อยจะว่างเลย ไม่รู้จะได้มีโอกาสไปเที่ยวโรงเรียนน้องแอนหรือป่าวนะนี่ อิอิ
- งัย ๆ ก็รักษาสุขภาพด้วยนะจ้ะ
- ฝากความคิดถึง...ถึงน้องชาย (อ.ขจิต) ด้วยจ้ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์
ทั้งลุงและป้า ตอนนี้ดูมีสุขภาพจิตดีขึ้นค่ะ 5555 ที่ไม่ต้องทำงานหนักเช่นเดิม แต่ยังคงแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆ น้องๆ ที่โรงเรียนอยู่นั่นล่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะ
พี่อ้อยจ๋า...
อย่าโกรธพวกเรานะคะพี่...ที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้าเรื่องการมาของท่านขจิต
ก็คาดกันว่าพวกพี่ต้องมาเป็นแน่ แล้วเกรงใจด้วยไงคะ เพราะทราบว่าพี่ๆ งานยุ่งหนึ่งล่ะ ระยะทางอีกล่ะ แต่ที่สำคัญพวกเราก็เป็นห่วงเรื่องราวระหว่างการเดินทางไป-กลับของพี่มากกว่าค่ะ พวกเราเป็นกังวลในเรื่องนี้เป็นที่สุดค่ะพี่
แต่พวกเราก็ทราบว่าพี่ๆ คิดถึง ไว้โอกาสเหมาะๆ เราจะเดินทางไปเยี่ยมทางยะลาบ้างดีกว่าค่ะ นะคะพี่
พี่อ้อย...ขนาดหนูเองน่ะยังไม่สามารถปลีกตัวมาช่วยเค้าได้เลยค่ะพี่ ด้วยติดงานกลุ่มสาระที่ต้องเตรียมงานไปนำเสนอในที่ประชุมใหญ่ระดับจังหวัด ได้แค่แว๊บไปแว๊บมาดูแลตอนช่วงพักกลางวันเท่านั้นล่ะค่ะ
คิดถึงพี่ๆ นะคะ
อ้อยควั้น (sirintip)
- หวัดดีจ้ะ...น้องแอน
- อย่าคิดมาก ๆ พี่เข้าใจ
- พี่เองเสียอีก...กำลังจะบอกว่า ไปไม่ได้เหมือนกัน เพราะติดงานเช่นกัน
- ไว้โอกาสหน้า คงได้เจอกันนะน้องยา อิอิ
- อย่าทำแต่งาน...จนลืมดูแลตัวเองเสียล่ะน้องสาว
- พี่แอนๆๆ
- เอาพี่อ้อ มาฝาก
- อิอิๆๆ
- http://gotoknow.org/blog/chanoknart/221139
- พี่แอน
- เด็กๆๆ
- แอบไปเยี่ยม
- อิอิ
หวัดดีแอนเบอร์อ้อนะ อย่าลืมโทรมา
สวัสดีค่ะ
* มาดูทะเลเทพายามเย็นจ้า
* งามแท้เน้าะ
* ฝากทะเลสาปข้างบ้าน(ถูกสาปให้ท่วมประจำปี)ที่โรงเรียนบางลี่มาให้ชมบ้างค่ะ
* คิดถึงนะคะ
สวัสดีครับ
ตามมาเที่ยวด้วยครับ
แล้วมาชวนคุณแอนไปเที่ยวโพรวองซ์ครับ ชวนลุงรงค์กับป้าเพ็ญมาด้วยนะครับ
ดีจ้านู๋อ้อ
- เอ๋...ไหนเอ่ยเบอร์โทรที่จะส่งมาให้แอนน่ะ
- ยังไม่ได้รับเลยนะจ๊ะเพื่อนจ๋า
- รบกวนส่งมาให้ใหม่หน่อยนึงละกันนะจ๊ะ
- คิดถึงนะคะ
หวัดดีค่ะพี่พรรณา
- หนูน่ะ...คิดถึงพี่นะคะ ด้วยความจริงใจไม่ลอกอเลยล่ะ5555
- แต่งานยุ๊ง..ยุ่งมากเลยค่ะพี่
- เลยเพิ่งเข้ามาเนี่ยเลยล่ะค่ะ
- ไว้จะส่งเสียงไปหานะคะพี่สาวใจดี
- คิดถึงนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
หวัดดีค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
- เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวชมโพรวองซ์มาล่ะค่ะ
- แอบไปดูหัวแวนโก๊ะ...ใช่แน่เลย...หัวโดนตัดไปแล้ว เลยเหลือแต่ตัว....ตั้งไว้หน้าอาคาร5555
- ขอบคุณนะคะ....วันหลังมาชวนไปอีกนะคะ
- จะรอติดตามค่ะ....ขอบคุณๆๆๆ
- พี่แอนๆๆ
- เอารูปเจ้ายิ้มและพี่อ้อ
- มาฝากก่อนนะครับ
- จำเจ้ายิ้มได้ไหม
เจ้าอ้อน่ะจำได้สนิทกึ๊กเลย
ส่วนเจ้ายิ้มนี่ก้อพอเห็นหน้าแล้วจำได้เลย น้องเค้าอยู่อีกห้องนึงแต่ก็จำได้ ตัวสูงๆ ผอมๆ น่ะนะตอนเรียน
ขอบคุณครับผม...ถ้าไม่ได้รูปนี่จะยังนึกไม่ออกเท่าไหร่ไง พอเห็นจากรูป แล้ว ร้อง "อ๋อ" เลย
เมื่อ ส. 08 พ.ย. 2551 @ 10:59
928723 [ลบ]
ครูครับได้เข้ามาดูแล้วคีรับ