เราจะได้อะไรจากความเป็นไทย?
เด็กสมัยใหม่มักจะมองว่าความเป็นไทยนั้นเชย ไม่ทันสมัย และหันไปนิยมวัฒนธรรมตะวันตกที่เขาเห็นว่าทันสมัยและน่าสนุกสนานกว่า เช่น แต่งตัวโก้, มีเครื่องประดับหรูหราราคาแพงยี่ห้อดัง,กินและดื่มตามยี่ห้อของตะวันตก ,มีรถยนต์ รถมอเตอร์ไซต์รุ่นใหม่, มีมือถือรุ่นใหม่, ฟังเพลงฝรั่ง, นิยมดารานักร้องฝรั่ง ,กิริยามารยาทอย่างฝรั่ง, เที่ยวกลางคืนอย่างฝรั่ง , สำส่อนกันอย่างฝรั่ง เป็นต้น เรียกว่าแทบทุกกระเบียดนิ้วจะมองหาอะไรที่แสดงความเป็นไทยแทบไม่มีเลย
เอกลักษณ์ต่างๆของคนไทยนั้นจะเหมาะสมกับคนไทย เพราะพื้นเพของคนไทยนั้นได้ทำให้เกิด เอกลักษณ์ต่างๆขึ้นมา เมื่อเราเปลี่ยนวิถีชีวิตไปสู่ความฟุ่มเฟือย หรูหรา ก็เท่ากับละทิ้งตัวเอง แล้วปัญหาต่างๆก็ตามมา เช่นความสิ้นเปลืองก็มาเยือน หนี้สินก็เพิ่มขึ้น ความมั่นคงของชีวิตก็ไม่มี ความสุขสงบก็จึงไม่มี และโรคเครียดก็เกิดขึ้น จนเป็นคนหงุดหงิดง่ายกันไปเสียมากต่อมากแล้ว
การสูญเสียนั้นไม่ใช่ว่าจะมีแต่การสูญเสียประเทศชาติให้เป็นทาษผู้อื่นไม่ แต่ยังมีการสูญเสียวัฒนธรรมอีกด้วย คือเรามีวัฒนธรรมที่ดีของเราอยู่แล้ว แต่เราสูญเสียมันไป เพราะเราถูกวัฒนธรรมต่างชาติครอบงำ ซึ่งเมื่อมองดูอย่างผิวเผินก็ไม่เห็นว่าจะเสียหายอะไร แต่ถ้ามองให้ลึกซึ้งแล้วเราจะพบว่ามันเท่ากับเป็นความเสียหายที่ร้ายแรงเท่ากับการสูญเสียประ เทศชาติเลยทีเดียว
เพราะวัฒนธรรมต่างชาติที่มาครอบงำเรานั้น ทำให้เราต้องเสียเงินทองมากมายในการที่จะซื้อสิ่งของจากเขา เช่น โทรศัพท์มือถือยี่ห้อดังๆ, อาหารจานด่วนมียี่ห้อต่างชาติ , น้ำอัดลมชื่อดัง , เสื้อผ้ายี่ห้อดัง, รองเท้าราคาแพง, น้ำหอมจากต่างชาติ, เครื่องประดับราคาแพง, รถยนต์ราคาแพง,เครื่องเสียงราคาแพง ,เครื่องเล่นซีดี, โทรทัศน์,คอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ๆ, เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ ฯลฯ ที่ราคาแสนแพง จากต่างประเทศ ที่เป็นเครื่องแสดงให้เห็นว่าเรานั้นทันสมัยเท่าเทียมต่างชาติเขา แล้วก็มองวัฒนธรรมไทยว่าล้าสมัยเต่าล้านปี
เงินทองที่กว่าเราจะได้มานั้นมันแสนยาก บางทีเราก็ต้องเอาทรัพย์สินของเราเช่นทีดิน ,หรือป่าไม้, หรือแม้กุ้ง,หอย,ปู,ปลาในทะเลของเรา, หรือข้าว,และผลไม้ต่างๆไปขายในราแสนถูกเพื่อซื้อสิ่งฟุ่มเฟือยในราคาแสนแพงเหล่านั้นมา เรียกว่า " เราขายของกินที่จำเป็นเพื่อเอาไปซื้อของเล่นที่ไม่จำเป็น" ซึ่งไม่นานมันก็เสีย หรือต้องเปลี่ยนรุ่นใหม่อยู่เรื่อยๆ แล้วมันยังสร้างขยะเต็มบ้านเต็มเมือง รวมทั้งสร้างมลพิษให้กับเราอีกด้วย และยิ่งซื้อขายกับเขาเราก็ยิ่งยากจนลง อย่างนี้จะเรียกว่าโง่หรือฉลาด และจะเรียกว่าเป็นไท หรือเป็นทาษ
จริงอยู่บางคนอาจจะยังไม่เดือดร้อนในตอนนี้ แต่ขอให้คิดถึงคนอื่นบ้าง เช่น พ่อแม่ที่หาเงินมาให้เราใช้ หรือชาวไร่ชาวนา ชาวสวน คนยากคนจนและกรรมกรผู้ใช้แรงงานทั้งหลาย ที่เขาทำงานหนักและทนลำบากแทนเราอยู่เพราะความจำเป็นบีบบังคับ เพื่อให้เราได้เสวยสุขกันอยู่เช่นนี้ ถ้าเขาเดือดร้อนมากๆ เป็นหนี้เป็นสินมากๆ แล้วเราจะเสวยสุขอยู่กันได้อย่างไร? เหมือนกับคนที่เราขี่คอเขาอยู่ แล้วเขาก็ล้มลง ซึ่งเราก็ต้องล้มลงด้วย ทีนี้ก็ได้เดือดร้อนกันถ้วนหน้า
ชีวิตไทยๆนั้นเป็นชีวิตที่เรียบง่าย เห็นอกเห็นใจกัน ช่วยเหลือกัน แม้จะมีสิ่งฟุ่มเฟือยบ้างก็ไม่มากนัก คือไม่จำเป็นจะต้องมียี่ห้อหรือราคาแพงก็ได้ บรรพบุรุษของเราเขาอยู่กันมาได้ไม่เห็นเดือดร้อน ไม่มีหนี้สิน แต่พอเรารับเอาวัฒนธรรมตะวันตกที่ไม่ดีเข้ามา เรากลับมีแต่ปัญหาและหนี้สินมากมาย
อยากให้ทุกคนหยุดคิดกันสักนิด ลืมตากันขึ้นมาจากความโง่เขลากันบ้าง เพื่อมองดูตัวเอง มองดูสังคมว่ากำลังก้าวกันไปทางใด? เรากำลังเป็นทาษเขาด้วยการถูกมอมเมาให้ลุ่มหลงไปกับค่านิยมทางตะวันตกด้วยโฆษณาต่างๆทางโทรทัศน์ หรือทางหนังสือพิมพ์ที่กรอกหูกรอกตาเราอยู่ทุกวี่วันหรือเปล่า? เรากิน เราใช้ในสิ่งที่ฟุ่มเฟือยเกินจำเป็นกันมากไปหรือเปล่า? ถ้าเป็นเช่นนั้น สักวันเราก็จะไม่มีอะไรให้กิน-ให้ใช้อย่างแน่นอนในอนาคตอันไม่ไกลนี้
ความเห็น (4)
ใช่ ๆๆ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ...
คุณ ขมิ้นเหลือง (แล้วใครครับที่นั่งข้างๆเรียบร้อยเอามือไว้ที่เข่า)
- เขียนดีครับ เขียนคล่องลื่น ครบประเด็น มองปัญหา ครบถ้วน
- ทั้งหมดคือกลไกการตลาด ต้องมีความนิยม อิน-เทรนด์ จึงจะมีการซื้อ ถ้าสร้างความนิยมต่างประเทศ ก็ต้องนำเข้า (แม้แต่ นางแบบ !) ถ้าสร้างนิยมไทย ก็อนุรักษ์อาชีพของคนไทย ง่ายๆมีคนคอยปั่นอยู่ข้างหลัง :)
สวัสดีchipmunks
เห็นด้วยและต้องทำตามด้วยนะครับ
สวัสดีคุณพันคำ
อ๋อเพื่อนคู่คิดมิตรคู่กายนะครับ
บางสิ่งบางอย่างเราก็มองข้ามไปหรืออาจจะคิดได้แต่ก็ทำไม่ได้คนไทยต้องอยู่อย่างไทยแล้วความสุขจักบังเกิดมี ดีใจที่แวะเวียนมาอ่านนะครับ