แรกๆก็รัก พักหลังเริ่มไม่ต้องการ

แรกพบเจอฉันนั้น รักฉันอยากได้ฉันมาครอบครอง

อยากกอด อยากหอม อยากพาไปไหนต่อไหน

เพื่อโชว์ให้คนอื่นเห็นว่าฉันนั้นน่ารัก...แค่ไหน

ทุกๆวันทุ่มเทเวลาให้ฉันตลอด บางครั้งก็ซื้อน้ำหอม และ แป้งมาให้ฉัน

ทุกๆเย็นก็จะให้ฉันกินอาหารอย่างดี

วันไหนเป็นวันอยุดงานของเขา

เขาก็จะพาฉันไปร้านเสริมสวย เพื่อทำให้ฉันดูสวยขึ้น

แต่วันนี้   เขาไม่เหมือนเดิม

เขาเริ่มไม่สนใจฉัน ไม่กอด ไม่หอม ไม่พาฉันออกไปเที่ยวนอกบ้าน

ปล่อยให้ฉันอยู่บ้านตัวเดียว  จากขนที่สวย หอม สะอาด

น่าอุ้ม น่าเอ็นดู ก็สกปรกไม่น่ามอง

                           

จากที่เคยกินแต่อาหารดีๆ ก็ต้องเที่ยวหาเศษอาหารที่หล่นๆอยู่กับพื้นกิน   

และแล้วเขาก็พาตัวใหม่มา

                       

เขากลับนำฉันออกไปอยู่ใต้สะพานลอยที่มีรถและผู้คนมากมาย

ปล่อยให้ฉันต้องเผชิญชีวิตอยู่ตามลำพัง

ไม่เหมือนตอนที่ฉันอยู่กับเขาแรกๆ

นี่แหละชีวิตของสุนัข.....

เมื่อหามาเลี้ยงแล้วไม่ดูแลให้ตลอด

ตอนชอบก็เลี้ยงดูอย่างดีแต่พอเบื่อก็นำไปปล่อย

ทำเหมือนว่าสัตว์ไม่มีชีวิตจิตใจ

 

ทำให้เกิดปัญหาสุนัขจรจัด เร่ร่อน

ก่อความเดือดร้อนให้กับประชาชนทั่วไป ซึ่งไม่มีใครที่จะรับผิดชอบได้

เพราะเหตุเกิดจากความรักในค่านิยมของมนุษย์..นั่นเอง

 แล้วคุณหละคิดว่าตอนนี้ดูแลเขาดีพอหรือยัง