วันหยุด 5 พ.ค. 2552

บริการเยี่ยมอาการผู้ป่วยที่บ้าน...ความลำบากของญาติในวันหยุด

    วันหยุดที่ผ่านมา ดิฉันกับน้องที่ทำงานขันอาสาไปบริการผู้ป่วยหลอดเลือดสมองแตก อัมพาตครึ่งซีกท่านหนึ่งอายุประมาณ 70 ปี ซึ่งไม่ทราบว่า ท่านเคยเป็นพยาบาลมาก่อน...อือม...แต่รู้สึกดีที่ได้ไปบริการ ภาระหน้าที่ คือ การไปให้ยาปฏิชีวนะตามคำสั่งแพทย์

    เข้าบ้านผู้ป่วย 11.50 น.

    สภาพทางเข้าบ้าน : ซอยเข้าบ้านทั้งเล็กและแคบ รถสวนกันลำบาก พยาบาล 2 คนไปแท็กซี่ดูตาม

                               แผนที่บ้านที่ญาติเขียนให้...หลงทางไปเล็กน้อย

    สภาพผู้ป่วย         : นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยสามารถปรับได้แบบ 2 ไก และมีที่นอนลมทับอีกชั้นหนึ่ง  

                              ใส่สายให้อาหารทางจมูก แขนขาซีกขวาขยับไม่ได้ แขนซ้ายใส่ที่ครอบไว้ป้องกัน

                              การดึงสายให้อาหาร ใส่ pampurse ตลอดเวลา

    สภาพญาติ          : ลูกสาว 1 คน และ ผู้ดูแลที่จ้างมาจากศูนย์ฯสีหน้าวิตกกังวล ขมวดคิ้วเกือบตลอด

                              เวลาตั้งแต่ก้าวแรกเข้าบ้าน จะบอกความรู้สึก "ขอบคุณที่พยาบาลช่วยมา...ที่บ้าน

                              ให้ เพราะผู้หญิง 2 คนพาไปรพ.เองก็ไม่ไหว วันนี้ก็วันหยุด ไม่รู้เขาจะคิดเท่าไร"

    สิ่งแรกที่ทำ คือ วัดไข้ให้ 38 องศา และให้ยา...จากนั้นก็ แนะนำญาติและผู้ดูแลต่อ...เรื่อง...การเช็ดตัวลดไข้...การขยับตัวบนเตียง...การเคลื่อนย้ายตัวจากเตียงไปรถเข็น...และรถเข็นกลับเตียง...และประเมินการดูดเสมหะ ...ส่วนเรื่องการเปลี่ยนสายให้อาหาร ต้องรอให้ญาติพร้อมก่อนจึงจะแนะนำให้ภายหลัง

    ออกจากบ้านผู้ป่วย 13.50 น.

    ก่อนออกจากบ้านผู้ป่วย ญาติจะให้เงินค่าอาหารและค่าเดินทาง

    ญาติ                  : ขอให้ได้ช่วยคุณพยาบาลเรื่อง ค่าอาหารและค่าเดินทางบ้างนะคะ ขอบคุณนะคะ 

                               ถ้าวันนี้คุณพยาบาลไม่มาให้ ไม่รู้จะทำยังไง เพิ่งจะกลับบ้านมา คนดูแลที่จ้างมาก็

                               ยังไม่ค่อยทราบวิธีการดูแลผู้ป่วย ก็เพิ่งมาเรียนรู้กันวันก่อนและวันนี้...

    พยาบาล             : ไม่เป็นไรค่ะ...ค่าแท็กซี่ยังเหลืออยู่...แค่ขอให้ดูแลผู้ป่วยของพยาบาลให้ดีก็พอ

                               แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ