แม่จ๋าลูกขอโทษ
เรื่องเล่าที่อยากจะเตือนสติบุคลากรทางสายสุขภาพ ว่าบางครั้งการที่เราอุทิศตนเพื่องาน เพื่อผู้ป่วยของเรา หลายๆครั้งทำให้เราลืมหันมามองคนรอบตัวของเรา การทำงานในหอผู้ป่วยหนัก บางครั้งทำให้ฉันได้เห็นคนที่มีอาการที่หนักมาก ทั้งใส่ท่อช่วยหายใจ เครื่องช่วยหายใจ สิ่งที่พันธนาการร่างกายสารพัด พร้อมทั้งความเจ็บป่วยที่หนัก ณ วันหนึ่งคุณแม่ ไม่สบาย เริ่มมีอาการไอ เจ็บคอ ซึ่งการที่เราเจอกับผู้ป่วยที่มีอาการหนักมานาน ทำให้เราคิดว่าแม่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เลยหายาให้แม่ทาน อีก 2 วันต่อมาปรากฏว่า คอแม่บวมจนทานอะไรไม่ได้ เลยพาแม่ไปหาหมอ หู ตา คอ จมูก หมอบอกว่าแม่ คออักเสบรุนแรง หมอให้ยาแม่มาทาน โชคดีที่ยังไม่สายเกินไป แม่อาการดีขึ้นตอนนี้หายเป็นปกติแล้ว เมื่อวานได้โอกาสก็เลยกราบขอโทษคุณแม่ว่า แม่จ๋าลูกขอโทษที่ผ่านมาไม่ได้ดูแลแม่ได้ดีกว่านี้ ทั้งๆที่ผ่านมาลูกดูแลคนไข้ทุกคนดีมาตลอด แม่ลูบหัวฉันเบาๆ แล้วยิ้มและแม่ก็บอกว่าแม่ก็รู้ว่าลูกเหนื่อยกับคนไข้มาเยอะ แม่ไม่เป็นอะไรมากหรอก ฉันร้องไห้กับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่บางครั้งฉันคาดไม่ถึง
แม่จ๋าลูกขอโทษ ถ้าวันนี้การเจ็บป่วยของแม่ไม่แค่เจ็บคอ และเป็นอะไรมากกว่านี้ ลูกคงเสียใจและรู้สึกผิดไปจนวันตาย วันนี้โชคดีเป็นของฉัน ฉันได้บทเรียนที่ดี ทุกวันนี้ ถึงแม้ต้องอยู่เวร ฉันจะโทรกลับมาถามที่บ้าน พ่อ แม่ ตลอดว่า วันนี้ท่านเป็นอย่างไร
อยากให้เรื่องนี้เป็นสิ่งเตือนใจสำหรับหลายๆท่านที่ทำงานจนลืมครอบครัวคนรอบข้างไป วันนี้ท่านทำดีกับคนที่ท่านรักแล้วหรือยัง หากใครหลายคนที่ยัง เริ่มเสียตั้งแต่วันนี้ หันมามองครอบครัวคนที่ท่านรัก ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป
ดูแล ญาติมิตร ดุจอาคันตุกะ ...
ดูแลคนที่อยู่กับเรา ให้ดี..ชีวีมีสุขค่ะ
มาให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณพี่ลำดวนกับพี่ลดานะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ
วันนี้อยู่เวรบ่ายดึก แต่ก็ไม่ลืมที่จะโทรกลับบ้านไปถามพ่อกับแม่แล้วว่ากินข้าวเย็นกับอะไร
ขอบคุณมากอ่านแล้วได้คิดตาม เพราะที่ผ่านมาก็ไม่ได้ดูแลบุพการีเหมือนกัน
วันนี้ท่านทำดีกับคนที่ท่านรักแล้วหรือยังคะ ไก่โทรหาพ่อกับแม่แล้วค่ะ