สังคมไม่ทอดทิ้งกัน

ครูข้างถนน / ขุนเขา ฯ

Manopsak Phangkham

สังคมไม่ทอดทิ้งกัน

เดือนสุดท้ายของการทำงานที่นี่ และเหลือเวลาทำงานองค์กรนี้อีกสิบกว่าวัน ทุกอย่างที่อยากทำก็ได้ทำแล้วพร้อมกับสิ่งที่อยากพูดอยากเปิดความในใจให้กับผู้บริหารและหัวหน้างาน ก็ได้เปิดอกพูดในวันประชุมกรรมการบริหารโครงการฯ ต้นเดือนที่ผ่านมา ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังไม่ได้ทำและอยากขอใช้เวทีนี้ ขออนุญาตผู้ดูแลเว็ปและขอความอนุเคราะห์จากท่านบล็อกเกอร์ทุกท่าน หากท่านมีจิตกุศลเช่นเดียวกับครูข้างถนน ก็ขอความช่วยเหลือจากท่านด้วย อย่างน้อยสุดแสดงความคิดเห็นและส่งกำลังใจให้กับครอบครัวนี้ แล้วครูข้างถนนจะนำข้อคิดเห็นทั้งหมดให้ครอบครัวของน้องอำพร ได้อ่าน ในวันที่จะเดินทางไปอุ้มผางอีกครั้ง วันที่ 6-9 พ.ย. 51 วันรวมกลุ่มพบปะกับสมาชิกบ้านครูซัน พร้อมกับไปเยี่ยมครอบครัวของน้องอำพรอีกครั้ง

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อน้องเจ้าหน้าที่ที่ลาออกแล้วนั้น เขาได้มาขอความช่วยเหลือให้กับครอบครัวๆหนึ่ง เพราะตอนที่สำรวจพื้นที่บ้านยะแม๊ะคี อำเภออุ้มผาง เพื่อหาข้อมูลสำเด็กที่จะนำเข้าเป็นเด็กในโครงการฯ บังเอิญได้เขาไปเยี่ยมคอบครัวนี้ ภาพแรกที่พบคือมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ดูแลอาการเจ็บป่วยของแม่ โดยแม่ของเขาเป็นโรคอะไรไม่ทราบแต่ บริเวณแขนขา มือ นิ้วมือ นิ้วเท้า มีแผล ลักษณะเหมือนเป็นโรคผิวหนัง กัดกินจากเล็บมือเล็บเท้าขึ้นไปเรื่อย ๆ ไม่สามารถเดินและใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติซึ่งทรมานมาก จะทำมาหากินก็ไม่ได้อีกทั้ง ยังมีลูกเล็กๆที่อยู่ในวัยกำลังร่ำเรียนถึง 5 คน น้องอำพร จึงตัดสินใจออกจากโรงเรียน เพื่อเสียสละให้น้องๆได้เรียน เพื่อใช้เวลาดูแลแม่ที่ป่วยเป็นโรคประหลาดนั้น

ผมได้รับทราบเรื่องราวและได้ขอความช่วยเหลือ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเอง จึงคิดที่จะนำเรื่องรวของครอบครัวนี้มาเขียนลงในบันทึก แต่ก่อนที่ผมจะนำมาเขียนผมเกรงว่าจะเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ผมจึงได้ปรึกษาพี่ สัม คนรู้ใจของพี่สาวที่แสนดี แอมแปร์ พี่สัม ซึ่งมีความรู้ในเรื่องนี้ ได้ให้ความคิดเห็นว่าเราน่าจะไปพบครอบครัวนี้แล้วก็ขออนุญาตนำเรื่องราวของเขามาเขียน เจตนาของเรานั้นดีแต่ถ้าเราไม่ได้รับอนุญาตจากเขา เขาอาจจะไม่พอใจก็ได้ เมื่อวันที่ 1-3 ต.ค. ที่ผ่านมาผมได้ลงพื้นที่อำเภออุ้มผาง ได้ไปเยี่ยมครอบครัวนี้โดยให้น้องสาว น้องอิ๋ว เป็นคนพาไป พร้อมกับนำยาสามัญประจำบ้าน เพื่อจะไปมามอบให้ใช้ยามจำเป็น เมื่อไปถึงบ้านไม่พบแม่ของน้องอำพร พบแต่น้องอำพร น้องอำพรบอกว่าแม่ไปเลี้ยงควาย ผมจึงแปลกใจว่าทำไมข้อมูลที่ผมได้รับ แม่ของน้องป่วยไม่ใช่เหรอทำไมถึงไปเลี้ยงควายได้ น้องเขาบอกว่าไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ได้พาแม่ไปแพทย์และรักษาตัวที่ที่โรงพยาบาลแม่สอด รักษา โดยหมอตัดนิ้วมือนิ้วเท้าส่วนที่เป็นเชื่อโรคนั้นออก ทำให้แม่หาย ขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำงานได้เหมือนคนปกติ ช่วยเหลือครอบครัวบ้างเล็กน้อย โดยการเลี้ยงควายที่เหลืออยู่ ถึงจะหายบ้างแล้วแต่ต้องไปพบแพทย์ประจำทุกเดือน ถ้าไม่พบแพทย์และไม่ทำตามแพทย์สั่ง อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ผมได้ซักถามถึงค่าใช้จ่ายในการรักษาแม่และค่าใช้จ่ายในการไปพบแพทย์ น้องพรบอกว่า เดิมครอบครัวของน้องพรมีควาย 10 ตัว ตอนนี้ขายไปแล้ว 3 ตัว และยังมีแนวโน้มว่าจะขายอีก เพราะต้องพาแม่ไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลแม่สอดทุกเดือน เงินที่ขายควายไปไกล้หมดแล้ว พ่อไม่มีอาชีพหลัก น้องพร ยังไม่สมารถทำงานได้ต้องดูแลน้องๆที่เอยู่ในวัยเรียนถึง 4 คน ตอนนี้น้องอำพรได้เข้าเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ของโรงเรียนขยายโอกาส (กศน) เพื่อเพิ่มพูนความรู้ให้มากขึ้นสักวันหนึ่งน้องอำพรหวังว่าจะนำความรู้ช่วยเหลือครอบครัวได้

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าแม่ของน้องอำพรจะได้รับการรักษาแล้ว แต่ผมตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกว่าจะนำเรื่องราวของครอบครัวนี้มาบอกเล่าให้กับบล็อกเกอร์ได้รับรู้

หากท่านใดมีจิตใจบุญกุศลก็ช่วยเหลือได้ตามเลขที่บัญชี นี้ครับ ชื่อบัญชี น.ส.อำพร ศรีจินดามาลัย ธนาคารออมสิน สาขา อุ้มผาง เลขที่บัญชี 04-2805-20-006190-4

บุญกุศลเป็นของท่าน บุญรักษา ขอบคุณครับ

รูปและข้อมูลก่อนที่จะได้รับการรักษา http://gotoknow.org/file/manopsak/ma.MDI

รูปแม่น้องอำพรหลังจากที่ได้รับการรักษาแล้ว

เขียนใน GotoKnow โดย ครูข้างถนน / ขุนเขา ฯ
ใน ครูข้างถนน

คำสำคัญ (Tags): #สังคมไม่ทอดทิ้งกัน

หมายเลขบันทึก: 217032เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2008 20:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:43 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (15)

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2008 21:02 น. ()

สวัสดีค่ะ

วันพรุ่งนี่พี่คิมจะไปโอนเงินเข้าบัญชีให้

ตามกำลังศรัทธาค่ะ

ขอกุศลผลบุญที่พี่คิมได้ทำไว้ ได้โปรดเผื่อแผ่ให้เธอได้ทุเลาเบาบางลงด้วยเทอญ

แอมแปร์~natadee

เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2008 21:12 น. ()

+ เจ้านพ...เจ้าชายน้อยของพี่...

+ อืม...น่าสงสารมาก...

+ เอาไว้สิ้นเดือนพี่อ๋อยจะให้พี่สัมไปโอนเงินให้เช่นกันค่ะ..

+ อิ อิ...แต่ตอนนี้กลางเดือน...ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ...

+ เอากันตามกำลังนะจ๊ะ...

+ คิดถึงมาก..แต่ไม่ได้โทร.หา..เอ..ยังไงละนี่...

+ อิ อิ..ก็ฉานเป็นอย่างนี้แหละ...นพก็รู้นี่นา...

+ ดูแลสุขภาพกายและใจด้วยเน้อ...

+ โดยเฉพาะใจ..ประคบน้ำแข็งให้มาก ๆ หน่อย...มันจะได้เย็น ๆ

+ ฮ่า ๆ ฮาได้อีก...

+ ออ...วันนี้หนูปูส่งอะไรมาให้พี่ก็ไม่รู้ทางเมลล์...เปิดอ่านก็ไม่ได้...

♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥

เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2008 21:16 น. ()

น่าสงสารจังค่ะ ขอหาข้อมูลนะคะ จะโอนเงินไปช่วยค่ะ

เพ็ญศรี(นก)

เขียนเมื่อ 17 ตุลาคม 2008 20:21 น. ()

นาน ๆ เข้ามาอ่านบทความพี่คะ
ก็ยังมีความยินดีว่า ท่ามกลางภาวะกิจของสังคมอย่างนี้ยังมีคนดี ๆ อยู่บ้าง
ก็ได้แต่ภาวนาว่า คนที่เราเลือกเข้าไปน่าจะทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์และต้องแก้ไขเร่งด่วนนอกจากจะเอาทำเนียบคืน 55
จดเบอร์บัญชีไว้แล้วคะ จะโอนตังค์ร่วมทำบุญด้วยนะคะ...