กวีวรรคทอง ๔๒ เธอ

กวีวรรคทอง  ๔๒  เธอ

 

            จึงขับเธอจากใจจงไกลจิต

            ไม่มีสิทธิ์อะไรจะใฝ่หา

            เธอไม่ใช่คนดีของชีวา

            เพียงผ่านมาในฝันเท่านั้นเอง

                        จาก เธอ

                        ดอกแก้ว  ลดาวัลย์

บันทึกหลังบทกลอน

ความผิดถูก

ชั่วดี

เราสามารถรับรู้โดยพื้นฐานของสามัญสำนึก

สิ่งใดไม่ดี ไยต้องถลำลึก

ความผิดพลั้งครั้งแรกถือเป็นบทเรียน

ผิดพลั้งซ้ำครั้งสอง ถือเป็นความเขลา