แปลงความโกรธเป็นความเสียสละ
เมื่อเร็ว ๆ นี้ รับโทรศัพท์แบบจู่โจม หลังจากที่อยู่ท่ามกลางความเงียบมานาน
เพื่อนรักโทร มาค่ะ …เธอโกรธใครมาไม่ทราบ ศิลาตั้งใจฟังตั้งนาน จึงค่อยรู้เรื่อง
สรุปสั้น ๆ ว่าโครงการวิจัยนำเทคโนโลยีมาใช้ในองค์กรแห่งใหญ่ของเธอได้รับอนุมัติงบประมาณตั้งแต่ปีที่แล้ว ในวงเงิน 1.8 ล้านบาท และวันนี้ เธอเพิ่งเสนอรายการที่จะต้องขออนุมัติใช้จ่ายตามความเป็นจริงที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า แต่เธอโดนตัดค่าใช้จ่ายไปหลายรายการ และที่สำคัญ ยังได้ยินผู้บริหารที่เป็นผู้กลั่นกรองงบประมาณค่าใช้จ่ายจริงพูดเปรย ๆ ว่าไม่น่าจะมีค่าจ้างผู้ช่วยนักวิจัยภายในองค์กร ทั้งที่งบประมาณรวมทั้งหมดก็ได้รับอนุมัติโดยผู้มีอำนาจไว้แล้ว และได้ระบุค่าใช้จ่ายนี้ไว้ด้วย
เธอบอกศิลาว่างานวิจัยนี้ไม่ใช่งานในหน้าที่ตามปกติขององค์กร เป็นงานพิเศษที่ร่วมกันคิดค้นกับทีมงานในบริษัท ดังนั้น งบค่าใช้จ่ายจึงต้องคงมีไว้มิใช่หรือ และเธอก็เล่าถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีกับผู้บริหารคนนี้ เนื่องจากเธอเคยทำงานด้วย และเธอก็รู้สึกว่าเจ้านายคนนี้มีอคติอะไรบางอย่างกับเธอ เธอจึงขอย้ายไปอยู่หน่วยงานภายในด้านอื่นที่ไม่ต้องพบกันอีก
แต่ตราบใดที่อยู่ในองค์กรเดียวกัน สักวันก็โคจรมาพบกัน
ศิลาฟังเธอ… น้ำเสียงเธอมีแต่ความโกรธ โมโห และอยากโต้ตอบแรง ๆ เธอบอกว่าเธอจะเลื่อนโครงการใช้จ่ายตามงบประมาณออกไปบ้างล่ะ
เธอบอกว่าจะทำหนังสือขอให้ชี้แจงว่าตกลงจะให้มีงบค่าใช้จ่ายผู้ช่วยวิจัยภายในไหม ในเมื่อผู้มีอำนาจก็ได้อนุมัติค่าใช้จ่ายรวมทั้งหมดแล้ว
และหากว่าเธอได้เงินค่าช่วยวิจัยมา ก็จะนำไปทำบุญทั้งหมด…เธอประชด…
ศิลาได้ยินประโยคนี้ก็ได้ช่อง…ถามเธอว่าไม่อยากได้เงินค่าตัวใช่ไหม
เธอบอกว่าใช่… แต่แค้นมากกว่า
ศิลาก็เลยแนะนำว่า อย่างนั้นขอให้ทำอีกแบบหนึ่งจะดีกว่าไหม … ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีมาก ๆ เลย ช่วยบริษัทประหยัดงบประมาณ จะได้ดูดีหน่อย… ให้ทำหนังสือถึงผู้บริหารทุกท่านตามสายงานขึ้นไปถึงผู้บริหารระดับสูง บอกว่าขอให้ตัดค่าใช้จ่ายของผู้ช่วยวิจัยออก (เราไม่รับ) เพื่อจะได้นำไปใช้ในเรื่องอื่นของโครงการวิจัยที่มีความสำคัญกว่า
ในเมื่อมันไม่ชัดเจนว่าเราจะได้หรือไม่ เราก็ขอไม่รับเลย…ทำได้ไหมเพื่อน?
ศิลาย้ำ…วิธีนี้ เธอทำได้หรือเปล่า…อาศัยความกล้าหาญมากเลยนะที่จะเสียสละเพื่อองค์กรเนี่ย…
เธอตอบรวดเร็วว่าทำได้…นั่นแสดงว่าเธอโกรธ และแค้นมากกว่า เพราะรู้สึกถูกกลั่นแกล้ง …ไม่ได้โกรธที่ไม่ได้เงินจากการทำโครงการพิเศษให้กับบริษัท …เธอมีคุณธรรมที่เป็นผู้เสียสละ หากว่าความโกรธทำให้เกือบพลาดไป...ดูแล้วทำอะไรไปนอกจากที่ศิลาแนะนำ ไม่น่าจะคุ้มค่ะ
อีกอย่างเราไม่รู้หรอกว่าผู้บริหารคนนั้นมีอคติจริงหรือไม่ สิ่งที่เรารู้ได้คือภายในตัวเราเอง
จึงควรแปลงความโกรธเป็นความเสียสละ ให้ “การปฏิบัติงานเป็นการปฎิบัติธรรมได้เหมือนกัน”
------------------------------------------------------------------------------------------
ที่มาภาพhttp://www.pantown.com/data/3247/board1/72-20060704155531.jpg
ความเห็น (43)
เจริญพร โยมsila
"ยามบุญมาวาสนาช่วย ที่ป่วยก็หายที่หน่ายก็รัก
บุญไม่มาวาสนาไม่ช่วย ที่ป่วยก็หนักที่รักก็หน่าย"
เจริญพร
ดีครับ
แต่...ผู้บริหาร คิดแบบนี้เป็นบ้างหรือเปล่าหนอ?
ได้ผลงาน ได้ใจผู้ปฏิบัติงาน ผู้บริหาร โปรดช่วยพิจารณาด้วยครับ
ชื่นชมนะคะ แต่เมื่อนึกถึงตัวเอง ไม่รู้ว่าจะกล้าเสียสละแบบนี้หรือเปล่า
ยากนะ มันเหมือนไม่ยุติธรรมยังไงไม่รู้ (ไม่ใช่งกนะ)
- กราบนมัสการพระคุณเจ้า พระปลัด
- สาธุค่ะ
- มาเยือน...
- และรับสิ่งประเสริฐ.....
- กลับรัง.......
พี่ชาย ชยพร แอคะรัจน์
อาศัยความกล้าหาญมากเลยนะที่จะเสียสละเพื่อองค์กรเนี่ย
- อ่านสำนวนนี้แล้วภูมิใจกับนักเสียสละมากค่ะ
- สิ่งที่เรารู้ได้คือภายในตัวเอราเอง..จริงค่ะ
ฟังเพื่อน เตือนเพื่อสร้างสรรค์ ครับ
- ขอบพระคุณค่ะ ท่าน ผศ. เพชรากร หาญพานิชย์
- ฝากข้อเขียน เรื่องเล่าเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ ค่ะ หวังเช่นกันว่าผู้บริหาร ผู้มีอำนาจทั้งหลายจะเข้าใจ
- ตอนฟังเพื่อนเล่าใหม่ ๆ ก็สงสารเพื่อนเหมือนกัน แต่แล้วก็ได้สติ รู้ตัวว่าต้องทำแบบนี้ จะดีที่สุด เป็นสุขทางใจด้วยค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณ K-link เข้าใจค่ะ ในมุมมองหนึ่งดูว่าเป็นเรื่องความยุติธรรม นั่นเพราะเรามองไปภายนอก
- พอเรามองกลับมาภายในตัวเรา ศิลาเห็นว่าน่าจะถือเป็นโอกาสดีที่จะฝึกฝน "การฝืนธรรมชาติ" บางอย่างของมนุษย์ดู ใหม่ๆ อาจจะได้บุญกุศลไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย เพราะเป็นการเสียสละด้วยอารมณ์โกรธ
- พอนาน ๆ ไปทำหลาย ๆ ครั้ง น่าจะเป็นเรื่องธรรมชาติสำหรับเรา
- เคล็ดลับนี้ ได้มาจาก Soultmate ที่แสนดี เพราะเห็น "การปฏิบัติ" ของเขาจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว เขาเกิดมาเหมือนเป็นทาสรับใช้ทุกคน ทั้งที่ไม่ได้อะไรตอบแทน
- ขอบพระคุณคุณพี่ชยพร
ค่ะ - ศิลาอนุโมทนากับเพื่อนด้วย หากเราละบางสิ่งออกไป เราจะเห็นอีกสิ่งผุดขึ้นมา ซึ่งงดงามมาก ศิลานึกถึงดอกบัวที่ขึ้นมาจากตรมค่ะ เห็นเหมือนกันไหมคะ
- มีความสุขช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ พาน้องไอซ์ไปเที่ยวไหนบ้างมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ
พี่ศิลา
ชอบเผยแพร่ศาสนาเหรอค่ะ
ดีจังเลยค่ะ
ขอบคุณน่ะค่ะ
ความโกรธ..ทำร้ายตัวเอง..รู้สึกแล้วต้องผลักให้ออกไปค่ะ..
แวะมาทักทายค่ะ..^^
คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ ถ้าเป็นเราบ้าง รู้แต่ว่าตัดสินใจอะไร จะพยายามหาเหตุหาผลมาชั่งน้ำหนักหลายๆ ข้อ จนเหมือนคนชอบลังเล อยากคิดแทนว่าเราคือผู้เสียสละที่รู้ตัวเราองดี แต่ถ้าหากไม่ใช่เราเป็นผู้สานต่อไป แล้วใครที่มาทำหน้าที่สวมรอยเรา จะเดือดร้อนไหม กรณีค่าตอบแทนเช่นนี้ ถ้าทิ้งเอาไว้แล้วคนข้างหลังเกิดเขาต้องการ เพราะคิดไม่เหมือนกัน เราจะเพิ่มคนมองเราในเชิงลบหนักขึ้นอีกไหมนะคะ
ไม่อยากคิดแล้วค่ะ ปวดหัว คิดแล้ววิตกเรื่องสดร้อนของตัวเองมาทั้งคืน ยังไม่เลิกคิดเลยค่ะ แต่มาขอบคุณคุณศิลาที่ให้กำลังใจด้วยนะคะ
- ชื่นใจเมื่อได้เห็นคุณครูคิม
- คุณธรรมความเสียสละสำหรับบางท่านที่มีอยู่แล้ว ไม่ต้องคิดอะไรมากเลย ...ใจล้วน ๆ
- ในขณะที่บางท่านต้องคิดแล้วคิดอีก บวกลบคูณหาร หาเหตุผลมากมาย ข้อสรุปที่ได้อาจจะเป็นเรื่องของน้ำหนักเหตุผลที่ชั่งไม่ใช่เรื่องคุณธรรม
- และในอีกกรณีสำหรับบางท่าน หากตัดกิเลสบางตัวที่ครอบงำได้ คุณธรรมตัวนี้ก็จะผุดขึ้นมา กรณีนี้คือเพื่อนของศิลา
- ส่วนสองกรณีแรกมีตัวอย่างอยู่ค่ะ แต่คงไม่สามารถยกได้
- ศิลาเพียงอยากบอกว่าคำแนะนำที่ศิลาให้แก่เพื่อนนั้น...ให้ตามที่รู้จักในสิ่งที่เขาเป็น สิ่งที่เขามีอยู่ค่ะ...เพื่อนหรือใครก็ตาม แต่ละคนนั้น จะได้คำแนะนำไม่เหมือนกัน...ศิลาดูผู้รับ และอธิบายได้ว่าทำไมศิลาให้คำแนะนำต่างกัน...ทั้งหมดนี้มาจาก "การสังเกต"
- แรงดึงดูดอาจพาให้เรามีโอกาสสนทนากันมากกว่านี้ก็ได้ค่ะ
- ขอบพระคุณค่ะที่คุณครูคิมเก็บคำสำคัญได้หมดจด ขอคารวะค่ะ
- ขอบพระคุณท่านอาจารย์ JJ
ค่ะ - ศิลามีความสุขกับการฟังเรื่องราวคนอื่นมากค่ะ (ไม่ใช่อยากรู้อยากเห็นนะคะ อิอิอิ) ฟังเรื่องของเขาเอง แต่ไม่อยากฟังเรื่องที่เขาเม้าท์ผู้อื่นมากเกินกว่าเรื่องตัวเองค่ะ
- ส่วนเรื่องเตือน ศิลาดูคนที่จะเตือนด้วยค่ะ เพราะบางคนอยากให้เราฟังอย่างเดียว แบบนี้ก็เจอบ่อย
- สรุปก็คือ หากเราได้ทั้งฟังและทั้งเตือนซึ่งกันและกันได้ จะเป็นกัลยาณมิตรที่งดงามมาก อย่างที่ท่านอาจารย์กล่าวมาเลยค่ะ
- สวัสดีค่ะน้องสาวแสนซน น้องกอก้าน>>>ก้านกอ*:)*(แก๊งค์ก้านคอพับ)
- พี่ศิลาแลกเปลี่ยนตามสิ่งที่ตนกำลังเรียนรู้อยู่ ตอบอย่างนี้ดีไหมคะ...ไม่ได้มีความรู้ปริยัติเกี่ยวกับศาสนาพุทธพอที่จะเผยแพร่หรอกค่ะ แต่ก็อนุโมทนาผู้ที่พยายามเผยแพร่ความรู้และการปฏิบัติเกี่ยวกับหลักธรรม
- จากใจจริง พี่รู้อะไรไม่ได้มากเท่าไร อาศัยเป็นนักสังเคราะห์
- มาแถวนนท์เมื่อไหร่ บอกนะ จะขับรถไปหาพาไปทานไอศกรีมค่ะ
- พระพยอมว่า โกรธคือโง่ โมโห คือบ้า
- ต้องใจเย็นๆ
- ตั้งสติก่อนสตาร์ท
- แต่พี่เขี้ยวว่าอย่างน้อยที่เขาได้มาระบายให้น้องศิลาฟัง
- หลังจากวางโทรศัพท์ น่าจะเย็นลงได้บ้าง
- เพราะอย่างน้อยได้ระบาย
ใจเย็นๆ ค่อยๆคิดนะจ๊ะ
เราจะพูดอะไรได้บ้างเนี้ย.........ดีนะไม่เต็มใจทำบุญแต่ก็ทำบุญได้...มันก็ยังได้บ้างนะ...
คุณ Sila Phu-Chaya มีกุศโลบายให้เพื่อนทำบุญโดยเขารู้ตัวหรือเปล่าครับนี่
ถึงอย่างไรก็ ชื่นชมการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ ลดความโลภออกจากใจไปได้ และยังได้ทำทานอีกด้วย
ขอบคุณครับ
- สวัสดีค่ะคุณครูแอ๊ว
- โกรธก็ให้รู้ว่าโกรธก็ดีนะคะ สำหรับบางคนห้ามไม่ได้จริง ๆ ค่ะที่จะโกรธ ทันทีที่โกรธ ให้รู้ตัวว่าโกรธ...
- สำหรับคุณครูแอ๊ว...เชื่อว่าไม่ค่อยมีอารมณ์ประเภทนี้อยู่แล้วค่ะ เพราะดูเป็นคนใจเย็น สุขุม ...อย่างนี้ไม่ต้องผลักค่ะ เพราะไม่ค่อยปรากฎให้เห็น...จริงไหมเอ่ย
จะแปลงความโกรธให้ได้..
สติ..สงบ..ปัญญา..อดทน..นะคะ
สวัสดีครับอาจารย์ ยังติดตามเรื่องราวในบันทึกอยู่เสมอ ชอบมุมมองธรรมะที่นำมาถ่ายทอดให้เหมาะกับยุคสมัยปัจจุบัน..ขอบพระคุณที่กรุณาแวะไปทักทายกันเสมอ ๆ ครับ
สวัสดีค่ะคุณศิลา
- ธรรมะ ย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม
- ขอมอบฉายา นักให้คำปรึกษารอบรู้อบอุ่น นะคะ
- ระลึกถึงเสมอ
- ขอบคุณค่ะ...
- สวัสดีค่ะ คุณ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
- ขอยกคำกล่าวมาอีกครั้งค่ะ
คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ ถ้าเป็นเราบ้าง รู้แต่ว่าตัดสินใจอะไร จะพยายามหาเหตุหาผลมาชั่งน้ำหนักหลายๆ ข้อ จนเหมือนคนชอบลังเล อยากคิดแทนว่าเราคือผู้เสียสละที่รู้ตัวเราองดี แต่ถ้าหากไม่ใช่เราเป็นผู้สานต่อไป แล้วใครที่มาทำหน้าที่สวมรอยเรา จะเดือดร้อนไหม กรณีค่าตอบแทนเช่นนี้ ถ้าทิ้งเอาไว้แล้วคนข้างหลังเกิดเขาต้องการ เพราะคิดไม่เหมือนกัน เราจะเพิ่มคนมองเราในเชิงลบหนักขึ้นอีกไหมนะคะ
-
ศิลาก็เป็นแบบคุณดาวลูกไก่ค่ะ การเปลี่ยนแปลงตนเอง มาจากการที่ศิลารู้และเข้าใจตัวเองว่าเป็นคนลังเลสงสัยนี่แหล่ะค่ะ
-
Soulmate ศิลาเขาเคยพูดมาคำหนึ่ง (นานแล้ว) ขณะที่ศิลาวิเคราะห์ว่าจะทำบุญเท่าไหร่ (555)
-
เขาบอกว่า อย่าลังเลสงสัยในการทำบุญหรือการทำความดี เพื่อน้อมนำจิตอันเป็นกุศลใส่ตน...เราไม่รู้หรอกว่าทำบุญหรือทำดีแล้วจะได้บุญตอบกลับหรือเปล่า มันมองไม่เห็นได้เลย แต่สิ่งที่ซึมซับได้ทันทีคือ "จิตตั้งมั่นดี" เอาอีกแล้วคำนี้มาบ่อย อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ...ให้ใช้จิต ไม่ใช่ความคิด...ฮั่นแน่ สงสัยอีกล่ะซิ...
-
ศิลาก็ถึงบางอ้อและค่อย ๆ ตัดความลังเลสงสัยในเรื่องความดีกับการทำบุญไปได้ค่ะ
-
สำหรับเรื่องปัญหาในเรื่องการดำเนินชีวิตของเรา เลี่ยงไม่ได้ที่จะใช้ความคิด...คิดไปเรื่อย ๆ ค่ะ...สำหรับเรื่องทำดี ไม่ต้องคิดค่ะ...ทำโล่ด...ใช้ Intuition พอ
- ดีใจที่เห็นพี่เขี้ยว มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
มาเยี่ยมศิลาอีกค่ะ - จริงอย่างพี่เขี้ยวว่าค่ะ หลังจากได้ระบาย เขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง ทำเรื่องคืนเงินที่อนุมัติมาเข้าหลวงค่ะ อนุโมทนาบุญกับเขาด้วย สาธุ
- สาธุค่ะ คุณวิญญาณเสรี
- เป็นกำลังให้คนมีความพยายาม...ได้บ้างก็ยังดีนะคะ
- ขอบพระคุณคุณ smart ค่ะ
- อิอิอิ...ไม่ตอบดีกว่า
- ทำบุญแบบไหน ขอให้ใจเป็นกุศุลก็พอแล้วค่ะ
มาชม
มองภาพท่านเจ้าคุณอาจารย์พุทธทาสภิกขุ อยู่นานชื่นชมนะ
เคยมาปฏิบัติธรรมที่สวนโมกข์ ไชยา เมื่อครั้งท่านยังมีชีวิตอยู่
ในราวปี พ.ศ. 2529
พี่ครูต้อยเคยพบท่านพระอาจารย์ จากหนังสือ 10 กว่าเล่มค่ะ แรกๆก็อ่านไม่เข้าใจ ย้อนไปอ่านย้อนไปๆ และวันหนึ่งจึงเข้าใจ อันที่จริงชีวิตคือแบบฝึกหัด ยังไม่ได้จบบทเรียนเลย บทที่1 คือความจากไปจากโลกนี้ ขอบคุณค่ะ
- คุณ add
ดูเหมือนจะโกรธใครไม่เป็นหรือเปล่าคะ เห็นเต็มไปด้วยรอยยิ้มและหัวใจที่สีชมพูด - หากมีความโกรธ ก็ไม่ต้องกลัวที่จะโกรธ ขอให้ราดูมันจนดับไปเอง แล้วคุณธรรมอื่นก็จะผุดขึ้นมาเหมือนดอกบัวเลยค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้มีความสุขภายใน ไร้ความหม่นหมองค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณหน่มกร
จริง ๆ ศิลาสังเกตเห็นว่ากัลยาณมิตรมากมายใน G2K เข้าใจปฏิบัติงานปฏิบัติธรรมควบคู่กันไปได้ดี - จึงอยากส่งเสริมให้คนที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนำเสนอเป็นบันทึกตนเองแลกเปลี่ยนกัน
- ตอนที่ศิลาไปอ่านบันทึกคุณหนุ่มกร ก็สัมผัสได้ถึงการใข้ชีวิตเศรษฐกิจพอเพียงก็คือการปฏฺบัติงานเป็นปฏิธรรมเช่นเดียวกันค่ะ
- ชื่นชมจากในจริงค่ะ
- ธรรมะ ย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม
- ขอมอบฉายา นักให้คำปรึกษารอบรู้อบอุ่น นะคะ
- นาน ๆ ที ได้ทักทายคุณสีตะวัน
รู้สึกสัมผัสได้ว่าคอเดียวกันค่ะ คอธรรม...ใช้คำหลายคำได้อย่างเข้าถึงธรรมค่ะ ส่วนฉายานั้นคิดว่าขอให้เราสองคนร่วมกันเป็นนักปรึกษาหารือแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางธรรมด้วยกันแล้วกันนะคะ หลาย ๆ ครั้งศิลาแวะไปเยี่ยมบันทึกคุณสีตะวันได้ทบทวนหลักธรรมและพุทธวจนะมากมายที่มีคุณค่า - สุขกาย สุขใจในช่วงวันสงกรานต์ค่ะ
- สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ umi
ชื่นชมท่านอาจารย์ที่ได้มีโอกาสได้ไปปฏฺิธรรมที่สวนโมกข์ ไชยา เมื่อครั้งท่านยังมีชีวิตอยู่ (ราวปี พ.ศ. 2529) มิน่าล่ะ บันทึกท่านจึงเรียบง่ายคมคายและเข้าถึงธรรมมากเลย - ขอให้ปฏฺิบัติงานเป็นปฏิบัติธรรมค้ำจุนสังคมการศึกษาไทยให้เด็กไทยได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่งดงามนะคะ เพราะได้ท่านอาจารย์ดี ๆ อย่างท่านอาจารย์ umi
สวัสดีค่ะคุณศิลา บางครั้งพอความโกรธเข้ามา มันหน้ามืดตามัวหาทางออกไม่เจอจริงๆ
ยินดีกับเพื่อนของคุณค่ะที่ได้โทร. หากัลยาณมิตรที่ดี ก่อนที่จะติดกับดักของความโกรธ (สงสารความโกรธจังไม่ได้แสดงอิทธิฤทธิ์อีกแล้ว)
สวัสดีค่ะคุณศิลา
บางครั้งเผลอโกรธ...อย่างหน้ามืดตามัว
รู้ว่าโกรธไม่ดี...ก็จะค่อยๆพิจารณาตัวเอง
จะมาอ่านธรรมะของคุณศิลาบ่อยๆ
เมื่อวานได้กล้วยไม้ป่าเป็นของฝาก...
หวังว่าจะได้ไปฝากต่อกับคนที่รักกล้วยไม้นะคะ...
- เรียนคุณพี่ krutoi
ใบไม้กำมือเดียว กว่าจะเรียนจบอาจต้องข้ามภพข้ามชาติก็ได้ค่ะ ...เพราะเรียนจากหนังสืออย่างเดียวไม่ได้ คงต้องปฏิบัติด้วยอย่างที่คุณพี่ krutoi กล่าวมาค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณหมูน้อย
เวลาโกรธก็เหมือนมีไฟอยู่ในตัวนะคะ ถ้าเราไม่คอยเติมเชื้อไฟ ไฟก็จะค่อย ๆ มอดลงเองค่ะ จริง ๆ ศิลาก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก หากว่าเขาไม่อยู่บนพื้นฐานของการมีคุณธรรมเสียสละด้วยแล้ว ก็คงแปลงความโกรธเป็นกุศลจิตไม่ได้แน่เลยค่ะ - ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ ขออภัยที่ตอบช้าไปนะคะ แต่จำได้ว่าเคยไปเยี่ยมแล้วค่ะ ถ้ายัง ก็ต้องขออภัยอย่างสูงค่ะ
สองสามวันนี้ พี่อาการสับสนปนเประหว่าง โกรธ งุนงง ช็อค เสียใจ..ที่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเราด้วย ???
ต้องตั้งสติ รวบรวมใจให้อยู่ นิ่ง กับ จิตของเรา
มันเป็นเช่นนี้เอง
ยิ่งมาเห็นรูปภาพท่านพุทธทาส
"โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า"
จริง ๆ
- สวัสดียามดึกค่ะคุณพี่ภูสุภา
อาการสับสน โกรธ งง ช๊อค แบบนี้ คนทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้คนย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ค่ะ วันนี้ศิลาก็เจอค่ะ ผู้ใหญ่แกล้งโง่ ปัดความรับผิดชอบ เราก็ทำอะไรไม่ถูก จะไปบอกว่าเขาจะต้องทำอะไร ก็ไม่ได้ เพราะในใจก็รู้ว่าตีรวน - ก็เลยกลับมาดูอารมณ์ตัวเองแทนที่จะไปจัดการคนแบบเขา...ดูไปดูมาก็สงบสบายร่มเย็น มองเห็นทางออก...
- ปุถุชน ไม่ให้มีโกรธ โมโหเลยคงไม่ได้แน่ แต่การฝึกปฏิบัติจะช่วยทำให้อาการนี้มีสั้นลง หรือผ่านไปเร็วขึ้น เมื่อเรารู้เท่าทันอารมณ์
- ศิลาจะชื่นชมมากค่ะสำหรับกัลยาณมิตรทุกท่านที่มองเห็นอารมณ์ตนเองตามความเป็นจริงและยอมรับในสิ่งที่เป็นก่อนที่จะค่อย ๆ ปล่อยวางไป
- ขอบพระคุณนะคะที่กรุณามาแลกเปลี่ยนทำให้ตาสว่างจากเมื่อกี้ที่กำลังจะหรี่ดับลง
- สวัสดีค่ะ คุณพี่แดง
ขอบพระคุณนะคะที่มาแลกเปลี่ยนเรื่องความโกรธ ... - ความโกรธเกิดขึ้นกับทุกคน เป็นพลังงานภายในร่างกาย กำจัดไปให้สิ้นซากคงไม่ได้
- ขอให้รู้ตัวขณะโกรธ เชื่อว่าความโกรธก็จะหายไปเองค่ะ
- ศิลาก็มีประสบการณ์ความโกรธ ปรี๊ดบ่อย ๆ แต่หลัง ๆ ก็มีน้อยลง เพราะอะไรก็ตามที่เกิดกับเราจนชินสภาวะแล้ว ก็จะเข้าใจกันดี กลายเป็นมิตรแท้ไปเลย มาแว่บ ๆ แล้วก็ไป ไม่ทำให้เราเดือดร้อนนานนัก
- สวนดอกไม้สวย ๆ ของคุณพี่แดงช่วยใคร ๆ หลายคนในที่แห่งนี้ผ่อนคลาย หายโกรธได้เยอะเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
- มาชำระจิตใจ..ในวันหยุด
- เพื่อพร้อมรับงานในวันใหม่..ใจยังสับสนกับงานที่เข้ามาแบบรวดเร็ว ตั้งตัวไม่ติด
- อ่านบันทึกนี้จบแล้ว..แม้ไม่เกี่ยวกับความโกรธ..แต่ก็รู้สึกดีมีกำลังใจพร้อมสู้ค่ะ
- ขอขอบคุณค่ะ
ชื่นชมค่ะที่คุณศิลาสามารถเป็นกัลยาณมิตรให้คำชี้แนะที่ดีแก้เพื่อนได้แม้ในยามที่เขากำลังอยู่ในเพลิงโทสะ
ความโกรธเป็นสิ่งที่ตัดยากที่สุด ยิ่งหากเป็นผู้ไม่ได้สนใจศึกษาปฏิบัติธรรม ก็จะเห็นแต่ตนเอง หรือ อัตตา ยิ่งอัตตาใหญ่มาก ยิ่งโกรธมาก
ตัวเองเมื่อก่อนก็เป็นคนโกรธง่ายมากๆๆๆ เรียกได้ว่าเจ้าอารมณ์ค่ะ แต่การศึกษาธรรมชาติของมนุษย์ด้วยธรรมะ ด้วยการมองเข้าไปทำความเข้าใจตนเอง ทำให้มีสติ ไม่หลงโกรธเป็นวรรคเป็นเวรให้เผาตัวเองอยู่นานๆอย่างแต่ก่อน เมื่อก่อนโกรธแล้วมีคิดเอาคืนเสียด้วย แบบฝากไว้ก่อน ^__^ เดี๋ยวนี้รู้ตัวปุ๊ปว่ากำลังโกรธจะรีบเข้าไประลึกรู้อารมณ์โกรธนั้นของตนเองโดยไม่ไปดูเหตุผล หรือดูการกระทำของคนอื่นว่าสมควรโกรธหรือเปล่า กว่าจะเป็นอย่างนี้ได้ฝึกตนอยู่หลายปีค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณพี่ครูคิม เชื่อว่ารอยยิ้มของเด็ก ๆ คือที่ชาร์ตแบตเตอรี่ชั้นดีที่ทำให้คุณพี่ครูคิมมีพลังในการต่อสู้ค่ะ