๙๖.กินปลาให้ระวังก้าง


เมื่อเรารู้ว่าปลามีก้าง ก็จะไม่ตะกรุมตะกรามกินเข้าไป ความระมัดระวังเป็นทางดี ความประมาทเป็นทางเสื่อม

          

 

 

 

   

          ไม่รู้ยังไงนะคะ  แป๋มมักจะได้รับเกียรติทำหน้าที่เป็น "ศิราณีจำเป็น"กับเรื่องราวของความรักให้กับเพื่อนๆแทบจะทุกๆครั้งเมื่อรักของคุณเธอมีปัญหามา..(แบบว่า...ถ้าไม่มีปัญหาละก็..หึหึ..เงียบค่ะ..สุขเพียงใด  สุขหรือไม่..เพื่อนแป๋ม..ไม่ควรบังอาจมาถามไถ่นะ..ไม่บอกหรอก..นี่คิดเอาเองค่ะ..แหะ..แหะ) 

           ที่เพื่อนหมออุตส่าห์โทรมาหาเรา..โชคดีว่า..ความรักของเธอยังไม่ถึงขั้นแตกหักค่ะ....แต่เป็นเพียงความเข้าใจผิด  เข้าใจไปคนละทาง..ทั้งที่คนทั้งสอง..ต่างยังคงมีรักให้กันและกันอย่างมากมาย.....โอ้เพื่อนเอ๋ย...เราเริ่มเข้าใจบ้างแล้วล่ะนะ...เราอยากบอกเธอทั้งคู่ว่า..พวกเธอ...รักกันมากเกินไป....รักจนไม่มีการเผื่อใจไว้สำหรับเรื่องราวที่ไม่คาดฝัน....อยากบอกเพื่อนทั้งสองว่า......

           "การรู้ล่วงหน้าว่าความรักหรือสิ่งที่รักเป็นเหตุให้เกิดทุกข์  เป็นเหตุให้เรารู้จักระมัดระวัง  ไม่เสียใจเกินไปเมื่อผิดหวัง  เมื่อสมหวังในรักก็อย่าถลำลึกจนเกินไป  จงมองความผิดหวังเผื่อไว้บ้าง  เพราะเมื่อพบความผิดหวังจริงๆจะได้เห็นเป็นเรื่องธรรมดา  ไม่ตีโพยตีพายให้เสียผู้เสียคน  การพิจารณาดูความจริงล่วงหน้าเป็นกำไรของผู้รู้อยู่เสมอ  เหมือนเรารู้ว่าไฟมันร้อน  ก็จะไม่บุ่มบ่ามจับไฟ  หรือบางคราอาจเปรียบกับการที่เรารู้ว่าปลามีก้างก็จะไม่ตะกรุมตะกรามกินเข้าไป...จึงขอสรุปส่งท้ายจากเรากับแง่คิดของเราเอง..ก่อนจะวางสายเพื่ออำลาจากกัน.... กับเรื่องราวในชีวิตที่ผันผ่าน..ว่า

           "ความระมัดระวังเป็นทางที่ดี  ความประมาทเป็นทางเสื่อม" นะเพื่อนรัก...จำไว้นะจ๊ะ.....

 

คำสำคัญ (Tags): #ประมาท#ระวัง#รัก
หมายเลขบันทึก: 253145เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2009 19:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 06:02 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

เอ...หรือว่าเราจะทอดปลาให้กรอบ ๆ...

แล้วเคี้ยวก้างไปด้วยอร่อยดีนะครับ...

ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ครับผม...

คุณดิเรก จะทอดปลาให้กรอบๆ
อืม..น่าคิดนะคะ..แต่แป๋มเกรงว่า..
ก่อนก้างปลาจะกรอบ..เนื้อปลา
อาจจะไหม้ก่อนก็ได้นะคะ..อิอิ..

ปลาซิวครับคุณแป๋ม ตัวเล็ก เล๊กกก กินแล้วไม่ติดคอแน่นอน อิอิ แซวเล่นเพราะคิดถึงนะครับ ^_^

คุณแป๋มเป็น"ศิราณีจำเป็น"ซะแล้ว ดีนะครับ เป็นการฝึกคิดช่วยเค้า แล้วเราก็จะรู้ด้วยว่าจริงๆนั้นเราก็เก่งเหมือนกันน๊าเนี่ย อิอิ

มีความสุขดีใช่มั้ยครับ ต้องขอโทษจริงๆที่ไม่ค่อยได้เข้ามาเล่นด้วยสักเท่าไหร่เลย :(

อ้อ...ช่วงที่เดย์ไปเที่ยวแล้วกลับจากกรุงเทพฯมาอุดรน่ะครับ ไปกินไอติมที่เขาใหญ่ด้วย ว่าจะชวนมากินด้วยกัน อิอิ แต่หมดไปตั้งนานแล้ว ไว้คราวหน้านะคร๊าบ :)

 

เป็นข้อเขียนสกิดใจให้ข้อคิด
เพ่งพินิจเตรียมใจหลายสถาน
อาจสมหวังอาจพลาดพลั้งทรมาน
หากเตรียมการเมื่อพบทุกข์ไม่จุกตาย  :)

สวัสดีค่ะ คุณเดย์ ผู้สดใส

แป๋มเองก็จะมีเวลาเข้ามานานๆถี่ค่ะ..อิอิ..
ไปเที่ยวกับคุณเดย์มาแล้ว(อ่านแล้วน่ะค่ะ)
สนุกน่าหลงไหลใฝ่ปอง..แน่ะ..ว่าไปโน่น..
รักษาความลับและมาหาแล้วสบายใจกลับไป
เป็นนิยามของแป๋มในสายตาเพื่อน"ทุกเพศ"เลยค่ะ..

แหม..น่าเสียดายค่ะ..จะได้ไปเลี้ยงในฐานะเจ้าบ้านสักหน่อย
หากผ่านมาโคราชอีก...ก็อย่าลืม...ให้แป๋มได้รับใช้บ้างนะคะ.


ขอบคุณ อ.สุวัฒน์ กับประสบการณ์

ที่ท่านมีมากมาย ร่วมให้แง่คิดกับพวกเราค่ะ

ดูแลไม่เลือกเพศเลือกวัย รวมพี่สาวคนนี้ด้วยไหม??

8. ปริม

ใช่ค่ะ พี่ยอมรับสบายใจที่คุยกับน้องคนนี้



p'pink

เป็นเรื่องราวที่ไม่ให้ใจของเราตั้งอยู่บนความประมาท เยี่ยมครับ

สวัสดีค่ะ  คุณพชร

  • เป็นการปลอบใจเพื่อนเท่าที่มโนสำนึกแห่งตนได้สั่งการค่ะ
  • ขอบคุณที่อุตส่าห์แปลความเพ่มให้อีกหนึ่งมุมมองค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท