อันโลกนี้ ที่เห็น เช่นละคร
แสนยอกย้อน เย้ายวน ให้ชวนฝัน
สวมหัวโขน หันหน้าเข้าหากัน
แยกเขี้ยวฟัน หน้ากาก ก็มากมี
โลกสร้างงาน การใด ไว้สมมุติ
ที่สูงสุด ฝันใฝ่ในวิถี
มุ่ง “ทำงาน เพื่องาน” แต่การดี
งานทวี ดีก็เพิ่ม เติมต่อมา
เมื่อวาระ มาถึงซึ่งชีวิต
ฝากการกิจ ให้ใคร ได้รักษา
งานของโลก ไม่โศกเศร้า เบาปัญญา
ทิ้งเวลา ความคิดยึดติดงาน
เรานี่หรือ คือคนเก่ง ที่เบ่งได้
เรานี่หรือ คือใครใคร ได้กล่าวขาน
เรานี่หรือ คือคนสร้างผลงาน
เรานี่หรือ คือ สังขารอัน ผุพัง
ผูกน้ำใจ ไมตรี ทำดีไว้
ฝากรอยให้ เยาวชนคนรุ่นหลัง
เมื่อเหนือฟ้า ยังมีฟ้า หาจีรัง
ก็อย่าพลั้ง เผลอไป ในโลกธรรม
เพียงสมมุติ
อันโลกนี้ ที่เห็น เช่นละคร.................
หมายเลขบันทึก: 234065เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2009 11:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 04:27 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
ไม่ทราบว่าก็เป็นผู้นำในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านทางBlog เเบบมืออาชีพเหมือนกัน
เขียนต่อนะ จะติดตามอ่าน
รับรองไม่เป็นเพียงสมมติ
ขอบคุณครับพี่ปู
ก็ลองเขียนดูครับ อันนี้เป็นอันที่ชอบๆ
การเขียน
ต่อไปจะพยายามพัฒนาเอางานวิชาการมาเขียน
ในส่วนที่ตัวเองถนัด
ก็จะรอดู blog พี่ปูด้วยครับ