หาอะไรก็ไม่เจอ...เพราะไม่ได้เขียน Blog
วันนี้ดิฉันมีเหตุดลใจให้กลับมาจริงจังกับการเขียน Blog อีกครั้ง หลังจากปี 2551 ที่ผ่านมา เขียนแบบกระปริบกระปรอย ผีเข้าผีออก!!
เหตุดลใจก็คือ คุณนิต (นิตา วัชรพันธ์) เลขาผู้แสนดีของดิฉัน มาถามว่า อาจารย์ได้เรื่องราชฯ ล่าสุด เมื่อไหร่? มีชื่อว่าอะไร??.... ปรากฎว่าดิฉันตอบไม่ได้ และก็มืดแปดด้าน ไม่รู้ว่าจะค้นจากที่ไหน ??
พลันก็นึกขึ้นมาได้ว่า ดิฉันเคยบันทึกไว้ใน Blog นี่นา ดูเหมือนจะเป็น Self AAR อะไรนี่แหละ ก็เลยใช้สารบัญของ Blog ช่วยในการค้นหา
ค้นไปๆ ก็อ่านไปๆ ด้วย ยิ่งอ่านทวน ก็ยิ่งเข้าถึง เข้าใจ อย่างแท้จริง (แบบว่า....ประสบการณ์ตรง) ขึ้นมาทันทีว่า โอ..... การบันทึกไดอารี่ แบบ monthy นี่มีประโยชน์ไม่น้อย มีอะไรหลายอย่างที่ลืมไปแล้ว.....
อย่างที่ต้องอุทานกับตัวเองว่า โอ้ !! พระเจ้า...มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ......ในอดีต เราเคยทำอย่างนี้ด้วยเหรอเนี่ย???
และในที่สุด....ดิฉันก็หาคำตอบให้กับคุณนิตได้.....หาเจอ...เพราะ Blog แท้ๆทีเดียว
ความจริง.....ในวันขึ้นปีใหม่ทุกปี ดิฉันก็จะมีสัญญาใจกับตัวเองปีละเรื่อง....ปีนี้ (2552) ก็มีนะ....(แหม!! ว่าจะไม่เผยที่ไหน แต่เขียน Blog ต้องยอม) คือ กะว่า ปีนี้ จะคิดก่อนพูด จะพูดแต่สิ่งที่ดีงาม สร้างสรรค์ ก็....แค่นี้แหละ เพียงข้อเดียว (ก็แสนยากแล้ว)
แต่....ด้วยเหตุ "หาอะไรก็ไม่เจอ...เพราะไม่ได้เขียน Blog" วันนี้ ทำให้ดิฉันกลับตัว กลับใจ ตั้งปณิธานเพิ่มอีกข้อนึง ว่า อย่างน้อยที่สุด จะต้องบันทึกไดอารี่ทุกเดือน ให้เหมือนที่เคยทำ (อยู่พักนึง) ให้จงได้ และจงทำให้ได้ตลอดไป ตราบเท่าที่ Blog G2K ยังดำรงคงอยู่......
สาธุ....สาธุ.....ขอให้จริงเถ้อะ ขอให้จริงเถ้อะ.....ยายมา ขี้ลืม
ความเห็น (5)
เข้ามาให้กำลังใจให้ ปฏิบัติได้อย่างที่ ขอพรไว้ครับ สำหรับผม ใช้ อนุทินบันทึกไว้ครับ แต่ก็ยังไม่สม่ำเสมอเช่นกันครับ
ต๊กกกกก..กะใจ หมดเลย
สัญญาใจแบบเปิดเผยเนี่ย...ชะงัดนัก....รู้อยู่เต็มอกนะคะว่า ของเดือนมกรา..ที่ผ่านมาหล่ะ เขียนหรือยัง เขียนได้แล้ว....ยายมา
วันนี้ ยังมี "อาจารย์หนึ่ง" มาสะกิดอีก กดดั้น.... กดดัน ตัวเองได้ดีเหลือเกิน
นี่คือ...อีกข้อดีหนึ่งของ Blog ใช่ไหมคะ ??? 
- วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้อ้ะค่ะอาจารย์ มีเรื่องมากระทบจิต กระทบใจยังไงก็ไม่รู้ บรรยากาศมันแปลก ๆ ละทิ้ง blog ไปนานมาก เมื่อก่อนทำงานอย่างสนุกสนาน บันทึกลง blog อย่างเร็ว โดยไม่ต้องมีใครมาบังคับเลย มาวันนี้เรื่องงานสำคัญ ๆ น่าจะลงก็ไม่ได้นำมาบันทึกเก็บเอาไว้อย่างที่เคยจะทำซะงั้น
- ..
- ..
- ตั้งใจไว้หลายทีว่าจะขยันบันทึกลง blog ยิ่งพอไปแนะนำการใช้ blog มาหมาด ๆ เลยรู้สึกแปลก ๆ ทั้งที่ เขียนก็ไม่ค่อยจะเขียน ยังจะไปแนะนำอีก
- ..
- ..
- วันนี้รู้สึกเหงาใจเลยมาแคะแกะเกา blog ดีกว่า เพราะ NUKM blog ของเรามีเรื่องอบอุ่นตั้งเยอะ อ่านบันทึกนี้ของอาจารย์ เลยอยากกระตุ้นตัวเองให้เยอะ ๆ หน่อย
- ..
- ..
- ว่าแต่รูปนี้อ้ะค่ะ ขออนุญาตเอามากระตุ้นตัวเองอีกทีนะคะอาจารย์ .. ชอบมาก ๆ อ่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ อิอิ
- ..
- ..
-
คิดถึงอาจารย์จัง
น่านสิโอ....
พี่เอง....ก็เฉาเหมือนกัน....และด้วยเหตุอันเดียวกันกะโอ..... อย่างแน่นอน
วายร้า(ส)ย ตัวใหม่กำลังระบาดหนักใน มน. เล่นเอาพวกเรางอมพระรามไปตามๆ กัน
ช่วงนี้มันช่างมีเหตุทดสอบจิตใจมากเหลือเกิน... ทดสอบว่าจะอึด...จะถึก ได้อย่างกระทิงมั้ย....
ถ้าไม่ไหวก็ต้องปรับใบเรือไปตามลม......
เพราะเราบังคับลมไม่ได้
เรียน คุณยายมา ที่เคารพ :P
- คนบางคนชีวิตเจอความสุขมากเกินไปและไม่ได้สำรวจใจตัวเองอยู่เรื่อยๆ จนปล่อยให้ความสุขหล่อหลอมให้เค้าเป็นคนอ่อนแอ (โดยไม่รู้ตัว) พอเจอกับความทุกข์เลยเหมือนดอกไม้กลีบบางที่กำลังโดนแดดแผดเผา
- ทั้งๆ ที่โดยส่วนตัวตูนปลื้มดอกบัวทุกชนิดทุกสายพันธุ์ แต่ไหงตอนนี้ very เซ็งชีวิตก็ไม่รู้ค่ะอาจารย์
- ความสุขหายไปไหน ...
- ปล. รหัสลับที่ไม่ลับเอาซะเล้ยยย เลิกใช้ได้มั้ยคะเนี่ย อิ อิ