พวกเราคณะครูและนักเรียนได้เดินทางไปบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ เมื่อวันที่ 6 เมษายน 2552 ออกเดินทางในเวลากลางคืน แวะเที่ยวชมสถานที่สำคัญไปตามรายทาง ตอนแรกผู้อำนวยการมีความตั้งใจจะพากพวกเราไปกราบย่าโม แต่ไม่ถนัดกับเส้นทาง จึงบังเอิญได้ไปชมปราสาทหินพิมายแทน แล้วไปชมปราสาทเขาพนมรุ้งต่อ
ก่อนที่จะถึงบ้านพ่อครูบา ได้แวะซื้ออาหารที่ตลาดสด เป็นเรื่องน่าแปลกที่ตลาดสดที่อำเภอสตึกมีของสำหรับเป็นอาหารวางขายเป็นเวลา แต่พวกเราก็เลือกซื้อได้เฉพาะสิ่งที่จำเป็นที่มีอยู่ เหตุการณ์น่าขำเกิดขึ้นอีกเมื่อหลงทางเข้าบ้านพ่อครูบา จนกระทั่งเวลาบ่ายสามโมงกว่า ๆ เราได้เดินทางไปถึงด้วยความปลอดภัย ทราบว่าการเดินทางครั้งนี้ 840 กิโลเมตร
การแสวงหาแหล่งเรียนและประสบการณ์ชีวิตที่มีคุณค่า แม้ว่าจะผ่านปัญหา อุปสรรคมากมาย แต่พวกเราก็มาถึงได้ ฉันเป็นครูคนหนึ่งที่ได้ติดตามมา ในครั้งนี้ฉันจะเรียนรู้ร่วมกับเด็กและคนอื่น ๆ อย่างคุ้มค่ากับที่ได้บากบั่นมาไกลแสนไกล
พวกเราได้รับการต้อนรับจากน้องออย และคุณประเสริฐ หายปวดเมื่อยแล้วช่วยกันนำสัมภาระเข้าไปพักในกระท่อม ไปรู้จักกับป้าปิ๋ว คนงานและแม่หวี กลางคืนนอนเบียดกันบ้างแต่ก็สุขสบายใจ หลังรับประทานอาหารค่ำกับแม่หวี ทุกคนล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนเพลีย
วันรุ่งขึ้นพวกเราและเด็ก ๆ มีกิจกรรมร่วมกันทั้งครูและนักเรียน โดยครูคิมเป็นคนจัดให้ เรียกว่ากิจกรรมการล้างใจ คือเป็นการฝึกสมาธิ ทำจิตใจให้ว่างเปล่า เตรียมความพร้อมที่จะรับรู้สิ่งใหม่ และมีการสนทนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในกลุ่ม
กิจกรรมล้างใจ
กิจกรรมการบดมัน
กิจกรรมการแหย่ไข่มดแดง
การบดมัน เพื่อนำไปเป็นอาหารวัวและอาหารหมู เรียนรู้ชีวิตการทำงาน และการแหย่ไข่มดแดง แตกต่างจากที่ฉันเคยเห็น เขานำแป้งมันมาผสมเพื่อให้ตัวมดแดงออกจากไข่ แต่ที่นี่เขาให้น้ำ นับว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ ส่วนตัวมดที่เหลือนำไปเทไว้ที่ต้นไม้ตามเดิม
รอติดตามตอนที่ 2 ต่อนะคะ
สวัสดีค่ะ
ครูได้เรียนรู้วิชาบดมันสำปะหลัง แหย่ไข่มดแดง
มันบดให้วัว ส่่วนไข่มดแดงเป็นเมนูอาหารชั้นสูง ที่เสาะหาเอง เจี๊ยะเอง
ทำให้เห็นวิชาที่เอื้อต่อชีวิตตรงๆสั้นๆง่ายๆ
..ยังจะมีวิชาอุ้มลูกหมู ฝึกหมูเข้าแถว ฝึกหมูไปนั่งเรียนกับเด็กในห้อง
..วิธีเรียนใหม่ๆแปลกๆ จะสนุก น่าสนใจ
..เขียนออกมาอีก คนรออ่านตรึมเลยนะ..
มาทักทายสวัสดียามเช้าวันสงกรานต์กับครูยอดฉัตรค่ะ
มีโอกาสคงได้ไปเที่ยวสวนป่าพ่อครูบา
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ..ครูยอดฉัตร
มาร่วมเรียนรู้ชีวิตด้วยค่ะ
จะมาตามตอนที่ ๒ ต่อนะคะ