เดินเทรลศึกษาธรรมชาติที่ปางสีดา ตอนที่ ๑
วันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา(๑๖-๑๗ พ.ค. ๒๕๕๒)ได้มีโอกาสไปเที่ยวที่อุทยานแห่งชาติปางสีดาอีกครั้งหนึ่งครับ เราไปพักค้างแรมที่หน่วยพิทักษ์ป่าปางสีดาห้าหนึ่งคืน ทีนี่ใช้ไฟฟ้าปั่นจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่มีเครื่องยนต์ดีเซลดีเซลเป็นต้นกำลัง ไฟฟ้านี้จะจ่ายไปที่ห้องน้ำ, ศาลาหลบฝนสองหลังและบ้านพักของเจ้าหน้าที่ และจะหยุดจ่ายเมื่อเวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง
ที่นี่เราขออนุญาตเจ้าหน้าที่กางเต๊นท์บนศาลาเนื่องจากฝนที่อาจจะกระหน่ำในยามค่ำคืนซึ่งผมไม่แน่ใจว่าเต๊นท์หลังน้อยนั้นจะเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเกิดการกลั่นตัวของน้ำฝนหยดลงมาในเต๊นท์หรือไม่ อีกทั้งจำนวนนักท่องเที่ยวไม่มากนักเจ้าหน้าที่จึงอนุญาตให้เรากางเต๊นท์บนศาลาได้ บนศาลานั้นมีเต๊นท์หลังใหญ่ขนาดนอนได้ห้าคนกางอยู่แล้วหนึ่งหลัง ผมกางเต๊นท์แบบลวกๆโดยไม่ได้กางฟลายชีทครอบเนื่องจากอยู่ใต้หลังศาลา แล้วจัดแจงเก็บข้าวของเพื่อออกไปดูนกกับเจ้าหน้าที่ศูนย์วิทย์ของสระแก้วโดยมีพี่กำพลเป็นผู้นำชมนก(Bird leader) ท่านผอ.ของศูนย์ชอบดูนกจึงสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่ดูนกเป็นด้วย
กล้วยไม้ป่าอยู่บนคบไม้สูงๆได้อาศัยเลนส์เทเลซูมเก็บภาพได้มาให้ชมครับ
ลูกไม้สีแดงสวยสดไม่รู้ว่ากินได้ไหม
ผีเสื้อแผนที่แดงธรรมดา (ลงภาพเพิ่มเติม)
เราออกเดินทางไปที่กม.ที่ ๒๓ เดินดูนกและกล้วยไม้ที่อยู่ตามคบไม้สูงๆ ต้นไม้ที่อยู่ตามพื้น นกที่เจอในเย็นวันนั้นก็คือ นกเขาเปล้า นกขุนทอง นกหัวขวานสามนิ้วหลังทอง นกโพระดกหูเขียว ต้นไม้ที่ป่าปางสีดานั้นค่อนข้างสูงโดยเฉพาะต้นเคี่ยมคะนองที่เป็นไม้เด่นของป่านี้ทำให้ขนาดของนกที่เห็นจากกล้องสองตานั้นค่อนข้างเล็กค่อนข้างยากในการจำแนกชนิด กล้องแบบเทเลสโคปนั้นจะเหมาะกว่า(กิเลสเริ่มมาเยือนอีกแล้วละ อิิิอิ)เพราะมีกำลังขยายสูงกว่า ดูนกได้ไม่นานนักฝนก็ตั้งเค้ามาจากทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็ต้่องรีบกลับที่พักครับ
กลับมาที่ลานแคมป์พบเจ้าของเต๊นท์ข้างๆกลับมาแล้วเป็นพี่สองคนชายหญิงวัยกลางคน อืมค่อยวางใจหน่อยครับแต่ถ้าเป็นวัยรุ่นนั้นเราอาจจะได้ย้ายเต๊นท์หนีไปนอนเสี่ยงสายฝน ผมเริ่มหุงข้าวด้วยหม้อสนามแต่เจ้ากรรมครับข้าวที่อยู่ในกล่องของแห้งนั้นเป็นข้าวกล้องดอยที่ไม่รู้สัดส่วนของน้ำกับข้าว(เพิ่งจะมาเห็นที่หลังมาว่าข้าวขาวอยู่ในกล้องด้วย) หุงนานเติมน้ำสุดท้ายก็แฉะครับ กว่าที่แม่บ้านจะทำกับข้าวเสร็จก็ทุ่มกว่าๆ ค้นหาช้อนมีแค่สองคู่ที่ยืมมาจากครัวด้านล่าง แต่ก็ได้น้ำใจจากพี่เต๊นท์ข้างๆให้หยิบยืม เป็นจุดเริ่มมิตรไมตรีระหว่้างผู้ค้างแรม
ต้นกันเกราออกดอกสะพรั่งยามเช้าส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ
รุ่งเช้าผมออกไปเดินสูดอากาศดีๆชมนกชมไม้ไปได้ซักระยะก็เดินกลับมา เดินไปที่ด้านหลังศาลาเจอผีเสื้อตระกูลผีเสื้อบินเร็วที่ยังไม่เคยเจอรีบคว้ากล้องเปลี่ยนเป็นเลนส์มาโครใส่ขาตั้งมานั่งสร้างภาพจนพอใจก็เดินกลับมาต้มน้ำชงกาแฟดื่มไปได้ซักหน่อยก็เจอเจ้าเป็ดน้อยยกมือปัดซะหกเกือบหมดแก้ว เสร็จจากมื้อกาแฟและขนมปัง เจอเจ้ามอธทองเฉียงพร้ามาเกาะลงตรงที่กาแฟหกซึ่งตอนนั้นก็มีผีเสื้อจำพวกจรกาออกบินให้เห็นบ้างแล้ว จึงเรียกพี่เต๊นท์ข้างๆมาดูเพราะคิดว่าในเมืองนั้นโอกาสน้อยมากที่จะได้เห็นเจ้าผีเสื้อชนิดนี้ครับ
ผีเสื้อหน้าเข็มปีกมนตัวเขียว
เจ้าตั๊กแตนน้อยเกาะอยู่บนใบหญ้าที่ดูดูสดชื่นเพราะฉ่ำน้ำฝนเมื่อคืน
มอธทองเฉียงพร้า
ผีเสื้อใบไม้เล็ก(ถ่ายไว้ที่จุดดูผีเสื้อก่อนที่จะขึ้นมาที่จุดกางเต๊นท์)
ซักพักพี่กำพลมาชวนไปเดินดูนกยามเช้าก็ดูนกกัน จึงชวนพี่เต๊นท์ข้างไปเดินดูนกด้วยกัน แต่ด้วยความที่ไม่เจอน้องเจ้าหน้าที่ศูนย์วิทย์ที่มีกุญแจรถตู้เราก็เลยไม่มีสโคปไปดูนกกัน แวะไปดูต้นไม้ที่ออกดอกสะพรั่งเต็มต้น พี่กำพลให้ความรู้ว่าเป็นต้นกันเกรา
ดอกกันเกรา
จากต้นกันเกราเราชมกล้วยไม้ เฟิร์นชายผ้าสีดาที่อยู่ตามคบไม้สูงๆ ที่ต้นไม้ผุต้นหนึ่งเราเห็นรังนกตระกูลโพระดกหรือไม่ก็นกหัวขวานสองรัง เนื่องจากไม่มีสโคปที่จะใช้ดูนกที่เกาะต้นไม้สูงๆได้พี่กำพลจึงชวนลงไปเดินเทรลสั้นๆข้างๆถนนนั่นเอง
ความเห็น (9)
คุณพ่อเป็ดน้อย
ภาพสวยอีกแล้วครับ...
ผมเพิ่งมาจากอินทนนท์ วันนี้อยู่ที่เชียงใหม่อีกวัน
ที่บนดอยอินน์ ป่าเขียวขจีสุดๆเลยครับ โดยเฉพาะ "ป่าเดปอ" ของพี่น้องชาว ปกาเกอญอ
(เดปอ = สะดือ,รก)
ครั้งนี้ไม่ได้ เดินเทรลแต่ถ่ายวิถีชีวิตชาวบ้าน ก็ได้มุมมองที่น่าสนใจมาก ผมจะนำเสนอให้ชมเร็วๆนี้นะครับผม
;)
สวัสดีครับคุณพี่พ่อเป็ดน้อย
ภาพสวยสมคำพี่เอกร่ำลือจริงๆครับ โดยเฉพาะผีเสื้อ เชื่อแล้วเชื่อแล้ว 555
ดีจังครับที่ป่าบ้านเรายังสมบูรณ์ ไปเยือนตอนไหนก็มีความงามให้เก็บมาฝากกัน ^_^
กล้องผมมาแล้วครับ เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวเถอะ 555
- คุณเอกได้ไปเยือนอินทนนท์ น่าอิจฉามากครับ
- ผมนั้นอยากไปเที่ยวดูป่าที่นี่มาก อยากจะเห็นข้าวตอกฤาษีป่าดิบเขาที่มีมอสเต็มไปหมด
- คำว่า ปกาเกอญอ นั้นทำให้ผมคิดถึงลุงทองชาวบ้านสวนผึ้งเชื้อสายปกาเกอญอ ลุงทองและเพื่อนชาวสวนผึ้งกลุ่มหนึ่งนั้นเป็นอาสาสมัครดับไฟป่าที่มักจะเกิดขึ้นบ่อยๆบนเขากระโจมดินแดนที่ยังไม่มีกฏหมายของกรมป่าไม้หรือกรมอุทยานเข้ามาคุ้มครอง ดินแดนที่มีป่าดิบเขาทางตะวันตกที่สำคัญที่จะเชื่อมผืนป่าตะวันตก กุยบุรี ปราณบุรี แก่งกระจาน ห้วยขาแข้ง และป่าทุ่งใหญ่นเรศวรเข้าด้วยกัน ขณะนี้มีเพียงแค่หน่วยงานอุทยานธรรมชาติวิทยาของสมเด็จพระเทพที่ทำงานอยู่
- ภาพโดยคุณ Wildflower จากบอร์ด TWS, www.trekkingthai.com
- รอชมวิถีชาวบ้านที่งดงามครับผม
คุณ 
adayday
- คำชมไม่กล้ารับครับเพราะว่ารู้ดีว่าฝีมือนั้นยังห่างไกลครับ
- ภาพผีเสื้อนั้นต้องยกให้ลุงหนานครับ เพราะท่านเป็นคนเรียกผมให้ถ่ายรูปไว้ และก็เป็นโชคดีที่ผมมีเลนส์ดีๆใช้ 100 Macro f2.8 ครับ ยอมรับว่าชอบภาพจากเลนส์ตัวนี้มากครับ
- ป่าที่ปางสีดานั้นเคยมีการสัมปทานทำไม้มาก่อนครับ อาจเป็นที่มาของคำว่า ปางสีดา ก็ได้ ไม้ที่นี่จึงไม่ใหญ่สมบูรณ์มากแบบเขาใหญ่ครับ สามสิบกว่าปีนั้นผ่านมาแล้วจากที่ในหลวงทรงมีพระราชดำริให้ที่นี่เป็นป่าอนุรักษ์ ไม้ ป่าของอุทยานแห่งชาติเล็กๆแห่งนี้ ค่อยๆโตขึ้นจนกลายมาเป็นบ้านของสัตว์ป่าที่หายากหลายชนิดเลยครับ ผมเองตั้งใจว่าจะเข้าเดินเทรลนี้อีกครั้งในหน้าฝน ฝนตกก็อยากจะเดิน ป่านั้นมีสีสันของชีวิตมากในหน้าฝน แต่หลายชีวิตในป่าก็มีภารกิจที่สำคัญต่อเผ่าพันธุ์ของเค้าต่อธรรมชาติ เพราะฉะนั้นผมคงต้องระวังให้มากเลยครับ
- ดีใจกับคุณ Day อีกครั้ง กล้องกับคนชอบถ่ายภาพนี่ห่างกันแล้วมันเหงาๆเนอะ
โอ้ ผมลืมไป....
กลับมาจากเที่ยวครั้งนี้ก็ต้องรีบเอาอุปกรณ์ทั้งหมดเข้ากล่องที่ใส่ซิลิกาเจลเป็นการด่วนก่อนเข้านอนครับ อิิอิ
ว่าแล้วเชียว นวลๆ เบลอๆอย่างนี้...100 mm. Marcro จ๊ากซ์!! อยากได้จริงๆนะครับคุณพ่อเป็ดน้อย เลนส์ตัวนี้เนี่ย ^^
ปางสีดาเคยเป็นป่าสัมปทานมาก่อน เป็นความรู้ใหม่เลยนะครับ ต้องขอบพระคุณเป็นอย่างมากสำหรับข้อมูลบวกเรื่องเล่าของสัตว์ป่า ดีใจจนน่าขนลุกนะครับ ที่เห็นสัตว์น้อยใหญ่เพ้นพ้านไปมา ^^ ภาระกิจของเราคือชื่นชมและ ชื่นใจ เก็บภาพมาไว้ให้ดู
อ้อ!! ว่าแต่เดินเทรลนี้ แปลว่าอะไรครับพี่ แหะๆ ไม่ทราบจริงๆ
ตอนผมไปทะเลไงครับพี่ เปลี่ยนเลนส์ริมหาดครั้งเดียว กลับมาสนิมขึ้นปากเมาท์เลย 555
คุณเดย์
- 100 Macro ผมชอบภาพเลนส์ Prime ตัวนี้มากเป็นพิเศษ ถ่ายมาโครดี ถ่ายภาพบุคคลก็ดี(แต่ต้องไปตั้งหลักไกลหน่อยครับ อิอิ)
- เทรล=เส้นทางศึกษาธรรมชาติในป่า ทีแรกที่ผมได้ยินก็งงๆว่า อะไรหว่าเทรล??
- หยึยส์ ไปเที่ยวทะเล เปลี่ยนเลนส์แล้ว สนิมขึ้นเมาท์แล้วข้างในกล้องที่ไอเกลือจะเล็ดลอดเข้าไปล่ะ ไม่อยากคิดเลย ตัวผมเองเกิดจังหวัดชายทะเลแต่วันเวลาผ่านไปกลับหลงรักป่า ภูเขา ไปซะงั้น แปลกใจตัวเองเหมือนกันน้อ
สวัสดีค่ะคุณพ่อเป็ดน้อย
ดิฉันสนใจอ่านข้อความของคุณมาก
และตอนนี้มีโครงการ เกี่ยวกับหา blogger เรื่องท่องเที่ยว
อยากติดต่อคุณโดยตรงไม่ทราบจะติดต่อได้ทางไหนค่ะ แบบว่างานด่วนด้วยอะค่ะ
รายละเอียดเยอะ พิมพ์คงไม่สะดวก
รบกวนขอเบอร์ติดต่อได้มั้ยค่ะ ส่งมาที่เมล์ก็ได้
ขอบคุณค่ะ
ถ่ายด้วยตนเอง หรือเอามาจากเวปครับสวยมาก