เมื่อวานผมเริ่มสอน นับเป็นครั้งแรกที่ได้สอนในรอบเกือบหนึ่งปี (11 เดือนพอดี) ด้วยพลังของความเป็นครู แม้ร่างกายไม่อำนวยเท่าไร ก็เดินแบบไม่ค่อยตรงเท่าไรไปสอนหนังสือ
กลุ่มแรกที่เขาจัดให้ผมสอน เป็นกลุ่มที่ได้รับทุนจาก ศอ.บต. คำแรกที่ผมทักพวกเขานอกจากให้สลามสรรเสริญอัลลอฮฺแล้ว ผมถามว่า จะให้พูดภาษาอะไรดี..? มีคนฟังภาษามลายูไม่รู้เรื่องบ้างไหม..? คำตอบที่ได้มาคือไม่มี ผมก็ใช้ภาษามลายูตลอดแต่บอกพวกเขาว่า หนังสือ ตำรา เอกสารที่ใช้สอนและการจดในกระดานผมจะใช้ภาษาไทย
ผมสอนไปเรื่อยๆ พูดคุยไปเรื่อยๆ ก็ดำเนินไปด้วยดี พอผมเขียนลงกระดานดำ ก็มีคำเสนอทันทีว่าให้เขียนภาษาอาหรับด้วย... เพราะพวกเรามีหกเจ็ดคนที่ไม่เข้าใจภาษาไทย.. และถามพวกเขาว่าฟังภาษาไทยได้ไหม เขาว่าได้บ้างแต่ไม่หมด แต่อ่านไม่ได้เลย และเข้าใจว่าพวกเขาฟังมลายูได้บ้าง บางคนเวลาพูดกับผมภาษามลายูของเขาก็เพี้ยนอาหรับ ผมก็เลยใช้ความสามารถที่อัลลอฮฺประทานให้ผม คือจำเป็นต้องใช้กับกลุ่มนี้ทั้ง 4 ภาษา ไทย - มลายู - อาหรับ - อังกฤษ
แล้วแบบนี้จะให้ผมเรียกว่ามหาวิทยาลัยอิสลามยะลา มหาวิทยาลัยนานาชาติที่แท้จริงได้อย่างไร
อัสลามูอาลัยกุม
ฮิฮิ มาแลกเปลี่ยนครับ บังเอิญผมได้เพียงภาษาเดียว แต่พอนักศึกษาสาธิตการสอน ใช้กันสามภาษาครับ เอาเป็นว่า ตอนนี้สอนนักศึกษานานาชาติอยู่ครับ
เอาใจชวยบาบอค่ะ..
งั้นให้ครบทุกภาษาไปเลย...
ถ้ามีโอกาส อยากจะเข้าไปดูการเรียนการสอนบ้าง