อีกมุมหนึ่งของชีวิตของเด็กน้อยบ้านนา ที่มาตามหาความฝันในมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะนำความรู้และประสบการณ์ที่ได้จากการเรียน และการทำกิจกรรมไปพัฒนาบ้านเกิดของตนเอง ผมมีความฝันเล็กๆว่าผมอยากจะนำความรู้และประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้ทั้งหมด นำไปพัฒนาในหมู่บ้านที่ผมอยู่เพื่อที่จะให้ชาวบ้านมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ถึงผมจะเรียนด้านสาธารณสุขศาสตร์แต่ผมก็จะนำความรู้เรื่องเศรฐกิจพอเพียงมาใช้กับชีวิตความเป็นอยู่ของคนในชุมชน และจะพยายามปลูกฝังคนให้คนในหมู่บ้านรู้จักพึ่งพาตนเอง ผมคิดว่าผมน่าจะทำได้ เพราะผมพอที่จะรู้วิธีการเขียนโครงการขอทุนสนับสนุนอยู่บ้างและเราต้องทำเป็นแบบอย่างก่อน อนาคตผมฝันไว้ว่าผมจะสร้างหมู่บ้านของผมเป็นศูนย์ปราชน์ชาวบ้านและให้ความรู้เกี่ยวกับการทำเกษตรแบบผสมผสาน ตอนนี้ผมได้เริ่มทำกับที่นาของตัวเอง และปลูกต้นไม้ด้วย เพื่อช่วยลดภาวะโลกร้อน แต่ผมคิดว่าการปลูกต้นไม่ได้อะไรหลายอย่างกว่านั้น ถ้าใครสนใจมาเยื่อมชมก็เชิญได้นะครับ ผมเลี้ยงปลาด้วยตอนนี้ตัวใหญ่แล้ว อิอิ
กิจกรรมผมทำแทบทุกอย่าง และไม่เหมือนใคร หรือว่าไม่มีใครกล้าทำก็ไม่รู้
ตอนแรกผมก็เป็นคนที่ไม่เคยทำกิจกรรมอะไรมาก่อนเลย จนกระทั่งผมอยู่ปี 2 ผมเริ่มเรียนรู้การทำกิจกรรมเพราะเคยมีคนบอกผมว่า การทำงานเขาไม่ได้ต้องการคนที่เรียนเก่งเสมอไปแต่เขาชอบคนทำงานเป็นและไม่เกี่ยงงานต่างหาก ผมก็เลยมาเรียนรู้การทำกิจกรรมและเรียนให้อยู่ในระดับดีให้ได้
ตอนนี้ผมได้ทำความฝันได้แล้วบางส่วนคือการตั้งชมรมขึ้นมาเพื่อทำกิจกรรมเกี่ยวกับสุขภาพโดยตรง โดยชมรมนี้มีชื่อว่า ชมรมคนวัยใส ใส่ใจสุขภาพ โดยทำเกี่ยวกับสุขภาวะ สุขภาพองค์รวม คือ กาย จิต สังคม ปัญญา
รูปกิจกรรม
น้องสาสุขพอเพียง ครับ
2. ครูวุฒิ
ขอบคุณมากครับผม
ไม่เกี่ยงงาน
นี่แหละคือกุญแจอันสำคัญของการเรียนรู้...
เป็นกำลังใจให้เสมอ..นะครับ
มาให้กำลังใจครับ ขอให้ความฝันเป็นจริง