๒๐. คุณค่าความเหงาเศร้า

 

 

คุณค่า..ความเหงาเศร้า

ความเหงา...เดินดุ่มมายาวไกล ...
ความเศร้า...เดินตามติดมาชิดใกล้
เหงา ...เศร้า...มุ่งไปพร้อมแวะทักทายผู้คน
ความเหงา...ปีนป่ายขึ้นท้องฟ้า
ความเศร้า...แหวกว่ายในสายธารา
ฟ้าหลั่งน้ำตารินลงมาปลอบโยนสายน้ำ
ความเหงา...ไปเยือนจันทร์เสี้ยว
ความเศร้า...เดินเลียบชายหาด
จันทร์ทอแสงทาบบนหาดทราย
ความเหงา...ล่องไปในทะเลกว้าง
ความเศร้า...วิ่งล้อสายลมที่เบาบาง
เวิ้งทะเลเงียบนิ่ง...ระลอกคลื่นอ้อยอิ่งเพราะไร้แรงลม
ความเหงา...โดดไปมาบนก้อนเมฆ
ความเศร้า...นั่งเล่นบนทุ่งกว้าง
เมฆครึ้มเหนือทุ่งว้างเกิดสร้างเป็นภาพจิตรกรรม
ความเหงา...ดีดบรรเลงเพลงพิณ
ความเศร้า...ร้องเพลงขับขาน
ยินท่วงทำนองร้าวรานของบทเพลง
ความเหงา...ขอแวะค้างที่บ้านตัวอักษร
ความเศร้า...เอนกายบนระเบียงความรู้สึก
บทกวีเหงาเศร้าลึกระบัดระบาย
ความเหงา...ลงมือปลูกแปลงดอกไม้
ความเศร้า...ผูกมัดเปลแกว่งไกว
คุณค่าสรรพสิ่งใดใด...อยู่ที่เลือกใช้...เลือกเป็น  ...

 

[วิโรจน์ พูลสุข]

เหงา..เศร้า..เอาประเด็นเป็นเหตุผล

จึงดิ้นรนไขว่คว้าหาความ...เหงา

อยู่อ้างว้าง นั่งใจลอย หงอยซึมเซา

ส่งใจเรา เหงาเดียวดาย...หมายจิตปอง

เครียด ขุ่นมัว กลัวเสียใจ กลายเป็น...เศร้า

นั่งจับเจ่า เฝ้าย้ำคิด ติดสมอง

ยิ่งเหงาเศร้ายิ่งเสพติดคิดไตร่ตรอง

เริ่มทดลอง มองความเหงา...เศร้าทำไม

จากนี้ไป...ไม่เสพติดคิดเหงา...เศร้า

บอกตัวเรา...สุขดีกว่าพาสดใส

ไม่เสพติดคิดเรื่องเหงาเศร้าหัวใจ

สุขสบาย...เพราะทำใจ...ไม่ตามมัน

เลือกใช้เหงา...เอามันมา ตั้งสติ

สมาธิ กำหนดอยู่ รู้แปรผัน

เอาความเศร้า อนิจจัง อย่างรู้ทัน

เหงา..เศร้านั้น.. คือตัวอย่างนั่งมองธรรม