เคยเป็นคนที่อัตตาสูง และรู้สึก(แบบโง่ๆ)ว่าตัวเองสูงกว่าแม่ค้าในตลาด ก็แหม! เรียนก็สูง งานก็รับราชการ เวลาไปไหนเดินเลยเดินไม่ติดดิน
แล้ววันหนึ่งก็ได้เรียนรู้ ความจริงที่ว่า "เราและคนอื่นๆ เป็นมนุษย์เท่ากัน มีรัก โลภ โกรธ หลง เหมือนกัน ฯลฯ" จากวันที่ได้เรียนรู้จากทีมวิทยากร พรพ. มุมมองชีวิตเปลี่ยน และแล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้คำแนะนำจากคนๆนั้นก็เกิดขึ้น
คือเมื่อช่วงวันปิดสงกรานต์ ไปเดินตลาด อยากซื้อหอมแดง แต่ที่แม่ค้าทำไว้ขาย เป็นถุงๆละ 10 บาท ด้วยความเสียดายของ เพราะเราเคยกินไม่หมดหอมเน่าเสียก่อน เราเลย "ขอซื้อ 5 บาท ได้ไหมค่ะ เพราะไม่ค่อยได้กินบ่อยเสียดายของค่ะ" แม่ค้าผู้ใจดี บอก "ได้ ขีดละ 5 บาทอยู่แล้ว" เราเลยพูดว่า "เกรงใจคนขาย" ป้าเลยบอกว่า "คราวหลังไปซื้อของอะไร หนูถามราคาเขาเป็นขีดนะ ถามเขาขายเท่าไหร่ เดี๋ยวเขาบอกราคาเป็นกิโลฯ แล้วเราซื้อน้อย แม่ค้าบางคนเค้าจะว่าเอาได้ ป้าก็สอนลูกป้าแบบนี้แหล่ะ"
ชื่นใจจริงๆ นอกจากได้คำแนะนำ ยังรู้สึกเหมือนได้ความปราณี ว่าเราก็เป็นเหมือนลูกของเขา ในขณะที่สังคมเมืองอย่าง กรุงเทพฯ เกิดความขัดแย้ง แต่คนบ้านนอกอย่างเรา(พิจิตร)ขอยืนยันคนไทยมีน้ำใจค่ะ
เข้ามาอ่านบันทึกนี้ด้วยความรู้สึกชื่นชมครับ ความรู้มีอยู่ในถ้วนทั่วทุกตัวคน ขอบคุณมากครับ
ต่อไปจะถามแม่ค้าราคาเป็นขีด จะได้ไม่ถูกต่อว่า
ขอบคุณนะคะ