แกะรอยมะ...เร็ง จากใจผู้เขียน(จบ)
ต่อค่ะ
เรื่องที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้มุ่งสื่อความหมายไปยังผู้ป่วยมะเร็งโดยตรง รวมทั้งคนที่รักและห่วงใยในตัวท่าน เป็นแนวทางในการปฏิบัติตนเองเมื่อเป็นมะเร็ง ไม่ว่าในระยะใด ๆ ของโรคก็ตาม เพื่อให้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่มีความหมายอย่างยิ่งยวดที่สุด เป็นชีวิตที่มีคุณภาพเต็มเปี่ยม บางทีมีมากยิ่งกว่าสมัยที่ยังไม่ได้เจ็บปวดด้วยซ้ำไป ทุก ๆ คำแนะนำนี้ออกมาจากประสบการณ์มือหนึ่ง และจากใจของผู้เขียนที่รักและห่วงใยท่านเป็นอันมากอย่างไม่มีเงื่อนไข ในฐานะเพื่อนร่วมโลกที่ร่วมชะตากรรม โดยเฉพาะผู้ที่มีปัญหาสุขภาพคุกคามชีวิตอยู่
ขอให้ท่านใช้ข้อความในบทความนี้ตามวิจารณญาณของท่าน อย่าเชื่อทุกอย่างที่ได้อ่านเพียงเพราะมีศรัทธาต่อผู้เขียนเท่านั้นเป็นอันขาด อย่าลืมย้ำคิดไว้เสมอว่า ท่านเองเท่านั้นที่มีสิทธิ์บัญชาการปฏิบัติดูแลรักษาตัวท่านเอง แพทย์นั้นอย่างดีที่สุดเป็นเพียงผู้แนะนำและตอบคำถามที่ข้องใจด้านบวกและด้านลบเท่านั้น แพทย์ไม่สามารถสั่งให้ผู้ป่วยทำอะไร ๆได้ตามความเห็นของตนเองอีกต่อไป ท่านเท่านั้นที่รับข้อมูลมารวบรวมและพิจารณาตัดสินใจด้วยตนเอง โดยมีครอบครัวและผู้ใกล้ชิดเป็นที่ปรึกษา อย่าลืมแจ้งให้เขาทราบถึงการตัดสินใจของท่านด้วย
แม้เมื่อถึงเวลาอันควร ไม่มีใครหรืออะไรช่วยท่านได้อีกแล้วก็อย่าจนใจ ก็ยังไม่สายเกินไปที่ยังคงมีความหวังอยู่ ขอให้ท่านตั้งสติบังคับจิตให้นำนาวาแห่งชีวิตล่องลอยไปสู่ผืนน้ำที่สงบนิ่ง ปราศจากคลื่นลมรบกวนกระแสจิต แล้วจากโลกนี้ไปด้วยท่วงท่าสง่างาม ในท่ามกลางบรรยากาศที่มีความสงบสันติสมบูรณ์ทุกประการ.
หมายเหตุ เรื่องนี้พิมพ์เผยแพร่ครั้งเดียวในหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ ศาสตราจารย์ นายแพทย์ ม.ร.ว. ธันยโสภาคย์ เกษมสันต์ วันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๓
ตอนต่อไปจะเริ่มต้นบทแรก "หลังชนกำแพง" ค่ะ
เพิ่มเติม
ในหนังสือชื่อ "เส้นทางสายปรารถนา" (ธันย์ โสภาคย์) บทก่อนสุดท้ายที่ปรากฏ (เข้าใจว่าถอดความ-ดาวลูกไก่) แสดงเป้าหมายรวมของชีวิตและวิถีชีวิตคนเขียนหนังสือเรื่องนี้ เขียนไว้ว่า
"ข้าฯ จะสัญจรผ่านโลกนี้ชั่ววาระเดียว ดังนั้นสิ่งดีๆ ที่ข้าฯ สามารถกระทำ หรือความเมตตากรุณาอันข้าฯ สามารถแสดงต่อมนุษยชาติ ขอให้ข้าฯ กระทำ ณ บัดนี้ ขออย่าให้ข้าฯ หลงลืมหรือผลัดวันประกันพรุ่งไปถึงภพหน้า เพราะข้าฯ คงไม่เวียนผ่านมาทางนี้อีกแล้ว"
และต้นฉบับภาษาอังกฤษ
"I expect to pass through this world but once. Any good thing therefore that I can do, or kindness that I can show to any fellow-creature, let me do it now; let me not defer or neglect it, for I shall not pass this way again."
-Stephen Grellet (1773 - 1855)
ความเห็น (22)
สวัสดีค่ะพี่ดาว
ขอให้พี่สาวมีความสุขทุกวัน
สารภาพว่ารักนะคะรักทุกวันค่ะ
สวัสดีค่ะน้องพิม
- รักเหมือนกันค่ะ สำหรับพี่แล้วมีความสุขที่ได้พบหลายๆ ท่านใน G2K ได้อ่านงานเขียนแล้วอิ่มเอม สะสมรวมตัวเป็นความรักที่เกิดโดยธรรมชาติค่ะ
ทำใจให้สงบ เป็นหลักธรรม ของเรา อยู่แล้วค่ะ นอกเหนือ จากการทำดี ละเว้นความชั่วค่ะ
มีความสุขมากๆๆและนานๆๆนะคะ
วันนี้วันแห่งความรัก พี่เข้านอนตอนตี สาม และตื่นตอน 6ดมงเช้า สามีวิ่งเอาโทรศัพท์มาให้บอกว่าเรียกหลายครั้งแล้ว
และหลานบอกว่า แม่เสียแม่(ของหลาน) เสียแล้วเมื่อคืนนี้ด้วยโรคมะเร็ง..ที่กระจายไปเต็มพื้นที่กับระยะเวลา 6 เดือนเศษที่คุณหมอเยียวยา โดยผู้ป่วยไม่รู้ว่าตัวเองป่วยด้วยโรคมะเร็ง เพราะไม่มีใครกล้าบอกนอกจากให้กำลังใจผู้ป่วย
ขอให้มีความสุขกายสุขใจ ตลอดกาลนาน ด้วยรักค่ะ น้องดาว
สวัสดีค่ะคุณครูพี่อ้อย
- ขอบคุณค่ะ สวัสดีวันแห่งความรักค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูkrutoi
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ผู้ที่ฟังข่าวแล้ว รู้สึกไม่สบายใจ หันกลับมาคิดถึงตัวเรา คิดแล้วคิดอีก ว่าจะดูแลตัวเราเองอย่างไรดี ทุกทีเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบคุณกับวิทยาทานจากบันทึกนี้ค่ะ
- พี่คิมขอให้น้องดาวมีความรัก ความสุข ความอบอุ่น
- ในหัวใจที่เบ่งบาน
- พร้อมที่จะแบ่งปันให้กับคนทั้งโลกค่ะ
- รักและคิดถึงค่ะ
มาอ่านบทความดีๆ
เพื่อแบ่งปันให้คนอื่นๆ
ขอบคุณน้องดาวจะรออ่านตอนต่อไปค่ะ
มาสวัสดีวันแห่งความรักเจ้าค่ะ....
วันนี้ไปหาไม่ไหวแล้วจ้า...พรุ่งนี้ค่อยไปหานะคะ
ขออนุญาตทำรายงานก่อนนะเจ้าคะ...พี่สาวคนสวย
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
ขอบคุณคำอวยพร
มีความรัก ความสุข ความอบอุ่น ในหัวใจที่เบ่งบาน พร้อมที่จะแบ่งปันให้กับคนทั้งโลกค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ @..สายธาร..@
ขอบคุณค่ะ
สุขสันต์วันแห่งความรัก(ย้อนหลัง)
สุขสันต์วันแห่งรักทุกวันด้วยค่ะ
- สวัสดีค่ะพี่จ๊ะของน้องจ๊ะ
- หอบเอาความรัก ความคิดถึงมาฝากนะคะ
- ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐค่ะ
ถ้าเป็นเรารู้ชะตาชีวิตของตัวเองแบบนี้ ช่วงเวลาที่เหลืออยู่มันคงมีคุณค่าอย่างมหาศาลแบบหาค่าไม่ได้ พอได้อ่านแล้วก็รู้สึกว่าเราคงไม่รอให้เป็นอะไรอะไรแบบนี้หรอก ต่อแต่นี้ไปต้องทำให้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่มีความหมายอย่างยิ่งยวดที่สุด เป็นชีวิตที่มีคุณภาพเต็มเปี่ยม เพราะเราเองก็ยังไม่รู้ว่าเราจะเป็นอะไรไปเมื่อไร ขอบคุณที่ทำให้เกิดปัญญา ขอให้อาจารย์จงเป็นดาวตลอดไป โชคดีครับ
สวัสดีค่ะคุณพี่ เอื้องแซะ
ไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ แต่ไม่มีบทเรียนนะคะ อ้าว....เอายังไงกันดี น้องจ๊ะตกลงจะไม่เข้ามาเขียนเรื่องสุนทรียให้พวกเราอ่านอีกแล้วหรือคะ คิดถึงชมัดเลยค่ะ
เรียนท่านอาจารย์ นายประจักษ์~natadee ค่ะ
คิดเล่นๆ เหมือนกันนะคะ ว่าถ้าเราเหลือเวลาอีกไม่มากนัก เราจะทำอะไรดี ดีอย่างไร ดีเพื่อใคร ฯลฯ แล้วจะลงมือทำมันเมื่อไรล่ะ เดี๋ยวก็สายเกินไป อะไรทำนองนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ
เหมือนเป็นมรณานุสติดีครับ
จะได้ไม่ประมาทในการใช้ชีวิต...
- แม้เมื่อถึงเวลาอันควร ไม่มีใครหรืออะไรช่วยท่านได้อีกแล้วก็อย่าจนใจ ก็ยังไม่สายเกินไปที่ยังคงมีความหวังอยู่ ขอให้ท่านตั้งสติบังคับจิตให้นำนาวาแห่งชีวิตล่องลอยไปสู่ผืนน้ำที่สงบนิ่ง ปราศจากคลื่นลมรบกวนกระแสจิต แล้วจากโลกนี้ไปด้วยท่วงท่าสง่างาม ในท่ามกลางบรรยากาศที่มีความสงบสันติสมบูรณ์ทุกประการ.
- พี่แจ๋วคิดไว้เช่นนั้นเหมือนกัน
- ขอบคุณค่ะ
คุณ บก. ธ.วั ช ชั ย คะ
ใช่เลยค่ะบทสรุป มรณานุสติ
สำหรับตัวเองที่ตอนนี้ตรวจแล้ว ยังไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่า ไม่รู้จะมีโรคอะไรซ่อนซ้อนอยู่ไหม จึงค้นไม่เจอ แล้วหากเจอขึ้นมาเมื่อใด จะเข้มแข็งได้ระดับไหน ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท ทั้งระบบข้างใน (สุขภาพ) และสภาพแวดล้อมในภายนอก (อุบัติเหตุ)
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูพี่แจ๋วคุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
ความคิดที่ถูกถ่ายทอดออกมานี้ ดูแล้วสง่างามตั้งแต่เริ่มต้นความคิดเลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ