เป็ดน้อยผจญภัย
เป็ดน้อยผจญภัย
ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ก่อนที่มนุษย์จะพูดได้คล่อง บนโลกนี้มีสัตว์แปลกประหลาดมากมายเป็นล้านๆไฟลัม หนึ่งในนั้นเป็นสัตว์ปีก คือ เจ้าเป็ด เจ้าเป็ดตัวนี้มีชื่อเรียกว่า เป็ดน้อย เพราะมันตัวเล็กกว่าเป็ดตัวอื่นๆ จากสัดส่วนที่กระทัดรัดนี่เองจึงทำให้มันดูแตกต่างออกไป เพื่อนเป็ดตัวอื่นๆพากันรังเกียจมัน และคอยรังแกเป็ดน้อยอยู่ตลอดเวลา ชีวิตที่น่ารันทดนี้ ทำให้ต้องกระเสือกกระสนเพื่อเดินไปตามเส้นทางที่มันเลือก
แต่เส้นทางชีวิตของเป็ดน้อยไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หรือ ปูด้วยพื้นกระเบื้อง แต่มันช่างท้าทายดีจริงๆ
เป็ดน้อยตัดสินใจ เดินทางเข้าป่า ด้วยความหวังว่าจะเจอดินแดนใหม่ที่อุดมสมบูรณ์ อบอุ่น และมีความสุขกว่า
สามวันผ่านไป เป็ดน้อยรู้สึกเหนื่อยล้า และเริ่มหมดหวัง เป็ดน้อยเดินไปเรื่อยๆ คิดว่าตัวเองช่างไร้จุดหมาย และตัดสินใจนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ ทันใดนั้น เป็ดน้อยก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง “ข้าหิว หิวมากเลย ใครอยู่แถวนี้บ้าง” เป็ดน้อยถามออกไป “เจ้าพูดกับข้าเหรอ” --- “ข้าพูดกับใครก็ตามที่ได้ยินข้า” เป็ดน้อยรู้ในทันที “งั้นเจ้าก็พูดกับข้าน่ะสิ แถวนี้ไม่มีใคร นอกจากข้า” เป็ดน้อยเดินตามหาไม่นานก็เจอเจ้าของเสียง มันคือ เจ้าหมารูปร่างผอมโซ โชคร้ายไปกว่านั้น เจ้าหมาติดกับดักนายพราน เป็ดน้อยเดินเข้าไปใกล้และถามด้วยไมตรีจิตว่า “ดูเจ้ากำลังมีปัญหา มีอะไรให้ข้าช่วยไหม” --- “ข้าหิวเหลือเกิน ติดบ่วงนี้มาสามวันแล้ว เจ้าหาอาหารมาให้ข้าได้หรือไม่ หรือทำให้ข้าหลุดไปจากบ่วงนี้จะเป็นบุญคุณมาก”
สองชั่วโมงผ่านไป
เจ้าหมาเริ่มเซ็งจิต “เจ้านี่คงจะมีมันสมองอันน้อยนิด สมกับสัดส่วนลำตัวของเจ้า”
--- “ข้าก็คิดอยู่นี่ไง เจ้านี่ช่าง ปาก … อ่อ ก็เจ้าเป็นหมานี่นะ” ขณะที่ทั้งคู่เถียงกันอยู่นั้น นายพรานก็มาถึงพอดี “555 อยากรู้จริงๆ อาหารวันนี้จะเป็นอะไรนิ” --- นายพรานเห็นเหยื่อเป็นเจ้าหมาก็ผิดหวังเป็นอย่างมาก “เจ้าโชคดีนะนิ เพราะข้าเป็นคนใต้ ไม่กินเนื้อหมาเป็นอาหารนิ” ว่าแล้วนายพรานก็ปล่อยเจ้าหมาไป “แต่เจ้า เจ้าเป็ดน้อย มาเป็นอาหารข้าซะดีดีนิ” โชคร้ายตกเป็นของเป็ดน้อย เมื่อรู้ตัวดังนั้น เจ้าเป็ดเลยใส่เกียร์หนึ่ง ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งแบบไม่คิดชีวิต “ทำไมข้าถึงดวงซวยอย่างนี้หนอ” เป็ดน้อยนึกท้อแท้ … วิ่งมาจนแน่ใจว่านายพรานคนใต้ตามไม่ทัน เจ้าเป็ดขอนั่งพักอีกครั้ง และเสียงคุ้นๆก็ดังขึ้น “เฮ้อออ คิดว่าเจ้าจะไม่หยุดเสียแล้ว นี่ข้ามีตั้งสี่ขายังตามแทบไม่ทัน ” --- “เจ้าจะตามข้ามาทำไม” --- “ถึงเจ้าจะช่วยข้าไม่ได้ แต่เจ้าก็ยังคิดที่จะช่วย ข้าจึงคิดว่า เราควรเป็นมิตรกันเสียดีกว่า” เจ้าเป็ดได้ยินดังนั้น ก็มีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง อย่างน้อยก็มีเพื่อนร่วมทาง
โปรดติดตาม ถ้ามีตอนต่อไป
Misso
ความเห็น (12)
อื้ม เจ้าหมาน่ารักเนอะ
แต่งเองหรือเปล่าคะ
จินตนาการล้ำเลิศ
อยากเข้าไปผจญภัยด้วยจัง สร้างสรรค์ผลงานต่อไปน้า
รอตอนต่อไปอยู่
เรื่องน่ารักจังสมกับเจ้าของน่ะ..อิอิ
แล้วภาพก้อน่ารักจังเลยน่ะจ๊ะ
เรื่องน่ารักและสนุกดีค่ะ
แอบมีแง่คิดนิดๆ
เรื่องน่ารักดีนะค่ะ
ได้แง่คิดดีๆด้วย
เป็นเรื่องที่สนุกและน่ารักดีค่ะ
ได้ข้อคิดดีดีไปใช้ด้วย
ขอบคุณมากนะค๊ะ
อิอิ น่ารักจัง
ชอบๆๆๆๆ
คิดว่าน้องเป็ดน้อยจะเสร็จนายพรานซะแล้ว
เรื่องน่ารักดีนะคะ
จะติดตามตอนต่อไปจ้ะ
แต่งเองรึปล่าวจ๊ะเบนซ์ น่ารักจัง
รู้สึกดีอย่างน้อยก็มีเพื่อนร่วมทาง