วันนั้น ไปเทศน์ที่...สิงห์บุรี...เทศน์ให้ครูฟัง...
ครูนั่งกันเต็มห้องประชุม... ๒-๓ ร้อยคน...พวกครูผู้ใหญ่...พวกผู้อำนวยการ... ก็นั่งโซฟาข้างหน้า...มีครูผู้ชายคนหนึ่ง...นั่งเก้าอี้ข้างหน้า...เหยียดขา...ตาแดง...โงนไป...โ งนมา...เมา....ชาวบ้านเวลาฟังพระเทศน์.เขาพนมมือกันหมด...มันไม่พนมมือ...แถมเวลาพระเทศน์...มันกระดิกขา...เคาะจังหวะอีก.
ผู้อำนวยการอยู่ข้างหน้า...พยายามจ้องหน้ามัน...มันหันหนี...ไม่สบตา...ทำเป็นไม่รู้ ไม่ชี้...
อาตมาเทศน์ไปสักพัก...ทนไม่ไหว...เลยถามว่า...
"โยม...ทำไมไม่ไหว้พระล่ะ..."
"พระเดี๋ยวนี้ประพฤติตัวไม่ค่อยดี...ไหว้แล้วเสียมือ. .."
แน๊ะ...มันเมาเหล้ากลิ่นคลุ้ง...จนโงหัวไม่ขึ้น...ยังเสือกมาสอนพระอีก...
"โยม...ที่พระเทศน์นี่...ท่านเอาธรรมะของพระพุทธเจ้า.มาสอนเรา...ไม่ใช่ความคิดของท่าน...การที่เราไหว้..เวลาพระเทศน์...เป็นการบูชาธรรม...เป็นการแสดงความเคารพพระพุทธเจ้า..."
ไม่ไหว้...
"โยม...อาตมาขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?"
"ถามอะไร...?"
"ระหว่างเรายกมือไหว้พระเอง...กับมีคนจับมือให้ไหว้พร ะ...อันไหนดีกว่ากัน...?
ระหว ่างสวดมนต์เอง...กับนอนให้พระสวดให้...อันไหนดีก ว่ากัน..?"
มันเงียบ...ไม่ตอบ...คงเริ่มสำนึกบาปแล้วล่ะ...
อาตมารีบถาม ต่อเลย...เดี๋ยวจะช้าไป...
"โยม...เคยไปวัดบ้างไหม...?"
"ไม่ไป...ไม่ชอบวัด..."
"โยม...ระหว่างเดินไปวัดเอง...กับเขาหามไปวัด...อันไห นดีกว่ากัน...?"
มันจ้องตาเขม็งเลย...แล้วลุกขึ้นยืน....
"นี่...หลวงพี่...ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม...?"
"ได้..."
"ระหว่างเดินกลับวัดเอง.กับมีคนหามกลับวัด...อันไหนดี กว่ากัน...?"
ที่มา : เทศนา...ฮาสุดขีด ของ พระพยอม กัลยาโณ
ก็ขำอะนะ...แต่บาป เลยแหละ....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เหนือพระ ยังมีขี้เมา
อ่านแล้ว ฮา มากเลย
ขอบคุณสำหรับมุขขำ ขำ ดีนะคะ
มันเคยมีมาแล้วไม่ใช่แค่นิทานขอรับ..