ถึงจะผ่านไปแล้ว แต่ก็ยังอยากเล่าเพราะนี่คือ...."ความประทับใจ"

จากที่นาได้ขึ้นบันทึกไว้ในเรื่องของ"โครงการจิตอาสาโกทูโน สานฝันช่วยเด็กป่วย" ยังเล่าไม่จบค่ะมีความประทับใจมากมาย และได้ หลากหลายความรู้สึกกับกิจกรรมนี้จริงๆค่ะ

อยากบอกว่าดีใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ได้ร่วมโครงการนี้ อาจจะไม่ได้มีบทบาทช่วยอะไรมากมาย แต่อยุ่ร่วมกิจกรรมแล้ว รู้สึกมีความสุขมากๆค่ะ เมื่อได้เห็นรอยยิ้ม ของทุกๆคนที่เกิดขึ้น ตั้งแต่การเดินทางไปที่โรงพยาบาลศรีนคริทร์ จังหวัดขอนแก่น ตั้งแต่เช้า วันที่ 8 พ.ค. 52 จนกระทั่ง วันที่กลับ คือวันนี้ค่ะ วันที่ 10 พ.ค. 52 ในช่วง 3 วันที่ผ่านมานี้ ขอบอกว่าประทับใจจริงๆ

อิอิ ได้ถ่ายรูปกับสองหนุ่มหล่อด้วยด้านซ้ายคือครูแผ่นดินส่วนขวาท่านอาจารย์JJ ค่ะ

อะไรบ้างที่ประทับใจ?

ประทับที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการร่วมสร้างรอยยิ้ม ให้กับน้องๆที่ป่วย น้องๆทุกคนน่ารักมากๆค่ะ ร่วมทั้งคุณพ่อคุณแม่หรือว่าญาติๆน้องๆที่เข้าร่วมกิจกรรม ได้เข้ามีส่วนร่วมในกิจกรรมจนทำให้ดูมีสีสันขึ้นมาค่ะ
ประทับใจ ในน้ำใจ ของทุกๆท่านที่ได้บริจาค ตุ๊กตา เสื้อผ้า หรือว่าของเล่นต่างๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มาร่วมกิจกรรมด้วย แต่ก็มีส่วนช่วยให้น้องๆได้มีความสุขเช่นกันค่ะ
ประทับใจทุกๆท่านที่มีความตั้งใจ จะมอบความสุขและรอยยิ้มให้กับน้องๆ
ประทับใจในครั้งแรกที่มีโอกาสได้ดู การเล่นละครหุ่นเหงา(เจ๋งจริงๆ อิอิ)
ประทับใจที่เห็นน้องๆมีความสุข กับกิจกรรมต่างๆ ที่พี่ๆจัดเตรียมไว้ให้
ประทับน้องๆที่มีความกล้าแสดงออก แม้ว่ารางกายเขาจะเจ็บป่วย แต่ว่านั่นก็ไม่ใช่อุปสรรคค่ะ
ประทับใจพี่ๆบล็อกเกอร์ชาวโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ที่ให้การต้อนรับด้วยไมตรีจิต เป็นกันเอง
ประทับใจมีแต่คนร้องเพลงเพราะๆและก้เก่งๆทั้งนั้นเลยค่ะ
ประทับใจพี่ประกายมากๆค่ะ ที่บอกทางเมื่อไหร่ เป็นต้องหลงทางเมื่อนั้นค่ะ ฮ่าๆๆๆ(สุดยอดเลยค่ะพี่)
ประทับใจ พี่ๆบล็อกเกอร์ทุกๆท่านมีแต่คนร้องเพลงเพราะๆ(เพราะเราคอลูกทุ่ง-หมอลำเหมือนกันเลย 5555+)หายคิดถึงบ้านเลยค่ะ ฮิๆๆๆ
ประทับใจพี่แบงค์ไม่น่าเชื่อว่าคนที่หน้าตี๋ๆจะกินข้าวเหนียวเก่งมากๆค่ะ(นายังต้องยอมแพ้ ฮิๆๆๆ)
ประทับใจพี่พอลล่าท่ามกลางฝนที่ตกกระหน่ำลงมาอย่างหนักจนมองไม่เห็นทาง แต่ว่าพี่ก็พยามขับรถพาพวกเรากลับมาถึงกรุงเทพอย่างปลอดภัย(ไม่หลงทางด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ) อยากบอกว่านาก็นั่งเป็นกำลังใจให้พี่ตลอดถึงจะเงียบๆไปก็เถอะแต่ก็เอาใจช่วยตลอด(เนียนม่ะ) 5555+

แง่คิดที่ได้จากโครงการนี้(แง่ที่นาคิดได้นะค่ะ อิอิ)

เมื่อนาได้เดินทางไปถึงโรงพยาบาลพร้องกับพี่ๆ ความรู้สึกแว๊ปแรกที่นารุ้สึกได้ เอ๊ะ! ทำไมเด็กที่จะร่วมกิจกรรมผิดไปจากที่คิดไว้ทั้งหมดเลยค่ะ เพราะตอนแรกคิดว่า น้องๆที่ป่วยคงจะวิ่งเล่นซนได้อยู่ ....น้องๆน่าสงสารมากๆค่ะ...ใน ขณะ ที่เราบอกว่าเรากำลังมีความทุกข์ ท้อ หรือว่าหมดกำลังใจ น้องๆเหล่านี้เขาทุกข์กว่าเรายิ่งกว่า ที่ต้องเผชิญกับความเจ็บป่วย ความทรมาน ....แค่เราปวดหัวยังบอกว่าทรมานเลย แต่น้องๆเหล่านี้ คงทรมานยิ่งกว่าเรา เขายังสามารถมีรอยยิ้ม สร้างความสุขให้กับตัวเองได้...แต่เรายังมีสภาพร่างรายที่แข็งแรงทำไมจะก้าวผ่าน ความทุกข์นั้นๆไป และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ...ทำไมจะทำไมได้ละค่ะ สู้ๆต่อไปค่ะ

อยากขอบคุณ

ขอบคุณ พี่ประกาย พี่ไก่ พี่แก้ว พี่กุ้ง พี่กระติ๊ก พี่แดง พี่เกศ พี่ลัดดา พี่มะเดี่ยว และทุกๆท่าน ที่ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีทั้งที่พัก และอาการการกิน แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่า มิตรไมตรีที่ได้รับจากทุกๆท่าน รุ้สึกสนุกและประทับใจมากๆค่ะ(ช่วงร้องคาราโอเกะ ได้ปลดบ่อยสุดๆ จนเผลอยึดไมเลย ฮ่าๆๆๆๆ) ขอบคุณพี่พอลล่า พี่แบงค์ ที่ดูแลเป็นอย่างดีตลอดการเดินทางและขอบคุณทุกๆที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ

มาร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างรอยยิ้มให้กับน้องๆนะค่ะ เชื่อว่ากิจกรรมดีๆอย่างนี้ต้องมีอีกแน่นอนค่ะ มีความสุขมากมายทุกๆท่านนะค่ะ...ขอบคุณค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย กล้วยแขก~natadee~natachoei♥.•°♥
ใน ปฏิบัติการ...เริ่มการเรียนรู้

คำสำคัญ (Tags): #จิตอาสาโกทูโน

หมายเลขบันทึก: 260314เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2009 20:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน