พยาบาลบุกสวนป่าพ่อครูฯ (1) ตอนก่อนไปถึงสวนป่า ฯ

รถดี มีสติ มีเครือข่ายร่วมด้วยช่วยกันจัดการ ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ

สวัสดีค่ะ บันทึกช้ากว่าพี่แก้ว น้องไก่ประกาย บันทึกช้า ก็ดีกว่า ไม่ทำบันทึกนะคะ น่าเสียดาย

การตัดสินใจไปสวนป่าครั้งนี้ ไม่ง่ายนักนะคะ แม้จะได้รับคำเชิญจาก อ.ขจิต นานแล้วก็ตาม เคลียร์งานตัวเองไม่ลงตัวซะที มีกิจกรรมมากซ้อนกันมาเรื่อย ๆ แทบไม่ได้หยุด ตั้งแต่ปลายปีงบประมาณ พอได้หยุดก็ได้โอกาสลาไปญี่ปุ่น และหยุดยาวช่วงเทศกาลสงกรานต์ได้ดูแลพ่อแม่และครอบครัวประสาคนโสดหากไปไหนอีก คงไม่ได้พัก และไม่ได้จัดการงานค้าง อะค่ะ

ช่วงไม่มีบันทึก ก็เข้ามาอ่านบันทึกจากเพื่อสมาชิก G2K Hi5 และ Multiply เป็นระยะ เห็นไก่ประกายชวนกันไปสวนป่า ฯ ในบันทึก ก็เฉย ๆ ไว้ ไม่เม็นท์ทิ้งร่องรอยความคาดหวังอะไรไว้ให้ จนมาวันหนึ่งเรื่องมาเริ่มต้นจาก วันที่ 17 เมษายน 2552 เป็นผู้ตรวจการพยาบาลเวรนอกเวลาราชการ ได้มีโอกาสไปเยี่ยมกิจกรรมคุณภาพที่หอผู้ป่วย AE4 วันนั้นคุณลดาวัลย์ เป็นผู้รับการเยี่ยมตรวจ หลังคุยกันเรื่องงานเสร็จได้มีโอกาสพูดถึงเรื่องไปสวนป่าพ่อครูบาฯ อีกครั้ง ครั้งให้หมายเลขโทรศัพท์น้องดาไว้ ถ้าตัดสินใจไปจะติดต่อไป ขอเคลียร์เรื่องราวตนเองให้ได้ก่อน ไม่ได้รับปากอะไรอีกเช่นกัน

ต่อมามีเรื่องราวต่อเนื่องช่วยสอนการทำหนังด้วย Windows Movies Maker ให้กรรมการวิจัยงานบริการพยาบาลของพี่แก้ว เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2552 และมีกิจกรรมร่วมกันรับงานช่วยโรงพยาบาลศูนย์บำบัดยาเสพติดขอนแก่นให้ช่วยไปจัดกิจกรรม KM ให้กับบุคลากรในวันที่ 27 เมษายน 2552 ดิฉันกับพี่แก้ว งานเยอะมากมายกันทั้งคู่ พี่แก้วบอกดิฉันว่าจะไปสวนป่าพ่อครูกับน้องไก่ ประกายกับน้องลดา โดยน้องลดาจะเป็นโชว์เฟอร์ให้ เอาละซิคิดหนัก ลังเลใจ ไป ไม่ไป อีกทั้งทางศูนย์บำบัดยาเสพติดฯ ก็ตามเอกสารประกอบการอบรมให้เสร็จก่อนการอบรม ยุ่งละซิจะทำเสร็จหรือเปล่า เกรงไม่ได้ไปสวนป่าไม่กล้าบอกพี่แก้ว

วันที่ 22 เมษายน 2552 พี่พิมจากศูนย์บำบัดเสพติดฯ มาติดต่อวิทยากรที่โรงพยาบาล ดิฉันพาพี่พิมไปพบกับพี่แก้วเพื่อคุยเรื่องกิจกรรมในวันที่ 27 เมษายน 2552 วันนั้นพี่แก้วก็ชวนไปสวนป่าอีกครั้ง

ดิฉันมาคิดดูอีกที พี่แก้วมีงาน KM ที่ศูนย์บำบัดฯ เหมือนกับดิฉัน พี่เขายังไปเลย แล้วทำไมเราถึงจะไม่ไป การเตรียมพร้อมรับงานนี้กับพี่แก้ว โชคดี ดิฉันสืบค้นข้อมูลที่เกี่ยวข้องมาศึกษาและทำเอกสารเสร็จทันตามกำหนดและเอาไฟล์ไปส่งที่ศูนย์บำบัดฯ ในวันที่ 23 เมษายน 2552 ก็ค่อยโล่งอกไปเปราะหนึ่ง ขาดเหลือเทคนิคอีกเล็กน้อย คิดว่าการไปสวนป่าพ่อครู ฯ จะช่วยเติมเต็มในสิ่งที่อยากรู้ จึงคุยกับพี่แก้ว พี่แก้ว....ไก่เคลียร์ตัวเองได้แล้ว ตัดสินใจจะไปกับทีมด้วยนะคะ แต่อำไว้ก่อนนะคะพี่อย่าพึ่งบอกใคร อิอิ อำได้หรือเปล่า

วันที่ 24 เมษายน 2552 โทรหาน้องดา สอบถามเวลาเดินทางไปสวนป่า บอกผลการตัดสินใจให้น้องดาทราบและนัดหมายจุดรับขึ้นรถเช้าวันที่ 25 เมษายน 2552 มีนัดกับครอบครัว ตอนเย็นพาน้ำฝนหลานสาวไปเลี้ยงที่ร้านเพ้งเนื้อย่างเกาหลีที่เมืองเก่าหลังเรียนจบผู้ช่วยทันตแพทย์ ผลัดเธอมาหลายเวลา คืนนั้นดิฉันได้โอกาสบอกแม่กับน้องว่าพรุ่งนี้จะไปบุรีรัมย์ แม่อุทานออกมาเสียงดังว่า "ไปบุรีรัมย์อ๊ะ เหรอ ไปอีกแล้วเหรอ" พวกเราหัวเราะกับเสียงของแม่ แต่ที่แน่ ๆ แม่ทำข้าวต้มผัดไว้ เลยขอแม่ไว้ 20 กีบจะเอาไปฝากพ่อครู และคุณ Fa ทั้งหลายที่สวนป่าฯ ค่ะ

เช้าวันที่ 25 เมษายน 2552 เวลา 07.30 น. เป็นเวลาออกจากบ้าน ให้น้ำฝนไปส่งที่หน้าปากซอย ขึ้นรถกับทีม

สรุปว่าได้ไปสวนป่าพ่อครูบาฯแล้วจริง ๆ นะคะ

พวกเราไปครั้งนี้ 4 คน มีน้องลดาเป็นโชว์เฟอร์ พี่แก้ว น้องไก่ ประกาย ทุกคนไปสวนป่าเป็นครั้งแรกนะคะ ตื่นเต้นมาก คุยกันตลอดทาง ถึงเรื่องราวต่าง ๆ คุยเรื่องงาน คุยเรื่องบล็อก คุยมาถึงเรื่องฟักยักษ์ ขณะนั้นรถวิ่งมาถึงแถวบ้านไผ่ ก็ได้ยินเสียงตุ๊บดัง ๆ เหมือนมีอะไรมากระทบ ข้าวของที่กระเป๋าฝาเปิดของดิฉันของหล่นจากกระเป๋าและแผ่น VCD เพลงของน้องลดาหล่นกระจายที่พื้น

คำแรกที่ดิฉันบอกน้องลดาว่า

"ดา ระวัง เราถูกชน ประคองรถให้ดี ๆ นะอย่าตกใจ"

เหตุเกิด : รถโตโยต้า Forjuner สีขาว ทะเบียนป้ายแดง มีสัญญาณไฟฉุกเฉินบนหลังคา ขับมาด้วยความเร็วกว่า 100 กม/ชม. คนขับบอกว่ากลับมาจากงานพระราชทานเพลิงศพ เมื่อคืนไม่ได้นอน รีบขับรถกลับบ้านที่บรบือ กำลังจะแซงรถน้องลดา เขาเห็นรถปิ๊คอัพสีน้ำตาลที่แล่นตามหลังเขามาพุ่งออกมาจะแซงก่อนหน้าเขาตัดสินใจแซงน้องรถน้องลดา เขาจึงหลบเข้ามาในช่องทางเดิม จึงพุ่งเข้าชนบั้นท้ายของรถน้องลดาอย่างจัง ดีนะคะบั้นท้ายดี มียางอะหลั่ยรับแรงปะทะ รถน้องลดาเสียหลักไม่มาก

น้องลดามีสมาธิดีมาก สามารถประคองรถไม่เบรคกระทันหัน โชคดี รถเราไม่พลิกคว่ำ และไม่มีรถคันอื่นตามหลัง ไม่งั้นเหตุอาจรุนแรงกว่านั้นถูกชนซ้ำก็เป็นได้ คิดแล้วขนลุก ช่วงนี้ เอาภาพมาให้ดูกันค่ะ

หลังจอดรถที่ปลอดภัย พวกเราก็ไปดูความเสียหายที่เกิดขึ้น พร้อมกับรถของคู่กรณีก็จอดห่างจากรถพวกเรา ประมาณ 100 เมตร จากนั้นก็ติดต่อเครือข่ายต่าง ๆ มาช่วยเหลือกัน

โทรแจ้ง 191 ตำรวจบอกว่าให้ตกลงคุยกันเองระหว่างคู่กรณี ถ้าตกลังกันไม่ได้ให้โทรบอกตำรวจอีกครั้ง ข้อมูลต่าง ๆ ไม่ชัดเจน ท้ายสุดเราต้องตามตำรวจมาดูแลให้อีกครั้ง

มีตำรวจจราจร 3 ท่าน กำลังจะไปเรียนเห็นเหตุการณ์พอดี จึงมาให้คำแนะนำและจะช่วยเป็นพยานให้กับพวกเรา จากนั้นท่านทั้ง 3 ก็ขอตัวเดินทางไปเรียน ก่อนไปยังให้เบอร์โทรติดต่อเอาไว้ให้กับคุณลดาของเรา ตำรวจจราจรทั้ง 3 ท่านเป็นกัลยาณมิตรที่ใจดีจริง ๆ ขอคารวะ

น้องลดา ก็เป็นแฟนตำรวจ โทรให้คำปรึกษาเป็นระยะ แถมมีเครือข่ายเพื่อนของแฟนอยู่โตโยต้าบ้านไผ่แวะมาดูแลพร้อมช่างของบริษัทและประเมินความเสียหายให้

พวกเรารอการจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ที่สภอ.บ้านไผ่ ราว 5 ชั่วโมงได้ค่ะ กว่าจะได้เรื่อง ทั้งอากาศก็ร้อนอบอ้าว ทำเอาพวกเราเหนื่อยล้ากันเลยนะคะ โดยเฉพาะน้องลดา โทรขอกำลังใจเป็นระยะ ๆ แต่ใจเธอเด็ดมาก ถึงยังไงจะต้องไปที่สวนป่าฯให้จงได้ โดยจะขับรถต่อไปเอง ดิฉันมองวาค่อนข้างเสี่ยงแม้ไม่ได้ขับช่วงกลางคืน แต่ไฟท้ายข้างขวาไม่มี ก็เกรงจะมีโอกาสเกิดเหตุอันตรายซ้ำได้ ทุกคนเริ่มคิดตาม และเห็นด้วย จากนั้นพวกเราช่วยกันคิดว่าต่อจากนี้จะทำอย่างไร ไปต่อ หรือถอยกลับขอนแก่น

พวกเราน่าจะมีทางเลือก น้องไก่ ผู้ประสานงานคนเก่ง ไม่รอช้า โทรหาน้องสายลม ได้ความ น้องสายลมขณะนั้นอยู่ขอนแก่น กำลังประชุม เธอน่ารักมากรับมาดูแลพี่ ๆ เธอก็มาถึงพวกเราช่วงเกือบบ่าย มาให้คำปรึกษาช่วยเหลือพวกเราและรอรับพวกเราไปสวนป่า ฯ ในครั้งนี้ด้วย โชคดีจริง ๆ ค่ะ

พวกรามารอใบเคลมจากบริษัทประกันที่ศูนย์โตโยต้าบ้านไผ่ และน้องลดาฝากรถไว้ที่นั่น แล้วจึงได้เดินทางมุ่งสู่สวนป่าพ่อครูค่ะ

ช่วงเกิดเหตุ รอจัดการคดีความต่าง ๆ พวกเราไปนั่งหลบแดดอยู่ป่าไม้ข้างทาง เลยถ่ายรูปป่า ๆ เอาไว้ก่อนเผื่อไปสวนป่า ฯ ไม่ได้ มิเช่นนั้น พวกเราคงได้เที่ยวแค่สวนป่าข้างทางที่บ้านไผ่นั่นเองแหล่ะค่ะ

งานนี้ได้ไปถึงสวนป่าของพ่อครูได้อย่างปลอดภัย

ถึงสวนป่าประมาณ 16.00 น.ค่ะ

ต้องขอขอบคุณน้องสายลม สุภาพบุรุษที่ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี

ขอขอบคุณจริงค่ะ

วันนี้ขอบันทึกแค่นี้ก่อนนะคะ

กัญญา

เขียนใน GotoKnow โดย ไก่...กัญญา
ใน เรียนรู้เรื่องบล็อก KM IT

คำสำคัญ (Tags): #พยาบาลบุกสวนป่าพ่อครูบาฯ#สวนป่าบุรีรัมย์#สวนป่าพ่อครูบาฯ

หมายเลขบันทึก: 257777เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2009 22:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 06:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (20)

ประกาย~natachoei ที่~natadee

เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2009 22:36 น. ()

สวัสดีคะพี่ไก่

เล่าเรื่องได้เห็นภาพตอนเกิดเหตุการณ์อีกครั้งนะคะ

บอกแล้วบั้นท้ายดี แข็งแรง

ไปครั้งนี้คุ้มคะ ยังไม่ได้เล่าให้คณชาลีฟังเลยคะว่าเกิดอุบัติเหตุ

กลัวถูกห้ามเดินทางอีก

แม่ต้อย

เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2009 22:37 น. ()

สวัสดีคะ

น่าสนุก น่าตื่นเต้นมากๆคะ

ฝากคิดถึงทุกๆคนนะคะ น้องไก่ น้อง แก้ว น้องกุ้ง คะ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2009 22:43 น. ()

สวัสดีค่ะคุณไก่

ได้รับโทรศัพท์จากน้องลดา
รู้สึกเป็นห่วงมากค่ะ..แต่ก็ทราบว่าจัดการได้เรียบร้อย
พี่คิมไปมา ๓ ครั้งแล้วก็ยังเรียนรู้ได้เพียงนิดหน่อยค่ะ
คนปึ๊ก..ไงคะ
ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ

ครูอรวรรณ

เขียนเมื่อ 28 เมษายน 2009 00:55 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณไก่

ติดตามเรื่องราวการเดินทางไปสวนป่าของคุณไก่และคณะ จาก blog ของ อ.ขจิตและพี่ประกาย และได้ทราบข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุ ก็เป็นห่วง

เพิ่งเห็นภาพ และทราบรายละเอียดจากการบรรยาย ราวกับอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

ก็ลุ้นว่าจะถึงบ้านพ่อครูบาฯหรือยังหนอ พอเห็นภาพยิ้มแย้มอย่างมีความสุขจาก blog คุณแก้วแล้วก็โล่งใจ โชคดีที่ทุกคนไม่เป็นอะไรนะคะ

นับว่าเป็นบั้นท้ายที่แข็งแรงทนทานมากๆ เลยค่ะ คราวหน้าอย่าลืมชวนบ้างนะคะ

แดง

เขียนเมื่อ 28 เมษายน 2009 04:40 น. ()

สวัสดีค่ะ

ขวัญมานะคะ...

ดีใจที่ได้ไปสวนป่าตามความตั้งใจ

ทุกท่านมีสติดีมาก

พี่ไก่เขียนเล่าได้เห็นภาพมากๆ

มาทดสอบพยาบาล...AE...

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 28 เมษายน 2009 05:42 น. ()

พี่ครับ
กว่าจะเดินทางไม่ธรรมดา
ครั้งแรกเป็นห่วงว่าจะเป็นมาก
แต่ดูสภาพแล้ว
รถคู่กรณีแย่กว่าเราอีก
อิอิๆๆ
ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยม
ซึ้งๆๆในน้ำใจ

แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

เขียนเมื่อ 28 เมษายน 2009 06:12 น. ()

ไก่

เห็นภาพ พวกเราในป่าข้างทางแล้ว มีคนเล่าให้ฟังว่า..

บริเวณนี้ จะเป็นจุดอันตรายของถนนของบ้านไผ่ ใครผ่านไปได้ มีบุญมากๆค่ะ

เราควรต้องทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวรแถวๆนั้นนะ

อัยการชาวเกาะ

เขียนเมื่อ 28 เมษายน 2009 08:09 น. ()

อ่านแล้วตื่นเต้นเห็นภาพเลยครับ อิอิ

การเดินทางไปสวนป่าสนุกมาก ครั้งที่หนึ่งคนขับพาไปมุ่งหน้าไปสุโขทัย ฮา...ครั้งที่สองขับรถไปเอง หลงเหมือนกันแต่เพียงไม่กี่โล อิอิ มีโอกาสจะไปอีกจะเอาต้นไม้ทางใต้ไปปลูกครับ