กวีวรรคทอง (๗๕) ความจริงที่น่ารังเกียจ

กวีวรรคทอง  (๗๕) ความจริงที่น่ารังเกียจ

            ถ้าเธอถามความทุกข์เพื่อปลุกปลอบ

จะเอ๋ยตอบข้อความที่ถามไถ่

ถามเพื่อเย้ย เอ่ยคำถามทำไม

เพื่อไยไพถากถางอย่างเลือดเย็น

                        จาก ความจริงที่น่ารังเกียจ

                        วันเนาว์  ยูเด็น

บันทึกหลังบทกลอน

น้ำตาของใครบางคน

ที่ร้องไห้กับความทุกข์ของคนอื่น

อาจจะไม่ใช่ความเศร้าโศกที่แท้จริง

หากอาจเป็นเพียงละครบทหนึ่ง

ซึ่งผ่านแล้วก็ผ่านเลยไป

เพราะมิใช่ประสบด้วยตนเอง

    หากประสบทุกข์ด้วยตนเอง

จะรับรู้ว่า บางครั้งทุกข์นั้นฝังตรึง

จนยากจะผ่านเลย

เมื่อมีทุกข์ รับรู้ทุกข์ แล้วจงผ่านเลยไปให้ได้