นักเรียนนักศึกษาตามสถานศึกษา… พระ-เณรในวัด… คนงานกรรมกรในสถานที่ทำงาน… หรือแม้แต่บรรดาบล็อกเกอร์ทั้งหลายในเวบบล็อกต่างๆ… เมื่อแรกมานั้น เกือบจะไม่ค่อยรู้จักคุ้นเคยกันมาก่อน แต่พออยู่ไปสักระยะหนึ่ง ก็ค่อยๆ จับตัวกันเป็นกลุ่มเป็นแก๊งค์ นั่นก็เพราะกรรม…
ในแต่ละกลุ่มแก๊งค์เหล่านั้น มักจะมีพื้นฐานบางอย่างหรือหลายๆ อย่างๆ เหมือนกันในเบื้องต้น แต่พอนานๆ ไป ก็มักจะเหมือนๆ กันโดยภาพรวม…
ตอนแรกบวช มีโยมท่านหนึ่ง ชอบช่วยเหลือเพื่อนบ้าน เมื่อก่อนก็ดื่มเหล้า เวลามีงานก็มักจะไปช่วยหุงข้าวอยู่หน้าเตาไฟ… ต่อมา ขัดลูกไม่ได้ (ลูกบ่นว่า ถ้าพ่อไม่เลิกเหล้าจะบวชชีไม่สึก 5 5 5) จึงเลิกเหล้าเด็ดขาดเพราะรักลูก แต่มีปัญหาว่า เวลามาช่วยงานจะไปอยู่ที่หน้าโรงเตาหุงข้าวไม่ได้ จึงต้องมาอยู่หน้าที่พระ ได้ค่อยๆ เรียนบทอาราธนาบทสวดต่างๆ ฝึกหัดเป็นพิธีกรงานวัด กลายเป็นคนธัมมธัมโมไปในที่สุด…
สรุปว่า หมวดหมู่ของคนเกิดจากกรรม และเมื่อเปลี่ยนกรรม หมวดหมู่ของคนนั้นๆ จะค่อยๆ เปลื่ยนไป…
ผมลองคบคนต่างแก็งค์ต่างกลุ่มดู คบกันได้แค่ครั้งสองครั้ง ไปไม่รอดครับ ต้องกลับมาคบเพื่อนกลุ่มเดิม
ตัวอย่างชัดเจนมากครับ
ถ้าท่านรองฯ ฝืนทนคบกลุ่มแก๊งค์ที่ไม่ชอบใจไปสักพัก พฤติกรรมต่างๆ ก็อาจลอกเลียนมาจากคนเหล่านั้น โดยไม่รู้ตัวก็ได้...
.............
เดิมทีเพียงแต่เขียนเป็นความเห็นในบันทึกหนึ่งเท่านั้น อ่านแล้วรู้สึกว่า น่าจะเผยแพร่ จึงได้ลอกมาเป็นบันทึกอีกครั้ง ด้วยเล็งเห็นว่า ผู้ฉลาดคงจะนำไปขยายความได้...
............
เจริญพรคุณโยมทั้งสองท่าน
พระคุณเจ้าสบายดีนะครับ ท่านทำให้ผมคิดไปไกลใหญ่เลยครับ