ห่างไกล...ไม่ห่างกัน

คงจะสุขใจในหน้าหนาวอย่างนี้ได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่รัก แต่ตอนนี้เธอของผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกับครอบครัวครับ อยากถ่ายทอดความรู้สึกดีดี ในวันเหงาๆ ไว้กับเพลงนี้ครับ เพิ่งได้รับข้อความส่งมาจากทางอีสาน น่ารักจริงๆเธอของผม

แอบยิ้มละไมอยู่ลำพัง

เฝ้าหวังเฝ้าฝันเฝ้าเพ้อ

เที่ยวอ่านแต่ข้อความ จากเธอ

อ่านแล้วก็เผลอยิ้มออกมา

"รู้ไหม คิดถึง คิดถึงนัก

รู้ไหมว่ารัก ว่าห่วงหา

รู้รึเปล่าว่าแหนหวงกว่าดวงแก้วตา

แล้วรู้ไหมว่าอยากเจอ...อยากเจอ...อยากเจอ"

แล้วเธอจะรู้บ้างไหม

ว่าฉันก็ห่วงใยก็ห่วงหา

ทั้งรัก เชื่อมั่น ตลอดมา

และอยากบอกเหมือนกันว่า...อยากเจอๆๆ เหมือนกัน

เมื่อวานนี้ ยังได้นั่งคุยอยู่เลย ไปตั้งหลายวันแน่ะ เฮ้อ คิดถึง เคยเป็นไหมครับ ในยามที่เราไม่เจอหน้าคนที่เราอยากเจอหน้า (ที่นอกจากบุพการีน่ะครับ)

เวลาจะรักใครสักคนระยะเวลาของความรักมักเนิ่นนานเท่ากับความคิดถึง เพราะเราทั้งคู่มีเส้นทางเดียวกัน ความคิดถึงเดินทางพร้อมกับความรักเสมอ

.....ได้กลิ่นความคิดถึงบ้างมั้ย....
เราฝากสายลมที่พัดเอื่อยๆในยามค่ำคืนพัดพาความรู้สึกทั้งหมดไปหาเธอ ระวังความคิดถึงล้มทับนะ^^

เรามีฉายาของกันและกัน เธอคือ Miss.Busy ยุ่งเสียเหลือเกินนะจ๊ะคุณหญิง
ส่วนผมก็ว่างเสียยกใหญ่เลยได้ตำแหน่งเฮีย Online ไปครอบครอง

ช่วงนี้ต้องเดินทางไกล ที่รักคงจะเหนื่อยสินะจ๊ะ
ที่รักจ๋า...รักเล็กๆ ณ มุมของหัวใจเราก่อตัวขึ้นทีละน้อยทีละน้อย
พร้อมกับความคิดถึงที่กำลังเติบโต

หันมาทางนี้สิ(คงจะงงนะที่รัก เพราะทิศไหนเป็นทิศไหนก็ไม่รู้)....อาจช่วยให้ดีขึ้น หายเหนื่อยทั้งกายและใจ รอยยิ้ม...อ้อมกอดแห่งความรู้สึกกำลังรอคอยคุณ....ที่ตรงนี้ ผมอยู่ตรงนี้(หน้าบ้านผมนี่ล่ะ) เป็นคนที่รักของคุณ และเป็นคนรักกัน

แม้ว่าเราจะต่างกันเหลือเกิน
เธอถนัดวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ผมรักศิลปะ บทกวี (มีบ้างที่เถียงกัน แล้วผมชนะบ่อยไป เพราะคำพูดกินใจ)
เธอชอบพิซซ่า ผมกินขนมจีน (แต่เราก็กินแบบผสมกันได้ ไม่เครียด)
เธอชอบสีขาว ผมชอบสีแดง (แต่รวมกันก็เป็นสีชมพูนะ) ^^
หัวใจเราถึงกัน....นั่นก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับคำว่า "เรา" แล้วล่ะนะ

ผมชอบนั่งมองดอกหญ้าที่กำลังล้อเล่นกับสายลม

สังเกตกันมั้ยครับพี่น้อง...
ทุกครั้งที่นั่งอยู่ท่ามกลางดอกหญ้ามากมาย
สายลมมักจะหยอกล้อกับดอกหญ้าด้วยความรัก
และนั่นคือสัญญาณของการเดินทาง...
สายลมกำลังพัดพาความคิดถึงส่งไปยังคู่รักมากมาย....

วันนี้ผมได้นั่งอยู่บนเนินเขาน้อยๆที่มีทุ่งหญ้าปกคลุม(เป็นโคก เอ่อ คล้ายจอมปลวกอยู่หลังบ้าน มีหญ้าคาขึ้นประปรายครับ อิอิ)....สายลมพัดผ่าน....
ที่รักรู้มั้ย ผมก็ใช้บริการของสายลมเหมือนกันนะ อิอิ
อย่าลืมเปิดหน้าต่างรับความคิดถึงของผมด้วยนะ....คนดี

(อ้อ ถ้าอยู่บนรถหรือเครื่องบินก้ไม่ต้องเปิดนะ เดี๋ยวลมแรงจะทำให้ที่รักเป็นหวัดนะจ๊ะ )

ปล.คุณแม่หม่ามี๊ กับคุณพ่อป่าปี๊ของที่รัก นั่งใกล้หรือป่าว เดี๋ยวความคิดถึงกระเด็นใส่ท่านนะ

คิดถึงมากมาย

안될 것 같은 아픔의 마음을

다가온 사랑 그녀를 내게

아껴줄 사랑 지켜줄 사랑
좋은 그 사랑

สนใจคำแปล ติดต่อ ครูที่เก่งเกาหลีหรือไม่ก็เพื่อนชาวเกาหลีเอาเองนะครับพี่น้อง อิอิ

นอนก่อนนะครับ เดี๋ยวเช้ามาจะตื่นมาส่องความคิดถึงว่ากระจายไปติดใครแถวGoToKnow Land บ้าง

(ขอบคุณครับ)

อิอิ กลัวยาวไม่พอ แถมนิทานหนึ่งเรื่อง (เดี๋ยวฟังเพลงไม่จบครับ)

นิทานเกี่ยวกับความผูกพันอันเหนียวแน่นของแผ่นฟ้า ผืนดิน และแผ่นน้ำ
แผ่นฟ้า ผืนดิน และ ผืนน้ำ
เป็นเพื่อนสนิทอยู่ร่วมตัวกันเป็นก้อนเดียว
แต่แล้วฟ้าก็เริ่มแยกตัวออกไป เพื่อค้นหาความกว้างใหญ่ของจักรวาล
วันเวลาผ่านไป แผ่นฟ้าก็ยิ่งแยกตัวออกไปไกลยิ่งขึ้น
ผืนดิน กับ ผืนน้ำ รู้สึกคิดถึงท้องฟ้ามาก
แต่ว่าท้องฟ้าอยู่สูงเกินกว่าที่จะไปหาได้
เมื่อพระอาทิตย์รู้ความเข้าเลยช่วยเหลือ
โดยทำให้น้ำระเหยกลายไอลอยขึ้นไปสู่ท้องฟ้า
เพื่อบอกท้องฟ้าว่า เราสองคน ----- คิดถึงเธอมาก -----
ท้องฟ้ารู้สึกตื้นตันมาก เมื่อได้ยินเช่นนั้น
แต่ในขณะเดียวกันก็เสียใจที่มาไกลเกินเท่าที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว
ทำได้อย่างมากก็แค่เพียงใช้กำลังทั้งหมดของตนส่งน้ำลงไปสู่พื้นดิน เพื่อบอกว่า --- ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน -----
น้ำจึงกลั่นลงมาเป็นสายฝน
และนี่แหละ คือ สาเหตุที่คนเรามักคิดถึง
คนที่เรารักและผูกพันเสมอเวลาฝนตก

เขียนใน GotoKnow โดย คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)
ใน HAPPY CENTER

คำสำคัญ (Tags): #คิดถึงคนไกลกำลังเดินทาง#รีบกลับมานะ จะรอ#อยากไปด้วยก็ไปไม่ได้ เฮ้อ#เป็นห่วงมากๆ

หมายเลขบันทึก: 219880เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2008 22:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 09:04 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (83)

pa_daeng

เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2008 22:47 น. ()

หวานจังนะ........จ๊ะ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2008 22:47 น. ()

พี่เอก จอง พื้นที่ใว้ก่อนนะครับ..

วันนี้ ผมไปซื้อหนังสือ ประมวลความรัก เข้าได้กับบันทึกน้องเอ๊ะเลยครับ

นายประจักษ์ ปานอินทร์

เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2008 22:49 น. ()

สวัสดีครับ คนพลัดถิ่น~natachoei(หน้าตาเฉย) หัวหน้าแก๊งหน้าตาเฉย คนหนุ่มดาวรุ่งพุ่งแรงมีบันทึกดีดี เม้นที่ยอดเยี่ยม เป็นที่ติดใจของชาวบล็อก มาอ่านบันทึกหวานๆซึ่งๆ ก่อนนอนจะได้ฝันว่ามีงูมารัด...อิอิ.อิ ขอบคุณ