แกะรอยมะ...เร็ง จากใจผู้เขียน(1)


ธันย์ โสภาคย์ ใช้ชีวิตที่ยังเหลือเล็กน้อยในการช่วยเหลือผู้ป่วยมะเร็ง--เพราะอะไรหรือ?

          เพราะว่าเขาเคยผ่านชะตากรรมทำนองเดียวกันมาก่อน เขาเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ที่เริ่มคุกคามชีวิตเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๑ ขณะมีอายุ ๖๙ ปี ได้รับการผ่าตัดเอาก้อนใหญ่ออกไปได้ดีแล้ว แต่มะเร็งแพร่กระจายไปสู่ตับและปอดแล้ว เขาต่อสู้ด้วยความมุ่งมั่นอย่างเต็มอกเต็มใจ โดยใช้วิธีการที่เห็นว่ามีประโยชน์และไม่ให้โทษมากเกินไป ทั้งวิธีการของแพทย์แผนปัจจุบันและวิธีการแพทย์แผนทางเลือก มะเร็งในตับของเขาแสดงการแปรโฉมอย่างน่าตื่นเต้น ตามรูปแบบวิธีการใช้ชีวิต และความเข้มข้นของการบริบาล บางช่วงก็ดีขึ้น บางช่วงก็เลวลง บางช่วงก็อยู่ตัวดี สลับกันขึ้น ๆ ลง ๆ ในปีต่อมา ทำให้ ธันย์ โสภาคย์ ได้เรียนรู้เรื่องธรรมชาติของมะเร็งได้อย่างดี ดียิ่งกว่าสมัยที่เรียนวิชาแพทยศาสตร์จากทฤษฎีมากนัก บัดนี้เขารู้ดีมากพอแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ของมะเร็งได้ดีตามสมควร เมื่อตนเองได้รับความรู้จากประสบการณ์มาเสริมทฤษฎีที่หนาแน่นอยู่ก่อน ประกอบการที่ไม่ยอมหยุดเรียนเพิ่มเติมจากชีวิตของคนทั้งหลายบนพื้นโลก ด้วยการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความคิดเห็น การสื่อข่าวสารทั้งทางธรรมดาและไม่ธรรมดา (เช่น อินเทอร์เน็ต ที่ช่วยย่อโลกและร่นเวลา) ทำให้เกิดความรู้ความชำนาญแตกฉานมากยิ่งกว่าช่วงใด ๆ ในชีวิต ธันย์ โสภาคย์ จึงปวารณาตัวขอทำประโยชน์ให้แก่เพื่อนร่วมโลกที่ประสบวิกฤตกรรมในลักษณะคล้ายกัน

          มะเร็งกำลังเป็นโรคระบาดชนิดไม่ติดต่อที่รุนแรงยิ่งขึ้นในศตวรรษนี้ จนกว่านักวิทยาศาสตร์จะสามารถค้นพบวิธีการใหม่สุด ๆ ที่เริ่มฉายแสงบนขอบฟ้าของสหัสวรรษใหม่แล้วรอเวลาที่จะสาดแสงฉายส่องเข้าถึงทุกธุลีของแผ่นดิน ให้คนรุ่นหลังได้อนิสงส์สมบูรณ์ในการเป็นผู้ปลอดมะเร็ง วิธีการที่อ้างถึงนั้นคือการใช้พันธุกรรมศาสตร์เป็นหัวหอก นำไปสู่การป้องกันและรักษามะเร็งด้วยวิธีการปรับเปลี่ยนสายพันธุ์ที่เสี่ยงโรค และกำจัด ยีนส์ (ปุ่มปมของ ดีเอ็นเอ บน โครโมโซม หรือแท่งพันธุกรรมที่บรรจุข้อมูลแห่งองคาพยพ ซึ่งอยู่ในนิวเคลียสของเซลล์ในร่างกาย) ความรู้นี้อยู่ในระยะคลี่คลายขยายความ อาจเป็นผลสำเร็จในอีกสองสามทศวรรษข้างหน้า แต่ขณะที่เฝ้ารอเวลาแห่งความสำเร็จนั้น พวกเราต้องใช้ทุกวิธีการที่เลือกได้ในปัจจุบันไปก่อน โดยผู้ป่วยเป็นมะเร็งเท่านั้นที่ต้องตั้งตนเองเป็นผู้บัญชาการชีวิตของตนเอง อย่าหวังว่าจะเป็นแค่ผู้ปฏิบัติตามคำสั่งแพทย์อย่างตรงไปตรงมาเป็นอันขาด

          มะเร็งไม่ใช่โรค ก้อนมะเร็งเป็นเพียงอาการอันหนึ่งของความผิดปกติที่ปรากฏในร่างกายของผู้ป่วยแล้ว โดยที่หลายคนมองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย รวมทั้งแพทย์ที่ให้การรักษามะเร็งด้วยความคิดว่าก้อนมะเร็งคือตัวโรค และตั้งหน้าตั้งตาปราบปรามให้ก้อนมะเร็งละลายหายสูญไปเท่านั้น ไม่สามารถบรรลุผลดีในระยะยาวได้เลย เพราะท่านเหล่านั้นมุ่งรักษาแต่อาการของโรค หาได้มุ่งรักษาตัวโรคเองที่เป็นสาเหตุของก้อนเนื้อร้ายนั้นไม่

(มีต่อ)

หมายเหตุ เรื่องนี้พิมพ์เผยแพร่ครั้งเดียวในหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ ศาตราจารย์ นายแพทย์ ม.ร.ว. ธันยโสภาคย์ เกษมสันต์ วันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๓

หมายเลขบันทึก: 241957เขียนเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2009 22:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:18 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (13)
  • ครูวรางค์ภรณ์เข้ามาอ่านบันทึกของคุณดาวค่ะ
  • แต่ไม่สามารถแสดงความคิดเห็นใด ๆ ได้
  • ก็ขอบอกแต่ว่า ครูวรางค์ภรณ์เข้ามาอ่านบันทึกแล้วค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

แวะมาอ่านเรียนรู้และทักทายค่ะ  พี่ดาว

มีสิ่งดีๆนะคะ

 

สวัสดีค่ะแอบไปบ้านดน้นด้วย

อิอิ..ว้าเขิลน๊า

เห็นคนม่ายสวย..อิอิ

มีความสุขความรักค่ะพี่ดาว

 

  • กลับมาบอกน้องดาวว่า
  • P
    • สวัสดีค่ะคุณดาว
    • ครูแจ๋วชอบอ่านเรื่องราวน่ารู้เกี่ยวกับสุขภาพมากค่ะ
    • แต่อ่านแล้ว พอนึกถึงตัวเอง ก็ต้องใช้เวลาทำใจนิดหนึ่ง
    • อย่างอนเลยนะคะ..เดี๋ยวพี่แจ๋วบอกอ.ขจิตให้ไปรับค่ะ
    • แต่คุณดาวต้องเดินเที่ยวกับอ.ขจิตในชุดตะเบงมานนะคะ
    • ครูแจ๋วไม่อยากจะคิดภาพนั้นเลยค่ะ....
    • ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีครับพี่ดาว

แวะมาอ่านนะครับ อย่าให้มะเร็งเกิดกับใครเลยนะครับ เพี้ยง!

มามอบความรักให้พี่ และทุกคนครับ :)

สวัสดีครับ

มะเร็งพาคนไปโลกหน้ามานักต่อนัก

น่ากลัวๆๆ

 

จับผิืดครับ :อนิสงส์, ศาตราจารย์

มาแก้คำผิดค่ะ คุณ บก. หมู ขอบคุณค่ะ

นิสงส์ (ต้นฉบับผิดด้วย) แปลว่า ผลแห่งกุศลกรรม, ผลบุญ, ประโยชน์ (พจนานุกรมฯปี ๒๕๔๒ หน้า ๑๓๖๔) อิอิ

ศาตราจารย์ (เฮ้ เขียนผิดได้ยังไงล่ะเนี่ย)

เฮ้อ...

ค่ะน้องดาว ขออ่านเงียบๆค่ะ ขอบคุณค่ะ

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของท่านธันย์ โสภาคย์ ค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณ...

P 1. ศน. add  ขอบคุณค่ะ

P 2. +6. คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน ขอบคุณที่ทิ้งรอยค่ะ

P 3.คุณน้อง @..สายธาร..@ ขอบคุรนะคะ มีความสุขจากสิ่งดีๆ ด้วยกันค่ะ

P 4. คุณน้อง พิมญดา ศรีสวัสดิ์  ไปตามหาไงคะ กลัวไม่มีกลอนได้อ่านอีก

P 5. ท่านอาจารย์ นายประจักษ์~natadee ขอบคุณค่ะอาจารย์

P 7. คุณ adayday โอมเพี้ยง ไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐค่ะ

P 8. บก. (ประจำบล็อก) ธ.วั ช ชั ย  อิอิ แก้ไขทันทีค่ะ ขอบคุณค่ะ

P 10. คุณน้องเอ๊ะ คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย) น้องคนนี้หายไปนานมาก

P 11. คุณครู krutoi อ่านเงียบๆ บันทึกเงียบๆ เหมือนกันค่ะ

P 12. พี่ ศน.อ้วน ดีใจ เมื่อไรเห็นบันทึกพี่อ้วน แปลว่าพอหายเหน็ดเหนื่อยจากงานบ้างแล้วนะคะ

ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาบันทึกนี้ค่ะ ขออภัยที่ไม่ได้ตอบทันทีนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท