เพื่อน พี่ หมอๆ ลาออกอีกแล้ว...
สวัสดีครับ...
เมื่อหลายวันก่อนได้ข่าวว่ามีเพื่อนหมอ ท่านหนึ่ง เป็นเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกัน
เราจบมาทำงานที่จังหวัดเดียวกัน แต่อยู่คนละอำเภอ....
เพื่อท่านนี้เป็นหมอที่ดี และเสียสละมากครับ ผลงานท่านนั้นดดดเด่น ตลอด 5 ปีที่ทำงานราชการ
ท่านทุ่มเทและตั้งใจทำงานเป็นอย่างมาก
เพราะสิ่งที่เห็นคือ ประชาชนในอำเภอนั้นได้รับการดูแลที่ดี ท่านได้ 2 ขั้นทุกปี(เงินเดือนต่างจากผม3,000)
ทุกครั้งที่เราพบกัน นานๆครั้ง ผมก็ให้กำลังใจ และบอกว่า เราอยู่เป็นเพื่อนกันนะ
นายอย่าลาออกไปไหนนะ เราเหลือกัน 2 คนนะในรุ่นนนี้....คนอื่นๆอีก6 คนเขาไป หมดแล้ว
และเมื่อวันก่อนก็ได้ยินข่าวไม่ดี เขาต้องเลือกทางที่ดีที่สุดของตนเอง
เหตุผลนั้นเป็นที่รู้กันดี ในหมู่เพื่อน พี่ น้องแพทย์ ไม่มีใครมองในแง่ลบ
เพราะสิ่งที่เขาทำมานั้น ดีเกินกว่าที่หมอคนหนึ่งจะทำได้แล้ว...
โชคดีนะครับเพื่อน....ขอบคุณแทนพี่น้องที่ด้อยโอกาส คนที่ขาดเเคลน
โรงพยาบาลที่มีหมอ 4 คน แต่เหมือนมีหนึ่งคนครึ่ง....
และปัญหาในระบบราชการ ภาระงานที่เราต้องรับผิดชอบแบบเกินมนุษย์....
เกี่ยวกับหมอที่ลาออก เป็นประสบการณ์ตรงที่เรารับรู้
รุ่นเดียวกันเท่าที่ทราบ เอาที่ไกล้ๆครับ
เพื่อคนหนึ่งออกไปหลังทำงานได้ 2 ปี
อีกคนหลังทำงานได้ 3 ปี
ทั้งสองคนนั้นเป็นคนที่ดี เป็นหมอที่ดีมากๆครับ ทุกคนจบออกมาใช้ทุน แม้เขาจะเรียนเก่ง และมีโอกาสต่อยอดไป แต่ก็เลือกที่จะทำงานในชนบท
แต่ทำไม...ระบบนั้นผลักดันให้คนต้องหนีออกไป
ประสบการณ์ที่รู้สึกเสียดายคือ...
พี่หมอท่านหนึ่งที่ทำงานด้วยกัน เป็นครู เป็นต้นแบบของหมอที่ดี
เมื่อท่านกลับไปทำงานใกล้บ้าน
ด้วยงานที่หนัก คนไข้มาก รพใหญ่ขึ้น
และต้องรับผิดชอบงานคุณภาพ.. HA
กลับปรากฏว่าพี่ต้องทำงานทั้สองอย่าง ทำอย่างหนัก.....
จนข่าวร้ายเกิดขึ้นคือ พี่หมอท่านนี้ต้องเป็น วัณโรค ต้องลาหยุดทำงาน
ช่วงนี้เองเป็นห้วงเวลาของการทบทวนชีวิต.......
สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการลาออก...
เหตุผลที่สำคัญคือ...คนที่ลาออกไม่ใช่คนที่ไม่ดี แต่มักจะเป็นคนที่ทุ่มเท และเป็นคนที่ทำงานหนักกว่าคนอื่นๆ.... อาจจะทุ่มเท และคาดหวัง...มากเกิน?
นั่นอาจจะเป็นเพราะถึงขีดหนึ่งของความคิดที่จะอดทนอยู่ต่อไปในระบบ.....
หลายคนที่ยังอยู่ไม่ใช่ไม่อยากออกไป ไม่อยากหนีระบบที่มันหนักเกินไป..ระบบองค์กรที่มันวุ่นวาย สับสน....
แต่เป็นเพราะเขามีเหตุผลหลายอย่างในตัวเอง..........
หมอในโรงพยาบาลชุมชน 2 ประเภท...
1.กลุ่มที่อยู่ไปเรื่อยๆ ทำงานสบายๆ ทำงานในขอบเขตตนเอง ไม่วุ่นวาย หรือทำงานน้อยๆเท่าที่ตนเองอยากจะทำ อยู่แบบขอไปที เพราะไม่มีใครว่า ไม่มีใครตรวจสอบ ไม่มีใครประเมิน
มีพี่ท่านหนึ่งในองค์กร...กล่าวว่า ถ้าพี่มาทำงานแบบนี้อาจจะโดนไล่ออกไปแล้ว...
การไม่รู้สึกผิดเมื่อไม่คิดว่าทำผิด ไม่รับผิดชอบ
2. กลุ่มที่ทำงานประจำที่มากกว่างานประจำ กลุ่มที่ทำงานเพื่อการพัฒนา มองหาโอกาศที่จะเปลี่ยนแปลงปรับปรุงทุกๆอย่างให้ดีขึ้น มดงาน....
มดงานที่มีพลังต้นทุนภายในสูง ก็จะอยู่ต่อไปและทำงานสำเร็จ
มดงานที่มุ่งมั่น แต่เปราะบาง ก็จะเป็นเหมือนที่กล่าวข้างต้น คือท้ายที่สุดก็ต้องไป........
แต่สำหรับผม...คงอยู่ต่อไปอีกนานเหมือนกันครับ เพราะพ่อแม่ ...เพราะพ่อหลวง
อย่างมากก็เปลี่ยนที่ครับ......
ความเห็น (20)
ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอ เพื่อนร่วมวิชาชีพทุกคน
อยู่ด้วยใจรัก จากเพื่อพัก(ใจ)ชั่วคราว
ถ้ารู้สึกว่าเหนื่อย ก็พักเถอะค่ะ แล้วค่อยเดินใหม่
- สวัสดีค่ะ อ.หมอสุพัฒน์
- ที่ทำงาน ป้าแดง หมอฟัน ลาออกกันทุกปี
- ตอนนี้เหลือหมอหัวหน้าอยู่คนเดียว
- คนที่ลาออก ส่วนหนึ่ง เป็นกำลังของ ทีมพัฒนาคุณภาพ
- ส่วนหมอทั่วไป ยังไม่มีลาออกค่ะ กลับมาขอบรรจุเยอะแยะ เพราะค่าตอบแทนดีมากๆ
- -----
- เป็นกำลังใจให้นะคะ เห็นหมอลาออกทีไร ใจหายทุกทีค่ะ เสียดายค่ะ สงสารคนไข้ด้วย
ผมว่าที่ไหนก็เหมือนกัน
เหนื่อยแต่มีความสุขอยู่ได้ครับ
ไม่มีความสุข แต่ก็ไม่เหนื่อย....คอพอทน
แต่ถ้าทั้งเหนื่อย ..+.. ไม่มีความสุข คงสุดจะทน
ขออนุญาตเอาใจช่วยครับ...
- เป็นกำลังใจให้คุณหมอค่ะ
- คุณหมอทุกท่านเหนื่อยค่ะ
- สวัสดีครับพี่หมอ
- อิอิ แวะมาบอกว่า กำลังใจยังมีให้เสมอครับพี่
- ผมก็เคยรู้สึกอยากลาออกจากงานเหมือนกันครับ
- เพราะมีที่อื่นให้ดีกว่า ให้เยอะกว่า แต่....
- คิดไปคิดมา ยังมีอีกหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำที่นี่
- ก็เลยต้องอยู่ต่อ อยู่ต่อ ....ไปเรื่อย ๆ
- อิอิ
- สู้ ๆ ครับพี่ สร้างสรรค์สิ่งดีดีสู่สังคมครับ
ในความคิดเห็นส่วนตัวนั้น รักที่จะทำงานภาครัฐมากกว่า เพราะว่า เราสามารถ ทำงานได้หลากกลาย ไม่ใช่ แค่ งานบริการอย่างเดียว และเราก็จะรู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่ามากกว่า...
แม้ว่าจะมีความคิดที่จะออกราชการหลายครั้ง แต่สุดท้าย ก็ยังอยู่ต่อไป...
ถ้าอยู่รพ.รัฐบาล แล้ว อย่าไปเทียบเงินเดือนกับเพื่อนๆที่ออกไปอยู่เอกชน เพราะ จะแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
เป็นกำลังใจให้คุณหมอสุพัฒน์และทุกท่านที่ทำงานเพื่อชาติ เพื่อในหลวงของเราค่ะ..
สบายดีนะคะ..^^
สวัสดีครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
หนาวมาแล้ว สดชื่นๆ
เป็นกำลังใจครับ ชาวบ้านประเทศชาติ อู่อย่างมีความสุขเพราะเขาเหล่านี้
สวัสดีค่ะคุณน้องหมอ
เป็นกำลังใจให้คุณหมอ ผู้ทำงานเพื่อชุมชน เพื่อบ้านเกิด
น้องหมอสบายดีนะคะ เห็นภาพจิตอาสา โครงการปาย แล้ว อยากไปร่วมด้วยจังค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ ยังระลึกค่ะ
- คำถาม ถามว่าทำไมถึงต้องลาออก ?
- กับคำสองคำ "อยู่ทน" กับ "ทนอยู่"
- แล้วสุดท้ายได้อะไร ต่อตัวเอง.. ต่อแผ่นดิน
- ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับใจครับ
- ขอบคุณครับ
- ตามมาดูน้องหมอ
- เชื่อว่า
- น้องหมอทำได้
สวสดีค่ะ อาจารย์ แวะมาให้กำลังใจนะคะ.... สู้ๆๆ
แวะมาให้กำลังใจค่ะ ขนาดมัทอยู่ในมหาวิทยาลัยยัง turn over rate สูงมากค่ะ
รุ่นมัทเข้ามาพร้อม 10 คน ตอนนี้เหลืออยู่ 2 มีเข้ามาใหม่ 1 (รวมเป็น 3 จาก 11 คน)
สู้ๆค่ะ เพิ่งอ่านนสพ.ไทยวันนี้ก็มีข่าวเรื่องหมอลาออกไปทำเอกชน คนที่ออกไปก็มีหลายแบบจริงๆอย่างที่คุณหมอว่า เรื่องนี้พอเป็นปัญหามากๆถึงจุดนึงที่วิกฤต (นี่ก็ใกล้มากแล้ว) มันต้องมีการเร่งให้คนที่เกี่ยวข้องมาสนใจปัญหานี้จริงๆจังๆแก้ให้ครบด้านซักทีแหละค่ะ มัทมองโลกในแง่ดีเข้าไว้ ตอนนี้เราก็ช่วยตัวเองไปก่อนโดยการทำงานด้วยใจ หากำลังใจและเรื่องประทับใจให้มากๆมาเติมพลัง ถ้ายิ่งไปหงอยเราก็จะ burn out ไปกับเค้าด้วย มัทว่างานจิตอาสาที่จะมาถึง มีกัลยานมิตรมากมายน่าจะเป็นถังพลังถังใหญ่ให้คุณหมอได้อีกแรงนะคะ : )
ใจหายไปด้วย
ลาออก เยอะจริงๆ คงต้องทวนกันใหม่ ค่ะ ตั้งแต่เลือกคนเข้ามาเรียน เลย ทีเดียว
มีหมอดีๆ ที่ทำงานจริงจัง ทนอึด อยู่ในระบบระบบ ราชการ
ท่ามกลางสังคม ที่ส่งเสริม เงิน ท่ามกลางค่าตอบแทนที่ดีกว่าถ้าลาไปทำในระบบเอกชนมากมาย
แต่ก็ เห็นคุณหมอใหม่ หลายๆคน ลาออกเพื่อ รายได้ เพื่อความสะดวกสบาย
โดย ไม่รู้สึก คุณค่าของสิ่งที่ทำ ก็มี ไม่น้อย
เป็นกำลังใจให้ คุณหมอ ค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ทุกๆท่านนะครับ
น้องหมอ...ที่รัก
ใช่ครับ...ทุกคนมีเหตุผล แต่บางครั้งไม่ได้อธิบายให้สังคมรับรู้
ผมเข้าใจครับ และ เคารพในการตัดสินใจของทุกคน
สวัสดีค่ะคุณหมอ
- เมื่อตอนที่ครูวรางค์ภรณ์รักษาตัว กำลังอยู่ในขั้นวิกฤต ได้ข่าวว่าคุณหมอที่เป็นเจ้าของไข้ของครูวรางค์ภรณ์ลาออกไปอยู่โรงพยาบาลเอกชน
- ความรู้สึกตอนนั้นหมดหวัง หมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ได้นึกถึงหมอคนอื่นเลย ติดแต่ว่าหมอออกไปแล้ว ใครจะรักษาเรา
- แต่คิดไปคิดมา ก็เข้าใจหมอว่าเกิดอะไรขึ้น
- ขอเป็นกำลังใจแด่คุณหมอทุกท่านค่ะ
สวัสดีครับ
ขอบคุณครับคุณครู คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
มาเป็นกำลังใจค่ะ ดิฉันอยู่ฝ่ายการศึกษาบางทีก็รู้สึกเหนื่อยมากเหมือนกัน ผลิตเท่าไรก็ไม่เคยเต็ม เมือนถังน้ำมีรูรั่ว รูโตด้วยสิคะ รั่วตั้งแต่เข้ามาเรียนปีแรกทีเดียว กว่าจะสอนจบ ๔ ปี ก็รั่วออกไปอีก ไม่รู้จะโทษใคร ยิ่งคนลาออกมาก คนที่อยู่ก็ต้องยิ่งแบกภาระ ฝ่ายผลิตก็ต้องเพิ่มการผลิต ก็แบกภาระ เพราะขาดแคลนครูมากจริงๆ เป็นงูกินหางแหละค่ะ ต้องตั้งสติให้ดีๆ มิฉะนั้นจะรู้สึกทุกข์ และเป็นอัมพาตทั้งวงจร