ทำไมคนเราจึงต้องทำงาน? เป็นคำถามที่มักได้ยินอยู่บ่อยๆ และคำตอบที่สำเร็จรูปก็คือหาเงิน สร้างฐานะ เพิ่มบารมีด้วยตำแหน่งหน้าที่ที่สูงขึ้น นี่เป็นมาตรฐานสากลทั่ว ๆไป ที่คนทำงานทุก ๆ คนต่างใฝ่ฝันถึง และพยายามไขว่คว้าให้ได้มามากที่สุด เร็วที่สุด บางคนถึงขั้นทำงานสายตัวแทบขาด เมื่อเงินเดือนในที่ทำงานเดิมอยู่ตัว ไม่มีตำแหน่งที่สูงกว่ามารองรับ ก็ลาออก เพื่อหางานในที่ใหม่ ๆ ทำ สร้างความท้าทายให้กับชีวิต ก็เพื่อผลตอบแทนที่สูงขึ้น
ท่านพุทธทาสได้แนะนำเรื่องการทำงาน คือ "การปฏิบัติธรรม" มาเป็นหลักในการดำรงชีวิตและการทำงานของเราให้มีความสุขไว้ ดังนี้
การปฏิบัติธรรมในการทำงานก็เพื่อความถูกต้องให้อยู่รอด คือทำงานเพื่อรักษาความเป็นมนุษย์ให้คงอยู่และเจริญก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป ไม่ใช่ทำงานไปเพื่อหาเงินไปสนองกิเลส หรือความอยากที่นำไปสู่ความเสื่อม เมื่อได้คิดดี คิดถูก เช่นนี้แล้วการทำงานก็จะมีความสุข มีความพอใจในการทำงานทุกประเภท ตามแต่โอกาสและความสามารถของตน คิดเสียว่าการทำงานทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีหรือเป็นคนล้างท่อ ต่างก็เปรียบได้เหมือนกับการปฏิบัติธรรม คือการทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น
ในการดำรงชีวิตให้เกิดประโยชน์สูงสุดในโลกนั้น ต้องมีการพัฒนาและเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา เพราะโลกมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ทั้งในเรื่องทางวิทยาการความรู้ต่าง ๆ มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมาก หรือการเปลี่ยนแปลงทางสังคม พฤติกรรมของผู้คนในสังคมอันเป็นอนิจจัง ดังนั้นการนำหลักธรรมะเป็นที่ยึดเหนี่ยวหรือหลักในการทำงานหรือการดำรงชีวิตแล้ว คิดว่าคงได้รับความสงบสุขไม่น้อยเลย
หลวงวิจิตรวาทการได้เขียนบทกวีเกี่ยวกับการทำงานไว้ว่า
“สุขของฉันอยู่ที่งานหล่อเลี้ยงจิต
สุขของฉันอยู่ที่คิดสมบัติบ้า
คิดทำโน่นทำนี่ทุกเวลา
เมื่อเห็นงานก้าวหน้าก็สุขใจ
งานยิ่งมีมากจริงยิ่งเป็นสุข
งานยิ่งชุกมันสมองยิ่งผ่องใส
เมื่องานทำได้เสร็จสำเร็จไป
ก็สุขใจปลาบปลื้มลืมทุกข์ร้อน
ฉันรักงานจริงยิ่งชีวิต
ถูกหรือผิดอยากทำให้ถ้วนทั่ว
ถ้าทำผิดก็เป็นครูอยู่กับตัว
ดีหรือชั่วขอแต่ให้ได้งาน”
คนที่โชคดีมีหน้าที่การงานที่ตนรัก จะเพลิดเพลินกับการทำงาน คนเหล่านี้จะเป็นผู้ที่มีสุขภาพจิตเยี่ยม เพราะได้ทำงานที่ตนรัก ทำให้ได้ทั้งเงิน ทอง ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ
คนที่ทำงานด้วยใจรักจึงนับว่าเป็นคนที่โชคดี ส่วนคนที่ทำงานด้วยความเบื่อหน่าย หรือทำงานไปวัน ๆ หนึ่ง เพื่อให้งานเสร็จในแต่ละวัน คนเหล่านี้ยอมหาความสุขในการทำงานได้ยาก ผมก็มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ เขามักจะอ้างอยู่เสมอว่า “อยู่ไปวัน ๆ” ไม่อยากเรียนรู้อะไรเพิ่ม กลัวจะได้งานเพิ่ม สิ่งเหล่าทำให้ผมได้บทเรียนในเรื่องการทำงานอย่างดียิ่ง ว่าเราต้องไม่เป็นอย่างนั้น
ขอบคุณรูปภาพจากพี่ดาวลูกไก่ครับ
มาชม
มาเชียร์
มีสาระดีจัง
ที่ว่า...ก็สุขใจปลาบปลื้มลืมทุกข์ร้อย
น่าจะ...ก็สุขใจปลาบปลื้มลืมทุกข์ร้อน...รึเปล่าครับ.
สวัสดีค่ะ การทำงานคือการปฏิบัติธรรม
ถ้าเราไม่มีงานอาจทำให้เราดูไร้ค่าและเหงาๆนะคะ
สบายดีนะคะ ขอนแก่นฝนกำลังตกค่ะ
ทำไมคนเราต้องทำงาน...นั่นสินะคะ เพราะเราอยู่ในสังคม เพราะเรามีความรับผิดชอบ เพราะเรามีเป้าหมาย เพราะเรามีความรัก...ว้า...คิดได้ไม่รู้จบค่ะ
สวัสดีครับคุณแดง
การทำงานที่ดีต้องมีธรรมะคอยควบคุม ไม่เช่นนั้นอาจออกนอกรีตได้ครับ
สวัสดีครับ
ทำงานทางโลกพอมีเงิน พอมีพอใช้
ให้ทาน บริจาค ตามสมควร
งานหลัก คือ งานทางธรรมครับ
รู้กาย รู้ใจ ปฏิบัติภาวนา ให้เข้าถึงธรรม
อย่าให้เสียชาติเกิดครับ
ขอบคุณที่ไปให้กำลังน้องมังกรนะคะ
สวัสดีครับ อ.ขจิต
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ
สวัสดีครับคุณPhornphon
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็น
สวัสดีค่ะคุณวัชรา
เป็นบันทึกที่ถูกใจมาก ๆ ค่ะ
คนไม่มีรากเป็นแฟนอ่านหนังสือของท่านหลวงวิจิตรวาทการตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นค่ะ
และมีหนังสือของท่านเกือบทุกเล่ม
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก