ปีกบางระหว่างไพร
8โบยบินถิ่นไพรปีกไกวกวัด
ร่อนลัดชัฏพุ่มโกสุมหอม
ปีกน้อยโบกพลิ้วเข้าลิ่วดอม
แนบถนอมห้อมหาแต่ผาณิต
8ปีกงามลายรงค์บรรจงแต้ม
กลางแย้มสูรย์ร้อนขึ้นย้อนสิทธิ์
เหลื่อมเรื่อเจือสีแห่งชีวิต
วิจิตรในบทกำหนดนั้น
8โบกปีกหลีกหนาม-บางงามริ้ว
ลมพลิ้วปลิวพรากต้องบากบั่น
โต้ลมข่มอยากลำบากครัน
เกินกลั้นกลิ่นหวานเมื่อซ่านมา
8เกลือกลิ้มยั่วเย้าเสาวรส
ฤๅจะหมดเขมบรรลุหรรษา
แต่ละลิ้มอิ่มล้วนยวนอุรา
กับบ่าอภิรมย์ที่พรมพาน
8ละกิ่งทิ้งเก่าให้เศร้าสร้อย
เหลือน้อยรอยในรสไม่หวาน
โกสุมพุ่มพฤกษ์พันลึกบาน
รอผ่านภุมรินให้บินกราย
8อันหวานผ่านไปก็ใฝ่หวัง
สักครั้งจะหวนกลับไม่ลับหาย
หวานพิษจิตประทับไม่กลับกลาย
จะวางวายก็แต่วอดถอดชีวิต
8รอยล่วงหน่วงคำนึงอาจซึ้งบ้าง
ระหว่างชัง-ชอบเมื่อกอปรกิจ
เพียงบ้างอาจบางครั้งเมื่อยั้งคิด
ถูก-ผิด-เก่า-ใหม่อย่าได้ย้อน
8ปีกบางอาจละร่างเป็นบางครั้ง
หนามเหนี่ยวเกี่ยวรั้งไม่ยั้งผ่อน
บินผ่านบางครั้งปีกยังร้อน
ใช่จะช้อนแต่ชื่น-อาจขื่นช้ำ
8ลดเลี้ยวเลาะไปกับไพรกว้าง
ระหว่างอาจระแวงมาแว้งกล้ำ
ทางทิศบิดเบือนอาจเลื่อนตำ
แลจะนำสู่หนามเพียงข้ามคืน
8สีสวยด้วยสรรค์ตะวันส่อง
จึงผ่องกลางพนากลางฟ้าผืน
สดสวยสร้างหวังให้ยั่งยืน
เหมือนรื่นจักโชยไม่โรยรา
8โบยบินถิ่นหอมพะยอมแย้ม
ตอมแต้มเกษรเข้าชอนหา
ละอองหวานซ่านมีไม่ลี้ลา
มอบชีวาเอาวางกับบางใบ.
ขอบคุณบทกลอนจาก สดายุ http://www.bloggang.com/
กลอนเพราะดีครับ
อยากเก่งแบบครูอิงจันทร์จัง บล็อกสวย เพลงเพราะ กำลังปรับปรุงผลงานค่ะ
ติดตามอ่านกลอนของคุณมานาน
ขออีกระยะหนึ่งขอมาประชันฝีมือหวังว่าคงไม่ขัดข้องนะครับ
กุหลาบม่วงบอกค่าว่า...จริงแท้
มิผันแปรหนึ่งใจรักภักดีเสมอ
เพียงหนึ่งเดียวเกลียวสัมพันธ์มั่นเพียงเธอ
เพียงแรกเจอ คือใช่ ในความจริง
กุหลาบขาวคือนิยามของความฝัน
บริสุทธิ์สัมพันธ์นิรันดร์ยิ่ง
เพียงหนึ่งใจ หนึ่งรักภักดิ์ประวิง
ทุกทุกสิ่งสดใสในความรัก
สวัสดีค่ะ