อย่าไปเหล้ยบางกอก ยายบอก (ห้าม)ด้วยนิทาน
ย้อนรอยถอยหลังแห่งเดือนตุลาคม 2516 หลายคนมีความหลังกับเดือนตุลา คนเดือนตุลา มีการรำลึกถึงทุกปี เพื่อนๆผู้เขียน ที่มุ่งหน้าหางานทำที่บางกอก กลับบ้านมาทำบุญ เดือนสิบ บ้างก็ได้ดีมีงานทำดูสดใสรุ่งเรือง
บางคนตกงานก็ดูซบเซาโรยราแต่ทุกคนก็กลับมาหน้าตาดูดีกว่าคนอยู่กับบ้าน
เพื่อนๆนัดพบปะพูดคุยชักชวนให้ผู้เขียนเข้าบางกอกไปแสวงโชคด้วยกัน เล่าบรรยากาศเมืองหลวง เล่าเรื่องการเรียกร้องประธิปไตย ทุกคนมีภูมิรู้ผู้เขียนชื่นชม ใจคล้อยตาม แต่ไม่รับคำชวน บอกขอไปปรึกษายายก่อน นอนนึกตรึกตรองหนึ่งคืน ตัดสินใจขออนุญาติยายเข้าบางกอกตามเพื่อนชวน
ยายไม่ห้าม แต่บอกว่าไปทำงานบางกอกต้องมีวิด*ชาถ้ามีแต่แรงงานอย่างเดียวอี้โถกหลอก* ยายบอกไปก้าไป*แต่ฟังนิทานเตือนใจสักเรื่อง "ยายเริ่มเล่านิทานด้วยท่วงทำนองช้าๆ จ้องตาผู้เขียนตลอด นิทานของยาย ยายเป็นหมอตำแย*"เมื่อกาบ้านนอกไปหากินที่บางกอก"
มีกาสองตัวบินมาพักเหนื่อยที่ต้นไม้ริมคลอง กาทั้งสองได้สนหนา* กัน กาตัวดำมาจากบ้านนอกจะบินไปหากินบางกอก กาตัวขาวมาจากบางกอกบินมาหากินบ้านนอก กาทั้งสอง กานา กับกากรุง
ตกลงเป็นเกลอ*กันชันชี*กันว่าถ้าไครสามารถบินไปจิกปลาแห้งที่ตากอยู่ที่หัวเรือคนหาปลาได้ กานั้นชนะต้องยอมตามความคิดของกานั้น กานา อาสาก่อนใช้ความแข็งแรงมีพละกำลังด้วยความไวบินไปจิกปลาแห้ง ถูกคนหาปลาตีกลับมา เพราะคนหาปลาระวังอยู่แล้ว ถึงรอบกากรุง กากรุงมีปัญญา มีวิดชา บินวนเวียนรอบๆคนหาปลา พอเผลอ กากรุงก็จิกหมวกคนหาปลา หลน*น้ำแล้วบินไปจิกปลาแห้งมาแบ่งกันกิน
ดังนั้นทั้งกานาและกากรุงก็มุ่งหน้ามาหากินที่บ้านอก ผู้เขียนฟังนิทานยายได้ข้อคิดไปตอบเพื่อนๆ
"ตามบายต๊ะเพื่อนเหอยายไม่ให้ไป"
เชิงอรรถ
วิดชา = วิชา แต่ยายพูดว่าวิดชา
ไปก้าไป= จะไปก้ไป ไม่ห้ามแต่ไม่อยากให้ไป
สนหนา= สนทนา พูดคุย
เกลอ = เพื่อน คำว่าเกลอมีความหมายมากกว่าเพื่อน
ชันชี = ตกลง สัญญา.
หลน = ตก พลัด
ตามบายต๊ะเพื่อนเหอ =ตามสบายเถอะพวก
หมอตำแย = แม่ทาน โต๊ะบีแด โต๊ะบีดัน
ความเห็น (41)
สวัสดีค่ะ
เห็นด้วยค่ะ อย่าไปเลยบางกอก จะบอกให้
แต่ หากจะมา มาหาคนบางกอกที่ชื่อ.....ครูอ้อย ก็ได้ค่ะ
สวัสดีครับ คุณครู อ้อย
ได้ดูข่าวคนเดือนตุลา แล้วย้อนนึกถึงยาย ยายมีอายุ 105 ปี เป็นที่นับถือของคนในหมู่บ้าน ยายไม่กินเนื้อ ไม่กินปลาตัวโต ไม่กินปลาที่ไม่มีเกล็ด มัเรื่องเล่าของยายมากมาย ไว้ค่อยมาแบ่งปันกันน่ะครับครูอ้อย.
แฮะๆๆๆเรียนจบ มสธ เข้า กทม หนแรก ขึ้รถเมล์ไม่ถูก ศึกษาเส้นทางด้วยตัวเอง โดยการนั่งตลอดสายไปกลับอยู่หลายคืน เพื่อนบอกว่ามึง บ้า ผมบอกว่า บ้าดีกว่า หลง 5555555
สวัสดีคะท่านบังหีม
คำห้ามคนแก่สมัยก่อน ห้ามไม่ได้
ไปมาแล้ว อยู่ไม่ได้ ไม่เหมือนบ้านเรา
คนบางกอก..หลายคนก็เป็นคนดีค่ะ
แต่สภาพแวดล้อม..ไม่เหมาะกับคุณลดาค่ะ
ชอบบ้านนอก..เงียบๆ..โล่งๆ..อากาศดี..เพื่อนดีค่ะ
สวัสดีเจ้าค่ะ ลุงบังหีม
น้องจิแวะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ สบายดีหรือเปล่าค่ะ อิอิ คิดถึงนะเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ..น้องจิ
- ผมชอบอ่านของพี่บาย บังหีม นะ
- ซื่อ ง่าย
- กวน ๆ
- ผู้อ่านต้องถอดความรู้ ออกมาเอง
- ทำให้เกิดการใช้ปัญญาแห่งตน
- ถ้าเจอกัน
- คงไม่รู้จะคุยอะไรกัน
- เพราะ ผม เป็นคนเดือนตุลา นะพี่บาย
น้องบาย ชยพร แอคะรัจน์
สวัสดีครับ คุณ ประกาย
คำคนแก่ใช้ไม่ได้ผลในปัจจุบันเห็นด้วย
แต่เมื่อ 40-50 ปี ก่อนถ้าผู้ใหญ่อ้างว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน เรามักยอมจำนน โดยไม่ต้องมีเหตผล มันเป็นการกตัญญูอย่างหนึ่งด้วยครับ
สวัสดีครับคุณ ลดา
มันเป็นมุมมองของปัจเจกน่ะครับ
ยายก็มองมุมที่ได้รับข้อมูลมาก็ว่ากันไป
เห็นด้วยกับคุณ ครับ ว่าเมืองหลวงมันไม่ถูกกับจริตของพวกเราที่ชอบความเป็นอยู่ที่ง่ายๆสบายๆ ตามไสตล์ลูกทุ่งครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วได้ ภูมิปัญญา ได้วิถีชีวิต
นับเป็นวรรณกรรมนะคะ
ขอเป็นกำลังใจนะคะ ขอให้มีความสุขค่ะ
สวัสดีครับคุณหลาน จิ แวะไปเยี่ยมบ้านกับคุณกล้วยแขกมาแล้ว
บรรยากาศสนุก นั่งลุกสบายแบบกันเองดีครับ
มารายงานว่าฟังลุงเอกออกรายการแล้ว ได้มุมมองหลายมิติดีครับ
สวัสดีครับ อาจารย์ ชยพรน้องบ่าวที่รัก
คำบางคำที่เอามาใช้อาจไม่สื่อ เป็นทางการแต่มันเป็นรสชาดอันจัดจ้านตามวิถี บางที บางคำคนใต้เองก็ฟังไม่ออก บอกไม่ถูก บางทีมันออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจต้องขออภัยจริงๆ
ถ้าให้เหมาะได้พบกันที่ป่าต้นน้ำพะโต๊ะ รับรองอำกันมันแน่
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณครู คิม
ขอบคุณครับที่เห็นพอเป็นประโยชน์บ้าง นำมาเสนอได้แลกเปลี่ยนกันครับ
ขอให้มีความสุขเช่นกันครับ
สลามถึงยายด้วยค่ะบังหีม
โต๊ะหยังของยาก็อายุ 105 ปีเหมือนกันค่ะ
ยังถือศีลอดไม่ขาด ละหมาดไม่เคยขาด เป็นที่เคารพของลูกหลาน และคนในหมู่บ้านด้วยค่ะ
ตอนนี้อยู่หัวไทร ตำบลชายทะเลนครศรีฯโน่นค่ะ
สลามค่ะ
+ หวัดดีค่ะบังหีม....
+ เคยไปแล้วค่ะบางกอก...แต่ไปหาวิชา...
+ แล้วก็กลับมาพัฒนาบ้านเรา...
+ สำนึกรักบ้านเกิดค่ะ...
+ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตายาย บรรพบุรุษจะได้ไม่เสียใจ...
ผมก็อยากกลับบ้านที่เหนือมากครับ หากภาระกิจที่บางกอกสิ้นสุดลง ในวันนั้นผมจะกลับบ้านสู่ถิ่นเกิด
สวัสดีค่ะ.. บังหีม
ดีใจจังค่ะ ได้อ่านนิทานของบังหีมอีกแล้ว
กำลังเพียงอย่างเดียวไม่พอจริง ๆ ค่ะ ต้องมีปัญญาร่วมด้วย
สลามคุณมารียา
ขอบคุณที่แวะเวียนมา แลกแปลี่ยน
ฝากสลามถึง โต๊ะหยังกันน่ะ ถ้ามีโอกาส จะไปเยียม ไปฟังเรื่องเล่าของโต๊ะ ประสบการณ์ ชีวิตที่ลูกหลานควรศึกษา
บ้านหัวไทร อาจารย์ ปราโมทย์ ศรีอุทัย รู้จักกันครับ
สวัสดีครับ คุณแอมแปร์ คุณครูอ๋อย
คุณ เจน สงสมพันธ์ พี่ชายคุณกนกพงศ์ (ซีไรท์)คุยให้ฟังว่าให้เรามองสีสันบ้านนอก มันบอกรากเหง้าของชัวิต ที่ติดไปขยายเผ่าพันธ์ น่าสนใจครับ
สวัสดีครับ คุณจตุพร ขอต้อรับทุกๆท่านกลับบ้านเกิด
กลับมาทำบูญ เยี่ยมเยียนพ่อแม พี่ป้าน้าอา
โดยเฉพาะประเด็นการทำบุญ ยายสอนว่า"คนเราเกิดมาทำดีทั้งหมดยาก แต่ให้ ทำบุญสักหาบ ทำบาปสักพาย"ชีวิตจะได้ไม่สิ้นราศรีครับท่าน
สวัสดีครับ 16.
ขอบคุณครับ แล้วจะนำนิทานมาเสนอเรื่องไหม่ครับ
แวะมาอ่านนิทาน+เรียนภาษาใต้ครับ
- อยู่บางกอก ก็ลำบากและสบายตามประสาคนบางกอก
- อยู่ต่างจังหวัด ก็ลำบากและสบายตามประสาคนต่างจังหวัด
- อยู่ป่าอยู่เกาะอยู่ควน ก็ลำบากและสบายตามประสาคนป่าคนเกาะคนควน
ว่ามั้ย !
ตอนอยู่กรุงเทพฯ เคยคุยกับข้างวัด ซึ่งเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด ทั้งเป็นธรรมดามิใช่มีการศึกษาสูงหรือร่ำรวย... เค้าเล่าว่าเคยไปอยู่ต่างจังหวัดหลายแห่ง หลังสุดก็ไปอยู่เชียงใหม่ เค้าว่าหางานทำยาก ค้าขายอะไรก็ไม่คล่อง แต่อยู่กรุงเทพ ไม่เกียจคร้านมีงานทำเยอะแยะ...
และมีน้องชายของท่านมหารูปหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนกับอาตมา มาอยู่กับพี่หลวงเพื่อหางานทำ พอดีมีศิษย์วัดต่อยมวยโชว์อยู่แถวพัฒน์พงษ์ ก็ฝากให้ไปทำงานแผนกเฝ้าประตู... คืนแรกหลังจากที่เค้าออกไปทำงานนั้น อาตมาก็พูดว่า ไปทำไม่ได้หรอก ไม่เกินสามวัน เอ้าให้เจ็ดวันต้องเลิก แต่ก็ไม่ค่อยมีใครเห็นด้วย... ผลปรากฎว่าคืนเดียวเลิก เค้ามาพักอยู่ประมาณ ๑-๒ เดือน ก็บอกว่ากลับไปตัดยางบ้านเลาดีหว่า (5 5 5...)
คนเรา (หรือสัตว์ทุกชนิด) อยู่ที่การปรับตัว บ้างก็อาจปรับตัวได้ดี แต่บ้างอาจปรับตัวได้ไม่ดีนัก...
เจริญพร
สวัสดีครับ ท่านกวี เทวดานามว่า กวิน (ขออนุญาติท่านกวินใช้คำนี้น่ะครับผมชอบมากๆ) ขอบคุณครับท่านที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียน ภาษาใต้
นมัสการพระคุณเจ้า
ขอบคุณที่เข้าช่วยแลกเปลี่ยน เติมเต็มได้สัจจะความจริงอย่างหนึ่ง ว่าธรรมดาของสัตว์มักติดที่ ไม่ทิ้งถิ่น คนป็นสัตว์สังคมก้ย่อมมีธรรมชาติเดียวกันนอกจากมีเหตุผิดปกติ ที่ทำให้ต้อง ทิ้งที่ ย้ายถิ่นและที่สามารถอยู่รอดปลอดภัยมาได้ถึงว้นนี้ก็ต้องเรียนรู้ในการปรับตัวให้เข้ากับสิ่งรอบข้าง ผมเข้าใจเอาว่าอย่างนี้ครับพระคุณเจ้า
สวัสดีค่ะ
มาติดตามอ่านซ้ำ ๆ ค่ะ
เพราะเป็นเรื่องต้องใช้ทักษะ จำค่ะ
คุณบังหีมสบายดีนะคะ
- สวัสดีครับ ท่านบังหีม
- มาติดตามอ่าน
- ดีนะมีประโยชน์ด้านภาษา
- ขอบคุณครับ
- ตามบังหีมมาจากบล็อก คู่กัดฟัดข้ามบล็อก
- จาไปก็ไปตะ แต่ฉานไม่ไปแล้วและ เดียวยายอีว่าเอา
- ....
- มาบอกบังหีมชวนลูกหลานไปประกวด
- ประกวดสื่อดิจิตอล
- รีบไปดูเร็วๆ ชิงเงินสดสามแสนบาท
ตามพี่เขี้ยวมาครับ
บางกอกเคยไปแล้วครับ
คนใจดำเยอะแยะ
สู้นอกบางก็มิได้
จริงใจไม่จริงโจ้
บริสุทธิ์ทั้งกายและใจ
สวัสดีครับ คุณบังหีม
แวะมาอ่าน
มาศึกษาครับ
สวัสดีค่ะบังหีม
แวะมาขออ่านบันทึก แวะมาศึกษาภาษาพี่ภาษาน้องด้วยคนนะคะ...ยายเคยบอกเหมือนกันว่า...
อย่าไปเลยบางกอกบอกไม่เชื่อ
อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา
คนบ้านนอกคอกนาปัญญาเบา
เหมือนนกเหงาพรานซ้ำด้วยชำนาญ
บังหีมสบายดีนะคะ..
- ชอบฟังนิทาน
- เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่นำมาเล่าสู่กันฟัง
- ขออีกได้เปล่า
สวัสดีครับคุณครูคิม
ต่างวัฒนธรรม ต่างภาค ต่างภาษาถิ่น ต่างกรรม ต่าง วาระ (เกี่ยวไม่นี้)
แต่ ต้องมานั่งทำความเข้าใจ .........เพราะว่า โกทูโน คือแหล่งความรู้ ที่มีความสุข
ขอบคุณครับสบายดีครับ แต่หายไป เพราะต้องเตรียมงานต้อนรับพี่น้อง อุดร- ขอนแก่น มาเยี่ยมดูงานสภาองค์กรชุมชนท้องถิ่นที่ปากพะยูนพรุ่งนี้ 18ตค ครับท่าน
สวัสดีครับ ท่านเขียวมรกต
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ แล้วผมไปเยือนท่านอีกครับ
"ผมประธานกลุ่มเกษตรกรเลี้ยงสัตว์ปากพะยูนขอรายตัวครับผม"
สวัสดีครับ คุณมนัญญา คนที่รักผูกพันกับยาย มันเป็นสายใยรักอันอบอุ่นที่มิอาจลืมเลือน
ขอบคุณที่แนะนำสื่อดิจิตอล แล้วจะเข้าไปศึกษาครับ
สวัสดีครับคุณคนพลัดถิ่น ผู้กินกับ
ว่าแต่อย่าทิ้งจอมอนิเตอร์น่ะท่าน เดี๋ยวมือดีแอบไปเปลี่ยนบท "อดดันดาราน่ะท่าน"
สวัสดีครับคุณครู วรางค์ภรณ์
"อย่าไปเลยบางกอกบอกไม่เชื่อ
อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา
คนบ้านนอกคอกนาปัญญาเบา
เหมือนนกเหงาพรานซ้ำด้วยชำนาญ"
มันบ่งบอกถึงความรู้สึกนึกคิดของชาวบ้านทุกภาคที่มีต่อคนกรุง
ในอดีตที่รับรู้มา
ขอบคุณคุณครู ขออนุญาตินำไปใช้ขยายต่อต่อครับ
สวัสดีครับตุณหมอ เจ๊
ภูเก็ต-พังงา-กระบี่พี่น้อง
อันที่จริงนิทานดีๆของกระบี่ มีหลายเรื่อง ผมฟังมาจากลุงโกศล แหลมสัก
หรือตำนานตลาดนัด อ่าวลึก ที่คนบ่อแสน ทับปุด พังงา นำพาสินค้ามาขาย มันเป็นอมตะเรื่องเล่าในความเป็นจริงของวิถีชาวบ้สนในสมัย กึ่งพุทธกาลครับท่าน
* สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมค่ะ พบกันหลายครั้งแต่ยังไม่เคยมาเลย
* เรื่องที่นำมาน่าสนใจค่ะ
วันนี้ครูคิมมาตกลงเป็นเกลอ*กันชันชี*
เป็นคู่สนหนากันในบล็อก
อิอิอิอิอิ...ตื่นเช้าค่ะ
แต่ไปออกกำลังกาย เย็น ๆ กลัวฝนตกค่ะ
สวัสดีครับคุณ สสมท.ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยม
เหนือสิ่งอื่นไดคือกำลังใจมีให้กัน เพื่อสรรสร้างสังคมให้น่าอยู่ครับ
สวัสดีครับคุณครูคิม
บังหีม กับคุณครูคิม ชันชีเป็นเกลอต่างเพศ กันแล้วน่ะครับ ท่าน ผอประจักษ์ช่วยผูกเสี่ยวให้ด้วยครับ เกลอคิมครับอยากให้เกลอใด้เข้าไปอ่าน เรื่อง เกลอ ที่น้องไก่ ศวพถ .เขียนไว้น่ะครับ แล้วจะรู้ซึ่งถึงคำว่าเกลอ แล้วจะได้ รู้จักกับเกลอของ บังหีม ด้วย
ที่พัทลุงสนับสนุนการเป็น เกลอ มีชมรม เครือข่าย "เกลอย่าน"ด้ายน่ะครับเกลอ คิม