ละ
คนเรายึดติด ใน คน สิ่งของ หนังสือ เสื้อผ้า เครื่องใช้ ฯลฯ
ติดกันมากมายก่ายกอง
วันแรกที่ย้ายภูมิลำเนามาที่นี่ จังหวัดนี้ หลังจากจบการศึกษา มาทำงาน และพำนัก ณ บ้านหลังนี้
จำได้ว่ามีเสื้อผ้านับชิ้นได้ มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้าจิ๋วหนึ่ง และมีกระทะไฟฟ้าที่ไว้ต้มบะหมี่สำเร็จรูปอีกหนึ่ง
ตำรามีประมาณหกเจ็ดเล่ม หนังสืออ่านอื่น ๆ ไม่ถึงสิบเล่ม
เรา ไม่เคยลำเลียง หรือถ่ายโอนให้ใคร ที่นำไปใช้ประโยชน์ได้ จริงจังก่อนหน้านี้
เรายึดติดนั่นเอง
สองสามวันนี้ เมื่อจัดบ้าน พบสิ่งของเสื้อผ้ามากมาย เกินความจำเป็น
เอาออกมาเรียงราย
สิ่งของมีเพิ่มเติมมาขนาดนี้เชียวหรือ แม้จะภายในระยะเวลาเป็นสิบ ๆ ปีก็ตาม
ตามน้อง ๆ ที่ที่ทำงาน เพื่อน และญาติมิตร มาเลือกไปใช้ตามความชอบ เหมาะสม
กองสิ่งของพร่องไปทีละนิด ใจเราเต็มขึ้นทีละหน่อย
เป็นเรื่องที่ไม่อาจกล่าวออกมาได้ให้รู้สึกได้
คนที่เคยทำแบบนี้คงพบและเข้าใจความรู้สึกนี้
พลัน
วาบความคิดหนึ่งออกมาค่ะ
นับแต่นี้ไป เราจะพยายามดำรงชีวิตเลียนแบบ "พระ" ที่เป็นนักปฏิบัติ
กินอยู่แต่น้อย
พอกับร่างกาย
สิ่งของที่ควรมีติดกาย
ติดบ้านน้อยสิ่งที่สุด
จนกว่าเราจะ
“ละ”
ไม่ยึดติดอะไรเลย
ได้
****** ******
ว้าว'very gooooooooood ขอเพียงมีใจที่สะอาดและสงบ ผมเชื่อว่าคุณทำได้
แล้วเจอกันครับ สวัสดีครับ.
(ขอให้ความดีคุ้มครองด้วยสติ)
พี่เป็นคนไม่ค่อยชอบสะสมมากนักค่ะ คือ สะสมนิดหน่อย เฉพาะที่ชอบจริงๆ และมีการสังคายนาห้องเก็บของ ทุก 3 เดือน
ไม่ค่อยชอบเก็บของเยอะๆไว้แล้ว ไม่ได้ใช้ เพราะมีเกินพอดี มันจะเก่าไปเรื่อยๆ และบางอย่างพอเห็นอีกทีก็ใช้ไม่ได้แล้ว แทนที่จะให้คนอื่นเขาไปเสียบ้างในตอนที่มันยังใช้ได้อยู่
ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ที่บ้านมีของที่ไม่ใช้แล้วเยอะมากค่ะ เพราะความไม่ละนี่แหละ คงต้องพยายามอย่างที่คุณหมอว่าแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ สติมา..ปัญญาเกิด
1. ภัทชโย
ขอบคุณค่ะ
2. Sasinand
พี่คะ มีบางช่วงสะสมไหมพรม บางเวลาสะสมลูกปัด เม็ดคริสตัล บางจังหวะชีวิตสะสมหนังสือเพลง และไม่นานมานี้สะสม ผ้า สำหรับหัดเรียนตัดเสื้อผ้า..ดู ๆ เป็นสิ่งเกี่ยวกับงานฝีมือเป็นส่วนใหญ่
และที่มีมาก ๆ ซ้ำ ๆ คือหนังสือเพราะซื้อซ้ำกัน พ่อ-แม่,พ่อ-ลูก และแม่-ลูก ต่างคนต่างคิดหาซื้อมาให้กัน
ปากกาอีกค่ะ เป็นของชอบ ไม่แพงแต่ไม่ถูกนัก (แบรนด์โปรดคือ cross)
จึงไม่ใช่สิ่งของที่เสีย ยังใช้ได้ดีอยู่ เพียงเรามีเวลาทำมันน้อยลงแล้วแน่ ๆ
เมื่อนำมาให้คนที่นำไปใช้เป็นประโยชน์ได้ ได้เลือก คนเลือกเอาไปดีใจ ตาเป็นประกาย
คนที่สละให้ (เสียดายนะคะบางอย่าง) จึงเต็ม ตื้นตันใจขึ้นมาค่ะ
*จะมีพวกเสื้อผ้าน่ะค่ะ เปลี่ยนสไตล์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อให้เหมาะสมกับที่ทำงานใหม่ด้วยค่ะ
คงต้อง "ทางสายกลาง"นะคะ คุณครูคะ
*ขอเรียกเป็นคุณครูนะคะ ดูดี และถือโอกาสตีสนิท...ด้วยความนับถือในวิญญาณความเป็นครู ค่ะ
ขอบคุณเช่นกันค่ะ
คงได้มีโอกาสร่วมทางกัน เดินไป..ในการทำงาน
หวังใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ ;P
3. ครูอรวรรณ คุณครูที่เคารพ ในจิตวิญญาณ อีกท่าน
ป่านฉะนี้ ดิฉันยังจัดบ้านไม่เสร็จเลยค่ะ
เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ค่ะ
จัดไปแจกจ่ายไป
เพราะของที่เลือก คัดสรรแก่ผู้อื่น
ผ่านความคิดตรึกตรองก่อนว่า
เขาอยากได้ เต็มใจ และได้ใช้เป็นประโยชน์ค่ะ