เรื่อง...ของหัวใจเนี่ย...มันช่างแปลกดีนะ
ผมนั่งคิดอยู่กับตัวเอง วนเวียนอยู่หลาย ๆ รอบว่าจะเขียนบันทึกฉบับนี้ดีมั้ย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว.......
นั่งดู มิวสิควิดีโอเพลง เรื่องนี้ แล้วย้อนมา ดู บริบทของความรัก ภายใต้เงื่อนไขของตัวเอง ...เชื่อสนิทใจจริง ๆ เลยนะครับว่า.. หัวใจคนเราเนี่ย ...มันช่างสำคัญจริง ๆ ...จุดอ่อนของคนเราเนี่ย อยู่ตรงนี่จริง ๆ คุณไม่ต้องเชื่อผมนะ....ลองพิจารณา องค์ประกอบหลาย ๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณ ดูสิ ...แล้วคุณจะรู้ว่า ไม่ใช่ก็เกือบใช่? หรือคุณว่าไง..... บางครั้งหัวใจของเราช่างบอบบางเหลือเกิน ...แต่ก็ต้องซ่อนเก็บมันไว้ เพราะอะไร...คำตอบอยู่ที่ตัวคุณนะ... เหมือนบริบทของความรักในเรื่องนี้เลย... ต่อให้คุณเกร่งสักเพียงไหน...ย่อมมีสักวันที่หัวใจของคุณต้องการใครสักคน ที่มีหัวใจหลอมเข้ากับคุณได้ ...บางครั้งมันก็โหดร้ายเกินกว่าที่ใจคิด แต่ก็แกล้งทำเพื่อให้รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ที่แท้...ใจตัวเองนั้นแหละเป็นตัวกำหนด ผมว่าชีวิตจริงคนเราก็ไม่ต่างกับบทละครเรื่องนี้เลยคุณว่ามั้ย ...เพียงแต่ใน detail นั้นมีความแตกต่างกันไป ตามเงื่อนไขที่เข้ามา ความรักในแต่ละช่วงวัยมันก็แตกต่างกันอีกนะครับ แต่ผมว่าทุกช่วงวัย...หัวใจ.. มันก็มีความหวือหวา....กันไปคนละแบบไม่แพ้กันเลยที่เดียว (ไว้ผมจะมาบันทึกต่อนะครับ...)
การรักใครสักคนหมดหัวใจเนี่ย...มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ.. ผมขอเขียนในประเด็นช่วงวัยที่ใกล้ตัวมากที่สุด (ไม่อิงทฤษฎีความรัก หรือ หัวใจ ของใครทั้งสิ้น) เฉกเช่น... การเดินขึ้นยอดดอยที่ไหนสักแห่ง....คุณจะรู้สึกมั้ยครับว่า ....มันช่างเหนื่อยเหลือเกิน ระหว่างทางยังต้องหยุดพัก....(แต่ในใจ...คุณรู้มั้ยว่า...ในเวลาที่เราเหนื่อยนั้น...มันแฝงไปด้วยความอิ่มเอมในความรู้สึกที่เหนื่อย นั่นหมายความว่า หัวใจของคุณฟองโต อยากจะสัมผัสกลิ่นไอของยอดดอย เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกเหนื่อย เป็นเพียงขวากหนามเพียงน้อยนิด ที่สะกิดเกี่ยว หัวใจ...ของผมหรือของคุณ ให้ทำหน้าที่ต่อไป) มันหยุดอยู่ตรงนี้ไม่ได้............ ตราบใดที่ ยังไปไม่ถึงยอดดอย..... แม้นผมหรือคุณ...จะหกล้ม ...จะเหนื่อยล้าสักเพียงไหน มันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุด ผมไม่รู้นะว่าุคุณ จะรู้สึกอย่างไร...แต่สำหรับผมแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษที่สุด ฉากหนึ่งของชีวิต แม้นว่าคุณจะไม่รู้สึก ณ ขณะนี้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ......การเฝ้าคิดถึง ย้อนกลับไปดูซิ..ครับ....ไม่ต้องบอกนะครับว่ามันจะนานสักเพียงไหน.....หัวใจของผมหรือของคุณ ก็จะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ (ผมจะมาเขียนบันทึก ฉบับนี้ต่อ...อีกสักครั้ง) ขอบคุณกับความรู้สึกร่วม..ที่คุณมีให้ผม
ก้นบึ้งของหัวใจ...ทั้งของผมและของคุณ(หลายๆ คนที่มีความรู้สึกเช่นผม) ได้ซึมซับสิ่งเหล่านี้เอาไว้ เป็นความรู้สึก...ทุกครั้งที่คิดถึง ก็จะรู้สึกได้ว่า "หัวใจสองดวง" ไม่เคยห่างหายไปไหน...ยังคงอยู่ตรงที่ที่เคยอยู่ ทุกครั้งที่หลับตา...ระลึกถึง.... ก็จะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
หัวใจ...ที่เราได้มา มันจะมีค่าและมีความหมาย...ก็ต่อเมื่อได้ครอบครอง....... อากาศบนยอดดอยบริสุทธิ์ ฉันใด......... หัวใจที่เราได้ครอบครอง ย่อมเป็นเช่นนั้น
เก็บรักษา....หัวใจ.....ดวงนั้นให้ดีนะครับ....วันหนึ่งวันใด...ที่รู้ัสึกสิ้นหวัง....ผมอยากให้คุณรู้สึกเหมือนผม...ไม่ต้องทั้งหมดที่ผมเป็นหรอกนะครับ......ก้นบึ้งของหัวใจ....จะบอกคุณเอง....ถ้าจุดอ่อนของหัวใจคุณ ...อยู่ตรงนี้จริง .....
ขอบคุณ....กับความรู้สึกที่มีให้กัน
สวัสดีค่ะ
โอ้โห..เอาพี่เคนมาลงได้ยังไงค่ะ
สอนมั่งได้มั้ยค่ะ
หัวใจ เป็นได้ทั้งจุดแข็งและจุดอ่อน ดีใจที่เขียนได้ใจ ค่อยๆอ่านน้อยๆ แต่ได้ใจความ เขียนต่อนะคะ แล้วจะติดตามค่ะ
ถ้าไม่มาก็ช่วยตามด้วยค่ะ
ตามไม่ถูกก็ถามอ.ขจิต กับน้องครูปู 2 คนนี่เค้าจอมขุดค่ะ
ขอบคุณครับ
> คุณพิมญดา ศรีสวัสดิ์
> คุณครูพิม
> คุณ.. ก้านกอคลับ
> คุณ ♥< lovefull >♥
> คุณkrutoi
ที่แวะมาเยี่ยมเยียน....
ผมสัญญา..ว่าจะเขียนเรื่องของหัวใจมาให้อ่านอีกครับ
วันนี้ติดประชุม ต้องขอโทษด้วยครับ...
คิดถึง หัวใจของใคร...คุณลองพับดู นะครับ....
ผมเขียนบันทึก ฉบับนี้เพิ่มเติม ในช่วงเวลาก่อนกลับบ้านครับ
การรักใครสักคนหมดหัวใจเนี่ย...มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
จริงจริงด้วยนะคะ..แต่ถ้าพบเจอแล้ว..เราต้องถนอมไว้ให้นานนานนะคะ
ความรักความคิดถึง..อยู่ที่วัย..จะหวือหวาหรือไม่..ต้องถามตัวเองดู
เคยเห็น..คุณตาคุณยายอายุ 60 ขึ้น..พบรักกันใหม่..
ดูแล้วก้อน่ารักดี..ท่านทั้งสองก็คงหวือหวาในวัยของท่าน
เดือนนี้..เป็นเดือนแห่งความรัก..ขอให้พบรักแท้กันทุกคนค่ะ
ขอยคุณครับ...คุณadd
กับความรู้สึกดี ดี ที่มีให้กัน
ขอบคุณครับ
ขอบคุณหัวใจบนยอดดอย
ขอบคุณที่เดินถึงฝัน แม้ใครต้องล้มลงแต่หัวใจได้ก้าวต่อไปแล้ว
ไปยังเป้าหมาย
จะช้าหรือเร็ว มิใช่อุปสรรค์
เมื่อหัวใจที่แกร่งกล้าได้ทะยานขึ้นสู่ยอดดอย
ที่นั่นบริสุทธิ์ สดชื่น มันเป็นที่ๆเราได้ฟองปอดได้ดีที่หนึ่งเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ...ครูต้อย
ขอบคุณครูต้อยครับที่แวะเวียน มาอ่านบันทึกฉบับนี้จนจบ และขอบคุณหลายท่านด้วยเช่นกัน...
.....ครูต้อย ได้เดินถึงฝัน..ของครูต้อยแล้ว ขอยินดีกับครูต้อยด้วย ครับ (รูปหัวใจครูต้อย...น่ารักจังเลยครับ) อากาศบนยอดดอยบริสุทธ์อย่างนี้นี่เอง
.....ยินดีที่ได้รู้จักครูต้อย ครับ.....
ขอบคุณ.. ครับคุณ . °o.O ปลายฟ้า O.o°
จะแวะเข้าไปอ่านเดี๋ยวนี่ครับ
สวัสดีคะ....
แวะชม ของขวัญ.....เดือนแห่งความรัก....ที่ให้ไว้น่ะคะ
ดีน่ะคะ....ที่มีใครสักคนแบ่งปันความรู้ สึกในคำว่ารัก และเรื่องของหัวใจ..ได้เรียนรู้
สำหรับ รฐา แล้ว ขอมองในอีกมุมน่ะ
จุดอ่อนที่สุดของเรา คือ ความรู้สึกคะ
ส่วน หัวใจ คือ จุดที่แข็งที่สุดในความเป็นเรา
เพราะใจเรา เป็น สิ่งเดียวที่ไม่มีอะไรในโลกบีบให้มันพังทลายได้ถ้าเราไม่กำหนดมัน
ดีใจที่ได้รับรู้ความรู้สึกดีดี ในคำว่ารัก
จะแวะเข้าเยี่ยมชม บล๊อค ของคุรบ่อยน่ะคะ
ฐิฏรฐาว์
ขอบคุณ..ครับ คุณรฐา
> ยินดีที่ได้รู้จักครับ
>มุมมองของ หัวใจ มีหลายแบบ...ลองเปิดมุมมองหัวใจของคุณ ดูซิครับ...
ผมจะเข้าไปอ่าน....
คุณเขียนได้ใจ...ดีจัง
ขอบคุณครับ...คุณคนไม่มีชื่อ
กำลังใช้ "ใจ" สัมผัสทั้งเพลงและถ้อยคำ "ความรู้สึก" ก่อเกิดจินตนาการแห่งรักมากมายค่ะ ตั้งแต่พบรักแท้ รู้สึกอุ่นใจแม้ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ จริงไหมคะ...ร่วมแบ่งปัน "ความรู้สึกแท้จริง" เพราะ how to love is how to live ค่ะ ขอบพระคุณค่ะ
ขอบคุณ..ครับ คุณ ♥< lovefull >♥
ผมว่า ภาษารัก แต่ละภาษา น่าฟัง ไปคนละแบบ....นะครับ
คุณ ช่างหามาเปรียบเทียบดี...จังครับ น่ารักดี
สวัสดี...ครับ คุณ Sila Phu-Chaya
> ยินดีที่ได้รู้จัก ครับ
>ขอบคุณในถ้อยคำ..ที่มีถึงผม ครับ ผมไม่รู้หรอกนะครับว่า สิ่งที่ผมถ่ายทอดออกไป...จะเกิดความรู้สึกอย่างไรบ้าง กับคนอ่าน.....แต่เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผม....ผมเขียนบันทึกฉบับนี้....จากความรู้สึกที่ตัวเองมีอยู่
ขอบคุณครับ
อยากอ่านบทความอย่างนี้อีก....เขียนอีกนะคะ
ขอบคุณ ครับ คุณ...
ผมอยากอ่านของคุณบ้าง.....ลองเขียน หัวใจ คุณดู นะครับ
สวัสดีค่ะ
นอกจากจุดอ่อนจะอยู่ที่หัวใจแล้ว....
บางครั้ง...จุดอ่อนที่หัวใจก็สร้างสรรค์ให้เกิด...ความเข้มแข็งได้ในกาลต่อมานะคะ
(^___^)
ผมเชื่อคุณ ...ครับ เพราะมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ
ขอบคุณ ครับ คุณ... คนไม่มีราก...
ขอบคุณที่ไปแวะชมธรรมชาติที่บันทึกพี่นะคะ เลยได้ตามมารู้จักชายหนุ่มโรแมนติกแห่งสุราษฎร์ธานี
พี่ผ่านวัยที่รู้สึกหัวใจขึ้นลงมาแล้ว และเข้าใจสิ่งที่คุณเขียนค่ะ เวลา ความรู้ทางธรรม และประสบการณ์ ได้สอนให้พี่เปลี่ยนรักโรแมนติกเป็นเมตตาแทนค่ะ
ขอบคุณ ครับ คุณ ...คุณนายดอกเตอร์
ผมมีเพลงมาฝาก...อยากให้ท่านที่แวะมาเยี่ยมผม....ฟังจังเลยครับ http://gotoknow.org/blog/pongphet2000/240069
ภาษาสวย...อ่านได้อารมณ์...ได้ทั้งบรรยากาศและความรู้สึก
ขอบคุณ ครับ คุณเพชร
บางครั้งการได้รับความรู้สึก ดีดี ที่มีถึงกันเนี่ย
มันเหมือนยาขนานเอก...เลยครับ ..........
ขอบคุณครับ
เห็นด้วยค่ะ จุดอ่อนอยู่ที่ตรงหัวใจ ใช่เลย
จุด....อ่อนของหัวใจ อยู่ตรงนี้...
ขอบคุณ ครับ คุณ ทรายชล
ผมชอบหัวใจ ดวงน้อย ๆ เหล่านี้จัง
ขอบคุณ ครับ คุณ คนไม่มีชื่อ