เมื่อวานเป็นวันหยุดหลังจากที่เก็บข้าวของที่ค้างจากไปทริปกล้วยไม้น้ำเสร็จก็รีบขับรถไปที่พนัสนิคมเพราะนัดกันไว้กับผู้ปกครองเพื่อนเจ้าเป็ดที่สนามเด็กเล่น/สวนสุขภาพชุมชนหลังธนาคารกสิกรไทย
หนุ่มน้อยทางมือซ้ายของรูปกำลังสนุกสนานกับการได้วิ่งเล่นในสนามหญ้า ถััดไปอีกหน่อยสองพี่น้องก็กำลังสนุกสนานเครื่องเล่นโดยที่มีแม่นั้นคอยดูอยู่ ไกลออกไปอีกนิดกลุ่มพ่อบ้านแม่บ้านผู้สูงอายุถือไม้พลองที่ทำจากท่อน้ำพีวีซีออกกำลังกายไปตามจังหวะเดียวผู้นำที่ยืนบนแสตน คึกคักบนทีเดียวแม่ของเพืื่อนเจ้าเป็ดน้อยคนหนึ่งก็เข้าไปสนุกสนานกับเขาด้วย
ต้นก้ามปูหรือจามจุรีิทิ้งใบในฤดูแล้งอวดเส้นสายที่สวยงามแบบที่ผมต้องเหลียวมองเสมอๆ เธอนั้นคงจะรอคอยการผลิแตกใบใหม่เมื่อได้ฝน ใบนั้นจะเต็มต้นเป็นร่มเงาให้ทั้งนกสัตว์เล็กๆและคน
แสงจากธรรมชาติหมดไปแสงจากไฟประดิษฐ์เข้ามาแทนที่
แม้ว่าเป็นเวลาค่ำแล้วหลายครอบครัวกลับบ้านไปแล้วแต่อีกหลายครอบครัวนั้นยังอยู่ต่อ สายลมเย็นเฉื่อยเริ่มพัดเข้ามาคลายความอบอ้าวไปได้บ้าง แม่ๆของครอบครัวที่มีเด็กเล็กยังไม่สามารถเดินหรือช่วยตัวเองได้อุ้มลูกพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน ปูน้อยๆที่จับใส่กระด้งไม่หวาดไม่ไหวก็ต้องปล่อยให้หากระด้งเข้าอยู่กันเอง ปล่อยให้ได้เล่นกัน ทะเลาะ แลกเปลี่ยน หรือบางทีงอนกันบ้างก็มี พ่อแม่ของกลุ่มนี้ก็นั่งคุยกันไป
ผมเริ่มเบื่อที่จะเป็นจิตรเกิน(จิตรกรจำเป็น) สเก็ตซ์รูปต้นก้ามปูเพื่อที่จะไปวาดด้วยเมาส์ปากกาในIllustratorอีกที ก็เลยเดินถือกล้องถ่ายรูปออกไปที่แถวๆที่เด็กเพลิดเพลินอยู่กับเครื่องเล่น "ถ่ายรูปหนูบ้างซิ" คนสองวัยเริ่มที่จะคุ้นเคยกันจากการถ่ายรูป "ลุงๆดูซิ หนูปีนตรงนี้ได้ด้วย" "ลุงๆผมจับแล้วปล่อยมือได้ด้วยนะ" และอีกหลายประโยคจากเด็กก็ตามมา เลยถือโอกาสพูดคุยถึงเรื่องโครงการที่จะพาพวกเด็กๆไปดูผีเสื้อที่ปางสีดาในปีนี้
"ที่บ้านหนูมีผีเสื้อบินไหมครับ"
"มีครับ"
"มีเยอะไหม สีอะไรบ้างครับ"
"สีเหลือง สี่ห้าตัวครับ"
"หนูอยากจะไปดูผีเสื้อเยอะๆไหม?"
"อยากครับ"
เด็กเล็กสมัยนี้ต้องเรียนพิเศษกันตั้งแต่ชั้นอนุบาล สำหรับผมนั้นคิดเป็นเรื่องที่น่าเศร้า ครอบครัวเราชอบที่จะพาลูกไปเที่ยวในธรรมชาติมากกว่า ในโลกกว้างห้องเรียนธรรมชาติที่ไม่มีกรอบ พ่อแม่มีหน้าที่สังเกต แนะแนว ผมชอบแนวทางที่ คุณสมพร พึ่งอุดม(แม่ส้ม) , ครอบครัวของน้องดลแดน สังวร-เวชภัณฑ์(http://www.oknation.net/blog/doldan/video) ให้การศึกษาแก่ลูก ยิ่งได้ดูวีดิโอหนังสั้นที่ครอบครัวของดลและแดนทำไว้ก็ยิ่งสนุกใหญ่ ลองตามไปชมซิครับ(คลิกที่รูปด้านล่าง)
กลุ่มผู้ใหญ่ที่มาออกกำลังกายนั้นกลับไปนานแล้ว เด็กพากันปีนป่ายเข้ามากระโดดโลดเต้นอยู่บนเวทีแทนผู้ที่นำจังหวะออกกำลังกาย
เย็นนี้เราพาเด็กๆไปวิ่งเล่นกันเถอะครับ
มาเยี่ยมครอบครัวเป็ดน้อยคะ...เด็กๆน่ารักจังคะ...ครูแอนกำลังจะพาเด็กๆม.3 ไปเที่ยวระยอง 13-15 มี.ค.นี้คะ
น่าจะเป็นแหลมแม่พิมพ์....แต่ที่แน่ๆ ที่บ้านเพ นะคะ...พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำคะ
ต้นจามจุรี นี่รูปทรงสวยนะครับ...ผมเคยถ่ายที่ตรังกานู ในช่วงกลางคืนสวยมากเลย วันหน้าผมจะโพสให้ชมครับ :)
พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่เพ เด็กๆน่าจะตื้นเต้นกับอุโมงค์ที่มองเห็นปลาแหวกว่ายอยู่ด้านบนนะครับคุณครู ผมไม่แน่ใจว่าอาคารใหม่ของสถาบันสัตว์ทะเลที่ม.บูรพาเขาสร้างเสร็จแล้วหรือยัง หากผ่านไปแถวๆนั้นจะลองแวะไปดูและนำมารายงานครับ
สวัสดีครับอาจารย์เอก
เมื่อก่อนหน้านี้สักสองสามเดือนคิดว่าป่าหน้าฝนนั้นสวยที่สุด แต่ที่ไหนได้ป่าหน้าแล้งก็งามไม่แพ้กัน ป่าบางป่าเปลี่ยนสี ต้นไม้ทิ้งใบอวดเส้นสายทรวดทรวง ซ่อนความหมายของการดิ้นรนเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้ ธรรมชาตินี่มหัศจรรย์จริงๆแต่ไปเห็นเรื่องราวของไฟที่ผลาญดอยเชียงดาวแล้วมันหดหู่มากจริงๆครับ