คิดถึงศรีราชา "ความคิดถึงเดินทางมาเยือนผู้พเนจร"

ความคิดถึงเดินทางมาเยือนผู้พเนจร

คิดถึงเสี้ยวหนึ่งของชีวิต เสี้ยวแห่งความหลังที่ไม่มีวันลืมเลือน

ះ)

เดือนเมษาอากาศร้อน ดอกไม้บานสวย ดอกซอมพอเดือนเมษา บานสะพรั่งเต็มริมฝั่งหลังบ้านพักหมออ้อย โรงพยาบาลสมเด็จ ณ ศรีราชา

 

สระบัวบริเวณลานท่านย่า ด้านหลังโรงพยาบาล ทางลงไปเรือนน้ำในทะเล สระนี้นิ้งหน่องเคยตกลงไปในน้ำป๋อมแป๋ม

 

เดินลงบันใดหินหลังลานท่านย่าสู่สะพานเรือนน้ำ มองไปในทะเลเรือประมงลำหนึ่งลอยลำรอเข้าฝั่ง

 

เดินเอื่อยๆ มาตามสะพานเรือนน้ำเลี้ยวมาที่เรือนน้ำเรือนสุดท้ายมองไปทางขวามือมองเห็นเกาะลอยอยู่ไม่ไกล

อีกมุมมองหนึ่งของเกาะลอยจากใต้ต้นไทรเรือนไขศรี (ช่วงน้ำลง)

จากใต้ต้นไทรเรือนไขศรีมองไปทางขวามือเป็นชุมชนเดิมชาวศรีราชา (ขอบอก...มีซอยหนึ่งตรงข้ามบ้านตากับยายมีร้านอาหารทะเลอร่อยมากอยู่ในชุมชนนี้แหละ)

ความคิดถึงเดินทางเข้าสู่หอพัก ผ่านหอเก่าที่เคยพักอาศัย ผ่านตึกต่างๆ ไปถึงห้องที่หอใหม่

หน้าวัวหลังห้อง บานครั้งเดียว

กระถางไม้นี้ (จำชื่อต้นไม้ไม่ได้ล้ว) แขวนท้าลม

ดาหลาจากบ้านสวนของยายลูกหมูในแจกันที่ปลายเตียง

สังขารไม่เที่ยง วันวานไม่หวนคืน

ความคิดถึงเดินทางมาพาคนพเนจรกลับคืนสู่ปัจจุบัน