เติมน้ำใจ แบ่งปันไออุ่น..ต้านลมหนาว#3 ตอน ความ(ยาก)แค้นของแม่
เย็นวันที่ 12 ธันวาคม 2551 รถยนต์ของพี่พนัส อัดแน่นไปด้วยสัมภาระต่างๆ ทั้งเต็นท์ ถุงนอน กระเป๋าเสื้อผ้า กล้องวีดีโอ ปลั๊กไฟ รวมถึงผู้ร่วมทางอีก 4 คน ได้แก่ พี่สุริยะ พี่พนัส และน้องดิน น้องแดน หัวแก้วหัวแหวนของพี่พนัส... ส่วนสาเหตุที่ไม่ได้ไปพร้อมกับเพื่อนๆช่วงตี5ของเช้าวันเดียวกันคือผมมีโปรเจคที่ต้องส่ง...ก็เลยพลาดโอกาสร่วมลงมือทำงานตั้งแต่เช้า...รวมถึงการจับบัดดี้ และพ่อฮักแม่ฮัก...
แม้ว่าผมเคยเดินทางมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้วจากการสำรวจค่ายเพื่อนำเสนอข้อมูลของพื้นที่แก่ที่ประชุม... เพราะเป็นคนเดียวที่เคยเดินทางมาที่บ้านหนองหญ้าปล้อง การเดินทางครั้งนี้จึงทำให้ผมรู้สึกกดดันเป็นพิเศษเนื่องจากการเดินทางเป็นเวลากลางคืนประกอบกับสายตาที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ที่สำคัญ คือ กลัวบอกเส้นทางพี่พนัสผิด แต่รถที่เกือบจะเป็นปลากระป๋องของพี่พนัสก็นำพาเรามาสู่ค่ายต้านลมหนาวสานปัญญา ณ โรงเรียนเหล่าภูพาน สาขาบ้านหนองหญ้าปล้อง ตำบลแซงบาดาล อำเภอสมเด็จ จังหวัดกาฬสินธุ์ อย่างปลอดภัย ผมเดินทางมาถึงโรงเรียนเหล่าภูพาน สาขาหนองหญ้าปล้อง เกือบจะ3ทุ่ม ภาพที่ปรากฏตรงหน้า คือ การประชุมสรุปงานทั้งวันของเหล่านิสิตเพื่อนพ้องน้องพี่ของผม ท่ามกลางอากาศที่หนาวจัดบวกกับลมแรงที่พัดกระทบกายอยู่ตลอดเวลา ตัวผมเองก็อดเป็นห่วงสมาชิกค่ายและเจ้า ดิน แดนหลานทั้งสอง อยู่ไม่น้อย..
เสื้อกันหนาวลายพรางของแม่จึงถูกนำมาใช้ และก็ทำหน้าที่ของมันได้ดีที่สุด...อากาศเย็นพัดกระทบกายอยู่ตลอดเวลา ผมอดนึกคิดถึงคนที่อยู่บ้านไม่ได้ โดยเฉพาะ ทูนหัวของผม...
“ แม่ ”หน้าหนาวอย่างนี้...แม่เป็นคนขี้หนาวและร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงนัก อาการถุงลมโป่งพอง และไทรอยด์ ปีศาจร้ายคงจะทำร้ายแม่ของผมอยู่...
หลังจากกิจกรรมทั้งหลายทั้งปวงเสร็จสิ้นลง...ผมพอที่จะมีเวลาแอบเล่นกีต้าร์จากการยืมกีต้าร์ของเพื่อนต่างองค์กรที่เข้าร่วมค่ายมาบรรเลงเพลงที่ผมตั้งใจอยากจะเล่นให้เพื่อนร่วมค่ายฟังเพื่อให้นึกถึงคนที่อยู่ข้างหลังของพวกเขา...เพลงความแค้นของแม่ ของน้าหงา สุรชัย จันธิมาธร ทำเอาใจผมสั่นและคิดถึงแม่อยู่ไม่น้อย..
การมาค่ายครั้งนี้ผมหวังว่าความดีที่เป็นผลจากการทำงานทั้งหมด...คงส่งผมให้แม่ไม่ต้องทรมานกับหนาวในครั้งนี้...สาธุ.
ความเห็น (7)
มาร่วมสาธุ อนุโมทนา กับความดีด้วยค่ะ โชคดีตลอดกาลนะคะ หลับให้เห็นเงินหมื่น ตื่น ให้เห็นเงินแสน เงินล้าน อิอิ
มาเยี่ยมชาวค่ายคะ
มาร่วมอนุโมทนาเช่นกันค่ะ
คิดถึงค่าย
ห่างหายห่างไกล
ชีวิตชาวค่าย
ของคนอาสา
เป็นกำลังใจในการต่อสู้ก้าวเดินต่อไปคร๊า
ขอบพระคุณครับ คุณ krutoi 
มาร่วมอนุโมธนาบุญคนแรกเลยน่ะครับ...
พรใดวิเศษจงสนองกลับคืนเช่นกันน่ะครับ..ผม
ขอบพระคุณครับคุณ
ประกาย~natachoei
ดอกไม้สวยมากครับ...ผมได้แต่หวังว่าการทำงานจิตอาสาของชาวมหาวิทยาลัยมหาสารคาม คงออกดอกและงดงามดังดอกไม้นี้ครับ...
มีความสุข และขอบพระคุณที่มาเยี่ยมเยียนครับผม...
ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจดีดีครับคุณ เทียนน้อย 
อย่าลืมติดตามกิจกรรมของชาวอาสาต่อๆไปน่ะครับ...
มีความสุขและขอบพระคุณที่มาเยี่ยมเยียนครับผม...
พี่ไม่นอนเลยก็ว่าได้ เพราะหนาวจัด และอีกอย่างเป็นห่วงลูก ๆ จึงต้องนั่งเช็คอาการของพวกเขาตลอดเวลา คอยห่มผ้า หรือไม่ก็เข้าสวมกอด ขยับตัวเขาบ่อย ๆ เพื่อให้รู้ว่าเขายังมีปฏิกริยาที่ดี ...
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับบทบาทการเป็นพี่เลี้ยงที่ไม่เคยเกี่ยงงอน ...
และฝากไหล..ไว้ด้วย