เรื่องสั้น ทดลองเขียน : ดาวเทียม

ทดลองเขียน เรื่องสั้น

ดาวเทียม

เขาเลียบ ๆ เคียง ๆ เมียงมอง ดูสินค้าในร้านจำหน่ายโทรทัศน์นานหลาบวัน ติดต่อกัน  โดยมิกล้าเอ่ยปากถามเจ้าของร้าน แต่อย่างใด  ในใจเขาตั้งเป้าหมายว่า จะเปลี่ยนเครื่องรับโทรทัศน์ สีขนาด  14   นิ้ว  เก่าครำ   ซึ่งรับใช้ครอบครัวของนาน   มานาน  มากกว่า   5  ปี   แล้ว 

ปีนี้  ที่บ้าน  ได้ผลผลิตจากการทำนา  มากกว่าปีก่อน ด้วยนำท่าอุดมสมบูรณ์   มาถูกที่ถูกเวลา ฝนต้องต้องตามฤดูกาลรับกับ  ช่วงการผลิตที่ลงตัว   ข้าวกล้าได้นำตลอด ไม่ทันขาดช่วง   ข้าวจึงงามเป็นพิเศษ แถมโชค  2    ชั้น  รัฐบาลประกันราคาข้าวเปลือก  ให้ชาวนาที่เกวียนละ  16,000    บาท  เขาได้กำไรพอควรสำหรับโครงการนี้  รัฐบาลจะขาดทุนกู้เงินที่ไหนมาปิด   เขามิอาจทราบได้  เขาจำนำข้าวเปลือกในยุ้งฉางได้เงินมาทั้งสิ้น  ราว  8  หมื่นบาท  ชำระหนี้กองทุนหมู่บ้าน  2   หมื่นบาท   หนี้ ธกส.   4   หมื่นบาท    คงเหลือเงิน   2  หมื่นบาท  

เขาคิดว่าเป็นโอกาสที่ดี พอที่จะให้รางวัลชีวิตบ้าง  กะซื้อ  TV  สี  ขนาด   21   นิ้ว  ซักเครื่อง  คงไม่เป็นการฟุ่มเฟือยนัก  

เขาย้อนมอง   ถึงวันที่  ซื้อ TV  14   นิ้วเครื่องนี้  จำได้ว่า    ซื้อมาใน ช่วงหลังงานแต่งงานของเขาเมื่อ  5  ปีก่อน   จะเรียกว่าเป็นของขวัญวันแต่งงานนั้น   คงไม่ผิดเพื้ยนมากนัก 

เขาแต่งานกับภรรยา    เมื่อ   5    ปีล่วงมา  ด้วยรู้จักชอบคอกันมาตั้งแต่  สมัยนุ่งขาสั้น   เรียนมัธยมปลายแห่งเดียวกัน  เดนทางไปโรงเรียนร่วมกัน  ตามประสา  คนบ้านเดียวกัน   ความรักผูกพันธ์   จึงเริ่มก่อตัวมา  ณ   บัดนั้น  ความรักเริ่มห่างเหิน  เมื่อ    เขาเข้าไปเรียนต่อ  ณ   มหานคร   นานนับ   4   ปี

แต่เมื่อเขากลับมายัง  ณ   หมู่บ้าน  ในฐานะ   บัณฑิตหนุ่มผู้มีเป้าหมาย ในการกลับมาพัฒนาบ้านเกิด โดยมิได้สนใจต่อ ตำแหน่งหน้าที่การงาน  ลาภ  ยศ  สรรเสริญ  สักการะ  หรือ   แม้กระทั้งเงินทอง  ที่แพง ๆ   แต่อย่างใด

เขากลับมาพบ  เธอ  อีกครั้งบัดนี้    เธอเรียนจบ   มัธยมปลาย กลายร่างมาสู่การเป็น  สาวบ้านนา  ผู้สาวสดไส         สไตล์บ้านทุ่ง    อยุ่กับบ้าน  ทำงานกับสวน และไร่นา  เลี้ยงสัตว์   หาปลา  อยู่แบบพึ่งพาธรรมชาติ

ดังนั้น   เขาและเธอจึงได้  สานสัมพันธ์  ครั้งเก่าก่อน  ให้กระชับเข้ากว่าเดิม  ต่อเติมเป็นความรัก  ที่แน่นแฟ้นกว่าเก่า  ตามแบบฉบับ    หนุ่มบ้านนา    นางฟ้าบ้านทุ่ง  ผู้ที่  โถมทุ่มหมดจิตใจให้แก่งานรับใช้ชุมชน 

ในที่สุดจึงได้ตกลงปลงใจแต่งงาน  อยุ่ในครอบครัวขนาดขยาย   อันมี   เขากะ  เธอ    พ่อกะแม่   และยายทวดรวม  5 ชีวิต  ที่อยู่ด้วยกัน  มีชีวิตที่เรียบง่าย   สมถะ  ตามวิถีเกษตรกรรม ทำนาปลุกข้าว  เลี้ยงสัตว์    ตามประสา 

เช้าวันหนึ่ง  เมื่อทานข้าวทานปลาเรียบร้อย   เขาขับรถเข้าตัวอำเภอ  เพื่อซื้อ   โทรทัศน์สี   ตามแผนที่วางไว้

เจ้าของร้านกุลีกุจอ   ต้อนรับและอธิบาย  ลักษณะ   สินค้าโดยละเอียด  เขาตกลงซื้อ  TV รุ่น   TOSHIBA สนนราคา

3900  บาท  จ่ายตังค์ครบถ้วน  แต่ยังไม่ได้ด้วยเจ้าของร้านคะยั้นคะยอ  ให้ซื้อจานดาวเทียม   เพิ่มอีก  1    ดวง  เพื่อไปดูข้อมูลข่าวสาร  เจ้าของร้านบอกว่า    ดาวเทียม  PSISAT  ชัดทุกที่ดูฟรีทั่วโลก   ไม่ต้องเสียรายเดือน  เขาฟังเจ้าของร้านให้ข้อมูล ดูเหมือนจะคล้อยตาม    จนหมดสิ้น  เมื่อถามราคา  ตกที่จานละ  4000   บาท   ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ  ซื้อจาน  พ่วงไปด้วยอีก  โดยมิได้ไต่ถามผู้ใด

ช่องทางการสื่อสาร บนโลกสมัยใหม่   นั้นมีหลากหลายรูปแบบ  เขาบ่น    ให้ภรรยาฟังภายหลังการติดตั้ง เครื่องรับดาวเทียม  มาได้  1    สัปดาห์ 

เขามองเห็นวิธีการนำเสนอ ข้อมูลของสื่อ   ในรูปแบบที่มีความหลากหลาย  ใน  TV   ผ่านดาวเทียม    ทั้งการแข่งขันเชิงธุรกิจ การเมือง    วัฒนธรรม  ล้วนแล้วแต่พึ่ง   สื่อ   มรสื่อเป็นกระบอกเสียงให้ทั้งนั้น 

เขาไล่เรียง ธุรกิจการสื่อสาร  ที่ใช้  TV เป็นกระบอกเสียง  ให้ภรรยาฟัง     ช่อง  DMC   ของวัดพระธรรมกาย ช่อง FANTV  ของเครือแกรมมี่   DTV  สถานีประชาธิปไตย ของกลุ่มคนเสื้อแดง  ASTV    ของคนเสื้อเหลือง 

การมี จานดาวเทียม  นอกจาก  ภาพเสียงมีความคมชัดแล้ว  เขายังสามารถเสพ    สื่อได้อย่างหลากหลายรูปแบบอีกด้วย 

เขานึกชมเชย   ตัวเองที่  กล้าลงทุนซื้อจานรับดาวเทียม   สร้างครอบครัวแห่งการเรียนรู้  ด้านข้อมูลข่าวสาร   ให้เกิดขึ้น    ณ   ครอบครัวเล็ก   ๆ     ของเขา  

เมื่อมีเวลา   ว่าง  เขามักติดตามข้อมูล ข่าวสาร  ด้านการเมือง  ของประเทศ  นี้อย่างเกาะติดสถานการณ์ทุกวัน  พยายามรับข้อมูลจากช่องทางที่หลากหลาย  ทั้ง  DTV   ASTV  โดยเท่าเทียมกัน  และคิดใคร่ครวญ   เสมอก่อนปักใจเชื่อหรือยอมรับข้อมูล นั้น 

นับวันสถานการณ์  ทางการเมือง  ยิ่งทวีความรุนแรง  ขึ้นตามลำดับ การแก่งแย่งแบ่งสี   และขั้วทางการเมือง โดยชัดแจ้ง  และร้าวลึก   ถึงกับให้เลือกข้างไปเลยว่า   คุณ    แดง   หรือเหลือง     ความเป็นสีเทา    ไม่มีอยุ่ในโลก 

นับตั้งที่บ้านมีจานดาวเทียม   ผู้ชรา  ทั้ง  2   ท่านในครอบครัว    ดูมีชีวิตชีวา   ขึ้น  นั่งดูโทรทัศน์  ร่วมกัน  หัวร่อ ต่อกระซิก   เมื่อ    ดูช่อง  FANTV  ที่นักร้องร้องเพลงที่ถูกใจ  

นอกจากนั้น   เขายังเห็นความเปลี่ยนแปลง  ที่เกิดขึ้นกับพ่ออีกด้วย    เขาสังเกตเห็นพ่อ   สนใจทีวีของคนเสื้อแดง  มากเป็นพิเศษ  เปิดทีวีดูทุกวี่วัน  โดยมิได้มีทีท่าว่า   จะเบื่อหน่ายแต่ประการ  ใด  เรียกได้ว่าพ่อ  กำลังหมกมุ่น  อยุ่กับทีวีช่องนี้    มากเป็นพิเศษ  โดยมิได้สนใจจะติดตามข้อมูลข่าวสาร   ด้าน  อื่น ๆ  เลย 

พ่อจะ อมยิ้ม   แสดงความรู้สึกสะใจ    ที่แกนนำ   คน   DTV  ก่นด่ารัฐบาล  ด้วยถ้อยคำหยาบคาย  หนักเข้า  พ่อถึงกับ  แช่งชักหักกระดุก  ฝ่ายรัฐบาล  อย่างเสียง    ดัง

"  ทำอย่างนี้     มันปล้น    อำนาจกันชัด  ๆ     "

พ่อเล่าเหตุการณ์  การเปลี่ยนขั้ว   การจัดตั้งรัฐบาล    ให้ผู้เฒ่าที่มาเยี่ยมเยียนที่บ้าน  ฟังด้วยอารมณ์    ดาลเดือด

" ถ้าแน่จริง    ยุบสภาเลือกตั้งใหม่     สิ   "

เฒ่า  หนู    บ้านข้างวัด   กล่าวเสริมด้วยอารมณ์ที่มิแตกต่างกัน 

เขานั่งฟัง  ผู้เฒ่าคุยกัน  โดยได้แต่นั่งอมยิ้ม    รับฟังข้อมูล     โดยมิได้กล่าวสิ่งใดเพิ่มเติม

เช้าวันหนึ่งขณะที่  เขา  ออกรถ เตรียมตัวเดินทาง ไปประชุมร่วม กลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิต    นั้น

พลันสังเกต  เห็น  พ่อรวบรวมเสื้อผ้า สีเหลือง    ทุกตัวที่มีอยู่ในตู้  ทั้งของตนเอง  และของแม่

ทั้งเสื้อตัวใหม่เก่า    ตั้งใจมิให้เหลือเสื้อ    ซักตัว  ในบ้านนี้ 

ชายชรา    สุมเสื้อผ้ากองกัน  และจุดไฟแช้ค  เผาเสื้อผ้าให้มอดไหม้  เปลวเพลิง   ลุกสะพัดท่วมกองผ้า 

เขาขับรถ   ออกจากบ้านไป โดยมิกล้าทัดทาน  การกระทำของชายชรา 

เขาครุ่น คิด   มาตลอดทาง สำหรับเหตุการณ์  ที่เพิ่มผ่านเลยมา   อานุภาพของสื่อนี้ช่างร้ยแรงเกินที่เขาคาดคิด  สื่อสามารถเป็นกระบอกเสียง  เป็นเครื่องมือที่ทรงพลัง   สามารถสร้างสรรค์สิ่งดีงามหรือแม้กระทั่ง   สามารถ  ทำลายล้างได้ดุจกัน 

คงถึงเวลา   แล้ว  ที่เราต้องทำอะไร  ซักอย่าง  

แล้วเขาจะจัดการ   ดาวเทียม  ดวงนี้อย่างไร   ดี 

กูยรำพัน **************

 

[ครูวุฒิ]

โห้....

• เรื่องสั้นเรื่องเนี้ยะ.... อ่านแล้วได้อรรถรสเหมือนเรื่องจริงเลยนะเนี่ย
• เผลออินไปกะ "หนุ่มบ้านนา    นางฟ้าบ้านทุ่ง  ผู้ที่  โถมทุ่มหมดจิตใจให้แก่งานรับใช้ชุมชน" เลยล่ะ
• เก็บเรื่องแบบนี้มาเขียนอีกนะครับ