ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ถ้าคุณคิดว่าการท่องอาขยานเป็นเรื่องล้าสมัย คุณนั่นแหละล้าสมัย
ถ้าคุณคิดว่าการท่องอาขยานเป็นเรื่องของนกแก้วนกขุนทอง
คุณนั่นแหละนกแก้วนกขุนทอง
จำคำพูดของใครเขามา…ตื้นเขินนัก
ถ้าคุณคิดว่าการท่องอาขยานเป็นเรื่องเสียเวลา
นั่นแสดงว่าคุณไม่เคยได้ให้เวลากับการท่องอาขยานเลย
จึงไม่เคยได้รับรู้รสและอิ่มเอมกับรัก…
และถ้าคุณคิดว่าการท่องอาขยานเป็นเรื่องต้องห้าม!
คุณก็ต้องห้ามพระและนักบวชทุกลัทธิศาสนาในบ้านเมืองของเราสวดมนต์!
อีกทั้งจะต้องห้ามนักร้องหรือผู้คนทั้งหลายในประเทศนี้ร้องเพลง!
เพราะทั้งนักสวดและนักร้องก็ล้วนเป็นนักท่องจำ…
อาขยาน [อา-ขะ-หยาน] น.บทท่องจำ; การเล่า, การบอก; การสวด; เรื่อง, นิทาน
ซึ่งในที่นี้จะเน้นเฉพาะความหมายของ “บทท่องจำ” อันเป็นบทกวีเท่านั้น
แต่ก่อนอื่น, ขอถามคุณว่า…ชอบฟังเพลงไหม เคยร้องเพลงไหม
นิทานล่ะ เรื่องเล่าล่ะ …ชอบฟังไหม เคยฟังไหม
เกิดมาเคยสวดมนต์บ้างหรือเปล่า
ถ้าไม่ชอบและไม่เคย คุณน่าจะเป็นมนุษย์พันธุ์พิเศษ!
และขอร้องเถอะ โปรดหยุดอ่านข้อเขียนนี้
คาลิล ยิบราน กล่าวไว้ในหนังสือชื่อ คำครู ของเขาว่า
“ฉันควรจะเป็นต้นอ้อที่หักเพราะถูกฝ่าเท้าของผู้คนเหยียบย่ำ
เพราะการเป็นเช่นนั้นดีเสียยิ่งกว่าการเป็นพิณในบ้านของบุคคล
ผู้ซึ่งนิ้วมือของเขาพิการ และคนในบ้านของเขาก็หูหนวก เมินต่อเสียงดนตรี”
สำหรับผม, อยากจะบอกว่า ถ้าหากคุณเป็นผู้ซึ่งเปล่าไร้ดวงใจ
ที่จะแบ่งปันให้กับบทเพลงของชีวิต แม้แต่นิทานหรือเรื่องเล่าก็มิสดับรับรส
มิไยดีต่อบทสวดบริกรรม…ก็ป่วยการที่เราจะเสพเสวนาต่อกัน!
เพราะบทท่องจำหรืออาขยานที่ผมกำลังพูดถึงมันก็คือคนละเรื่องเดียวกันนั่นเอง
แท้จริงแล้วการท่องอาขยาน [บทกวี] มีคุณค่ามากกว่าที่ใครหลายคนคิด
นั่นคือ ขณะท่องจะก่อให้เกิดกระบวนการจัดระเบียบจิต เกิดความมีสมาธิ
สั่งสมทักษะแห่งท่วงทำนองชีวิต ซึมซับอรรถรสแห่งเนื้อหา
โน้มนำสภาวะจิตวิญญาณให้ดื่มด่ำกับสุนทรียภาพ
กระตุ้นความคิดและจินตนาการ…เชื่อมโยงสู่การเข้าถึงความนัยหลายมิติ
อันจะผลิดอกออกผลเป็นผลึกและพลังทางปัญญา
ความมีจิตประภัสสรต่อความงาม ความรัก และผัสสะทางอารมณ์ต่างๆ
ความลึกซึ้ง ภาวะการเข้าถึงมโนคติ ความมีรากเหง้าและตัวตน
คุณและผมต่างก็ได้คำตอบตรงกันว่าบรรดาพ่อเพลงแม่เพลงพื้นบ้านพื้นเมือง
ล้วนไม่เคยเรียนฉันทลักษณ์คำประพันธ์ใดๆ ในห้องเรียน
แต่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นต่างท่องและร้องเพลงครูกันมาคนละมากมายหลายบทหลายเพลง
ท่องร้องจนได้เนื้อ ได้ทำนองจังหวะ ได้คำได้ความคิด
ได้อารมณ์เพลงและจิตวิญญาณพื้นบ้านพื้นเพลง…
วันหนึ่งท่านก็สามารถร้องแยกแตกหน่อ ด้นได้ และผูกเพลงใหม่ๆ เป็นของตนเองได้
เพลงที่รัก คำที่ร้อง ความคิดความอ่านที่เป็นดั่งดวงดอกไม้แห่งชีวิต
อันประดิดประดอยก็ค่อยๆ จัดจิตจัดใจให้งาม
ให้ประสบพบคุณค่าของชีวิตในรสในรักอย่างเป็นหนึ่งเดียวกัน
เป็นวิถีที่คุณ…และครูภาษาไทยทุกคนต้องไม่ละเลย
ลองหันกลับมาสำรวจพิจารณาตนเองดูว่าสอนอะไรผิดไปบ้าง
นักการศึกษาและผู้บริหารก็เช่นกัน รู้ เข้าใจ และทำอะไรผิดพลาดกันไปมากน้อยแค่ไหน
สำนึกบาปและกระทำการไถ่บาป [อย่างถูกต้อง] กันบ้างหรือยัง
สำหรับเด็กๆ ถ้าสามารถท่องอาขยานจนขึ้นใจได้เหมือนพ่อเพลงแม่เพลงที่ท่องเพลงครูนั้นบ้างล่ะ
พวกเขาก็จะเขียนกาพย์กลอนได้โดยไม่ต้องเรียนรู้ฉันทลักษณ์คำประพันธ์เช่นเดียวกัน
ลองเดินตามรอยครูเพลงพื้นบ้านพื้นเมืองกันดูเถิด นั่นแหละของแท้ของการเรียนรู้
หรือแม้ว่าไม่ประสงค์จะคิดจะเขียนกาพย์กลอนก็ตาม
การท่องอาขยานก็จะยังส่งผลให้พัฒนาการเรียนรู้และเติมคุณค่าของชีวิตที่กำลังขาดหาย
ตัวตนและรากเหง้าที่เราต่างถวิลหาก็จะมีและกลับคืนมา
สำคัญอยู่แต่ว่า ครูจะต้องกระทำตนให้เป็น “ตัวอย่างสร้างศรัทธา” ด้วย
ยากใช่ไหมเรื่องนี้, ไม่ยากหรอกครับถ้ารักและมุ่งมั่น
อาขยานที่จะส่งเสริมให้เด็กๆ ท่อง อาจเป็นบทสั้นๆ จบเรื่องในตัว
เช่น บทสักวา บทดอกสร้อย หรือบทกวีขนาดสั้น [ไม่เกิน ๑๐ บท]
หรือเลือกคัดตัดตอนจากเรื่องยาวเฉพาะตอนใดตอนหนึ่ง
ซึ่งมีอะไรที่ลึกซึ้ง กินใจ หรือโดนใจ
“อะไร” ในที่นี้หมายถึงอะไรก็ได้…
ที่ก่อให้เกิดพลังกระทบทางปัญญา สร้างสรรค์คุณค่าต่ออารมณ์รู้สึก
มีมิติของชีวิต จิตวิญญาณ รากเหง้า ตัวตน
มีลีลา ท่วงทำนอง ความงาม ความรัก และสุนทรียรสต่างๆ
เป็นแบบฉบับให้ยึดถือเป็นแนวทางและพัฒนาสร้างสรรค์ต่อไปได้ หรืออะไรๆ ทำนองนี้
อาขยานที่ดีมิควรเป็นบทสอนตรง หรือเทศนา หรืออรรถาธิบายแต่เนื้อหา
แต่ควรมีชีวิตชีวา มีภาษาของอารมณ์รู้สึก ชวนนึกชวนคิด
มีพื้นที่ทางจินตนาการให้เป็นเกียรติยศแก่ผู้รับสารจะคิดอ่านเอาเองบ้าง
ซึ่งครูจะต้องค้นหาอ่านให้มาก และอ่านให้แตกฉาน
อ่านให้สามารถสัมผัสนัยที่ลึก และแหลมคม
เพื่อให้สามารถเลือกสรรอาขยานที่ดีจริง
นำอาขยานชั้นดีหลายๆ บทที่เลือกแล้วนั้นมาให้เด็กๆ เลือกท่อง
หรือจะบังคับเลือกบ้างก็ได้ เพราะเสรีภาพไม่ใช่การตามใจจนสุดโต่ง!
ชีวิตต้องมียืดมีหยุ่นและมียื้อยุดฉุดดึงกันบ้างพอเป็นกลางๆ ของสายพิณ
ตัวอย่าง…
ผลิเอ๋ยผลิใบ
บนกิ่งก้านวันวัยแสวงหวัง
จากต้นพฤกษ์น้อยน้อมหลอมพลัง
ปกบังร่มใบให้แผ่นดิน
รู้จักตอบแทนไม่ทอดทิ้ง
ขวัญมิ่งภูมิลำเนาเหย้าถิ่น
สู้แดดสู้ฝนจนคุ้นชิน
มีชีวินเพื่อชีวาน่ารักเอย
อย่ามัวแต่รออาขยานที่กระทรวงศึกษาธิการกำหนดอีกต่อไปเลย
บางบทที่กระทรวงกำหนดแล้วครูเห็นว่าดีจึงค่อยเอาด้วย
บางบทที่เห็นว่ายังไม่ดีพอ หรือไม่โดนใจ ก็ไม่ต้องเอา
เลือกเอาเองบ้าง หาเอาเองบ้าง กำหนดเองบ้างเถิด
และต้องไม่ลืมที่จะให้โอกาสเด็กๆ ได้เลือกสรรนำเสนอบ้าง
โดยมุ่งที่ความมี “อะไร” ซึ่ง “ควรค่า” แก่การท่องเป็นเป้าหมายร่วมกัน
อาจใช้กระบวนการประชาพิจารณ์ย่อมๆ ด้วยก็จะดีไม่น้อย
เมื่อมีพื้นที่ของความมีส่วนร่วมก็จะยิ่งเพิ่มพื้นที่ของความรักและความสมัครยินดีด้วยเสมอ
ไม่ว่าคุณจะเป็นครูหรือครูอาจจะเป็นคุณ
ตราบที่คุณและผมยังเกี่ยวข้องกับเด็กๆ และเยาวชนบนเส้นทางภาษา
อาขยานก็คือสวนดอกไม้ระหว่างทางที่จำเป็นต้องมี…เพื่อชีวิต
เพื่อลมหายใจของการเดินทาง
และสร้างสรรค์การเรียนรู้
ขอเป็นกำลังใจให้คุณและครูทุกคน…
อาเอ๋ยอาขยาน
กินครูเป็นอาหารจรรโลงจิต
ซึมซับสุนทรีย์แห่งชีวิต
ดื่มด่ำความคิดของวันเวลา
หอมอารมณ์ดอกไม้ในมนุษย์
พิสุทธิ์ล้ำลึกรู้สึกรู้สา
พี่ชวนน้องท่องเล่นเจรจา
ปลูกรักอาขยานสุขสันต์เอย
.
.
.
ผลิเอ๋ยผลิใบ บนกิ่งก้านวันวัยแสวงหวัง จากต้นพฤกษ์น้อยน้อมหลอมพลัง ปกบังร่มใบให้แผ่นดิน รู้จักตอบแทนไม่ทอดทิ้ง ขวัญมิ่งภูมิลำเนาเหย้าถิ่น สู้แดดสู้ฝนจนคุ้นชิน มีชีวินเพื่อชีวาน่ารักเอย .....................
อาเอ๋ยอาขยาน
กินครูเป็นอาหารจรรโลงจิต
ซึมซับสุนทรีย์แห่งชีวิต
ดื่มด่ำความคิดของวันเวลา
หอมอารมณ์ดอกไม้ในมนุษย์
พิสุทธิ์ล้ำลึกรู้สึกรู้สา
พี่ชวนน้องท่องเล่นเจรจา
ปลูกรักอาขยานสุขสันต์เอย
......................
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณคุณลำดวนที่จะนำเรื่องอาขยานนี้ไปสู่ครูผู้ปฏิบัติ อย่าลืมขอความร่วมมือคุณครูว่า ในการท่องอาขยานนั้นให้ครูท่องไปพร้อมกับเด็กๆ ด้วย ครูท่องได้ เด็กท่องได้ ท่องกันให้อิ่มสุข...
ขอบคุณครูคิม ดีครับช่วยกัน เดี๋ยวพรุ่งจะนำตัวอย่าง บทอาขยาน มาฝากให้เลือกเพิ่มอีกครับ...
แมวเอ๋ยแมวเหมียว
รูปร่างประเปรียวเป็นนักหนา
ร้องเรียกเหมียวเหมียวเดี๋ยวก็มา
เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู
รู้จักเอารักเข้าต่อตั้ง
ค่ำค่ำซ้ำนั่งระวังหนู
ควรนับว่ามันกตัญญู
พอดูอย่างไว้ใส่ใจเอย
และต้องไม่ลืมที่จะให้โอกาสเด็กๆ ได้เลือกสรรนำเสนอบ้าง โดยมุ่งที่ความมี “อะไร” ซึ่ง “ควรค่า” แก่การท่องเป็นเป้าหมายร่วมกันอาจใช้กระบวนการประชาพิจารณ์ย่อมๆ ด้วยก็จะดีไม่น้อยเมื่อมีพื้นที่ของความมีส่วนร่วมก็จะยิ่งเพิ่มพื้นที่ของความรักและความสมัครยินดีด้วยเสมอ
ชอบและเห็นด้วยค่ะ..จะนำไปบอกกับคุณครูภาษาไทยค่ะ..
ด้วยความเคารพค่ะ
วัชราภรณ์
ได้รับจดหมายสมัครเข้าร่วมโครงการครูรากแก้วการอ่านของคุณ(ศน.)วัชราภรณ์แล้วครับ พิจารณาความตั้งใจและประโยชน์ที่จะไปสู่ครูสู่เด็กๆ ก็ยินดีรับเข้าโครงการด้วยความเต็มใจยิ่งครับ ให้ทำหนังสือขออนุญาตไปราชการ แล้วส่งสำเนาให้ทุ่งสักอาศรมมั่นใจเชื่อได้ว่าเข้าร่วมโครงการได้แน่นอน ก็เป็นอันสมบูรณ์เป็น ๑ ใน ๒๐ คนครับ
อายุบวร
ครูกานท์
ขอบคุณเจตนา ความรู้สึก และความตั้งใจของคุณครู ศึกษานิเทศก์ และกัลยาณมิตรผู้มีความเชื่อมั่นในคุณค่าของบทอาขยาน ซึ่งเป็น "ทางไท" คือทางแห่งท่วงทำนอง ทางแห่งคำสำนวน ทางแห่งจิตวิญญาณวิถีเจ้าบทเจ้ากลอน ทั้งพื้นถิ่นพื้นบ้านและแบบฉบับสำนักหลวง แม้ความตระหนักร่วมกันนี้จะไม่สามารถย้อนคืนอดีตการท่องอาขยานให้กลับมาสู่การปฏิบัติได้ทุกโรงเรียนในประเทศของเราได้ ก็ขอให้ครูและผู้บริหารการศึกษาทุกคนซึ่งเชื่อในคุณค่าช่วยกันส่งเสริมตามศักยภาพนะครับ...
อายุบวร
ครูกานท์
...
ผมอยากได้ บทอาขยาน บท
- วิถีเด็กไทย
- ดวงตะวัน
- ฟังใดได้รู้เรื่อง