เมื่อสามวันก่อนไปวัดญาณฯมาอีกแล้วครับ ว่าจะไปเดินกำลังกายและดูนกครับ แต่วันนี้แต่งเนื้อแต่งตัวแปลกหน่อยครับ นุ่งโสร่งพม่าที่ซื้อมาจากด่านเจดีย์สามองค์ เมื่อคราวที่ไปทริปกล้วยไม้น้ำ โสร่งพม่านั้นยาวกรอมข้อเท้าต่างจากโสร่งไทยอีสานใต้ที่มีอยู่ ทำจากผ้าฝ้ายนุ่งแล้วไม่ค่อยร้อน ใส่เสื้อผ้าฝ้ายสีขาวคว้าไบนอคและเบิร์ดไำกด์ใส่ย่ามออกไปขึ้นรถ เจ๊บ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมองยิ้มเล็กๆมา ไม่เขิน ไม่เขิน ชอบครับการแต่งกายแบบคนตะวันออก
เหมือนอย่างเคยเดินดูและถ่ายรูปประติมากรรมบัวสี่เหล่า พี่อุ๊บอกว่าถ้าทางวัดเปิดน้ำพุให้ลองถ่ายย้อนแสงดู ปลาจะดูเหมือนว่ายอยู่ในน้ำที่มีคลื่น นั่งทำรูปด้วย Photoshop ไปๆมาๆมั่วๆ
มัสยาพ่นน้ำ หลงแหวกว่ายเริงร่า
ในทะเลวัฏฏะแลไปไม่เห็นฝั่ง
เปรียบบุรุษผู้จะเห็นธรรม
ดั่งบงกชสี่เหล่า
อย่างนี้พอจะเป็นไฮกุได้ไหมน้อ
วันนั้นนกไม่ได้ดูเดินถ่ายรูปอยู่ในพระปกเกล้าจริยเขตต์ได้ยินเสียงทำวัตรเย็นที่ศาลา มวก.เลยเดินขึ้นไปนั่งกราบพระ หยิบหนังสือสวดมนต์ทำวัตรเย็นของโรงเรียนทอสีมาเปิดดูเทียบเคียงปรากฎว่าหาบทที่ท่านกำลังสวดไม่เจอเลยไม่ได้สวดครับ นั่งสงบจิตสงบใจดีกว่า
เมื่อจบบทแผ่เมตตาพระและอุบาสกอุบาสิกาดับไฟมืด นั่งสมาธิ เวลานั้นมีฟ้าแลบ เสียงลมพัดผ่านใบไม้ หมาเห่าบ้าง เงียบสงบนึุกถึงตอนที่บวชอยู่สำนักปฏิบัติธรรมถ้ำชี จังหวัดเพชรบุรี "นั่งให้กาย ใจ มันนั่งไปด้วยกัน ไม่หลับตา กำหนดลมหายใจรู้ที่ปลายจมูก เห็นกายในกาย" คำเหล่านี้ของหลวงพ่อจะคอยบอกเสมอตลอดเวลา ๒๐ วันที่ไปอยู่กับท่าน
นั่งทำสมาธิเกือบๆสามสิบนาทีน่าจะได้ เกิดเหน็บ ชาที่ขา ไม่อยากเปลี่ยนท่านั่งทนยอมให้นั่งไปด้วยกัน
ใจวอกแว่กไปตลอดที่นั่งทำสมาธิแต่ก็รู้สึกดีใจที่ำได้เข้าวัด วันหลังผมคงต้องมาใหม่ครับ
สวัสดีค่ะ
มาให้กำลังใจค่ะ
เมื่อเห็นวัดซึ่งนำมาแห่งความสงบค่ะ
ตามมาเที่ยววัดด้วยค่ะ
สาธุ...ๆๆ
ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ...ผมว่ามุมมองของ คุณ nuvall
ดีมากๆครับ แถมยังมีรูปแบบการนำเสนอที่น่าสนใจอีก
วันนี้ผมกลับมาจาก ปีนัง ปะลิส โกตาบารู ตรังกานู โซนนั้นทั้งหมดมีภาพสวยๆเยอะเลยครับ เพียงแต่ว่าผมมีเวลาน้อยไปหน่อย เลยได้ภาพดีๆ จังหวะแสงงามๆ เพียงไม่กี่ภาพ ...แล้วจะนำมาลงมาให้ชมกันนะครับ
เรื่องถ่ายภาพ ...สำหรับคนใจรัก เราก็มักสร้างสรรค์มุมดีๆออกมานำเสนอเสมอ ผมจะรอชม ภาพใหม่ๆของคุณนะครับ
ปล.เพื่อให้เกิดการเห็นภาพโสร่งพม่า ขออนุญาตลงรูปสักสองรูปเพิ่มเติมครับ
ในรูปนี้ ชายคนที่กำลังสาธิตการนุ่งโสร่งพม่านี้มิใช่ชาวพม่าแต่อย่างใดแม้ว่าหน้าตาของเขาจะละม้ายชาวพม่าก็ตาม
ส่วนชายที่กำลังอุ้มเด็กที่ชายแดนไทย-พม่าในรูปนี้ ก็เป็นหม่องเทียมเช่นกัน เขาเองนั้นก็อยากจะลอง นุ่งโสร่งแบบพม่าดูบ้างตามคำชวนของชายในรูปข้างบน อืมม์ ทำไปได้น้อทริปนี้
ตามมาดูบันทึกอื่น น่าสนใจดีแฮะ
ผมห่างวัดสักสิบปีได้ อิๆ
ไปแค่ทำบุญ เรื่องนั่งสมาธินี่ลืมไปนานนม
เคยนุ่งโสร่งตอนไปตระเวนต่างจังหวัด
เป็นผ้าฝ้ายย้อมครามแบบอีสาน
สบายดีเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่
กลัวว่าหลุดแล้วจะเกรงใจคนอื่นเขา ;)
หมายถึงวัดญาณสังวรณ์ ที่ชลบุรี ใช่ไหมค่ะ
คุณ berger0123 : ใช่ครับ
โชคดีที่ได้ตามมาอ่าน สาธุ การทำความดี ค่ะ
ครูต้อยก็ชอบนุ่ง แต่นุ่งไม่เป็นค่ะ
ก็เลยขอกางเกงแบบชาวเขานุ่งแทนค่ะ
ผ้าฝ้ายมัดหมี่ย้อมครามนะครับ
คงมีทำแต่แถวๆ พรรณานิคม สกลนคร
แม่ฑีตาทำไว้ให้
ดีจัง มียูทูบนุ่งโสร่งให้ดูด้วย
เคยเห็นมีวิธีผูกเน็กไทตั้งหลายเรื่องแน่ะ
อ้าว เปิดทิ้งไว้ เลยได้ดูเรื่องนี้เป็็นของแถม
How To Tie a Sarong Into a Simple Wrap Skirt อิๆ
นุ่งแบบมอญเขาเรียกว่านุ่งลอยชายใช่ไหม คือด้านหน้าลอยขึ้นมาหน่อยนึง ถ้าสูงหน่อย เขาว่าเป็นพวกนักเลง
สมัยก่อนไม่มียูทูบ เขาวาดไว้บนผนัง
ภาพจากวัดหนองบัว จังหวัดน่านครับ
ลองไปดูในบันทึกเก่าๆ นะครับ เล่าเรื่องผ้าไว้ด้วย
พิพิธภัณฑ์บ้านเราอัตคัตไปหน่อย
คงเพราะงบประมาณน้อย
แต่ของจัดแสดงก็ไม่น้อยเท่าไหร่
ไปเลยครับ ที่ไหนก็ได้
แล้วมาเล่าต่อ จะรอฟัง ;)