ฝึกเรียนรู้ด้วยใจ นักศึกษาแพทย์ศาสตร์จากรามาธิบดี

14-15 ธ.ค.51

รพ.มวกเหล็ก /แก่งคอย /หนองแค จ.สระบุรี จัดค่ายเรียนรู้ธรรมชาติเพื่อเข้าใจคุณค่าของชีวิต ที่ เขาใหญ่ จัดให้ นักศึกษาแพทย์ปีที่ 4 จาก โรงพยาบาลรามาธิบดี  มหิดล

   เป้าหมาย 

เพื่อค้นหารูปแบบที่เหมาะสมในการจัดกระบวนการการเรียนรู้เพื่อพัฒนาจริยธรรมของน.ศ

เพื่อได้เรียนรู้ ปรับตัวในการอยู่ร่วมกันโดยใช้ธรรมชาติเป็นสื่อ

เพื่อให้ฝึกเรียนรู้ด้วยใจ

                         

          

กิจกรรม

เริ่ม สายวันที่ 14 ธ.ค. เป็นกิจกรรมรู้จักกัน และการนำเข้าไปสู่ เกมเพื่อการศึกษาธรรมชาติ

บ่าย แบ่งกลุ่ม เดินป่า 3 กลุ่ม สามเส้นทาง

กลางคืน สรุปงาน นำเสนอ ได้อะไร จากการเดินป่าและจากการบันทึกธรรมชาติ

เล่นเกม กาลเวลา เวลากลืนกินทุกสรรพสิ่ง

เช้ามืด 15 ธ.ค. ไปผาเดียวดาย เขาเขียว ชมธรรมชาติ และบันทึกธรรมชาติ ด้วยความรู้สึก และงานเขียน

สายลงมาที่พัก ค่ายเยาวชน และวาดรูปลงเสื้อ จากที่ประทับใจ

สรุปกิจกรรม และ อำลา

                                               

                                   

ค่ายนี้ อาจารย์หมอ รศ.นพ.สุรเกียรติ อาชานานุภาพ

คณะแพทย์ศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มาดูแลนักศึกษาอย่างใกล้ชิด และให้ความรู้แลกเปลี่ยนอย่างน่าสนใจยิ่ง

อาจารย์หมอ เสริม เรื่อง เกม กาลเวลาว่า    

แม้ว่า กาลเวลาจะกลืนกินทุกอย่าง แต่เราสามารถอยู่เหนือกาลเวลาได้

โดยการทำให้เราอยู่กับปัจจุบันขณะ

ไม่ให้ใจ ไปข้างหน้า

และใจไม่ต้องไปข้างหลัง

ให้ใจอยู่    กลางๆ     ปัจจุบัน

[ค่าย]

เมื่อไหรเราจะไปเที่ยวป่าอีก ค่ายอยากไปอีกเพราะว่าเราได้เรียนรู้สิ่งที่เราไม่รู้เยอะมากๆ

เเต่......ลุงจืดยังไม่ได้ให้ของขวัญที่ Bing Go ได้เลยนะครับ >o<

เส้นทางที่ไปนะ มันไปโผลอที่บ้านพักพนักงานเพราะเราได้ยินเสี่ยงช้างดังมากเลยทีเดียว เราได้เจอขี้ช้างเยอะมากเลย ขอบคุณป้าหน่อยเเละลุงจืดที่มาช่วยพี่ๆเขา

[ดอกแก้ว]

หวัดดีจ้ะ ค่ายนี้ น้องแคมป์ น้องค่ายเก่งมากเลย เป็นผู้ช่วยลุงจืดแล้วก็ดูแลพี่ๆนักศึกษา

[คนเดินทาง]

ตอนนี้พ่อไม่ต้องลูกจัดการแทนแล้ว

ว่าไงลุงจืด....ของฝันชิ้นใหญ่นี่แหละเด็ก

ผมว่าจะลองหาเวลาสรุปดูว่าได้อะไรบ้างกำลังคิดอยู่

อะไรก็ดี....แต่รู้สึกว่ามันไม่เต็ม...มันไม่ได้ดั่งที่คิดนะ

[เบิร์ด]

เมื่อวานน้องอยู่ที่มวกเหล็กวันสุดท้าย วันนี้รวมนักศึกษาแพทย์ทั้ง 3 กลุ่มเป็นวันสุดท้ายที่หนองแคทั้งนำเสนอเรื่องราวในพื้นที่ รวมถึงความทรงจำบนเขาใหญ่ อาจารย์บอกน้องๆสะท้อนในแบบประเมินอยากให้จัดรุ่นต่อๆไปอีกร้อยเปอร์เซนต์ ครานี้ก็เป็นการบ้านของครูพี่เลี้ยงที่ต้องทบทวนกระบวนการเรียนรู้ที่เราเรียกว่าเรียนรู้นอกห้องเรียนให้มันเต็ม(อย่างที่คนเดินทางบอก)ได้อย่างไร เรื่องสมุดบันทึกธรรมชาติที่น้องๆเขียน-วาดแม้ช่วงวันกว่าๆ แต่ก็อยากเอามาร้อยเรียงจริงๆแล้วอยากให้คนช่างฝันอย่างพี่หน่อยช่วยน่าจะเต็มขึ้นอีกนิดนะ

สมุดบันทึกธรรมชาติเล่มเล็กๆ บันทึกเรียนรู้ ระบาย...คลายเครียด

สุดท้ายบทกวีบนผาเดียวดายจากอาจารย์สุรเกียรติ อาชานุภาพ

[MR.MAN]

สวัสดีครับ เป็นน้องใหม่สำหรับเวปไซด์นี้เลยนะคร้าบบบบ พี่เบริด์ให้เวปไซด์นี้มาก็เลยมีโอกาสเข้ามาแสดงความคิดเห็นด้วยครับ ที่เขาใหญ่ที่เราไปกันก็น่าจะเป็นสิ่งที่มีค่ามากทั้งในแง่ของความงามในธรรมชาติและความงามอันเป็นปัจเจก ต้นไม้แต่ละต้น ใบไม้แต่ละใบล้วนคล้ายลายนิ้วมือเรา ไม่มีความเหมือนที่แท้จริง และไม่มีความต่างอย่างสิ้นเชิง ชีวิตก็คงไม่ต่างกัน ธรรมชาติสอนเราเยอะครับ ประสบการณ์มากมายนี้ เป็นประโยชน์ไม่ใช่เเค่เพียงตัวเรา ผมจะเก็บไปเล่าให้ผู้ป่วยของผมฟังด้วยครับ คิดถึงพี่ๆทุกคนนะครับ นศพ.รามาปี4