Caseที่แพทย์พิจารณาไม่ผ่าตัด (ตอนที่ 1)......การเยี่ยมบ้าน ครั้งที่1: เหลือเชื่อ
วันนี้เยี่ยมอาการครั้งแรกที่บ้าน โทรติดต่อผู้ป่วยและญาติก่อนออกให้บริการเรียบร้อยแล้ว ขอให้เตรียมน้ำแข็งยูนิกไว้ให้ด้วยสัก 2- 3 ถุง โดยบอกลูกเขยของผู้ป่วยว่า "พยาบาลจะนำมาใช้ลดบวมและลดความเจ็บปวดให้ค่ะ"
พอถึงบ้านของผู้ป่วย สังเกตลักษณะบ้าน และสภาพทั่วไปของผู้ป่วย และให้บริการตรวจร่างกายตามปกติ สรุปได้ว่า
สภาพบ้าน: พื้นบ้านค่อนข้างลื่น เตียงนอนค่อนข้างต่ำ
สภาพผู้ป่วย: รอบข้อเข่าซ้ายบวมมากขึ้นกว่าที่พบก่อนหน้านี้ และมียาทานวดบริเวณทั้ง 2 ข้าง
อุปกรณ์ช่วยเดิน: walker ที่ใช้ค่อนข้างสูง สูงเกินกว่าเกณฑ์ประมาณ 2 นิ้ว
สิ่งแรกที่ต้องดูแลจัดการคือ เรื่องของความเจ็บปวดบริเวณรอบข้อเข่า จึงได้ถามผู้ป่วยว่า
พยาบาล: คุณป้าค่ะ อาการปวดตอนนี้เป็นไงค่ะ ลดลงหรือยัง นวดยาเองเหรอค่ะ
ผู้ป่วยและลูกเขย: จ้างเขาให้มานวดขาทุกวันก็ดูดีขึ้นค่ะ ปวดลดลงน่ะ แต่เดินไม่ได้
พยาบาล: งั้นวันนี้พยาบาลจะดูแลคุณป้าโดยใช้น้ำแข็ง...เพื่อ...นะคะ คุณป้ายินดีไหมค่ะ
ผู้ป่วยและลูกเขย: เตรียมน้ำแข็งไว้แล้วครับ/ค่ะ แค่นี้พอไหมครับ/ค่ะ
น้ำแข็งที่ลูกเขยเตรียมไว้ไม่พอ จึงขอให้หาซื้อเพิ่มอีกประมาณ 2 ถุง ลูกเขยยินดีกระตือรือร้นที่จะซื้อทันที
ระหว่างรอคอยก็ได้อธิบายให้ผู้ป่วยทราบถึง วิธีการทำ เหตุผลที่ทำ รวมถึงความรู้สึกขณะที่ทำ สิ่งที่ผู้ป่วยต้องช่วยขณะทำ และผลที่จะได้รับโดยตรง+ผลพลอยได้
ภายหลังที่ทำการดูแลด้วยวิธีนี้ ผลที่ได้ดังนี้
1. ผู้ป่วยลดปวดและลดบวมอย่างชัดเจน
2. ผู้ป่วยสามารถลงมายืนได้ด้วยตัวเองและก้าวเดินได้
สิ่งแรกที่ผู้ป่วยและญาติทำหลังจากเดินได้ คือ กล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม และพร้อมกับโทรศัพท์หาลูกสาวของผู้ป่วย
ลูกเขย: แม่เดินได้แล้วน่ะ
ลูกสาว: โกหก...แม่จะเดินได้ไง เมื่อเช้าเขาปวดขาจะแย่อยู่แล้ว
ลูกเขย: เขาว่าผมโกหก...ไม่เชื่อว่าแม่เดินได้
พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ผู้ป่วย...
ผู้ป่วย: ลูกแม่เองน่ะ แม่เดินได้แล้วจริงๆ...
หลังจากวางสายแล้ว...ก็ได้แนะนำให้ทานยา paracet ไปก่อน 2 เม็ด ทุก 4 ชั่วโมง ประมาณ 2 วัน เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจากการใช้ความเย็น+ความร้อน ซึ่งอาจจะทำให้เป็นไข้ได้
วันต่อมา...ได้โทรศัพท์ติดตามอาการ...ผู้ป่วยเล่าว่า
ตอนเย็นวันนั้นจากหลังจากพยาบาลกลับไปแล้ว...คำบอกเล่าของผู้ป่วย...ลูกสาวเข้ามาจับเข่า ถามว่า "แม่เจ็บมั๊ย...แม่เดินได้จริงๆด้วย" แล้วเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข
ผู้ป่วย: ไม่คิดว่า จะเดินได้ ไม่เคยเห็นเข่าตัวเอง...ตอนนี้เห็นเข่าแล้ว เดินได้ด้วย มีความสุขมากค่ะ
พยาบาลเองก็อยากบอกว่า...มีความสุขเหมือนกันค่ะ ที่พอจะช่วยเหลือคุณได้...รู้สึกดีมากและก็เป็นกำลังใจในการทำงานอีกรายสำหรับชีวิตพยาบาลค่ะ
ไม่เสียแรงที่ไปอบรมมาจากมาเลเซียและประยุกต์วิธีการนี้มาใช้กับผู้ป่วยได้...ทางมาเลเซีย อาจารย์ผู้สอนบอกว่า "คุณเอา concept ผมไปแล้วประยุกต์วิธีการด้วยตนเอง...จนเป็นนวตกรรมใหม่ขึ้นมา" คำกล่าวนี้เกิดขึ้นจากการมาติดตามดูงานของคุณเดวิดเจียง อาจารย์สอนที่เอนอลฟาร์ม ประเทศมาเลเซีย
ความเห็น (2)
- เป็นกำลังใจให้เสมอ สำหรับการทำงานที่ต้อง ทุ่มเท กำลังใจกาย กำลังใจ และสติปัญญา มากๆๆค่ะ
- ดีใจ ยินดี กับการปฏิบัติหน้าที่ที่มีเกียรติ ได้เอื้อเฟื้อ ต่อเพื่อนมนุษย์ค่ะ
ชื่นใจนะคะ เมื่อเห็นผู้ป่วยเดินได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ