เมื่อต้นเดือนที่แล้วได้เข้าร่วมกระบวนการเผชิญความตายอย่างสงบ
ที่ได้ตั้งใจไว้นานมากเเล้ว
สิ่งที่ได้รับจากกระบวนการนี้นั้นมีคุณค่ามากมาย
ทั้งต่อชีวิตตนเอง และการทำงาน เพื่อนร่วมงานและคนไข้
การได้พบกับพ่อแม่ครูอาจารย์ และได้ถวายการดูแลท่านอย่างใกล้ชิด
การได้พบกับกัลยาณมิตรที่มากมาย ผู้คนที่มีธรรมและมีจิตที่งดงามหลายท่าน
กระบวนการเรียนรู้3 วันนั้นทำให้เราได้ซึมซับ เรื่องราวของความตายและการเตรียมตัวก่อนตาย
การฝึกปฏิบัติกับผู้ที่กำลังใกล้จะตาย ทั้งการสมมุติกับผู้เข้าร่วมเอง และการเข้าฝึกปฏิบัติจริงที่โรงพยาบาลศูนย์ นครปฐม
เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในหลายอย่าง ที่นี่ ณ การเข้าร่วม 3 วัน เป็นการเปิดพื้นที่การเรียนรู้ที่คุ้มค่าและมีคุณค่ายิ่งต่อชีวิต...
ถูกตอกย้ำอีก....จากท่านอาจารย์กะปุ๋มว่า
หมอ....คนเรานะอาจจะตายได้ในลมหายใจต่อไป
ไม่มีอะไรแน่นอน จึงควรระลึกถึงความตายทุกลมหายใจ
ความตายคือการเปลี่ยนผ่าน ที่เราสมควรต้องเรียนรู้ ทำความเข้าใจ ทำให้เจริญด้วยปัญญาอย่างยิ่งๆขึ้น....
พี่แก้วเคยฝึกแล้ว คุ้มค่ามากและทำให้ได้คิดหลายเรื่อง เรื่องราวที่ตกค้างเราได้สะสาง ทำให้รู้สึกดีและจะทำชีวิตที่จะก้าวเดินต่อไปให้ดีขึ้นได้
ถ้าคนเราฝึกระลึกถึงความตายอย่างรู้เท่าทัน
สังคมคงไม่เป็นอย่างที่เห็นหรอก
ใช่ใหมคุณหมอ
โมทนาบุญด้วยครับพี่ ผมได้มีโอกาสได้ร่วมอบรมหลายครับได้อะไรมากมายทุกครั้ง..ท่านอาจารย์ไพศาล วิสาโล ท่านจัดกระบวนการเรียนรู้ที่สมสมัย+เอื้อต่อการเรียนรู้ได้ดีมาก+ไม่เป็นการบังคับ+ไม่จำกัดการเรียนรู้และแต่ละคนได้ประเด็นของตัวเอง
สวัสดีคะ
ความตายคือการเปลี่ยนผ่าน ที่เราสมควรต้องเรียนรู้ ทำความเข้าใจ ทำให้เจริญด้วยปัญญาอย่างยิ่งๆขึ้น....
น่าสนใจว่า ความตายเปิดพื้นที่ให้เรามีชีวิตได้เป็น มีโอกาสกลับมาทบ ทวน ค้นหาความหมาย แสวงหาแก่นแท้และคุณค่าของชีวิต
หลายครั้งเราให้เวลามากเกินไปกับสิ่งที่อาจมีความสำคัญน้อย จนทำให้เหลือเวลาน้อยเพื่อทำในสิ่งที่สำคัญมากกว่า