กวีวรรคทอง (๖๗) ใบไม้ตาย

อย่าลิดอิสรา

กวีวรรคทอง (๖๗) ใบไม้ตาย

 

            ใบไม้แต่ละใบอาจไร้ค่า

แต่จะลิดอิสรานั้นอย่าหมาย

อยู่อย่างถูกข่มเหงคะเนงร้าย

จะขอตายเพื่อสร้างทางเป็นธรรม

                        จาก ใบไม้ตาย

                        ประสิทธิ์  รุ่งเรืองรัตนกุล

                        ปี พ.ศ. ๒๕๑๘

บันทึกหลังบทกลอน

แสงสว่างมีคุณค่าแก่ดวงตา

อากาศมีคุณค่าแก่ปอด

ความรักมีคุณค่าแก่ดวงใจ

แต่ยังคงไม่เท่าความสำคัญของเสรีภาพต่อมนุษย์

เพราะเสรีภาพ คือดวงวิญญาณของมนุษย์

ถ้ามนุษย์ไม่มีเสรีภาพ  สมองมนุษย์จะถูกปิดตาย

ทุกอย่างจะกลายเป็นความมืด  ฉะนั้น

เสรีภาพจึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ควรเทิดทูนหวงแหน

                        อาร์  จี  อิงเกอร์ซอลล์

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

• แวะมาอ่านกลอน บทกวีดี ๆ
• ก่อนเริ่มวันใหม่ค่ะ