ความประทับใจสวนป่าพ่อครูบา ตอนที่ 1

ความประทับใจจากการที่ได้ไปเรียนรู้ที่สวนป่าของพ่อครูบา หนูมีความประทับใจทุกเรื่องค่ะ ไม่มีเรื่องใดที่หลงลืมไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติของสวนป่าและผู้ใหญ่ใจดีทุกท่าน

พ่อครูบาเป็นคนแรกที่หนูต้องกล่าวถึงค่ะ พ่อครูบาเป็นบุคคลที่ร่าเริงแจ่มใสเป็นภูมิปัญญาที่มีความสำคัญต่อพวกหนูและคนในประเทศไทยทั้งประเทศค่ะ และที่ประทับใจในรูปแบบของพ่อครูบาที่ไม่มีใครเหมือนก็คือพ่อครูบามีความสามารถในการถ่ายรูปได้หลากหลายรูปแบบค่ะ ไม่ว่าจะอยู่ในท่าไหนก็ยกกล้องถ่ายรูปได้โดยคนที่ถูกถ่ายรูปไม่รู้ตัวค่ะ ตอนพวกหนูนั่งรถกลับบ้าน พวกเราคุยถึงความประทับใจของพ่อครูบาและท่านอื่น ๆ ทำให้มีความสุขหัวเราะไปตลอดทางค่ะ และหายเมารถค่ะ

ตอนแรกที่ไปถึงหนูมีความตื่นเต้นมากค่ะ เมื่อได้เจอพ่อครูบาและท่านผู้ใหญ่ใจดีและท่าน ดร.ต่าง ๆภายหลังที่หนูไปสวัสดีทักทายกันแล้ว ทำให้มีความสุข สบายใจและหายกังวลเพราะทุกท่านร่าเริงและเป็นกันเอง ไม่รังเกียจเด็ก ๆบ้านนอกของพวกหนู และมีเสียงหัวเราะเฮฮา สมกับที่ครูคิมบอกพวกหนูว่า ชาวเฮฮาศาสตร์ เพราะเรียกเสียงเฮได้จริง ๆค่ะ

พวกหนูไปเรียนรู้แล้วเมื่อกลับมาโรงเรียนจะต้องนำโครงงานติดตัวมาคนละ 1 โครงงานมาแบ่งปันและหาสมาชิกในโรงเรียนเพิ่มกลุ่มละ 10 คน น้อง ๆที่ไปด้วยบางคนเขาเริ่มโครงงานแล้วค่ะแต่ของหนูกำลังหาพวกค่ะ

ความรู้และประสบการณ์ของหนู

สิ่งแรกที่หนูได้รับรู้ก็คือต้นกระถินณรงค์มีถึง 600 สายพันธุ์ ต้นยูคามี 700 สายพันธุ์ ต้นเอกมหาชัยเป็นต้นไม้เศรษฐกิจของโลก ให้พลังงานสูงกว่าสบู่ดำ 70 % นอกจากลั่นน้ำมันได้แล้วเมล็ดของต้นเอกมหาชัยยังสามารถนำมาทำไวน์ได้อีก โตเร็วและแผ่กิ่งก้านให้ร่มเงาอีกด้วย ต้นกระสังสามารถเป็นต้นตอของมะนาว มะกรูดได้ดี เพราะทนทานต่อดินแข็งและความแห้งแล้งได้ดี

ดร.ขจิต ท่านเคยมาทักทายหนูในบล็อก ท่านไม่ถือตัวและเป็นกันเอง สมกับเป็นคนที่เรียนมาสูง มีความรู้มากย่อมอ่อนน้อมต่อผู้พบเห็นเสมอ นอกจากนี้ ดร.ขจิตเป็นกันเองและพูดเก่งมาก ๆนับตั้งแต่หนูเจอคุณครูที่เป็นผู้ชายมา ไม่มีใครพูดเก่งเท่า ดร.ขจิตค่ะ นอกจากนี้ดร.ขจิตเป็นคนเดินรวดเร็ว กระฉับกระเฉงคล่องแคล่วมาก ๆ สมกับคุณครูคิมพูดชื่นชมอยู่บ่อย ๆ

หลวงพี่ติ๊ก หนูเคยเห็นหลวงพี่ตอนไปเยี่ยมโรงเรียนของหนูเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา หนูดีใจที่ได้กราบนมัสการหลวงพี่อีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้หนูไม่ถูกหลวงพี่ซักถามเรื่องของโรงเรียนและกิจกรรมที่หนูทำ ถ้าหลวงพี่ถามหนูจะตอบได้ดีกว่าเดิมเพราะไม่ตื่นเต้นแล้วค่ะ

ป้าปิ๋ว เป็นคนหนึ่งที่ให้ความเมตตาและคุ้นเคยกับหนู เพราะตอนเย็นวันแรกหนูมีกิจกรรมช่วยป้าปิ๋วทำอาหารอยู่ในครัว ป้าปิ๋วพูดทักทายและคุยกับพวกหนูอย่างอบอุ่น ทั้ง ๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทำให้หนูสามารถปรับตัวอยู่ในสังคมของคนอื่น ๆได้เป็นครั้งแรก หนูได้เรียนรู้เทคนิคการทำครัวมาจากป้าปิ๋วหลายอย่างหนูจะต้องนำไปใช้ในชีวิตของหนูค่ะ

อาจารย์แผ่นดิน ตอนแรกหนูจำไม่ได้แต่มีคนทักทายว่าอาจารย์แผ่นดินมาแล้ว หนูได้สวัสดีอาจารย์แผ่นดินแล้ว อาจารย์มีลูกชายมาด้วยท่าทางน่ารัก 2 คนตัวไล่เลี่ยกัน เพราะอาจารย์แผ่นดินเคยมาทักทายหนูในบล็อก

น้าไก่ประกาย น้าไก่ได้พบเป็นคนแรกตอนที่ถึงขอนแก่น ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเป็นแฟนบล็อกของคุณครู หนูเห็นน้าไก่ครั้งแรกก็จำไม่ได้ เพราะเห็นรูปภาพของน้าไก่ไม่ชัดค่ะ พอหนูไปดูในบล็อกจากเครื่องที่คุณครูคิมเปิดให้ดูที่สวนป่าจึงรู้ว่าเป็นน้าไก่คนนี้เอง

ป้าหมอเจ๊ สวยกว่าในรูปภาพมากค่ะและท่าทางรักเด็ก ป้าหมอเจ๊ยิ้มสวยดูอบอุ่นมากค่ะ ป้าหมอเจ๊คงสนิทกับคุณครูคิมจากบล็อก เพราะหนูเคยอ่านป้าหมอเจ๊เม้นให้แต่ละคนยาวมาก ๆ หนูประทับใจค่ะ ดีใจที่ได้เห็นป้าหมอเจ๊ตัวจริง เพื่อน ๆหนูหลายคนก็แอบรู้จักป้าหมอเจ๊ค่ะ

ดร.ไร้กรอบ หนูประทับใจกับสียงหัวเราะ บุคลิกท่าทาง พวกหนูนั่งรถกลับบ้านคุยกันและหัวเราไปตลอดทาง แข่งขันกันว่าใครจะทำมาดเลียนแบบ ดร.ไร้กรอบได้ดีกว่ากัน ตอนลงไปถ่ายรูปแต่ละคนโพสท่าของ ดร.ไร้กรอบกันทั้งนั้นค่ะ และสิ่งที่ติดตัวของหนูและเพื่อน ๆไปจนวันตายก็คือ อยู่กับปัจจุบันเท่านั้นค่ะ ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ไม่ต้องยึดติดกับสิ่งที่ผ่านมาไม่มีประโยชน์อะไร

ป้าจุ๋ม อาจารย์ Handy และคุณรอกอด มอบทุนการศึกษาให้กับครูคิมเพื่อนำไปให้เด็กดีที่โรงเรียนของหนูอีกจำนวนหนึ่ง ป้าจุ๋มคงสงสารพวกเราก่อนที่จะมอบทุนป้าจุ๋มหลั่งน้ำตา หนูสงสารป้าจุ๋มมากค่ะ ถึงแม้ว่าหนูจะไม่ได้รับทุนของป้าจุ๋มและใคร ๆต่หนูก็จะทำดีและเป็นคนดีค่ะ

น้าอึ่งอ็อบ น่ารักมากค่ะท่าทางใจดีและรักเด็ก ๆ หนูไม่ได้คุยกับน้าอึ่งอ็อบ แต่หนูตระเวณไปถ่ายรูปกับใครต่อใคร ได้ถ่ายรูปกับน้องอึ่งอ็อบด้วยค่ะ หนูขอขอบคุณมากค่ะ หนูจะไม่ลืมหนูจำน้าอึ้งอ็อบได้แล้วค่ะ

น้าราณี และคุณหมอสุธีน้าราณีเคยไปโรงเรียนของหนูพร้อมกับพ่อครูบาและคุณหมอจอมป่วน คราวนี้หฯก็ได้แค่สวัสดีและถ่ายรูปด้วยเท่านั้นค่ะ

พี่ตาหยูและแฟน ให้ความเอื้ออารีกับพวกหนูมากค่ะ เหมือนกับพี่คนหนึ่งที่มาจัดกิจกรรมให้พวกหนูที่โรงเรียน ทำให้หนูนึกถึงค่ะ พี่เขาเขาไม่เคยเห็นเด็กบ้านนอกอย่างพวกหนู ว่าอยู่กันอย่างยากจนและแร้นแค้นได้อย่างไร หนูคิดว่าพี่ตาหยูคงเช่นเดียวกันหรือพี่ตาหยูคงได้คุยกับคุณครูคิมเล่าเรื่องความทุกข์ยากของพวกหนูให้พี่ตาหยูฟัง หนูเคยเจอกับคนในเมืองหรือคนรวยที่เขารังเกียจคนบ้านนอกค่ะ ไม่เหมือนพี่ตาหยูกับแฟนเลยค่ะ หนูทานลูกอมของพี่ตาหยูจนถึงบ้านเลยคะแต่ฟันไม่ผุค่ะ เพราะฟันแข็งแรงแล้วค่ะ

หนูจะเขียนบันทึกต่อค่ะยังไม่จบ หนูขอโทษทุกท่านที่หนูไม่ได้เขียนถึงค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย น้องเจิน
ใน น้องเจินฝึกเขียนบันทึก

คำสำคัญ (Tags): #ความประทับใจสวนป่าพ่อครูบา

หมายเลขบันทึก: 246207เขียนเมื่อ 4 มีนาคม 2009 12:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 05:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน