ไชโย...สอบเสร็จเสียที
วันนี้จัดสอบให้นักเรียน ม.ต้น เสร็จเสียที ผ่านไปอีกปีน่ะคะ มันเป็นวัฏจักรวนเวียนอยู่อย่างนี้ ตราบใดที่เรายังเป็นครู นอนไม่หลับค่ะเมื่อคืน คิดไปต่างๆ นานา กลัวเด็กจะสอบไม่ได้ ได้คะแนนน้อย หรือไม่ผ่าน ทำใจทุกปี แต่ปีนี้อาการหนัก สำรวจใจตนเองพบว่า เราตั้งใจจัดการเรียนรู้ที่เหมาะสมแล้ว ให้ตนเอง 75% บวกบวก สอบเมื่อเช้านี้ เห็นนักเรียนตั้งใจทำเงียบกริบ บางคนส่งสายตาเว้าวอนมาที่ครู ครูก็ส่งสายตาที่เฉยๆ ไปเนอะ เป็นกำลังใจให้ พบกันมาทุกวันครูบอกทุกวันให้ตั้งใจทำแต่ละวันให้เต็มที และดีที่สุดสำหรับวันนั้นๆ ครูโอบอุ้มดูแลเธอได้ยามที่อยู่โรงเรียน ส่วนที่อื่นๆตัวเธอเท่านั้นที่จักต้องนำเอาสิ่งต่างๆ ที่ครูทุกท่านพร่ำสอนนำไปประยุกต์ใช้ให้เหมาะสำหรับตัวของตนเอง ครูพร้อมที่จะให้อภัยและให้โอกาสกับนักเรียนทุกคนเสมอ และเท่าเทียมกัน (ขอย้ำเท่าเทียมกันทุกคน) และนักเรียนเองนั้นแหละจะให้โอกาสและอภัยตนเองหรือเปล่า ขอบ่นน่ะคะ ครูยังทำใจไม่ได้เพราะกำลังพิจารณา แต่ประชุมกับพี่ครูท่านอื่นๆ แล้ว ว่าจะมีนักเรียนที่จะต้องซ้ำชั้น 4 คน เพื่อประโยชน์ของตัวนักเรียนเองโดยแท้ ครูเห็นสายตาที่นักเรียนมองมาที่ครูเมื่อตอนกลางวัน ครูต้องเข็มแข็งคำพูดที่พูดกับครูของเธอครูเข้าใจ ครูอยากบอกเธอให้เธอเข็มแข็งมันอาจจะช้ากว่าเพื่อน อาจจะอาย ต้องให้กำลังใจที่ยิ่งใหญ่มากๆๆ ครูคิดว่าตอนนั้นนักเรียนจะได้พบตัวตนที่ดีและยิ่งใหญ่กว่าเดิม มันเป็นเช่นนี้จริงๆ ครูยืนยันเพราะไม่ใช่เธอคนแรกที่เป็นเช่นนี้ วันนี้เธออาจจะเจอะรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว และกลับมาที่โรงเรียนแล้วมาเล่าถึงความสำเร็จของตนเองในการเรียนต่อในระดับที่สูงกว่าว่าดีเพียงไร และชื่นชมโรงเรียนของเราว่าสอนเขาให้ดีอย่างไร ครูอยากจะบอกว่านั้นเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งของชีวิต อนาคตข้างหน้าที่เธอต้องเผชิญในโลกแห่งความเป็นจริงต่างหาก ที่บางทีไม่ให้โอกาสและไม่อภัยแก่เธอเลย
รักนักเรียนทุกคนเสมอ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น