วันนี้ที่วิทยาลัยการอาชีพบ้านตาก

 จากปีก่อนที่ได้แวะเข้ามาทักทายสถานศึกษาแห่งนี้ และได้ความประทับใจในวิสัยทัศน์ผู้บริหาร ซึ่งมีเพียงสองท่านที่ยังอยู่อย่างไม่หวั่นไหว ช่วยกันบริหารวิทยาลัยแห่งนี้ (ทำงานทั้งสี่ฝ่าย น่าจะมากกว่า 4 ปี) และทางสถานศึกษาได้รายงานให้หน่วยงานต้นสังกัดถึงความต้องการกำลังคน  คาดเดากันว่า อีกไม่นานคงจะได้ผู้บริหารเพิ่มเพื่อมาช่วยกันทำงานเฉพาะด้าน   การเข้ามาในครั้งนี้อยู่ในบทบาทของผู้นิเทศติดตามการประเมินภายใน คราวนี้ จึงได้เห็นอะไรเพิ่มเติมต่างจากครั้งก่อน ดังจะเล่าให้ฟัง ณ ที่นี้

การปรับภูมิทัศน์  เป็นเรื่องเร่งด่วนที่ผู้บริหารเคยเอ่ยนำตั้งแต่พบกันครั้งก่อน ที่จะทำอย่างไร ให้พื้นที่ภูมิประเทศใต้แผ่นดินแห่งนี้เป็นหินแกรนิต อมความร้อน เริ่มตั้งแต่การลงพื้นที่ด้วยต้นไม้นานาชนิดให้เกิดเป็นพื้นที่สีเขียว เพื่อลดอุณหภูมิลงตอนนี้ต้นไม้เหล่านั้นแผ่กิ่งก้านปกคลุมพื้นที่วิทยาลัยแห่งนี้ จากพื้นดินสีแดงเข้มกลายเป็นเขียวสดแทน   การขาดแคลนน้ำก็ได้รับความร่วมมือจากหน่วยงานบริหารท้องถิ่นและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการดูแลเรื่องน้ำ ให้อุปกรณ์ในการเก็บกักน้ำ เป็นความร่วมมือและให้เงินงบประมาณสนับสนุนจากหน่วยงานภายนอก   หลังจากปรับภูมิทัศน์ก็มาถึงสถานที่ทำงานและอาคารเรียนที่เริ่มนำเอาระบบปรับอากาศเพื่อให้ผู้เรียนไม่ร้อนจนหนีเรียนไปก่อน สถานศึกษาแห่งนี้เด่นด้วยเป็นหน่วยงานที่ตั้งโดดเด่นเพราะรอบ ๆ วิทยาลัยเป็นป่าละเมาะ เมื่อเจอป้ายวิทยาลัยที่ทำด้วยหินแกรนิตขนาดใหญ่ก็ทำให้สายตาก็ไม่พ้นที่จะเลยมาถึงตัวอาคารสถานที่ด้านใน

อุปกรณ์เครื่องมือประกอบการสอน  ตึกอาคารเรียนแผนกวิชาพณิยชการ ชั้นล่างสุดเป็นห้องคอมพิวเตอร์ตลอดแนว สาเหตุที่แตกต่างจากสถานศึกษาอีกหลายแห่ง ผู้บริหารเล่าให้ฟังว่า  เป็นการบอกให้ผู้เข้ามาแวะเยี่ยมชมว่า สถานศึกษาแห่งนี้ ก็มองเห็นความสำคัญในเรื่องเทคโนโลยีสำหรับลูกหลานของคนในท้องที่ว่า จำเป็นต้องเรียนรู้เท่า ๆ กับสถานศึกษาที่อยู่ภายในจังหวัด  ไม่ต้องนำเอาห้องเหล่านี้หลบอยู่บนชั้นสูง ๆ หรือเพื่อป้องกันการโจรกรรม เพราะหากมีมาตรการเข้มงวดและดูแลอย่างทั่วถึงแล้ว ปัญหาเหล่านั้นก็น่าจะหมดไป   สิ่งที่น่าทึ่งสำหรับสถานศึกษาแห่งนี้ คือ อุปกรณ์สำหรับแผนกวิชาอิเล็กทรอนิกส์ ที่มีอยู่อย่างครบครันเท่ากับหรือมากกว่า วิทยาลัยเทคนิคบางแห่ง และที่น่าสนใจต่อมาคือ ห้องเรียนเหล่านี้ติดเครื่องปรับอากาศ ปัญหาเรื่องเสียงรบกวนก็ลดลงอีกระดับหนึ่ง จากที่เคยเห็นว่า อาคารปฏิบัติงานสำหรับประเภทวิชาอุตสาหกรรมของวิทยาลัยการอาชีพหรือวิทยาลัยสารพัดช่าง นั้นหากวางผังห้องไม่เหมาะสม ก็จะเกิดปัญหาเรื่อง เสียงและการถ่ายเทอากาศ

บุคลากรของสถานศึกษา  เป็นข้อจำกัดของสถานศึกษาประเภทวิทยาลัยการอาชีพทั้งหลาย นั้นคือ บุคลากร การสลับสับเปลี่ยนตำแหน่งหน้าที่ในสถานศึกษาแห่งนี้เกือบจะเป็นเรื่องปกติ เพราะ บุคลากรส่วนใหญ่เป็นเป็น พนักงานราชการ  ครูช่วยสอน เจ้าหน้าที่  ซึ่งผู้บริหารก็ไม่ได้ปิดกั้นความก้าวหน้าของน้อง ๆ ทั้งหลาย หากได้งานที่มีความก้าวหน้ากว่าที่แห่งนี้ก็ควรได้รับการสนับสนุน ดังนั้น ปัญหาที่เป็นเรื่องต้องเตรียมการสำหรับผู้บริหารคือ บุคลากรเฉพาะสาขาที่หาได้ยากยิ่ง เนื่องจากจังหวัดตากเป็นจังหวัดไม่ได้มี สถาบันอุดมศึกษาหรือตัวเลือกได้มากเช่นเดียวกับจังหวัดใหญ่อื่น ๆ  ขณะเดียวกันเมื่อได้มาแล้ว น้อง ๆ เหล่านี้ก็ไม่ได้มีวุฒิการศึกษาทางด้านการศึกษา ซึ่งสถานศึกษาก็ต้องสนับสนุนให้เรียนต่อเพิ่มเติมเพื่อให้มีคุณสมบัติครบตามที่ พ.ร.บ. กำหนด 

 

นักเรียน/นักศึกษา  ส่วนใหญ่เป็นบุตรหลานของคนในพื้นที่ และก็มีบางส่วนที่เข้าไปเรียนในจังหวัด ไม่ว่า จะเป็นวิทยาลัยสารพัดช่างตาก โรงเรียนกรุงเทพการบัญชีวิทยาลัยลุ่มน้ำปิง หรือระดับสูงขึ้นที่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา วิทยาเขตตาก  ข้อสังเกตที่พบคือ สถานศึกษาแห่งนี้ได้ให้โอกาสสำหรับนักเรียน/นักศึกษาที่มีข้อจำกัดในเรื่องทุนทรัพย์ที่จะต้องเข้าไปเรียนในจังหวัด เท่ากับว่า ได้เรียนใกล้ ๆ บ้านลดค่าใช้จ่ายในขณะที่การดูแลก็วางใจได้ดีกว่าในเรื่องสถานที่เรียนที่ไกลบ้านไกลจากผู้ปกครอง  การติดตามดูแลจากผู้บริหาร ฝ่ายปกครอง  ครูที่ปรึกษา ครูประจำวิชา ค่อนข้างเข้มงวด เนื่องจากสถานศึกษาพบปัญหาจำนวนการ drop out ในแต่ละชั้นปี จึงได้พยายามช่วยกันแก้ปัญหา ณ จุดนี้ร่วมกัน   

อีกเรื่องที่พบจากสถานศึกษาแห่งนี้คือ  การให้โอกาสได้แสดงความคิดเห็นและทางฝ่ายผู้บริหารไม่ได้ละทิ้งนักเรียน/นักศึกษา ก็คือ  การที่มีกล่องแสดงความคิดเห็น  และผู้บริหารได้รวบรวมข้อคิดเห็นต่าง ๆ เหล่านั้น  มาตอบปัญหาไขความข้องใจในหลาย ๆ ประเด็น และแจ้งให้ทราบถึงวิธีการที่ทางสถานศึกษาได้ช่วยกันแก้ปัญหา ทั้งยังมีประเด็นให้นักเรียน/นักศึกษาได้เข้าใจบทบาทของตัวเองในเรื่องที่อยู่ในกรอบของการเป็นนักเรียน/นักศึกษา ไม่ได้ยึดเอาแต่ประโยชน์ของตนเองเป็นที่ตั้ง โดยไม่ได้มองถึงสิ่งที่ตนเองจะต้องให้กับสถานศึกษาเป็นการแลกเปลี่ยน  เรื่องประชาธิปไตยและสิทธิประโยชน์พึงมีพึงได้ ซึมซับได้จากกิจกรรมนี้ หากได้มีการปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง

 

ที่กล่าวมาทั้งหมด เป็นมุมมองจากคนภายนอก ที่เข้ามาสัมผัส แม้จะเป็นแค่ระยะเวลาสั้น ๆ  ซึ่งยังมีเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายที่บุคลากรแห่งนี้ ได้ร่วมกันพัฒนาสถานศึกษาที่ หลายคนอาจจะเคยแอบชำเลืองมองเมื่อผ่านเส้นทางถนนพหลโยธินสู่ภาคเหนือ  จากตึกที่อยู่ท่ามกลางเปลวแดดอันร้อนกล้าด้วยสภาพพื้นที่ของจังหวัด ที่ได้ยินชื่อ ก็รู้ได้ว่า อุณหภูมิไม่น่าจะหนาวเย็นสบาย  กลายเป็นพื้นที่ร่มรื่นและเย็นสบายตาด้วยใบเขียวของต้นไม้ที่เริ่มจะคลุมพื้นที่บริเวณสิ่งก่อสร้าง นั้นคือ สิ่งที่เราได้มองเห็นจากภายนอก แล้วข้างในที่ทุกฝ่ายกำลังช่วยกันพัฒนา ซึ่งก็คงไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย และราบรื่น...อย่างที่เราเคยได้ยิน...ปัญหามาปัญญาเกิด…ก็น่าจะใช้ได้ดีสำหรับสถานศึกษาแห่งนี้
 

 

ขอขอบพระคุณ:
ผู้บริหารและคณะครู เจ้าหน้าที่ทุกฝ่าย ที่ให้ข้อมูล

 

 นางสาวพิมพร  ศะริจันทร์ ศึกษานิเทศก์  เขียนวันที่ 3 สิงหาคม  2552
 จากการนิเทศติดตามการประกันคุณภาพภายใน วก.บ้านตาก วันที่ 15-16 ก.ค. 2552
 บทความนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาอาชีวศึกษาภาคเหนือ
 ผู้ที่จะนำบทความ รูปภาพไปตีพิมพ์ต้องได้รับอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียนเท่านั้น
 ผลงานและสิ่งพิมพ์ของผู้เขียน ปรับปรุงข้อมูล วันอังคาร, 04 สิงหาคม 2552
 ติดต่อผู้เขียนที่  [email protected]