สวัสดีครับ..
ช่วงเวลาที่ผ่านมา 2 สัปดาห์ ได้พบกับน้องๆ นศพ.ปี 4 ที่จบแล้วจะขึ้นปี 5 มาเรียนรู้ที่รพ ปาย
เป็นน้องๆผู้ชาย 3 ท่าน
สิ่งที่ทำเป็นประจำที่จัดให้น้องคือ กระบวนการทำงานของแพทย์ และการฝึกฝนทักษะต่างๆ รวมทั้งการแบ่งปันความรู้ต่อกันเรื่องวิชาการ....
กระบวนการทั้งหมดอยู่ในโรงพยาบาล....
คือ OPD ER WARD OR
แต่ที่น่าจะสำคัญ คือ กระบวนการสุนทรียสนทนา กระบวนการแบ่งปัน แนวคิดทัศนติ
เรื่องราวของการตั้งคำถามว่า
...ทำไมเราต้องเป็นหมอ
... หน้าที่เราเป็นอย่างไร
...อะไรคือคุณลักษณะและคุณสมบัติที่สำคัญของแพทย์
... การสื่อสารกับคนไข้....
...การดูแลด้วยหัวใจ..ของความเป็นมนุษย์...
...การเชื่อมโยงวิชาการความรู้กับคามเจ็บป่วย กับคน...
*** ลองๆแบ่งปันไป กลุ่มนี้เป็นเด็ก มช..น้องๆผมเองครับ ออกจะขี้อายและเงียบๆเล็กน้อย
ไม่เหมือนเด็ก มอ. ที่กล้าคิด กล้าพูด กล้าทำ...มากกว่า...
แต่รุ่นนี้เหมือนเป็นรุ่นมากับบุญ....
เพราะได้พาไปทำบุญส่วนมาก....
บุญแรกคือ บุญกับคนไข้....
** การร่วมเรียนรู้ appraoch คนไข้ที่มีปัญหาทั้ง กาย ใจ สังคม
ทั้งที่ OPD ER
....และการไปเยี่ยมบ้าน....
....อย่างเช่นที่คุณยายในรูป ท่านเกิดปีติมาก จนน้ำตาเอ่อล้นออกมาที่มีหมอไปเยี่ยมมาก ถึง 4 คน
โดยที่ท่านไม่ต้องมา รพ ทั้งๆที่เดินลำบาก และบ้านอู่ไกลออกไป 5 กิโลเมตร
(การเยี่ยมบ้านของเรานั้นต้องออกไปตอนพักเที่ยง..)
เราได้เรียนรู้ ว่าทำไม เขาอาจจะมาตามนัดไม่ได้ เราได้เรียนรู้เรื่องความเข้าใจของยาแต่ละอย่างของคนไข้ เรื่องราวของชีวิตที่สลับซับซ้อน เรื่องราวความเชื่อมโยงของอารมณ์ ความรู้สึก สุขทุกข์กับสิ่งแวดล้อม ผู้คน สังคมรอบข้าง....
โดยเฉพาะการรับรู้เรื่องราว ความทุกข์....ของเขา
นอกจากนี้ก็ได้เยี่ยมบ้านและเรียนรู้กับผู้ป่วยหลายคน...ที่บ้าน
บุญต่อมาคือ...
การไปแสวงบุญด้วยกัน ที่พระพุทธบาทคู่ และพระหัตถ์ที่ถ้ำจักต่อ แม่ฮ่องสอน
ที่น้อยคนนักจะได้ไป เราได้ถวายเพลพระธุดงค์หลายรูป ที่อยู่สถานที่แห่งนี้
และเราได้ผู้นำทาง คือท่านผู้พิพากษาจังหวัด ท่านเดินทางมาที่แห่งนี้ 10 ครั้งแล้ว จนเป็นผู้ชำนาญ
และแนะนำให้ความรู้เรา พี่หมอ และน้องๆ ตลอดทาง
บุญที่ 3 คือ
การมาส่งน้องที่เชียงใหม่
การกลับได้ร่วมกันไปนมัสการ สักการะบูชาพระพุทธบาทสี่รอย ที่อ.แม่ริมเชียงใหม่
เป็นครั้งแรกของผมเองครับ และของน้องๆด้วย
สุดท้ายไปส่งน้องๆ ที่หอแพทย์ ที่ผมก็เคยอยู่มาก่อน ....
ได้ของฝากจากน้อง คือขนมกับนามบัตรที่ระลึก
พร้อมข้อความที่ทำให้ได้ใคร่ครวญ อย่างยิ่งว่า....
กระบวนการเรียนรู้ แบ่งปัน ถ่ายทอดกับน้องนั้น 2 สป ที่ผ่านมานั้นมีอะไรบ้าง
เกิดอะไรขึ้นบ้างกับน้องๆหมอทั้ง 3 ท่าน...
....ผมจำไม่ได้ว่าในนั้นเขียนสื่อสารอย่างไรบ้าง...
แต่ส่วนหนึ่งที่น้องๆกล่าวคือ.....ได้เรียนรู้เรื่องราวของการเป็นแพทย์ในอนาคต หน่อกล้าของแพทย์ที่ดี การการละลายพฤติกรรม...??
...โชคดีครับ
...ถ้ากุศลใดที่น้องๆจักได้ทำที่ดีๆ ในอนาคตภายหน้าต่อผู้อื่น ต่อคนไข้
....ผมขอ อนุโมทนาบุญ ด้วยครับ
กระบวนการปราณีต ที่น้องหมอได้จัดให้สำหรับน้อง นศพ. คิดว่าจะเป็นเสบียงสำหรับจิตวิญญาณอันดีงามของน้องๆครับ
เป็นโชคดีของ นศพ. ครับ
เข้ามาเยี่ยมค่ะ
ให้กำลังใจคุณหมอที่ทำงานใกล้ชิดประชาชนค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหมอ
เป็นปลูกฝังคุณธรรมที่แยบยล
เพื่อคุณภาพของคน
ที่จะต้องมาดูแลคนอีกทีหนึ่ง
ยินดีกับทุกท่านค่ะ...
อนุโมทนาด้วยคนนะคะ ^ ^
สวัสดีครับ
แวะมาดีใจด้วยที่มีแพทย์ที่ดี เพิ่มขึ้นในอนาคต ต่อไปครับ
ขอบคุณมากๆครับ อาจารย์ทุกๆท่าน...^_^
พวกผมทั้ง 3คน ต้องขอขอบพระคุณพี่สุพัฒน์อย่างมากเช่นกันที่ได้สอนให้รูอะไรหลายๆอย่างที่ผมคิดว่าในโรงเรียนแพทย์ไม่มีสอนย่างแน่นอน ผมดีใจที่ได้ไปฝึกงานกับพี่ๆทุกคนคับ ถึงแม้จะไม่นานแต่ว่ามันเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำในแต่ละวันที่ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง ผมตั้งใจว่าจะเป็นแพทย์ที่ดีและเก็บเอาตัวอย่างดีๆจากพี่มาปรับให้เข้ากับชีวิตของผม .............จากใจน้อง นศพ