สิ่งดีๆ ในวันธรรมดาวันหนึ่ง


หลายครั้งที่เดินออกจากห้องประชุม รพ. พร้อมด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว  กังขา! 

แต่วันนี้  วันที่เราคุยกันด้วยหัวใจ วันที่เราเปิดใจฟังกันและกัน  ความรู้สึกเปลี่ยนไป เป็นความอิ่มใจ ความโล่งใจ แม้เรื่องที่เราคุยกันจะเป็นเรื่องก่อให้เกิดความคิดที่ต่างกันมากมายก็ตาม

เริ่มจาก เราได้รับข่าวดี จาก อ.ที่ พรพ. ว่าจะเข้ามาประเมิน รพ. วันที่ 4-5 มิ.ย.  ครั้งแรกเราส่วนใหญ่เห็นว่าเป็นข่าวดี และน่าจะรับการประเมิน  แต่เมื่อถามผู้นำสูงสุดกลับได้คำตอบ ว่า สถานการณ์แบบนี้คงยาก (แพทย์มีแค่ 3 คน สิ้นเดือนนี้ย้าย 1คน อีก 1 คนกลับ รพ.ทั่วไป)  บรรยากาศขณะนั้นเริ่มตึงเครียด ต่างคนต่างก็หว่านล้อมให้ ผอ.เห็นด้วยกับเราที่จะรับการประเมิน   จนเราคุยกันไปได้พักใหญ่ หลังฟังความคิดเห็นของแต่ละคนแล้ว (เราเริ่มใช้Dialog  เมื่อคนหนึ่งพูด คนที่เหลือฟัง) เราเริ่มเห็นว่าความรู้สึกของแต่ละคนเป็นอย่างไร?  เมื่อจบการแสดงความเห็นแต่ละคนแล้ว เราก็เริ่มให้แต่ละคนบอกว่า จะรับ หรือ ชลอ (รอแพทย์รุ่นใหม่ที่จะย้ายมาก่อน) มี 2 คนที่จะรับ  อีก  6 คน ขอชลอ .....      

แต่สิ่งที่ทำให้เกิดจุดเปลี่ยนของการประชุมวันนี้คือ ประโยคที่น้องเภสัชกรให้ข้อมูลประกอบการรับประเมินว่า "รพ. หลายแห่งติดเรื่องระบบยา แต่ของรพ.เราคิดว่าทำได้ดีพอควรเลยอยากขอโอกาสได้เรียนรู้จากอาจารย์เพิ่มเติมจากการเข้าประเมินครั้งนี้"     ขณะที่ได้ฟังนั้น เรารู้สึกผิดทันทีที่เราทำร้ายจิตใจน้องเขาเพราะเราเสนอให้มีการชลอ 

ในวินาทีนั้นความคิดก็เกิดปิ้งขึ้นมา  เลยตั้งคำถามต่อทุกคนว่า  "ถ้าผลสรุปวันนี้ตรงกันข้ามกับที่แต่ละคนเสนอล่ะ จะรู้สึกอย่างไร?"   คำตอบของแต่ละคน ทำให้บรรยากาศการประชุมดีขึ้นทันที    พวกเราทุกคนที่ร่วมประชุมได้ปลดปล่อยตัวเอง จากความรู้สึกผิด ...... แปรเปลี่ยนมาเป็นความรู้สึกด้านดีที่มีต่อกัน รู้สึกเห็นใจกันและกันมากขึ้น     (ถึงแม้คำตอบของที่ประชุมจะเป็นการชลอ  แต่เราก็ทำคุณภาพกันต่อไปภายใต้สิ่งที่เรามี)     แต่เหนือสิ่งอื่นใดพวกเราเริ่มเข้าใจมากขึ้นว่า  การฟังคนอื่นด้วยหัวใจ  เป็นอย่างไร...

ทั้งหมดนี้เป็นจุดเริ่มต้น เล็กๆ ที่เกิดขึ้นใน รพ. และคงจะเติบโต ขยายต่อไปให้เต็ม รพ.และที่อื่นๆ ต่อไป 

ความดี ความงามที่เกิดขึ้นในวันนี้ คงต้อง กราบขอบคุณทีมงานของแม่ต้อย จาก พรพ. และทีม สสจ.พิจิตร ที่ได้มาจุดประกายการทำงานด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ให้กับพวกเรา....ขอบคุณจากใจจริงค่ะ 

หมายเลขบันทึก: 254789เขียนเมื่อ 9 เมษายน 2009 23:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม 2012 17:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ

สู้ๆๆ

ขอบคุณ อ.aula ค่ะ กลับจากแม่ฮ่องสอนแล้วหรือค่ะ ปายเป็นอย่างไรบ้าง ?

  • ชื่นชมทั้งผู้ให้และผู้รับค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท