สวัสดิการที่ผมคิดว่าครอบครัวไทยนั้นต้องการ


สนามเด็กเล่น

       เมื่อวานเป็นวันหยุดหลังจากที่เก็บข้าวของที่ค้างจากไปทริปกล้วยไม้น้ำเสร็จก็รีบขับรถไปที่พนัสนิคมเพราะนัดกันไว้กับผู้ปกครองเพื่อนเจ้าเป็ดที่สนามเด็กเล่น/สวนสุขภาพชุมชนหลังธนาคารกสิกรไทย  

 

     หนุ่มน้อยทางมือซ้ายของรูปกำลังสนุกสนานกับการได้วิ่งเล่นในสนามหญ้า ถััดไปอีกหน่อยสองพี่น้องก็กำลังสนุกสนานเครื่องเล่นโดยที่มีแม่นั้นคอยดูอยู่   ไกลออกไปอีกนิดกลุ่มพ่อบ้านแม่บ้านผู้สูงอายุถือไม้พลองที่ทำจากท่อน้ำพีวีซีออกกำลังกายไปตามจังหวะเดียวผู้นำที่ยืนบนแสตน    คึกคักบนทีเดียวแม่ของเพืื่อนเจ้าเป็ดน้อยคนหนึ่งก็เข้าไปสนุกสนานกับเขาด้วย

   

    ต้นก้ามปูหรือจามจุรีิทิ้งใบในฤดูแล้งอวดเส้นสายที่สวยงามแบบที่ผมต้องเหลียวมองเสมอๆ   เธอนั้นคงจะรอคอยการผลิแตกใบใหม่เมื่อได้ฝน  ใบนั้นจะเต็มต้นเป็นร่มเงาให้ทั้งนกสัตว์เล็กๆและคน

 

 แสงจากธรรมชาติหมดไปแสงจากไฟประดิษฐ์เข้ามาแทนที่

         แม้ว่าเป็นเวลาค่ำแล้วหลายครอบครัวกลับบ้านไปแล้วแต่อีกหลายครอบครัวนั้นยังอยู่ต่อ   สายลมเย็นเฉื่อยเริ่มพัดเข้ามาคลายความอบอ้าวไปได้บ้าง      แม่ๆของครอบครัวที่มีเด็กเล็กยังไม่สามารถเดินหรือช่วยตัวเองได้อุ้มลูกพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน     ปูน้อยๆที่จับใส่กระด้งไม่หวาดไม่ไหวก็ต้องปล่อยให้หากระด้งเข้าอยู่กันเอง ปล่อยให้ได้เล่นกัน ทะเลาะ แลกเปลี่ยน หรือบางทีงอนกันบ้างก็มี    พ่อแม่ของกลุ่มนี้ก็นั่งคุยกันไป

          ผมเริ่มเบื่อที่จะเป็นจิตรเกิน(จิตรกรจำเป็น) สเก็ตซ์รูปต้นก้ามปูเพื่อที่จะไปวาดด้วยเมาส์ปากกาในIllustratorอีกที  ก็เลยเดินถือกล้องถ่ายรูปออกไปที่แถวๆที่เด็กเพลิดเพลินอยู่กับเครื่องเล่น    "ถ่ายรูปหนูบ้างซิ"  คนสองวัยเริ่มที่จะคุ้นเคยกันจากการถ่ายรูป  "ลุงๆดูซิ หนูปีนตรงนี้ได้ด้วย"  "ลุงๆผมจับแล้วปล่อยมือได้ด้วยนะ"  และอีกหลายประโยคจากเด็กก็ตามมา  เลยถือโอกาสพูดคุยถึงเรื่องโครงการที่จะพาพวกเด็กๆไปดูผีเสื้อที่ปางสีดาในปีนี้  

"ที่บ้านหนูมีผีเสื้อบินไหมครับ" 

"มีครับ" 

"มีเยอะไหม สีอะไรบ้างครับ"

"สีเหลือง สี่ห้าตัวครับ"

"หนูอยากจะไปดูผีเสื้อเยอะๆไหม?"

"อยากครับ"

     เด็กเล็กสมัยนี้ต้องเรียนพิเศษกันตั้งแต่ชั้นอนุบาล   สำหรับผมนั้นคิดเป็นเรื่องที่น่าเศร้า  ครอบครัวเราชอบที่จะพาลูกไปเที่ยวในธรรมชาติมากกว่า   ในโลกกว้างห้องเรียนธรรมชาติที่ไม่มีกรอบ พ่อแม่มีหน้าที่สังเกต แนะแนว   ผมชอบแนวทางที่ คุณสมพร  พึ่งอุดม(แม่ส้ม) , ครอบครัวของน้องดลแดน สังวร-เวชภัณฑ์(http://www.oknation.net/blog/doldan/video) ให้การศึกษาแก่ลูก   ยิ่งได้ดูวีดิโอหนังสั้นที่ครอบครัวของดลและแดนทำไว้ก็ยิ่งสนุกใหญ่  ลองตามไปชมซิครับ(คลิกที่รูปด้านล่าง)

 

   กลุ่มผู้ใหญ่ที่มาออกกำลังกายนั้นกลับไปนานแล้ว  เด็กพากันปีนป่ายเข้ามากระโดดโลดเต้นอยู่บนเวทีแทนผู้ที่นำจังหวะออกกำลังกาย

    เย็นนี้เราพาเด็กๆไปวิ่งเล่นกันเถอะครับ

 

 

หมายเลขบันทึก: 245040เขียนเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2009 19:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:22 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

มาเยี่ยมครอบครัวเป็ดน้อยคะ...เด็กๆน่ารักจังคะ...ครูแอนกำลังจะพาเด็กๆม.3 ไปเที่ยวระยอง 13-15 มี.ค.นี้คะ

  • ๑๓-๑๕ มี.ค. แหมสวนทางกันเลยนะครับคุณครู
  • ผมกำลังจะพาเป็ดน้อยและเด็กไปเที่ยวภูเขา ติดตามไปเรียนกับอาจารย์สินธุยศ ที่ทุ่งแสลงหลวงครับ
  • ระยองไม่ทราบว่าแถบไหนครับ สวนสน หาดแม่รำพึงหรือว่าแหลมแม่พิมพ์ครับ

น่าจะเป็นแหลมแม่พิมพ์....แต่ที่แน่ๆ ที่บ้านเพ นะคะ...พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำคะ

ต้นจามจุรี นี่รูปทรงสวยนะครับ...ผมเคยถ่ายที่ตรังกานู ในช่วงกลางคืนสวยมากเลย วันหน้าผมจะโพสให้ชมครับ  :)

Pครูแอน

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่เพ เด็กๆน่าจะตื้นเต้นกับอุโมงค์ที่มองเห็นปลาแหวกว่ายอยู่ด้านบนนะครับคุณครู  ผมไม่แน่ใจว่าอาคารใหม่ของสถาบันสัตว์ทะเลที่ม.บูรพาเขาสร้างเสร็จแล้วหรือยัง  หากผ่านไปแถวๆนั้นจะลองแวะไปดูและนำมารายงานครับ

Pจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

สวัสดีครับอาจารย์เอก

เมื่อก่อนหน้านี้สักสองสามเดือนคิดว่าป่าหน้าฝนนั้นสวยที่สุด  แต่ที่ไหนได้ป่าหน้าแล้งก็งามไม่แพ้กัน  ป่าบางป่าเปลี่ยนสี ต้นไม้ทิ้งใบอวดเส้นสายทรวดทรวง ซ่อนความหมายของการดิ้นรนเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้  ธรรมชาตินี่มหัศจรรย์จริงๆแต่ไปเห็นเรื่องราวของไฟที่ผลาญดอยเชียงดาวแล้วมันหดหู่มากจริงๆครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท