“ไชโยๆ เราร่วมไชโยต้อนรับปีใหม่ ส่งปีเก่าแล้วเราเริงใจถึงวันปีใหม่เราต้องไชโย” พ้นไปแล้วปีเก่า..เริ่มชีวิตปีใหม่ที่แสนสดใส สดชื่นรื่นเริง หลังจากงานเสร็จในวันสุดท้ายของปีเก่าที่ผ่านไป ไม่ได้คิดเตรียมว่าจะมีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหน เพราะไม่อยากเจอรถที่ติดแน่นบนถนนและทุกหนทุกแห่งที่มีคนใจตรงกัน นั่นคือใช้วันหยุดยาวให้คุ้มค่าที่สุดกับการท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจและกลับภูมิลำเนา แต่ใจที่มักเปลี่ยนได้จึงเกิดการท่องเที่ยวขึ้นจนได้ ระหว่างวันที่ ๑-๓ มกราคม ๒๕๕๒ “..แพ้หัวใจ” จนได้ ไม่เป็นไรอบอุ่นดีมีเพื่อนๆบนท้องถนน เขาเที่ยวเราก็เที่ยวเหมือนเขาไม่เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
เมื่อใจมีการเปลี่ยนแปลง สมองก็สั่งการตามที่จิตส่วนลึกต้องการนั่นคือมุ่งสู่เวียงโกศัยและนันทบุรีนคร เพราะมีสถานที่หลายแห่งที่บันทึกไว้ในใจนานแล้วว่าต้องไปเที่ยวให้ได้ หลังจากที่แวะเวียนไปหลายครั้งหลายคราแล้วแต่ไม่มีโอกาสที่เหมาะ เพิ่งสมใจก็ครานี้ จึงต้อง “ตามฟ้าใสเมฆสวย..สู่เวียงโกศัย..ในวันเริ่มศกใหม่”
วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๙.๐๐ น. เลขกำลังสวย ออกจากเชียงใหม่ (ดีจัง..ได้ไปสัมผัสบรรยากาศธรรมชาติบ้างเพราะเชียงใหม่ช่วงนี้แขกบ้านแขกเมืองเยอะมาก) รถค่อนข้างบางตาเพราะยังเป็นช่วงเช้าอยู่ คนส่วนใหญ่กำลังกลับจากการทำบุญ สักพักไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ต้องรีบเปลี่ยนความคิดเพราะรถเริ่มหนาตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นรถจากต่างจังหวัดทั้งนั้น ดูป้ายทะเบียนแล้ว“กรุงเทพมหานคร”มาเป็นอันดับหนึ่ง ทั้งรถเก๋งและรถปิคอัพรวมทั้งรถโฟล์วีลรุ่นใหม่ๆคันใหญ่ๆที่มีอุปกรณ์พักค้างคืนบรรทุกเต็มหลังคาวิ่งเต็มถนนทั้งสวนกันและตามกัน ที่ตามกันก็ทำให้คิดว่า เอ!..พวกเขาออกจากเชียงใหม่แล้วหรือ..หรือว่าคงมีเป้าหมายที่อื่นเช่นเรา ผ่านตลาดทุ่งเกวียนที่ อ.ห้างฉัตร ลำปาง ตั้งใจจะซื้ออาหารและของขบเคี้ยว ต้องรีบเปลี่ยนใจเพราะรถไม่มีที่จอดเลย รถเต็มไปหมดแทบไม่มีหนทางแม้ทางเดินเล็กๆ จอดเบียดกันระเกะระกะไปหมด แวะปั๊มน้ำมันน่าจะดีกว่า
ฟ้าใสจริงๆ เมฆก็สวย ขาวใส ดุจปุยฝ้าย ดูสะอาดกระจ่างตา ฟังเพลงเพราะ ๆ ด้วย และที่ได้ยินติ๊ด ๆ มาเป็นระยะก็เป็นเสียง sms ของเพื่อนๆที่ส่งมาสวัสดีปีใหม่ แต่ยังไม่ได้ตอบเพราะต้องใช้เวลาในการพิมพ์ คิดจะยืมสำนวนของเพื่อนคนไหนก็ไม่ได้ก็เขาลงชื่อไว้ต่อท้าย จะหาวิธีลบก็ทำไม่เป็น..เฮ้อ รอแป๊บหนึ่งนะคะ เพื่อนๆที่รักทุกๆท่าน ออกจากลำปางเข้าสู่ “เวียงโกศัย” เมืองแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนาน เป้าหมายของการตามฟ้าใสๆ เมฆสวยๆ มาในครานี้ ณ อำเภอลอง เมืองหน้าด่านของนครแพร่นั่นเอง
อุทยานแห่งชาติดอยผากลอง Doi Pa Klong National Park Thailand คือเป้าหมาย อยู่ติดถนนใหญ่หรือทางหลวงหมายเลข ๑๐๒๓ หากออกจากเชียงใหม่ไปที่ตั้งจะอยู่ทางซ้ายมือ ระหว่างกิโลเมตรที่ ๑๙-๒๐ สิ่งที่อยากเห็นมานานๆๆๆแล้ว คือ ภูเขาหินปะการัง Coral Mountain สมใจนึกแล้วคราวนี้ ก่อนจะผ่านด่านตรวจได้สอบถามรายละเอียดจากเจ้าหน้าที่ประจำอุทยาน รับทราบข้อมูลว่าให้ขับรถเข้าไปก่อน จอดไว้ ณ ที่จอด แล้วเดินตามถนนที่ปูตัวหนอนไปประมาณ ๕๐๐ เมตร จากนั้นจะเริ่มขึ้นเขาอีกประมาณมากกว่า ๓๐๐ เมตร มีบันไดเป็นช่วง ๆ เมื่อขึ้นสู่ยอดสูงก็จะเป็นก้อนหินปะการัง ให้ขึ้นไปเรื่อยๆจะพบถ้ำผากลอง ภูเขาหินปะการัง และดงตะแบก ฟังดูแล้ว “สบายๆ” ก็ดูไม่ไกลนี่นา มีรถปิคอัพจอดอยู่คันเดียว ป้ายทะเบียนแพร่ เอ๊ะ.. คนแพร่ก็มาเที่ยวแฮะ..บ้านตัวเองแท้ๆ แต่เมื่อเดินสวนกันตามประสาคนชอบยิ้มชอบทักทายจึงทราบข้อมูลว่าเขาพาแขกต่างจังหวัดมาเที่ยว
เริ่มต้นที่ป้าย...มองหาถนนที่ปูตัวหนอนตามที่เจ้าหน้าที่บอก มองไม่ค่อยเห็นเลย เพราะดูเก่ามาก มองผาดๆคล้ายดินมีแต่ใบไม้เกลื่อนปกคลุมอยู่ ดูด้วยสายตาแล้วคิดว่าน่าจะไม่ค่อยมีผู้คนมาเที่ยว เพราะไม่มีร่องรอยใหม่ๆเลย ไม่มีเศษวัสดุอะไรที่บ่งบอกว่าคนมาเที่ยวและทิ้งร่องรอยไว้ ป่ายังคงเป็นป่าลึกอยู่ ดีเชียวละ..แบบนี้แหละที่ชอบ
เดิน..เดิน..เดิน แกว่งแขนเต็มที่ เพราะอยากออกกำลังด้วย ไม่ได้ออกมานานแล้ว ป่าไม้ร่มรื่นมากเป็นป่าเบญจพรรณ มีพันธุ์ไม้ที่รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง ที่อยู่สองข้างทางก็เป็นป่าไผ่ แวะเอามือไปจับๆ ดูเห็นรอยสลักอยู่หลายต้น ส่วนใหญ่เป็นภาษาของวัยรุ่นที่บอกความในใจ ใช้ภาษาแสลง ไม่ค่อยสุภาพจึงไม่เก็บภาพไว้ เมื่อพบครั้งหนึ่งแล้วตามประสาคนอยากรู้อยากเห็น เมื่อพบกอไผ่ใหม่ก็แวะเข้าไปเมียงมองแล้วก็เห็นอีก เป็นคำพูดของผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ ดูจากการลงวันที่แล้วปี ๒๕๔๘ ล่าสุด แสดงว่าป่านี้แขกค่อนข้างมาเยือนน้อย สองข้างทางมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นสลับ เห็นกล้วยไม้ป่าหลายชนิด แต่ไม่เห็นดอก คงไม่ใช่ฤดูของเขาละมัง เดิน..เดิน..เดิน แล้วก็เดิน เดิน เดิน สุขจังเรา..
ไม่ได้มองดูนาฬิกาข้อมือว่าใช้เวลาเท่าไหร่ กว่าจะรู้สึกตัว..เอ๊ะ! เริ่มขึ้นเขาแล้วนี่ เพราะถนนตัวหนอนหายไปแล้วกลายเป็นถนนดินธรรมดาและเริ่มมีก้อนหินตะปุ่มตะป่ำ มีร่องรอยเหยียบย่ำที่มีลักษณะคล้ายขั้นบันไดขึ้นสู่ที่สูง เป็นบันไดธรรมชาติที่เกิดขึ้นจากการเดินของผู้คน เดินไปอีกระยะหนึ่งก็เริ่มมีบันไดไม้เก่าๆ มีประมาณ ๒๐ ขั้นดูด้วย สายตาน่าจะมีอายุมากกว่า ๓ ปีขึ้นไป จากนั้นก็เป็นก้อนหินเดินขึ้นไปอีกก็มีบันไดไม้เก่าๆช่วงใหม่อีก เป็นอย่างนี้สลับกันไปเรื่อยๆ สูงขึ้นๆ รู้สึกเหนื่อยมากขึ้น ไม่ได้ออกกำลังกายมานาน รู้สึกว่าดีเหมือนกันที่เหงื่อออก นี่ขนาดไม่ได้วิ่ง เพียงแค่เดินเท่านั้น ทำให้คิดถึงบทความที่เคยอ่านนานมาแล้วว่า..
ณ หน้าผาบนภูเขาที่ประเทศกรีก มีตัวอักษรจารึกไว้ว่า “หากท่านปรารถนาความแข็งแกร่ง..จงวิ่ง หากท่านต้องการฉลาด..ก็จงวิ่ง และหากท่านต้องการความงาม..ก็จงวิ่งเช่นกัน” ณ วันนี้ฉันจึงได้ให้ความแข็งแกร่งแก่ชีวิตของตัวเองแล้วเป็นของขวัญชีวิตในปีใหม่ เพราะฉันเดิน..เดิน..แล้วก็เดิน ในหนังสือที่ฉันอ่านบอกว่าการเดินมีประโยชน์ต่อโรคความดันโลหิตและโรคตับแข็งหรือแม้แต่การลดน้ำหนักหรือลดความอ้วน การเดินที่ดีที่สุดต้องมีตัวเลข ๓ ตัวคือ ๓-๕-๗
๓ หมายถึง เดินให้ได้ครั้งละ ๓ กิโลเมตร เวลา ๓๐ นาทีขึ้นไปดีที่สุด
๕ หมายถึง เดิน ๕ ครั้งในหนึ่งสัปดาห์
๗ หมายถึง ปริมาณการออกกำลังกายที่เหมาะสม คือร้อยละ ๗๐
ณ วันนี้ฉันจึงได้ออกกำลังกายด้วยการเดิน เสมือนดั่งได้ยาบำรุงกำลังที่แสนวิเศษในวันแรกของปีวัว
หนทางยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ทางเดินก็กลายเป็นหินปะการังที่ค่อนข้างน่ากลัว คือมีลักษณะแหลมคม ทำให้ต้องระมัดระวังในการเดินต้องหาช่องว่างเอาเท้าลงให้ปลอดภัย ไม่เหยียบสุ่มสี่สุ่มห้า จากการอ่านในแผ่นพับที่ขอจากเจ้าหน้าที่มาได้ความรู้ว่า ภูหินปะการังหรือร่องหินแตก เป็นกลุ่มของแผ่นหินที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน อันเนื่องมาจากการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกในอดีต เมื่อผิวหินปูนถูกน้ำฝนกัดเซาะเป็นเวลานาน จึงเกิดเป็นร่องแหลมคม แลดูคล้ายปะการังในทะเล และมีรูปทรงแตกต่างกันมากมาย อึมม์..จริงๆด้วยดูแล้วเหมือนปะการังจริงๆ
สิ่งที่วิเศษเป็นความสมดุลของธรรมชาติที่น่าทึ่ง ก็คือถึงแม้ว่าหินจะแข็งแกร่ง แต่ก็มีพันธุ์ไม้ขึ้นอาศัยอยู่ได้ ช่วยให้ก้อนหินดูมีเสน่ห์ขึ้นอย่างเหมาะเจาะและลงตัว ฉันเพิ่งรู้ ณ ครั้งนี้เองว่าต้นจันทร์ผาที่เคยเห็นข้างล่าง(ไม่ใช่บนดอย)สามารถดำรงชีวิตอยู่บนก้อนหินก็ได้ด้วย รากไม่จำเป็นต้องอยู่เพียงแต่ในดินเท่านั้น แต่ลอยอยู่บนอากาศและกอดเกี่ยวอยู่รอบๆก้อนหิน ราวกับว่าเราจะไม่พรากจากกันชั่วกาลนาน มีพันธุ์ไม้อีกชนิดหนึ่งที่เพิ่งได้ยินชื่อเป็นครั้งแรก คือ “มะยมฉัตร” ครั้งแรกนึกว่าเป็นผลไม้ป่า แต่กลายเป็นกระบองเพชรชนิดหนึ่งต้นสูงชะลูด แล้วแตกกิ่งก้านออกจากจุดเดียวกันเหมือนอะไรดีนะ..นึกไม่ออก คล้ายๆพลุ หรือคล้ายๆการจัดช่อดอกไม้ (ลองดูจากภาพนะคะ) ลำต้นมีหนามแต่ไม่แหลมคม ส่วนที่เป็นกิ่งยื่นออกไปถึงมีหนามแหลม ต้นเล็กๆที่ขึ้นแทรกอยู่ตามซอกหินดูแล้วก็มีลักษณะเป็นต้นกระบองเพชรนั่นเอง
หลังจากเพลิดเพลินบันทึกภาพต้นมะยมฉัตรกับจันทร์ผาท่ามกลางก้อนหินแหลมๆ และสูงชัน เหลียวซ้ายแลขวาหาสะพานจะเดินต่อไม่มีอีกแล้ว ค่อยๆไต่ขึ้นอย่างระมัดระวังกับความแหลมคมของหิน พอพ้นจากก้อนหิน โห..พบสะพานอีกแล้วบนยอดภูเขา เดิ่นข้ามสะพานอีก แล้วก็ต้องตื่นตาตื่นใจกับภูเขาหินปะการังที่ยาวเหยียด สวยจริงๆค่ะ..ซ้ายก็สวย..ขวาก็สวย จะมองไปข้างหน้าหรือเหลียวมองย้อนหลัง สวยค่ะ ทุกมุมมอง ฟ้าก็สวย เมฆก็สวย พลอยพาให้ลืมอากาศที่ร้อนและแสงแดดที่แรงจ้าไปเลย คุ้มเหนื่อยจริงๆ
ต้นไม้ที่จับไว้นั่นแหละค่ะ..มะยมฉัตร
งดงามประทับใจจริงๆ กับ ภูเขาหินปะการัง Coral Mountain ยืนดื่มด่ำบันทึกภาพจริงไว้ดูทั้งซ้าย ขวา หน้า หลัง และบันทึกไว้ในหัวใจ เก็บไว้เป็นความทรงจำ..นานพอควร จึงค่อยๆย่องไต่ลงเขา เริ่มรู้สึกเหนื่อย หลังจากชมความงดงามได้พบได้เห็นในสิ่งที่ต้องการแล้ว ความเหนื่อยก็จู่โจมเข้าหัวใจเลยเชียว ต้องหยุดพักนั่งบนก้อนหินที่กว่าจะนั่งได้ต้องลุกต้องนั่งหลายเที่ยวทีเดียวเพราะความแหลมของก้อนหินที่ทิ่มแทง พักหายเหนื่อยแล้วก็เดินทางลงจากยอดดอย แบกความสุขเต็มหัวใจออกจากป่า..กลับ ..ยังไม่กลับบ้านค่ะ เป้าหมายต่อไป ดอยภูคา..ที่นันทบุรีนคร เพื่อชมความงามของดอกชมพูภูคา และซากุระบานบนดอย ในวันพรุ่งนี้..ไปเที่ยวกับ ศน.อ้วนอีกนะคะ ขอบคุณสำหรับความสุขที่ได้รับในวันนี้ ขอบคุณธรรมชาติที่ยังคงความเป็นธรรมชาติให้ได้ชื่นชม อะเมซิ่งเวียงโกศัย ประเทศไทยสวยจริง.. สวัสดีค่ะ..
..สวัสดีค่ะ..
แวะมาเที่ยว เก็บเกี่ยวสิ่งดีๆค่ะ
มีความสุขในทุกๆวัน นะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องอ้วน
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
สวัสดีค่ะ
มาตามติดไปแอ่วเมืองแพร่ด้วยคนเจ้า ^^ แต่สงสัยต้อมจะแอบแวบตั้งแต่ตี้ตึ้กถนนตัวหนอนเสียแล้ว อิอิ และถ้าขึ้นไปตังบนได้ก่อคงกึ๊ดยากตอนลงมา คงต้องใช้วิธี "กลิ้ง"
ขอบพระคุณตี้พาแอ่วเน้อเจ้า ^^ รวมไปถึงรูปภาพบรรยากาศสวยๆ และตี้ลืมบ่ได้คือรูปนางแบบ
สวัสดีค่ะ
แวะมาชมภาพสวย ๆ ศน.สวย ๆ ค่ะ
เมืองไทย มีหินที่งามมากมาย ไม่ว่าจะเป็นป่าหินงาม ชัยภูมิ คุณหมิงเมืองไทย เลย และที่ชอบมากที่นี่ ภูหินปะการังค่ะ ฟ้าใส คนสวย วิวสวย ประเทศไทยสวย ๆ ๆ ๆ
สคส.ส่งต่อ สน.อ้วน
บทความล้วนโดนใจน่าไล่ถาม
เสนอสิ่งมีค่าพยายาม
เติมความงามความดีทั้งปีเอย
สวัสดีปีใหม่ค่ะ น้องอ้วนที่คิดถึงยิ่ง ท้องฟ้าใส เมฆสวยจังเลย.....น้องอ้วนเดินขึ้นเขาท่าทางจะร้อน เอาหิมะมาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะ
* แวะมาเที่ยวฟ้าสวยเมฆใสบนภูเขาหินปะการัง ร่วมเดินทางมาด้วยตั้งแต่เช้าแล้ว
* สุข สดชื่น เต็มอิ่ม เต็มใจ เลยค่ะ
* ได้เวลากลับไปสอนหนังสือแล้ว
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ ศน.อ้วน คนเก่ง
ด้วยรัก...พี่เหมียว
มายามดึก-ยามดื่นเลยนะเจ้า ^^ พักผ่อนเยอะๆ นะ ต้อมเป็นห่วง
จ๊ะเอ๋..ใจตรงกันอีกแล้ว
สวัสดีค่ะ..น้อง phayorm แซ่เฮ
กราบสวัสดีปีใหม่ค่ะ..พ่อครู ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
..ขออำนาจคุณพระรัตนตรัย โปรดดลบันดาลคุ้มครองพ่อครูให้มีความสุขตลอดปีใหม่และตลอดไปค่ะ..
สวัสดีค่ะ พี่ศน.อ้วน
ใยมดอยากไปชื่นชมของจริง มาก ๆ ต้องหาโอกาสไปให้ได้เลย
โชคดีมีความสุขน่ะค่ะ
:)
ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
UNSEEN เลยครับครูอ้วน สวยมาก ไม่เคยเห็น หรือ อ่านที่ไหนมาก่อน
อันนี้ดอยผาตั้ง เชียงรายครับ ในเช้าวันที่ 3มค
สวัสดีปีใหม่ครับ
สวยงามน่าไปเที่ยวมากนะครับ
ผมก็เพิ่งทราบเหมือนกันครับว่ามีป่าหิน
จะไปๆๆๆ
รอคนนำำเที่ยวว่างก่อน อิๆ
สวัสดีค่ะ ศน.อ้วน คนเก่ง
มาชม ภูเขาสวย
รวยฟ้าใสดีแท้นะนี่...
สวัสดีค่ะน้องเทียนน้อย
สวัสดีวันเด็กค่ะ..คุณคนโรงงาน
UNSEEN เลยครับครูอ้วน สวยมาก ไม่เคยเห็น หรือ อ่านที่ไหนมาก่อน
โอย อยากไปด้วยจัง อิอิ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ พี่อ้วนที่รักและคิดถึง
น้องครูปูมัวแต่ ตก ตะกอนความสุข อยู่ค่ะ เลยมาสวัสดีปีใหม่พี่อ้วนช้าไปหน่อยค่ะ อิอิ
เช้านี้พี่อ้วนทานด้วยกันนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ..คุณครูธวัชชัย
สวัสดีวันเด็กค่ะ..พี่เหมียวขา..
สวยมากมากค่ะพี่ศน.อ้วน
มารอบดึกๆ เห็นรั้วบ้านนี้เปิด..ไฟส่องสว่างเลยแวะเข้ามาแอบดู อิอิ บันทึกนี้เขามาทำอะไรกันดึกๆ ดื่นๆ ^^ ดูแลสุขภาพบ้างนะคะ
ดีใจ๋แต๊ๆ ตี้โปสการ์ดได้ไปถึงมือพี่อ้วน ^^ บ่ได้ส่งตอนตี้อยู่ปายเพราะบ่กล้าน่ะเจ้า
ดีใจ๋ตี้พี่อ้วนชอบนะเจ้า ^^ แบบว่ามันดูเป๋นเด็กน้อยเลยเนอะเจ้า ลายมือก่อดู..บ่สวย แต่ทุกคำอวยพรนั้นตั้งใจเจ้า
ได้พบกับสิ่งที่ยังไม่เคยไป เสมือนว่าได้ไปชื่นชมเสมือนจริง ด้วยบรรยากาศและภาพ ขอบคุณศน.อ้วนครับ
ลายมือเหมือนเด็กมัธยม o_O แต่ดีใจที่อ่านง่ายนะเจ้า ตัวหนังสือต้อมมีอยู่หลายยี่ห้อแล้วแต่อารมณ์ อิอิ
ว่าแต่ที่เข้ามาบันทึกนี้บ่อยๆ เพราะมาดูวิวค่ะ และถ้าไม่นับรูปข้างล่างนี้แล้ว ดูพี่อ้วนสดชื่น..สดใสจัง เป็นต้อมนะ..คงหอบแฮ่กๆๆ
หนาวจัง ขอกอดหน่อยจิ่ (^______^)
เดินทางไปตามฟ้าใส..เมฆสวย สู่เวียงโกศัยแล้วก็ไปนั่งละเมียดละไมดูหนัง ดูละคร..แล้วย้อนดูตัว : Comrades : Almost a Love story 3650 วัน รักเธอคนเดียว กันเถอะค่ะ ^^ มาจูงมือไปด้วยกัน.. อั้นแน่ะ เพลงเพราะค่ะ..เติ้งลี่จวิน
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
สวย มาก มาก เลยนะคะ
เคยไปเที่ยวแพร่ ตั้งหลายครั้ง
แต่ไม่มีแบบนี้เลยค่ะ
อากาศเย็นมาก มาก
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
ขอคารวะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูอ้วนจ๋า
...
มาชมฟ้า เดินป่า ดูเมฆ กับพี่ค่ะ
งาม ๆ มากๆ
งาม งด ขอบคุณค่ะ
" คิดถึง คิดถึง คิดถึง"
"อยากดึงเธอเข้ามากอด"
"โน้มคอมาหอมสักฟอด...แต่ฟ้าพาเราห่างไกล..."
ศน.พี่อ้วนเจ้าขา....แวะมาร้องเพลงให้ฟังค่ะ
ท้องฟ้าช่างงามนัก.....
แต่พี่สาวที่รัก...งามกว่า....^___^
"เหนื่อยนัก...พักบ้างนะคะ" คนไกลยังห่วงใยเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ..กัลยาณมิตรที่รักทุกๆท่าน
ขอบคุณในน้ำใจหนูใยมดตัวเล็ก..น้องครูปูคนเก่ง..น้องคนไม่มีราก..สาวน้อยน้องต้อม..คุณคนโรงงาน(เพื่อนที่แสนดี)อาจารย์ณัชชา..อาจารย์มนัญญา(คนบ้านเดียวกัน)..พี่เหมียว(คู่ข้างทางความคิด)..น้องPoo จ๋าคนน่ารักจากดินแดนน้ำทะเลสวย และครูตุ๊กแกน้องสาวคนดี ศน.อ้วน (สรุปแล้วค่ะ..ว่ารักคิดถึงทุกท่าน)
ขอนำภาพนี้แทนความรู้สึกที่มีต่อทุกๆ ท่านค่ะ (ใยมด...มอบให้พี่อ้วนแล้วนะคะ) แม้ว่าจะไม่ได้พบได้พูดคุยกันสม่ำเสมอก็อยากบอกว่าคิดถึงทุกท่านค่ะ งานชุมจังค่ะ..เหมือนยุงเลย ตบตัวนี้ยังตัวโน้น..ตบตัวโน้น..ยังตัวนู้นอีกค่ะ..กว่าจะตายเกลี้ยงทุกตัว คนตบยุงก็เกือบตายค่ะ กว่าจะฟื้นคืนชีพได้..
คิดถึงและขอบคุณในน้ำใจของทุกๆท่านอีกครั้งค่ะ..ที่ร่วมมีความสุขกับการเดินทางของ ศน.อ้วน ชีวิตคือการเดินทางโดยแท้ค่ะ..ยังมีอีกเยอะค่ะอยากบอกอยากเล่า แล้ว ศน.อ้วนจะมาชวนเที่ยวอีกนะคะ และก็จะไปแวะเยี่ยมบ้านที่น่ารักทุกหลังด้วยค่ะ
ด้วยรักและคิดถึงค่ะ
ศน.อ้วน
"ณ หน้าผาบนภูเขาที่ประเทศกรีก มีตัวอักษรจารึกไว้ว่า “หากท่านปรารถนาความแข็งแกร่ง..จงวิ่ง หากท่านต้องการฉลาด..ก็จงวิ่ง และหากท่านต้องการความงาม..ก็จงวิ่งเช่นกัน” ณ วันนี้ฉันจึงได้ให้ความแข็งแกร่งแก่ชีวิตของตัวเองแล้วเป็นของขวัญชีวิตในปีใหม่ เพราะฉันเดิน..เดิน..แล้วก็เดิน ในหนังสือที่ฉันอ่านบอกว่าการเดินมีประโยชน์ต่อโรคความดันโลหิตและโรคตับแข็งหรือแม้แต่การลดน้ำหนักหรือลดความอ้วน การเดินที่ดีที่สุดต้องมีตัวเลข ๓ ตัวคือ ๓-๕-๗
๓ หมายถึง เดินให้ได้ครั้งละ ๓ กิโลเมตร เวลา ๓๐ นาทีขึ้นไปดีที่สุด
๕ หมายถึง เดิน ๕ ครั้งในหนึ่งสัปดาห์
๗ หมายถึง ปริมาณการออกกำลังกายที่เหมาะสม คือร้อยละ ๗๐ "
ตามมาเที่ยวแพร่ด้วยคนค่ะ ท่านศน.อ้วน บทความของน้องศน.อ้วน เป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยเบาหวาน และผู้ที่รักสุขภาพมากค่ะ
โอกาสหน้าไปเดินป่า ปีนเขา อย่างนี้ ครูต้อยขอแนะนำ ให้ระวังเท้านะคะ รองเท้าช่วยให้เราไม่เมื่อย และเท้าไม่อักเสบค่ะ ด้วยความห่วงใย ขอเชิญ ไปดูกิจกรรมWalk Rally ค่ายเบาหวาน สุขแบบไม่หวาน ด้วยกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูอ้วน
ใยมดเข้าไปดูในเวปhttp://www.auon.org
เก่งจังเลยค่ะ
แบบนี้พี่ก็น่าจะรู้การทำงานของกระจกน่ะค่ะ
ช่วยดูในบันทึกของใยมดแล้วช่วยแนะนำหน่อยน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อิอิ อันนี้รูปมิซาเอะ
แม่ชินจัง เพื่อน ๆ ชอบล้อใยมดว่ามิซาเอะ จีอุน
แหะแหะ ชอบจัง
จ้ะเอ๋ พี่ครูอ้วนจ๋า
คิดถึงจังค่ะ ... เมื่อไหร่หนา จะได้ไปเยือน เวียงพิงค์
.... รักษาสุขภาพนะคะ อากาศหนาวมากไหมคะ
กอดด กอดด ส่ง ข้ามทะเล และขุนเขาไปบอกว่า รักคิดถึง
ค่ะ
จ๊ะเอ๋..มิซาเอะ จีอุน ..คุณใยมดตัวเล็กๆที่น่ารัก (รูปไหนๆก็เป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่อ้วนเสมอ)
อิๆ ..พี่อ้วนทดลองอยู่ค่ะ..กำลังเรียนรู้จ๊ะ..ยังโบ๋อยู่ค่ะ
เดี๋ยวหากสำเร็จ จะได้มีเรื่องราววิชาการๆบอกเล่าสู่คุณครูค่ะ
แล้วพี่อ้วนจะเข้าไปเยี่ยมบ้านน่ารักของใยมดนะจ๊ะ..
คิดถึงมิซาเอะ จีอุน ..ทุกวันจ้า....
น้องPoo จ๋า..
อยากมีไม้คานวิเศษจัง..ค่อยๆงัดดอยสุเทพไปอยู่ใกล้ๆทะเลอันดามัน..ความคิดถึงก็ไม่ต้องเดินทางไกล..แอบอิงไออุ่น..ขุนเขากับสายน้ำ..
สุดฟ้าหนใด..ก็ส่งใจคิดถึง Poo จ๋าที่น่ารักเสมอจ้ะ..
รักคิดถึงทุกวันเช่นกัน..
สักวันพี่อ้วนต้องได้ยืนอยู่ข้างน้องpoo จ๋า..แน่นอนๆ
ภูมิใจมากที่เมืองแพร่ของเรางามขนาดนี้