ถึงเธอที่รักของฉัน ( ในสนามรบแห่งชีวิตของเธอ )

เธอที่รักของฉัน ในดงขวากหนามแห่งสนามนักสู้ของวิถีชีวิต ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ราบเรียบและลื่นไหลดั่งที่ใจของเธอคิด บนท้องถนนแห่งการต่อสู้นั้นกราดเกลื่อนไปด้วยซากศพและร่องรอยร้าวแห่งการต่อสู้ และเธอก็คือหนึ่งในนักรบของสนามรบแห่งชีวิตของเธอเอง และแน่นอนที่สุดบาดแผลซึ่งเป็นผลจากการต่อสู้ของเธอในแต่ละครั้ง แต่ละแผลล้วนฝังเขี้ยวเล็บของความทรงจำที่มิอาจมาโอสถขนานใดมาเยียวยารักษาให้เลือนหายไปจากร่างกายและจิตใจได้

แต่นั่นแหละ ในกาลเวลาข้างหน้าของเธอที่รักของฉัน กาลเวลาข้างหน้า บาดแผลเหล่านี้จะกลับกลายเป็นยาวิเศษ เป็นโอสถทิพย์ที่ใช้หล่อเลี้ยงร่างกายและจิตใจของเธอ เป็นแรงพลังให้เธอที่รักของฉันได้ใช้เติมต่อสู้ในสนามแห่งชีวิตที่เพี้ยนบ้าแห่งโลกใบนี้ หากความคิดของฉันไม่ได้ผิดเพี้ยนไป ฉันขอให้เธอยิ้มรับกับบาดแผลเหล่านี้อย่างเต็มความภาคภูมิ เปรียบเหมือนว่าเธอที่รักของฉันได้รับเหรียญตราแห่งการต่อสู้ ได้รับถ้วยรางวัลจากการแข่งขันจากสังคมสีครึ้มมัวแห่งนั้น

เธอที่รักของฉัน ทุกบาดแผลของฉันและเธอล้วนมีเรื่องราวให้จดจำ และเธอจะมีความสุขและภูมิใจมากที่สุดใน ณ วันหนึ่งข้างหน้า วันที่เธอได้มีโอกาสบอกเล่าเรื่องราวที่มาของบาดแผลของเธอให้กับเหล่าบรรดานักสู้ที่กำลังแสวงหาสนามประลองเพื่อพิสูจน์ความสามารถของตัวเขาเอง เรื่องเล่าจากบาดแผลของเธอนั้นจะมีคุณค่าต่อนักสู้หน้าใหม่เหล่านั้น เขาจะใช้มันเป็นรอยทางเพื่อที่จะก้าวเดินต่อไปในวันข้างหน้า และถ้าวันหนึ่งวันนั้นมาถึง เธอที่รักของฉัน เธอจะได้รับการคารวะจากเหล่าบรรดานักสู้เหล่านั้นอย่างหมดหัวใจ

เราทุกคนที่ดิ้นรนอยู่ในสนามนักสู้แห่งชีวิตแห่งนี้ ล้วนมีริ้วรอยและบาดแผลจากการต่อสู้อย่างหนักหน่วงมาด้วยกันทั้งสิ้น หากเพียงแต่สนามรบ รูปแบบวิธีการรบ และสหายร่วมรบ ล้วนแตกต่างกันออกไป แต่ที่ฉันอยากจะย้ำเตือนเธอที่รักของฉันว่า ขอเธอจงอย่าได้ลืมสหายร่วมรบ เพื่อนร่วมทุกข์กับเธอในยามยาก ถึงแม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้ร้องขอ เธอที่รักของฉันจงสำนึกไว้ว่า ความยากลำบากในรอยทางแห่งชีวิตคือเครื่องพิสูจน์คุณค่าแห่งมิตรแท้ ในวันข้างหน้าเมื่อเธอได้ก้าวเดินถึงที่ที่เธอที่รักของฉันวาดหวังไว้ ขอเธอจงอย่าลืมหันหลังกลับมาส่งมือที่หยาบกร้านของเธอฉุด ดึง และกุมมือของเหล่าบรรดามิตรแห่งสงครามชีวิตนี้เพื่อที่จะให้เขาเหล่านั้นได้มีโอกาสก้าวยืนในจุดที่เธอยืนอยู่ในวันนั้น

เธอที่รักของฉัน สำหรับฉัน ทุกทุกบาดแผลที่ได้มาล้วนสร้างให้ฉันเป็นตัวฉันเองในวันนี้ วันที่ไม่มีอะไรสามารถที่จะมาเหยียบย่ำและลดทอนคุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์ของฉันได้ บาดแผลบางแผลของฉันอาจมีประโยชน์ต่อเธอไม่วันใดก็วันหนึ่งข้างหน้า วันนี้ขอเธอจงกุมมือที่หยาบกร้านของฉันให้แน่น ฉันจะฉุดดึงเธอขึ้นจากร่องรอยแห่งความพ่ายแพ้ในวันที่เธอล้ม ฉันอยากเห็นเธอที่รักของฉันก้าวเหยียบและยืนได้อย่างสง่างามในสนามรบแห่งชีวิตของเธอ

เธอที่รักของฉัน ขอเธออย่าได้กลัว เพราะในทุกสนามแห่งการต่อสู้ ล้วนมีบาดแผลเกิดขึ้นได้เสมอ

สายลม อักษรสุนทรีย์

เขียนใน GotoKnow โดย นายสายลม อักษรสุนทรีย์
ใน นายสายลม อักษรสุนทรีย์

คำสำคัญ (Tags): #การจัดการความรู้#ความรัก#นายสายลม อักษรสุนทรีย์#เฉลิมเกียรติ สอนคำแก้ว#เฮฮาศาสตร์

หมายเลขบันทึก: 262763เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 00:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 05:32 น. ()

ขอให้มีความสุขในสนามรบของชีวิตค่ะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 06:47 น. ()

ท่าทางน่ากลัว
เปลี่ยนสนามรบ
เป็นสนามรักได้ไหมน้อง
อิอิๆๆ
สบายดีไหมครับ

แดง

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 06:56 น. ()

สวัสดีค่ะคุณน้องสายลม

แวะมาอ่านก่อนนะ...

ขอให้สุขกายสบายใจค่ะ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 07:08 น. ()

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่าน..มาเป็นกำลังใจให้เธอ
และคนเขียนบันทึกค่ะ

ย่ามแดง

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 08:02 น. ()

ขนาดต้องรบกันเลยเหรอ...น่ากัวจริง ๆ

ซำบายดีนะครับ..

กุ้งนาง สุธีรา

เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 16:50 น. ()

แวะมาเยี่ยมเยือน น้องมะเดี่ยว เป็นงัยบ้าง ซำบายดีบ่ บ่ได้พ้อกันโดน หายเจ็บหายจนมะเดี่ยวเป็นจั่งได๋ ถามข่าวด้วยฮัก คึดฮอดเเละห่วงใย เอิ้นขวัญสู่ใจ ขอให้อยู่ดีมีเเฮงเด้อ

ขอให้อยู่ดีมีเเฮง ....ใช่เเล้วมะเดี่ยวพี่กุ้งเคยฟังมาเหมือนกัน จอมยุทธย่อมมีบาดเเผล